All Chapters of His Fake Wife: Chapter 121 - Chapter 130

Aurora's Point of View"LET me go, Gazalin!" Malakas na sigaw ni Elizabeth ang agad na nagpatayo sa akin mula sa pagbabasa ng mga e-mail sa laptop.Mabilis akong humakbang para salubungin sila sa pintuan. Dahil pinaghalong salamin at kahoy ang pinto, nakita kong buhat-buhat ni Primitivo si Elizabeth sa kaniyang bisig.Mabilis ko naman na binuksan ang pinto para sa kanila. Madilim ang mukha ng lalaki nang bumungad sila sa pintuan. Lasing na lasing si Elizabeth at mukhang wala na talaga sa tamang huwisyo."Nasaan ang kuwarto niya?" Maingat na tanong ng lalaki."Sa ikalawang palapag. Iyong gitnang pinto. Sa kaniya iyon." Malumanay kong sagot.He firmly nodded his head. Naglakad siya papunta sa hagdan kaya sumunod naman ako."Let me go!" Patuloy sa pagsigaw si Elizabeth kahit na nakapikit ang kaniyang mga mata.Umakyat si Primitivo sa hagdan habang pilit na ipinipirmi si Elizabeth dahil malikot ito. Baka mahulog sila kung patuloy ito sa panlalalaban.Gusto ko sanang magtanong kung ayos la

Aurora's Point of ViewMas matanda ako kaysa sa kaniya, samantalang mas matanda naman sa akin ng isa o dalawang taon si Nexon. Kaya kapag kausap ko siya ng ganito, para akong nakikipag-usap sa mas nakababatang kapatid. Hindi ko lang maturuan ang sarili na maging komportable sa pinag-uusapan namin ngayon. Kumikirot ang puso ko at parang pinipiga na naman dahil sa usapan.Pinili kong huwag nang magsalita at tingnan na lamang ang pagkain.Gustong-gusto ko silang makita... Si Snow at si Winter.Gabi-gabi ako nagdadasal na sana kung may pagkakataon man, gusto kong masilip man lang sila. Makita kung kamusta na sila. Hindi ko sila guguluhin, pero gusto kong masilayan man lang sila.Kaso ngayon, hindi ko mapigilan ang sariling huwag magpakain sa mga negatibong damdamin. Nakita ko noon ang galit ni Alted para sa akin, walang pagdadalawang-isip niya akong pinaalis nang malaman niya ang totoo. Gusto ko pang magpaliwanag pero hindi na ako nabigyan ng panahon.Para saan pa? Tama rin naman ang ini

Aurora's Point of View "No, it's okay." Maagap na tugon ni Deo. Seryoso ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Virginia is just messing around, Aurora. I'm sorry." Dagdag niya. "She really likes to sell me around like a pizza." I awkwardly smiled at him. Hindi ko alam kung seryoso siya o hindi, pero ayaw kong makipag-date na lang ng ganoon. Kahit pa biro lang ni Virginia, mas mabuti nang malinaw sa amin. Marahan na tumawa si Virginia. "Ang hina mo talaga sa babae, Deo." Tumawa rin si Elizabeth. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa nangyari. "We have to go. Mauna na kami sa inyo." Paalam ni Elizabeth. Nilingon niya ako at tumango. Naglakad kami paalis, ngunit sa may pinto pala naghihintay ang sales lady na may dalang limang paper bag. "Thank you for purchasing, Miss Dela Fuente." Nakangiting sabi ng sales lady. Tinanggap ni Elizabeth ang paper bags at tumango. Lumabas kami sa store. Dala ko ang mga pinamili niya para sa kambal, samantalang dala naman niya ang mga bagong pape

Aurora's Point of View"Twelve years old lang siya no’n nang mangyari ang aksidente. Tita Dem and Tito Astren didn't make it. They were declared dead on arrival. Si Kuya Alted lang ang nakaabot sa ospital." Humina ang kaniyang boses at tuluyan siyang nagpakawala ng malalim na buntong-hininga."It was hard for him. Bata pa siya masyado para maiwan mag-isa. Kaya dinala siya ni Papa sa bahay noon para sa amin muna tumira hanggang sa gusto niya. Maraming naiwan na ari-arian at negosyo sila Tito Astren kaya si Papa muna ang humawak no’n habang hinihintay si Kuya Alted na makapagtapos, dahil siya lang naman ang magmamana ng lahat sa huli. Si Papa at Mama muna ang kumupkop at tumayong magulang sa kaniya."Marahil, iyon din ang rason kung bakit sobrang lapit ni Alted kay Elizabeth at kay Nexon. Magkakasama pala silang lumaki."Madalas, nakikita ko siyang umiiyak ng tahimik sa kaniyang kuwarto. Bata pa ako masyado para mapansin ang mga problema ng ibang tao, pero sa tuwing nakikita ko siyang u

Aurora's Point of ViewHapon nang makabawi ako sa lahat ng pagkakatulala at pagkawala sa sarili. Ang dami kong iniisip, dahilan para mapagod na lamang ako at walang magawa sa buong maghapon.Alas kuatro y media nang bumaba ako at maabutan sa sala si Elizabeth na mag-isang nanonood ng romantic movie.Nag-order pa siya ng dalawang pizza na ngayon ay nakapatong sa coffee table kasama ang popcorn at juice. Napailing ako sa sarili. Akala ko nasa taas siya at nagkukulong sa kuwarto.Lumapit ako at tumabi sa kaniya sa pagkakaupo sa mahabang sofa. Saglit niya akong nilingon at ibinalik din agad ang tingin sa flatscreen.“What happened to your eyes?” Tanong niya, ngunit ang mga mata ay nakapako na sa television.Hindi ko siya sinagot.Umupo ako sa kabilang dulo. Siya naman ay nakaupo rin sa kabilang dulo ng sofa. Ang kaniyang mga paa ay nakapatong sa sofa, bahagya siyang nakaharap sa akin, ngunit ang kaniyang ulo ay nakatutok sa flatscreen.“Get yourself some pizza.” Aniya.Iniabot niya sa aki