Lahat ng Kabanata ng My Hot Sugar Daddy (Filipino): Kabanata 71 - Kabanata 80

PAULINE We're on our way sa lugar kung saan namin kikitain ang kaibigan ng kasama ko na si Matthew. Tahimik lang ako na nasa loob ng kotse niya. Simple lang ang suot kong dress ngayon pero mamahalin ito. He bought it for me. Ayaw niya na magsuot ako ng mga lumang damit kaya sinabi niya kanina sa akin bago kami umalis na kailangan na mamahalin ang isuot kong damit na mismong binili niya para sa akin. Sinunod ko naman nga ang sinabi niya sa akin. Magalit pa siya sa akin nito kapag hindi ko sinunod ang gusto niya. Mabuti nga na maayos na kaming dalawa. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko dahil sa kinakabahan ako. Hindi ko pa naman nakikita o nakikilala ang kaibigan niyang 'yon na si Edward James. Ngayon pa lang talaga, eh. Mabuti kung nagkita na kaming dalawa, eh, hindi pa naman. Panay ang buntong-hininga ko hanggang sa makarating kami sa tapat ng isang fine dining restaurant kung saan namin siya kikitain. Never pa ako nakapunta sa restaurant na 'to. Ang dami talagang puwedeng kainan dito

PAULINE Hinintay ko ang isasagot ni Matthew sa kaibigan niya na si Edward James. Tinatanong kasi siya nito kung mag-aasawa ba siya o gusto na magkaroon ng anak. Tumikhim muna siya bago sumagot sa kaibigan niya na si Edward James. "Hindi ko alam kung mag-aasawa ako pero kung magkakaroon ng anak ay hindi ko tatanggihan 'yon. Mas gugustuhin ko na magkaroon ng anak siguro kaysa mapapangasawa n'yan. Kapag may anak na ako ay wala na akong kailangan na problemahin pa. May magiging tagapagmana na ako kahit buong buhay ko ay tumikim lang ako nang tumikim ng iba't ibang mga babae. Puwede naman, 'di ba? Wala akong asawa pero happy ang sex life ko," seryosong sagot ni Matthew sa kaibigan niya na si Edward James na napatingin sa akin. "A, talaga ba, bro? You're not sure kung mag-aasawa ka pero ang magkaroon ng anak ay hindi mo tatanggihan. Gusto mo 'yon? Tama ba?" sabi niya sa akin. Tumango naman nga siya. "Oo, bro. Hindi ako sigurado kung mag-aasawa ako. Alam mo naman kung bakit, 'di ba

MATTHEW Tumingin-tingin na ako kanina ng mga sasakyan na puwede kong ibili para kay Pauline na pangako ko sa kanya. I don't know if she could still remember it. Kung hind niya maalala ay madali lang 'yon sapagkat ipapaalala ko muli sa kanya kung sakaling nakalimutan niya. I promise that to her kaya kailangan ko na tuparin. Hindi ko pa naman ugali na kapag sinabi ko ay hindi ko gagawin. Kapag sinabi ko talaga ay talagang gagawin ko. Naalala ko na hindi pala marunong magdrive si Pauline. Kailangan pa niya na mag-enroll sa isang driving school para matuto siya na magmaneho. Kailangan niya rin magkaroon ng driver's license kaya kailangan talaga na mag-aral muna siya sa pagda-drive habang hindi pa nagsisimula ang pasukan. Mahahati ang oras niya nito kapag nagsisimula na ang klase kaya habang may oras pa ay mas mabuti na mag-aral muna siya kung paano mag-drive. Madali lang naman niya na matutunan ang pagda-drive. Kaya ko rin siyang turuan kahit papaano pero kailangan pa rin niyang m

PAULINE Pasado alas otso na kami umalis sa bahay niya. Ihahatid niya ako sa pamantasan kung saan ako mag-aaral ng kolehiyo. Ang bilis ng pagtibok ng puso ko habang nasa biyahe kami patungo doon. Tahimik lang ako sa loob ng kotse niya ngunit kinakabahan, natatakot at na nae-excite ako. Halu-halo nga ang nararamdaman ko.Alam niya kung saan na building ang first subject ko ngayong umaga na 'to kaya mismong doon siya huminto sa tapat. Pumasok siya sa loob ng campus. Kabisadong-kabisado niya ang buong campus, eh. "Third floor ang room 303, Pauline," sabi niya sa akin nang ihinto niya ang kanyang kotse sa tapat ng building na 'yon. Tumango naman nga ako kaagad sa kanya. "Hahanapin ko na lang 'yon pagkataas ko sa third floor. Salamat sa pagsabi sa akin, Matthew," sabi ko sa kanya na may kasamang pagpapasalamat sa pagsabi niya sa akin kung saan ang room 303 kung saan doon ang first subject ko ngayong araw na 'to. "You're welcome, Pauline," nakangising sabi niya. "Kapag may hindi ka alam

MATTHEW Kanina pa ako hindi mapakali dito sa loob ng opisina ko at tanging si Pauline lamang ang laman ng isip ko. Iniisip ko kung okay lang ba siya sa unang araw niya sa pagiging isang college student niya. Before I eat my lunch, I decided to call her. Gusto ko siyang makausap para kumustahin o tanungin kung okay lang ba siya. Hindi ako nito mapapakali hangga't hindi ko siya nakakausap. Hindi nangangahulugan na kaya ko siya gustong tawagan ay dahil sa nag-aalala ako kundi para malaman ang sitwasyon niya doon lalo na wala siyang kakilala. Ayaw ko naman na makaramdam siya ng lungkot doon. Kung makahanap kaagad siya ng magiging bagong kaibigan ay mas mabuti nga 'yon para may kasa-kasama at kausap siya. Mahirap pa naman na wala kang kausap at pakiramdam mo ay mag-isa ka lang kahit may mga kasama ka naman. Na-experience ko rin ang ganoon, eh. Actually, tayong lahat ay na-experience 'yon ang ganoong klaseng sitwasyon.Sinagot naman kaagad ni Pauline ang tawag ko sa kanya. Kinumusta ko ka