Semua Bab His Fake Wife: Bab 141 - Bab 150

Aurora's Point of ViewInilibot ko muli ang mga mata.Malinis at organisado ang lahat ng gamit. Mayroong maliit na pasilyo na patungo sa banyo at may isang pinto sa kaliwa ng pasilyo na hula ko'y patungo sa walk-in closet.Mayroong malaking irregular na hugis ng salamin malapit sa malaking bintana. Sa gilid, katapat lamang ng bintana, ay ang study table, drawer, at maliit na bookshelves.Ang isang dingding ay napapalamutian ng dalawang mamahaling gitara. Ang isa ay kulay puti at ang isa ay itim. Medyo mataas ang kinalalagyan kaya mukhang mga palamuti lamang.Malaki pa ang espasyo. Kahit siguro sampung tao pa ang matulog sa carpeted floor ng kuwarto ay kasya pa rin at hindi magsisiksikan."Nagustuhan mo ba?" Tanong ni Manang Osmet.Tiningnan ko siya at marahan na tumango. Mas gusto ko ang bagong kuwarto dahil presko, organisado, at kaunti lamang ang mga gamit."Hindi na pinalagyan ni Señorito ng ibang muwebles at palamuti. Naisip siguro niya na mas mabuti na ikaw na ang magdagdag para

Aurora's Point of View "Nasa baba sila ngayon, nagluluto. Si Señorito ang magluluto ng hapunan dahil unang gabi mo ngayon sa mansyon." Masayang sabi ni Sonya. Napalunok ako. "Bababa na lang muna ako, Sonya. P-para may maitulong naman ako." Kahit paano, ayaw kong dalhin sa puso ko ang mga sinabi ni Sonya. Gusto ko lang isipin na dahil kay Snow at kay Winter kaya ako dinala ni Alted sa mansyon. Kung naging matamlay ang kambal dahil sa pagkawala ko, siguro mas mabuti na rin na bumalik ako para kahit paano ay maalagaan sila. Baka gusto lamang ni Alted na aliwin ko saglit ang mga bata. Maliban pa roon, wala na dapat akong asahan pa. Nakasunod sa akin si Sonya pababa ng hagdan. Hindi na rin naman siya nagsalita kaya tahimik kaming nakarating sa kusina kung saan naabutan kong kumakain ng ice cream si Snow habang nakatingin lamang si Winter kay Alted na ngayon ay abalang naghihiwa ng mga gulay. Siya nga ang magluluto. "Mommy!" Sigaw ni Snow nang makita ako. Natigil si Alted sa pagh

Aurora's Point of View "I can do the dishes." Basag niya sa katahimikan nang hindi na bumalik sila Sonya dahilan para maiwan kaming dalawa sa kusina. "H-hindi na. Ako na nito, kaya ko naman." Bakit ganito? Kanina lamang nang kasama namin ang mga bata hindi naman ako nakakaramdam ng matinding kaba. Kanina, kaya ko pa siyang sulyapan, pero ngayon, maliban sa hindi ko na iyon kayang gawin, para rin akong pinapaso dahil sa presensya niya. "I know." Turan niya. "Baka lang isipin mong kinukuha kitang katulong kaya ka narito." Sinundan pa iyon ng mahinang tawa. Nabitin sa ere ang basong hawak ko dahil sa narinig kasabay ng pagiging abnormal ng tibok ng puso ko. Gusto kong makita ang mukha niya pero wala akong lakas para harapin o sulyapan man lang siya. Kagat ang ibabang labi na bumalik ako sa paghuhugas habang palihim na kinakalma ang naghuhurumintado kong puso. "H-hindi naman." Utal ko pang sagot. Umayos siya ng tayo at humalukipkip. Nakita ko iyon sa gilid ng mga mata

Aurora's Point of View Mula sa pagscroll sa kaniyang tablet, inaasahan ko nang matitigilan siya dahil sa sinabi ni Cassiopeia. Dahan-dahan niyang iniangat ang kaniyang mukha. Sinalubong niya ang tingin namin at pabagsak na inilapag sa mesa ang hawak na tablet. Mas lalong naging madilim ang ekspresyon ng kaniyang mukha. "Elizabeth." Sinubukan kong kalmahin siya dahil alam kong magagalit na naman siya. Pinanlakihan niya naman ako ng mata. "I'm trying to take care of myself, Cassy. I can also take care of my baby. And if you're worried that I might get stressed today, I can handle it, don't worry. Stress is a normal thing in my everyday work. Sanay na ako." Aniya sa monotonong boses. "Kahit na. Buntis ka. Nagbabago ang katawan mo, mas lalong nagiging mahirap na mag-adjust ang hormones mo dahil sa stress. How about you rest first? Or we take this slow?" Mahinahon na saad ni Cassiopeia. Siguro nasanay na rin si Cassiopeia na ganiyan ang ugali ni Elizabeth. Noong hindi pa siya

Aurora's Point of ViewThe three months preparation went very smooth. Sa dami ng koneksyon ng pamilya nila Alted lalo na si Elizabeth na naging abala sa pag-aasikaso ng kasal, mas lalong napadali ang lahat.Kahit ang wedding gown na apat na buwan dapat ang gugugulin na panahon bago matapos, nakayanang tapusin sa loob lamang ng tatlong buwan.Noong unang buwan ng preperasyon, nakita ko agad kay Elizabeth na buong atensyon at panahon ang inilalaan niya sa bagay na ito kaya minsan nahihiya na ako sa kaniya. Kahit na gusto kong tumulong, hindi niya rin ako hinahayaan, sapat na raw na magbigay ako ng opinyon sa mga bagay na gusto ko at hindi ko gusto.Siya na ang bahala sa pagsasakatuparan ng mga plano.Ngayon, nang malaman namin na masilan ang pagbubuntis niya at kahit napagsabihan na siya ng doktor na mas mabuting nasa bahay lang muna, hindi pa rin siya tumitigil. Siya pa rin ang hands on sa lahat ng preparasyon.Mayroon naman kaming wedding planner at wedding coordinator, pero inalis d