All Chapters of My Hot Sugar Daddy (Filipino): Chapter 1 - Chapter 10

PAULINE Nanlalaki ang aking mga mata habang nakatingin sa screen ng cell phone ko dahil sa hindi ko inaasahan na magandang resulta ng pagtake ko ng entrance exam sa isang kilalang pamantasan sa Maynila. Magko-kolehiyo na ako ngayong darating na pasukan. Dito kami nag-take sa probinsiya namin ng entrance exam kahit nandoon sa Maynila 'yung pamantasan na 'yon. Nag-request kasi ang aming mahal na gobernador na kung puwede ay bigyan kami ng chance na makapagtake kahit nandito kami. Mabuti naman nga ay pumayag naman sila na magtake kami dito sa probinsiya kahit hindi na kami lumuwas pa ng Maynila. Kahit hindi ako sigurado kung makakapagkolehiyo na nga ako ngayong darating na pasukan ay nagtake pa rin ako ng exams. Sayang naman, eh. Masayang-masaya ako sa naging resulta dahil nakapasa ako na ang ibig sabihin ay makakapag-aral ako ng kolehiyo sa pamantasan na 'yon. Matapos ko na makita sa listahan ang pangalan ko sa mga nakapasa ay hinanap ko ang pangalan ng dalawa kong kaibigan na sina Le

PAULINE Pinakinggan nga ng Panginoon ang panalangin ko ng ilang mga gabi dahil tinupad nga niya 'yon. Wala akong ibang pinagdasal kundi ang payagan ako ng mga magulang ko na mag-aral ng kolehiyo sa Maynila. Makalipas nga ang ilang araw ay kinausap nila akong dalawa at sinabi na pumapayag na sila na mag-aral ako sa Maynila ng kolehiyo. Hindi ako makapaniwala sa una ngunit naniwala naman ako makalipas ang ilang segundo dahil sa mga sinasabi nila sa harapan ko. Tuwang-tuwa ako matapos 'yon at nagawa ko pa ngang yakapin sila nang napakahigpit. Pinasalamatan ko naman sina mama at papa sa pagpayag nila sa akin na mag-aral sa Maynila. Nahirapan silang magdesisyon ngunit sa wakas ay nakapagdesisyon pa rin sila na payagan ako na mag-aral ng kolehiyo sa Maynila. Hindi naman nila ako matitiis, eh. Mahal nila ako at gagawin nila 'yon para hindi ako maging malungkot o ano pa sa buhay. Susuportahan na lang raw nila ako sa nais kong mangyari kahit mahirap. Pinangakuan nila ako na bibigyan nila ako

PAULINE Dalawang araw bago ako umalis sa probinsiya namin ay nakipagkita muna ako sa dalawang mga kaibigan ko na sina Leslie at Jasmin. Magpapaalam na rin muna ako sa kanila pansamantala dahil aalis na nga ako patungong Maynila para doon mag-aral ng kolehiyo. Matagal-tagal bago kami muling magkita ngunit hindi 'yon ang huli na pagkikita namin. Namasyal kami sa iilang mga pasyalan dito sa amin sa probinsiya na hindi namin kailangan na gumastos. Bonding time na rin naman namin 'yon bago kami maghiwa-hiwalay. Nagpaalam na rin ako sa kanila. Kaming tatlo ay nalulungkot na maghihiwa-hiwalay muna kami ngunit kailangan namin na tanggapin 'yon. Magkikita naman kami ngunit hindi namin alam kung kailan."Walang limutan tayong tatlo kahit ano ang mangyari sa atin, maliwanag ba 'yon sa inyo?" ani Jasmin sa aming dalawa ni Leslie. Nagkatinginan kaming dalawa bago nagawa namin na tumango sa isa't isa.Naunang nagsalita si Leslie bago ako. Naunahan niya akong magsalita. Wala namang problema 'yon

PAULINE "Congratulations sa 'yo, miss," pangco-congratulate sa akin ng security guard matapos kong sagutin lahat ng mga katanungan niya sa akin. I corrected him, too. Nginitian ko siya. "Maraming salamat po. Hindi po talaga ako makapaniwala na sa pamantasan na 'yan po ako mag-aaral ng kolehiyo. Kaya hindi ko po talaga maipaliwanag ang tuwang nararamdaman ko ngayon na nandito na po ako sa Maynila at kaharap ko ang pamantasan na magbibigay daan sa akin upang matupad ko ang mga pangarap ko sa buhay," sagot ko nga sa kanya na nagpapasalamat. Nginitian niya rin ako pagkasabi ko. Tumango siya. "Walang anuman 'yon, miss. Naiintindihan naman na kita kaya kung bakit ganoon ang nakita namin sa 'yo kanina. Sorry kung napagkamalan ka namin ng kung anu-ano lalo na 'yung akala namin ay hindi ka nakapasa. Nagkamali kami pero ngayon ay alam ko na ang totoo. Kabaliktaran pala. Congratulations ulit sa 'yo," sabi niya sa akin. "Okay lang po 'yon, huwag mo na pong isipin pa 'yon. Hindi n'yo naman

PAULINE "Kakain ako sa loob ng restaurant na 'yan kaya ako papasok. It's already twelve noon, right? Haven't you noticed it? Or else you've done eating your lunch," seryosong sagot niya sa akin. Pagkarinig ko sa sinabi niyang 'yon sa akin ay bahagyang nanlaki ang dalawang mga mata ko, hindi dahil sa kakain siya sa loob ng restaurant na 'yon kaya siya papasok kundi sa oras na sinabi niya. Pasado alas dose na pala ng tanghali. Napamura ako sa aking isipan. Kaya pala kanina ko pa nararamdaman ang pagkalam ng aking tiyan ay dahil sa alas dose na ng tanghali at hindi pa ako kumakain ng lunch. Nawala sa isipan ko ang pagkain ng lunch sapagkat walang ibang laman ang isipan ko kundi ang makahanap ng trabaho na mapapasukan ko habang nag-aaral ako ng kolehiyo dito sa Maynila. Hindi ko talaga napansin sa kalalakad ko na twelve noon na pala. Naiinis tuloy ako sa sarili ko. "How about you? Did you eat your lunch?" tanong niya sa akin. I was about to speak, but he asked me with that questi