All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 111 - Chapter 120

“พี่เพลิงดูอะไรอยู่คะ” หยาดพิรุณอุ้มลูกเดินตามสามีออกมาเพื่อจะเดินกลับบ้านไปด้วยกัน หญิงสาวมองตามสายตาสามีแล้วยื่นมือไปแตะต้นแขนเขา“พี่เพลิงสัญญากับน้ำฝนแล้วนะคะว่าจะไม่ยุ่งเรื่องนี้ ปล่อยให้พี่หนูพรรณได้ตัดสินใจเองเถอะค่ะ น้ำฝนสงสารพี่หนูพรรณ สงสารหลาน”เพลิงตะวันถอนหายใจแรง เขาหันมายิ้มให้ภรรยา รับลูกมาอุ้มแนบอก ก้มลงหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่“ครับ น้ำฝนว่ายังไง พี่ก็ว่าตามนั้น”หยาดพิรุณยิ้มหวานให้สามี“น่ารักแบบนี้ต้องให้รางวัล”คำว่ารางวัลทำให้คนที่ห่างเมียไปนานหลายวันยิ้มกว้าง เพลิงตะวันไม่สนใจน้อง ไม่สนใจหลานอีกต่อไป ชายหนุ่มคว้ามือนุ่มของเมียมากุมไว้แน่น แล้วรีบจับจูงเดินกลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว ในหัวก็คิดวิธีที่จะทำให้ลูกชายหลับโดยเร็วที่สุด เขาจะได้อ้าแขนรอรับรางวัลจากเมียให้ชุ่มปอดกว่าจะทำใจให้กล้าพอที่จะคุยกับพี่ชายได้ พรรณดาราก็ทำใจอยู่หลายวัน วันนี้ก่อนจะไปนอนที่บ้านสามีหญิงสาวจึงตัดสินใจที่จะบอกพี่เพลิงว่าเธอตัดสินใจที่จะกลับไปอยู่กับสามี เธอทำเพื่อลูกๆพรรณดาราเดินมาหาพี่ชายที่บ้านอยู่ติดกัน หลังจากที่

เพลิงตะวันยิ้มเยาะ แล้วหมุนตัวเดินเข้าบ้านไปก่อน ปล่อยให้คนถูกด่าว่าเป็นสากกะเบือมองตามด้วยความอาฆาตแค้น ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้เพลิง!“ไม่มีชีวิตคู่ของใครสมบูรณ์แบบไปทุกอย่างหรอก ทุกคนต้องเจอบททดสอบกันทั้งนั้น ชีวิตคู่จะไปต่อหรือสิ้นสุดลง ขึ้นอยู่กับเราสองคนว่ารักกันมากพอที่จะจับมือกันฝ่าฟันบททดสอบไปได้หรือเปล่า ที่ผ่านมาก็ขอให้เป็นบทเรียน ต่อไปมีอะไรก็คุยกันดีๆนะลูก” แม่พราวบอกสอนลูกสาวและลูกเขย ทั้งยกมือซับน้ำตาที่หางตาอยู่หลายครั้ง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรที่ทำให้ลูกสาวตัดสินใจกลับไปคืนดีกับลูกเขย ท่านก็ถือว่านี่เป็นเรื่องที่น่ายินดี หลานๆจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกเสียที แม้ตัวเองจะต้องทนคิดถึงหลานตัวน้อย ท่านก็ยอม เพราะดูจากการเกาะติดนั่งตักคนเป็นพ่ออย่างแน่นเหนียว ไม่ยอมลุกไปไหนเลยของหลานทั้งสองคนแล้ว ก็พอรู้ได้ว่าอยากกลับไปอยู่กับพ่อเขาขนาดไหน แล้วยายพราวจะกล้าขัดขวางความสุขของหลานๆได้อย่างไร“ขอบคุณครับคุณแม่ ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้ลูกสาวคุณแม่ต้องเสียใจอีก”“จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหมกวี ไม่มีอะไรที่พ่อต้องกังวลใช่ไหม” พ่อนนท์ถามลูก

“หนูทำแบบนี้ใช่ไหม” กวีลูบล้วงลงใต้ชายกระโปรงชุดนอน เขาสอดมือเข้าไปตรงขอบกางเกงในตัวจิ๋ว ขยับนิ้วกลางแทรกลงกลางกลีบเนื้อนุ่ม“พี่วี!” พรรณดาราผวาเฮือก สะโพกสาวแอ่นขึ้นน้อยๆ หญิงสาวจิกมือทั้งสองบนบ่ากว้าง สบสายตาเขาอย่างขัดเขิน สองแก้มแดงปลั่งด้วยสะเทิ้นอายตาคมมองหน้าคนเขินจัด กวีอมยิ้มเอ็นดูเมื่อภรรยาสาวหลุบตาหนี ไม่ยอมสบตาเขา“อายทำไม พี่ก็ทำเหมือนกัน เวลาทำพี่คิดถึงหนู คิดถึงตอนที่พี่อยู่ในตัวหนู แล้วหนูล่ะ เวลาทำแบบนี้ คิดถึงพี่ไหม” กวีขยับกดคลึงปุ่มเนื้อนุ่มช้าๆแต่หนักแน่น คนใต้ร่างบิดส่าย สั่นสะท้านเป็นระยะ ทว่ายังไม่ยอมปริปากพูด พรรณดารากัดริมฝีปากล่างไว้แน่น“ดื้อ...” กวีต่อว่าคนที่เอาแต่หลบหน้าเขา ไม่ยอมตอบคำถามวาบหวิวสักที“อื้อ! พี่วี!” พรรณดาราอุทานเรียกสามี พร้อมกับแอ่นสะโพกลอยเหนือที่นอน เมื่อถูกนิ้วเรียวยาวกระทุ้งเข้าสู่ร่องรักอุ่นอ้าว เขาจงใจแกล้ง เพราะอยากให้เธอตอบคำถามน่าอาย“เวลาทำเอง เสียวแบบนี้ไหมครับ” กวีก้มลงกระซิบถามชิดใบหูเล็ก เขาตวัดลิ้นเลียเบาๆ ยิ่งได้ยินเสียงครางแผ่วพร่าของเมียรัก ยิ่งคึกคัก ยิ่งอยากแกล้ง“

