All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 171 - Chapter 180

ใบหน้าที่หลับตาพริ้ม อ้าปากเผยอครางเสียงหวานดังผะแผ่ว ทำให้พบรักเร่งมือเพื่อส่งเธอไปสุดปลายทางล่วงหน้าก่อน เขาสอดนิ้วกลางเข้าสู่ร่องสาวคับแน่น ชักเข้าออกกระทุ้งแรง รับรู้ได้ถึงกล้ามเนื้ออ่อนที่บีบรัดรอบจากปลายสุดโคนนิ้ว ชายหนุ่มสูดลมหายใจยาว เขาแข็งขึงทรมาน อยากจะพาสัดส่วนที่ขยายใหญ่โตสอดลึกในตัวเธอแล้ว ทว่าก็ได้แต่ยับยั้งใจไว้ก่อน ความสดใหม่ของเธอทำให้เขาต้องรีดเค้นน้ำหวานออกมาให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้เธอต้องเจ็บตัวมากเหมือนครั้งแรก“คุณพบ!” พลอยชมพูหลับตาแน่น เงยหน้าขึ้นครวญครางเรียกชื่อคนที่กำลังปรนเปรอเธอด้วยนิ้วมืออย่างดุดัน เมื่อไม่อาจต้านทานบทเพลงกามาที่บรรเลงโดยนิ้วเรียวยาวที่พร่างพรมลงใจกลางความเป็นหญิง สะโพกสวยก็ขยับเร็วเพื่อจะไปให้ถึงบทสุดท้ายของเพลงรัก เผลอให้ความร่วมมือไปโดยไม่รู้ตัว“กระติ๊บ...” พบรักจับจ้องมองใบหน้าน่ารักไม่วางตา เขากระซิบเรียกเธอซ้ำๆ จูบปลายคางเล็ก แล้วอ้าปากงับเบาๆ เร่งขยับซอยนิ้วมือกระทั่งส่งเธอข้ามพ้นขอบเขตความอดกลั้น หญิงสาวระเบิดตัวเองหยาดน้ำใสฉีดล้นซอกขาเปรอะเปื้อนเต็มหน้าตักเขาพลอยชมพูหอบหายใจแฮกๆ หญิงสาวเอนกายซวนซบอกกว

“เดือนนี้ไม่หักแล้ว จะให้เพิ่มด้วย” พบรักบอกยิ้มๆ“ให้เพิ่มทำไม ติ๊บไม่ได้ทำงานอะไรเพิ่มสักหน่อย” คนไม่อยากเอาเปรียบนายจ้างปฏิเสธไม่รับเงินค่าจ้างเพิ่มโดยที่เธอไม่ได้ทำอะไรเพิ่มพบรักถอนหายใจบางเบา เขาลุกขึ้นเดินอ้อมโต๊ะไปนั่งเก้าอี้ข้างหญิงสาว ดูเหมือนเธอจะหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเหตุการณ์เร่าร้อนที่เขาและเธอเพิ่งทำกันไปเมื่อครู่ใหญ่“กระติ๊บ” พบรักจับมือบางทั้งสองข้างมากุมไว้ เขามองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาดุ ไม่พอใจที่เธอไม่เรียกร้องอะไรจากเขาเลย ทั้งๆที่เขาอยากให้เธอเรียกร้องเอาทุกอย่างจากเขา เอาไปให้หมดเลยก็ได้ ทั้งตัว หัวใจ เงินทอง ทรัพย์สมบัติต่างๆ เขาพร้อมจะยกให้เธอทั้งหมด“อะ...อะไรคะ” พลอยชมพูเอนตัวหลบคนที่อยู่ดีๆก็เดินมาจับมือถือแขนเธอ ที่จริงเธอก็ไม่ควรตกใจอะไรหรอก เพราะมากกว่ามือเขาก็จับมาแล้ว แต่บอกตรงๆว่าเธอยังไม่ชิน ถึงจะไม่ได้รังเกียจเขา แต่ก็ใช่ว่าเธอจะชอบที่เขาเข้ามาใกล้ชิดแบบนี้ เพราะมันทำให้หัวใจเธอสั่น“คุณไม่คิดจะเรียกร้องอะไรจากผมหน่อยหรือ”พลอยชมพูมองหน้าเขานิ่งอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนระบายยิ้มหวานสดใสให้เขา“แล้วคุณพบอยากใ

