บททั้งหมดของ The Billionaire's Unforgotten Love: บทที่ 111 - บทที่ 120

For someone who is as almighty as Saint, begging for someone is not on his bingi card. Ever. He believes that everything will come under his feet in just a flick of his hand. Ni hindi niya ma-imagine na nagmamakaawa siya para sa isang tao. Not even in his wildest dreams. Kaya naman ngayong nakuha niya ang resulta ng paternity test—ang resulta na nagloko sa kanya ng ilang taon—wala na siyang ibang maisip kundi tumayo sa kabila ng panginginig ng buo niyang katawan, magmaneho papunta sa isang hotel habang pinipigilang huwag umiyak, at lumuhod sa harap ng kaisa-isang babae na bumuo at dumurog sa puso niya. Nang makarating siya sa hotel ay mabilis siyang inasikaso ng mga receptionist, dahilan kung bakit niya mabilis natunton ang room hotel nina Sloane and Evony. Sa kabilang ganda, tahimik na pinagmamasdan ni Sloane ang mga kumikinang na bituin sa madilim na langit, hinahayaang manginig ang katawan sa lamig ng simoy ng hangin. She was in deep silence until a loud knock shut the whi

“Calm down na, sweetheart… don’t cry, okay? Mommy’s here,” pagpapakalma ni Sloane kay Evony na patuloy sa pag-iyak habang nakasubsob sa leeg niyang basa na ng luha ng bata. “I-I’m a b-bad girl, mommy…” malakas na pag-iyak ni Evony, punong-puno ng pagsisisi sa boses nito kasabay ng malakas niyang mga hikbi. Nakaramdam ng paninikip sa dibdib si Sloane sa kaalaman na nagsisisi si Evony ngayon sa sinabi nito kay Saint. Inaamin niya na kahit siya ay nagulat dahil nagawang makapagsalita ng anak ng ganoon, ngunit sa kabilang banda ay hind niya rin naman ito masisisi lalo na’t masama talaga ang loob ni Evony. Pero ngayong nagsisisi ang anak niya sa sinabi nito sa sarili niyang ama, alam niya na kahit papaano ay may lambot si Evony kahit kaunti para kay Saint. That’s inevitable. Mag-ama sila. Natural lang na may bond sa pagitan nila kahit na ngayon lang sila nagkita. Lukso ng dugo. “No, baby. You’re not a bad girl, okay?” Sloane consoled her child, rubbing her back to comfort her. “You we

Mahinang napasinghap si Evony lalo na noong bahagyang umangat ang tingin ni Saint sa kanya. Dali-dali siyang tumakbo paalis. Napakunot naman ang noo ni Saint dahil sa pamilyar na itsura ng batang nasulyapan niya. Meanwhile, Evony ran through different aisles, desperate to look for Mich and Sloane. “Mom!” she shouted, her eyes teary. Nadaanan siya ng ilang tao at pinabulungan. “Hala, nawawala yata ‘yung bata…” “Dalhin niyo ‘yung bata. Sigurado hinahanap na siya ng magulang nyan.” “Nasaan na ba kasi ang magulang? Napaka-iresponsable naman.” Saint roamed his eyes around. Nahagip ng pandinig niya ang ilang bulungan ng mga tao ngunit isa lang ang klumaro sa tainga niya. “Kunin niyo ‘yung bata na umiiyak doon. Nawawala yata.” Hindi alam ni Saint ngunit may pumukaw sa atensyon niya sa bulong na ‘yun. Kinuha niya ang kamay ni Radleigh na nagta-tantrums pa rin hanggang ngayon at lumapit sa isang ale. “Excuse me po. May I ask kung nasaan ang batang sinasabi niyo?” tanong niya. “Naku

“Saint! What the heck are you doing?! Bitiwan mo nga si Nicolette!” Nandidilim ang mga mata ni Saint habang sakal-sakal si Nicolette at idiniin ang katawan nito sa dingding. Nang makauwi sila ay wala na siyang sinayang na oras at agad itong sinakal upang mapaamin.Sakto namang bumisita si Samantha sa kanila at naabutan ang sitwasyon nilang dalawa.“Don’t you dare intervene with us!” Saint angrily exclaimed.“S-saint, please…” Nicolette choked out.“Tell me, Nicolette. What the fuck did you do with the DNA test five years ago?” Nang marinig ito ni Samantha ay nanlaki ang mga mata niya. Pasimple siyang umusog sa likod ni Saint upang senyasan si Nicolette na huwag magsalita.Kaya lang sa bawat minutong pananahimmik ni Nicolette ay lalong dumidiin ang pagkakasakal sa kanya ni Saint na halos hindi na siya makahinga.Radleigh was locked up in his room to avoid seeing the scene.“You won’t answer me? Fine, dito ka lang buong gabi,” pagbabanta ni Saint.“S-saint… p-please… m-maawa…” “Awa?”

Saint grew up as the well-known obedient and good son of Irvine. Ang nag-iisang apo na pinagkatiwalaan ng lolo niya para sa aviation company nila. Lumaki siyang naging matagumpay sa mga mata ng kanyang mga kamag-anak—bawat expectation sa kanya ay naabot niya nang walang kahirap. He was born to be a successful and an achiever CEO of Irvine clan. Iyon ang nakatatak sa isip niya kaya naman sa kabila ng wasak niyang puso sa tuwing nararamdaman niyang hindi siya mahal ng tinuturing niyang ina ay ipinagsasawalang-bahala niya lamang iyon dahil ayaw niyang ma-disappoint pa ito sa kanya. Kakampi niya ang ama niya ngunit simula noong nag-retire ang mga magulang niya at nag-migrate sa ibang bansa ay bihira niya na lamang ito makausap na para bang iniiwasan din siya. However, he was still the same Saint that other Irvines grew up with—masunurin, magalang, matalino, at mayaman. Bawat salita ng nanay niya ay sinusunod niya nang walang pag-aalinlangan sa kagustuhang i-please ito. Pero hindi na ng