เมื่อเกมพลิก คนที่เคยเป็นฝ่ายรุกก็เลยต้องตั้งรับ จากที่เคยเป็นผู้ควบคุม กลับต้องกลายเป็นผู้ตามอย่างจำนน พรรณดาราทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากครวญครางจนเสียงแหบแห้ง เธอถูกสามีส่งไปแตะเส้นวิมานแล้วหลายต่อหลายครั้ง กระนั้นเธอก็ไม่ได้รับความปรานีจากเขา สามีของเธอยังคงโหมกระหน่ำจ้วงแทงเธอราวกับเขาไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อยกวียิ้มพอใจ กับร่างขาวโพลนที่คุกเข่ายกสะโพกสูง เธอซุกหน้าแนบที่นอน ร่างสาวสั่นไหวไปตามแรงโยกโยนตัวเข้าหาของเขา เสียงครวญครางแหบแห้งกระตุ้นเร้าให้เขาคึกคักจนไม่อาจออมแรงไว้ได้ ชายหนุ่มเร่งขยับสะโพกสอบเข้าลึกออกเกือบสุด กระแทกกระทั้นจนคนที่ถูกเขาจู่โจมต้องอ้อนวอน“พะ..พี่วี อ๊ะ! สะ...เสร็จสักทีเถอะ นะ...หนูไม่ไหวแล้วนะ อื๊อ!” พรรณดาราบอกสามีเสียงกระท่อนกระแท่น เธอยอมรับก็ได้ว่าเธอยอมแพ้เกมสวาทในยกนี้ให้แก่เขาอย่างราบคาบ“ร้องขอพี่สิ” กวีโน้มตัวลงกระซิบแนบใบหูเล็ก เขาโอบกอดร่างนุ่มนิ่มเต็มสองแขน มือร้อนบีบกำขยำฟอนเฟ้นเต้าอวบรุนแรง ขณะที่สะโพกสอบก็ยังไม่หยุดขยับโยก“พะ...พี่วีขา ได้โปรด อ๊ะ! หนูมะ...ไม่ไหวแล้วค่ะ”“น่ารักที่สุด”กวีหอมแก้ม

สองปีที่แล้วธนพลขายหุ้นให้กวี เพราะประสบปัญหาการขาดทุน และขาดสภาพคล่อง ก่อนหน้านั้นเขาได้ขายหุ้นให้มยุรีไปก่อนแล้วสี่สิบเปอร์เซ็นต์ โดยเขามารู้ทีหลังว่ายายนั่นมีเสี่ยศักดิ์สิทธิ์ผู้ทรงอิทธิพลในจังหวัดเป็นผู้ออกเงินให้ในการซื้อหุ้นจากเขา แต่หลังจากนั้นร้านก็ไม่มีอะไรดีขึ้น สถานการณ์ทางการเงินย่ำแย่ลงกว่าเดิม เพราะผู้ถือหุ้นรายใหม่อย่างมยุรีเริ่มเข้ามาวุ่นวายระบบการเงินและการจัดการร้าน ธนพลจึงขอร้องให้กวีเข้ามาช่วยซื้อหุ้นไว้และช่วยจัดการบริหารให้ก่อน ระหว่างที่รอเขาประกาศขายที่ดินเพื่อทำเงินมาซื้อหุ้นคืนจากเพื่อนและมยุรี แต่ความซวยก็มาเยือนเมื่อหลังจากที่กวีซื้อหุ้นและเข้าไปบริหารได้ไม่นาน ยายมยุรีที่จ้องจะคลุกวงในเพื่อนเขาอยู่แล้วก็ก่อเรื่อง หล่อนใช้อภิสิทธิ์ว่าเป็นหุ้นส่วนกิจการร้านด้วยกันขึ้นไปหาเพื่อนเขาถึงห้องส่วนตัวบนโรงแรม โดยที่พนักงานไม่กล้าขวาง เพราะยายนั่นพาบอดี้การ์ดมาด้วยร่วมสิบคน ซึ่งกวีเพิ่งมารู้ทีหลังว่ายายนั่นแอบถ่ายรูปห้องทุกซอกทุกมุมและส่งให้เมียเขาดู เพื่อให้เธอเข้าใจผิด และความวุ่นวายที่มากกว่านั้นก็ตามมาติดๆในคืนเดียวกันคืนนั้นคนของเขาโทรมาบอกว่า มีลูกค้