“เป็นธรรมดาที่คนสวยอย่างติ๊บจะมีคนมาชอบค่ะ” ตอบแล้วเธอก็เดินกลับไปที่ซิงค์ล้างจาน ลงมือล้างโดยไม่หันมาสนใจคนมีปัญหาคาใจกับแขกที่เข้าพักอีก พบรักรู้สึกถึงความร้อนที่แล่นพล่านอยู่บนหัว เธอรู้ว่าไอ้หมอนั่นชอบ แล้วเธอล่ะชอบมันไหม “แล้วติ๊บชอบมันไหม มันหน้าตาดีนะ” พลอยชมพูสะดุ้งตกใจเมื่อร่างสูงเดินเข้ามาประชิดด้านหลัง และเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงขุ่นไม่พอใจ “ไม่ค่ะ เฉยๆ ก็บอกแล้วว่าติ๊บทั้งสวยทั้งน่ารัก ก็ต้องมีผู้ชายมาชอบเยอะสิคะ แต่ภูมิต้านทานเรื่องผู้ชายติ๊บสูงค่ะ เพราะที่บ้านมีแต่ผู้ชายหน้าตาดี พ่อติ๊บก็หล่อ ยิ่งพี่ต่ายนี่หล่อแบบ...” พลอยชมพูเงยขึ้นมองหน้าคนที่ยืนหน้าเคร่งอยู่เบื้องหลังตัวเองสายตาครุ่นคิดา “อืม...พี่ต่ายนี่หล่อแบบเอาคุณพบสักสิบคนมามัดรวมกันก็ยังหล่อไม่เท่าพี่ต่ายเลยค่ะ” หัวคิ้วเข้มย่นแทบจะชนกัน เมื่อถูกสาวเปรียบเทียบความหล่อของตนกับพี่ชายของเธอแบบไม่ไว้หน้ากันเลย พบรักขยับตัวเข้าใกล้ ใช้แขนสองข้างกักกันเธอไว้กับเค

ตกเย็นพบรักกลับถึงบ้านพักก็พบว่า คนที่เขาคิดถึงหน้าทั้งวันหนีเข้าห้องไปแล้ว เขาเดินวนไปวนมาหน้าห้องเธออยู่หลายรอบ กว่าจะกล้าเคาะประตูห้อง ซึ่งก็ต้องรอหลายอึดใจกว่าที่เธอจะยอมเปิดประตู“เอ่อ...ถ้ากระติ๊บเหนื่อย พรุ่งนี้ผมให้หยุดงานหนึ่งวันก็ได้” เห็นหน้าบึ้งตึงของเธอแล้วเขาใจไม่ดี พอนึกได้ว่าตั้งแต่เธอมาทำงานที่นี่ เธอยังไม่เคยได้หยุดงานเลย จึงให้วันหยุดโดยที่เธอไม่ต้องร้องขอ หวังให้เธออารมณ์ดีขึ้น“หยุดได้หรือคะ” พลอยชมพูยิ้มกว้าง ลืมเลือนเรื่องที่งอนว่าเขาทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลเมื่อกลางวันไปจนสิ้น“ได้สิครับ พรุ่งนี้ผมให้กระติ๊บหยุด อยากไปเที่ยวไหนไหม หรืออยากไปซื้อของในเมืองหรือเปล่า ผมจะพาไป”“ไปซื้อของในเมือง แล้วก็แวะไปไร่ภูอิงฟ้าด้วยได้ไหมคะ”พบรักชะงักไปครู่หนึ่ง ลำพังไปซื้อของในเมืองเขาไม่มีปัญหา แต่ให้พาไปไร่ภูอิงฟ้าที่มีไอ้หมาบ้าเพลิงอยู่ด้วยนี่ชักไม่ค่อยดีเท่าไร“ถ้าคุณพบไม่สะดวกใจไปเจอพี่เพลิง ติ๊บไปเองก็ได้นะคะ”“ผมพาไปเอง”พอเขารับปากจะพาไปพลอยชมพูก็ยิ้มกว้าง ดวงตาคู่งามมีประกายสุกใส“ขอบคุณมากนะคะ งั้นติ๊บจ

“ซุบซิบอะไรกันวะนั่น หนูพรรณ...ช่วงนี้พี่วีเขามีอะไรแปลกๆไหม”พรรณดารามองตามสายตาพี่ชายแล้วหัวเราะ“อะไรแปลกๆหมายถึงอะไรล่ะคะ”“ก็อย่างเช่นแอบมองลูกน้องผู้ชาย หรือไม่ก็พักนี้ไม่สนใจเมีย”“นี่พี่เพลิงกำลังคิดว่าพี่วีกับพี่พบเป็นมากกว่าเพื่อนกันหรือคะ”“ก็มันน่าสงสัยไหมล่ะ ตอนกินข้าวพี่วีก็แอบมองพี่พบบ่อยๆ พอกินข้าวเสร็จก็ปลีกตัวไปยืนคุยกันกะหนุงกะหนิงสองต่อสอง” เพลิงตะวันยังจ้องมองบุคคลน่าสงสัยสำหรับเขาทั้งสองคนไม่วางตา“คงปรึกษากันเรื่องงานมั้งคะ” พรรณดาราบอกแล้วหันกลับมาสนใจผลไม้และของหวานที่หยาดพิรุณและพลอยชมพูยกออกมา และเมื่อสาวๆรวมตัวกันก็เริ่มพูดคุยอย่างสนุกสนาน ไม่มีใครสนใจเพลิงตะวันเลย กระทั่งพบรักและกวีเดินกลับมานั่งลงที่เดิม เพลิงตะวันก็หรี่ตามองทั้งสองอย่างจับผิด“หน้ากูเหมือนกิ๊กมึงหรือไง จ้องจริง” กวีมองหน้าคนที่เอาแต่จ้องเขาและพบรักสลับกันไปมา“ปากแบบนี้มันน่าไล่ออกให้พ้นสภาพน้องเขย แล้วหาผัวใหม่ให้หนูพรรณแทน” เพลิงตะวันว่าแล้วหันไปโอบกอดเมียรัก เพราะเธอกำลังมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ“อย่าไปฟังคนขี้อิจฉาอย่างพี่ว