Semua Bab His Fake Wife: Bab 231 - Bab 240

Elizabeth's Point of View"I hate you." I mumbled, unaware of my own words.Iniangat ko ang baso ng tubig at dinala iyon sa bibig ko para sumimsim. I couldn't believe that I'm drunk.Or, am I?Hindi ko alam. Medyo sumisikip ang dibdib ko at parang hindi normal ang bilis ng tibok ng puso ko. Nag-iinit rin ang balat ko, para akong pagpapawisan kung hindi lang sa malamig na ihip ng hangin. At unti-unting nagiging mabigat ang talukap ng mga mata ko. But I'm not drunk, right? I couldn't be drunk. Kaunti lang naman ang nainom ko, hindi iyon sapat para malasing ako. Kahit na Old Maria Clara pa iyan, hindi ako malalasing agad.Unti-unti kong ibinaba ang baso, ngunit bago ko pa iyon mabitiwan ay naramdaman ko nang kinuha iyon ni Primo sa mga kamay ko. Naramdaman kong humaplos ang kaniyang mga daliri sa likod ng kamay ko.Masyadong mabigat ang talukap ng mga mata ko kaya hindi ko na napigilan ang sarili na hindi iyon ipikit. I'm not drunk. Imposible.Dalawa? Tatlo? Apat na baso lang naman iyon

Elizabeth's Point of View Everything slowed down. Even my heartbeat. Ang tanging naramdaman ko na lamang ay ang pagdampi ng kaniyang labi sa labi ko. He didn't move, he just pressed his lips to mine. Siguro nga ay lasing na ako o siguro ay wala na sa katinuan, dahil kung normal ngayon ang Liza na hinalikan niya ay baka itinulak na siya palayo at pinagmumumura. Baka nga dumugo pa ang nguso niya dahil hindi palalampasin ng isang normal na Elizabeth Dela Fuente ang kalapastanganang ito ni Primitivo Gazalin. I slowly closed my eyes as I submitted myself to the truth that I'm already losing my mind– that I'm actually losing it. Ngunit sa sandaling naipikit ko na ang mga mata ay agad na bumalik sa alaala ko ang ilang pagkakataon na walang pagdadalawang-isip kong tinanggihan ang mga lalaki na gusto sanang manligaw sa ain. Ang ilang beses na pagtanggi at pambabaliwala ko sa lahat ng date, sa lahat ng regalo, sa lahat ng mga pagpapapansin ng mga lalaki sa akin. I easily turned them down bec

Elizabeth's Point of View Ngayon naman ay si Lauren? She's my best friend's first cousin. She's not mean to me… but she's not nice either. Pero sino ba sa mga nasa higher batch ang naging mabait sa akin simula nang dumating si Primo? Wala. They became snob, and sometimes, mean. “Si Samantha?” Tumawa si Lauren. “She's nothing but a delusional admirer of my boyfriend. Si Primo mismo nag nagsabi sa akin na hindi naging sila kailanman dahil nagconfess lang sa kaniya si Samantha at tinanggihan naman niya.” Umawang ang bibig ko, hindi makapaniwala na alam iyon ni Lauren. How did she know about Samantha's confession? Paano niya nalaman na nireject agad ni Primo ang pinakamaganda sa ABM? Nang ipagkalat ng mga kaibigan ni Samantha na may relasyon silang dalawa ni Primo ay agad sa akin nilinaw ni Primo ang bagay na iyon. Sabi niya'y wala siyang pakialam sa kumakalat na balita, ang importante ay malinaw sa akin na hindi sila magkarelasyon ni Samantha. And in order to save the girl's

Elizabeth's Point of ViewPatuloy sa pagbalik ang mga alaala na sinubukan kong burahin sa isipan ko ng ilang taon. My tears keep on pouring as his lips move to soothe all the pain. Ngunit hindi mawawala ang sakit na nararamdaman ko at alam kong hindi na maglalaho ang masasaakit na alaalang iyon kahit pa gustuhin ko man na takasan.Tinugon ko ang mga halik niya. At the back of my mind, I want to push him away, pero ibinubulong ng puso ko na pagbigyan ito sa huling pagkakataon. I want to kiss him back with passion and longing. Siguro ay naroon pa rin ang sixteen years old na Elizabeth sa puso ko, kumakatok at bumubulong na hayaan ang lalaking minahal niya na mahalikan siya.I remembered the young Elizabeth, she always dreamed of being held by her boyfriend. Isang yakap lang at makukuntento na siya. Binitawan ni Primo ang mga kamay ko, ngunit hindi niya pinakawalan ang batok kop. He keeps on pulling me towards him. At parang bata, tumalima ako sa gusto niyang mangyari. Bumaba ang kaniya

Elizabeth's Point of VIew “Liza?” Aurora’s soft voice called me from somewhere. Nang lingunin ko kung saan iyon nang galing ay saka ko lang napagtanto na nasa Green Court pa nga pala kami at kababalik niya pa lang galing sa powder room. “Okay ka lang ba?” Nag-aalala niyang tanong nang maglakad palapit sa akin. Napakurap ako ng ilang beses bago dahan-dahan na inilibot ang tingin. I cleared my throat, hoping it could somehow help to clear my thoughts. Kaysa na sagutin ang tanong niya ay ibinaling ko na lamang ang atensyon sa paghahanap kay Roel. I saw him passing by before I got lost in my thoughts again. Dapat ay tinawag ko na kanina si Roel kung hindi lang may biglang pumasok sa isip ko na naging dahilan para mawala na naman ako sa reyalidad. Hindi ko gusto na kahit inaabala ko na ang sarili ko ay may panahon pa rin na natutulala ako. I suggested Aurora na dito na lang sa Green Court ang reception ng kanilang kasal. Mas maganda iyon dahil napapagitnaan ng San Gabriel at Lan