All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 191 - Chapter 200

“คิดถึง แต่พี่ยังไม่พร้อมที่จะคุยกับเขาในตอนนี้ พี่ทำผิดต่อพ่อแม่ ทำให้ท่านเสียใจทั้งที่ท่านตามใจอนุญาตให้พี่ไปทำงานอย่างที่พี่ต้องการ ท่านอุตส่าห์ย้ำนักย้ำหนาว่าให้พี่ดูแลตัวเองให้ดีๆ แต่พี่กลับทำให้ทุกคนผิดหวัง” พลอยชมพูถอนหายใจ ใบหน้าที่เคยยิ้มแย้มสดใสกลับหมองเศร้า หยาดพิรุณไม่รู้ว่าจะปลอบพี่สาวอย่างไรดี เธออยากให้พี่กระติ๊บคนเดิมกลับมา แต่ก็รู้ว่าเรื่องอย่างนี้ต้องใช้เวลา เหมือนพี่สาวของเธอยังไม่เข้าใจความต้องการของตัวเอง ยังไม่รู้ตัวว่ารู้สึกเช่นไรกับพบรัก“งั้นเอาไว้ให้พี่ติ๊บสบายใจก่อนค่อยโทรคุยกับพี่พบ แต่พี่พบบอกว่าโทรหาพี่ติ๊บไม่ได้เลย”“พี่ปิดเครื่องเองแหละ ฝากไปบอกคุณพบด้วยว่า พี่ขอเวลาตัดสินใจเรื่องนี้อีกสักพัก แล้วพี่จะโทรไปบอกเขาเอง”หยาดพิรุณพยักหน้า ยอมรับการตัดสินใจของพี่สาว“ขอบใจน้ำฝนมากนะที่เข้ามาพูดคุยกับพี่ ฝากบอกพี่เพลิงด้วย ว่าพี่ไม่ได้โกรธ ไม่ได้งอนพี่เพลิง พี่เข้าใจสิ่งที่พี่เพลิงทำ”หยาดพิรุณยิ้มให้กำลังใจพี่สาว ก่อนโน้มตัวเข้าไปสวมกอดพี่สาวไว้แน่น“น้ำฝนอยู่ข้างพี่ติ๊บนะคะ พี่ติ๊บอยากให้น้ำฝนช่วยอะไรก็โทรบอกน้ำฝน

พลอยชมพูอยากจะร้องไห้กับสิ่งที่บิดากล่าวออกไป หญิงสาวหันไปมองหน้ามารดาอย่างคนต้องการขอความช่วยเหลือ แม่กระแตทำเพียงแค่ยิ้มบางให้เธออย่างเข้าอกเข้าใจ แต่การที่จะให้เธอเอ่ยขัดสามีในตอนที่กำลังพูดคุยกับผู้หลักผู้ใหญ่ ก็ดูจะไม่งาม นอกจากจะไม่ขัดสามีแล้ว แม่กระแตยังส่งสายตาบอกเธอว่าให้อยู่เฉยๆ พี่กระต่ายน้อยก็ดูจะรู้เห็นเป็นใจกับพ่อ เพราะปกติจะหวงน้อง ทั้งยังเคยบอกว่าจะไม่ยอมให้เธอแต่งงาน จะให้เธอขึ้นคานอยู่เคียงข้างพี่ชายตลอดไป แต่วันนี้พี่กระต่ายกลับไม่ยอมช่วยพูดแก้ต่างให้เธอเลย คนที่กำลังจะถูกจับคลุมถุงชนอยากจะร้องไห้ แต่จะให้เธอลุกขึ้นมาปฏิเสธการขอหมั้นหมายทั้งที่บิดารับปากเขาไปแล้ว ก็ดูจะเป็นเรื่องไม่ควร หญิงสาวจึงนั่งเงียบ ได้แต่รอว่าทั้งสองคนนี้จะกลับไปเมื่อไหร่ เธอจะได้พูดคุยกันเฉพาะคนในครอบครัวเป็นการต้อนรับแขกที่อึดอัดที่สุดตั้งแต่เคยเจอมา พลอยชมพูหายใจไม่ทั่วท้อง ทั้งยังอยากลุกขึ้นไปชกหน้าคนที่นำพาความเดือดร้อนมาให้ เธอคิดว่าอธิบายให้วิศรุตเข้าใจดีแล้วนะ แต่เขามันดื้อด้านหนังหนาหน้าทน ผู้หญิงไม่ชอบ ยังมีหน้าพาผู้ใหญ่มาพูดคุยเรื่องหมั้นหมาย โดยไม่บอกเธอก่อนสักคำ หลังจาก

“คุณพ่อขา พอแล้วค่ะ คุณพ่ออย่าทำอะไรคุณพบอีกเลย”“พ่ออยากกระทืบมันให้ตายคาตีนด้วยซ้ำ อย่ามาห้ามพ่อนะกระติ๊บ”“อย่าทำเขาเลยค่ะคุณพ่อ ไม่ใช่ความผิดของคุณพบคนเดียว ติ๊บเองก็มีส่วนทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น”“แต่มันเป็นผู้ใหญ่กว่า มันย่อมรู้ผิดชอบชั่วดีกว่า มันต้องรับผิดชอบ” พ่อเพชรชี้หน้าคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าแตกยับเยิน สะบักสะบอมไปทั้งตัว“ผมยินดีรับผิดชอบกระติ๊บ ยินดีรับผิดชอบทุกอย่าง คุณเพชรจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม”พบรักรีบพูดแทรกขึ้น เขาพยายามพาตัวเองลุกขึ้นยืน ชายหนุ่มใช้หลังมือเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก อีกข้างก็กุมท้องไว้เพราะเมื่อสักครู่โดนคนของเพชรนิลรุมยำไปหลายตีน แถมยังมาถูกพ่อเสือกระทืบซ้ำอีก“บางทีกูก็คิดว่า มึงควรรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยชีวิต” พ่อเพชรทำท่าจะโผเข้าไปชกคนที่ดูอ่อนแรงอีกครั้ง แต่พลอยชมพูรีบกอดร่างบิดาไว้แน่น“คุณพ่อขา อย่าทำอะไรคุณพบเลย” พลอยชมพูขอร้องบิดาอีกครั้ง“ถ้าไม่อยากให้พ่อทำอะไรมัน ไม่อยากให้มันตาย สัปดาห์หน้า ติ๊บต้องเข้าพิธีหมั้นโดยไม่มีข้อแม้” พ่อเพชรยื่นคำขาดกับลูกสาวน้ำเสียงจริงจัง

พลอยชมพูมองหน้าคนขี้อ้อนด้วยสายตาไม่เชื่อเธอเท่าไหร่นัก ทว่าเมื่อมองบาดแผลบนใบหน้าและ รอยฟกช้ำ บนเนื้อตัว ของเขาแล้ว เธอก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้ หญิงสาวสบสายตาคมกล้า เธอยืนนิ่งเงียบใช้เวลาตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง“ก็ได้ค่ะ ติ๊บเชื่อใจคุณพบนะคะ ห้ามทำให้ติ๊บผิดหวังด้วย”“สัญญาด้วยเกียรติของลูกผู้ชายเลยครับ” พบรักรีบพยักหน้า เขาเอ่ยถ้อยคำสัญญาหนักแน่น เมื่อหญิงสาวเปิดประตูออกกว้างเปิดทางให้เขา ชายหนุ่มก็ยิ้มดีใจแล้วรีบพาตัวเองเดินเข้าไปในห้องนอนของเธอ ที่จริงเขาอยากพาเธอไปนอนที่ห้องของเขามากกว่า เพราะห้องและเตียงกว้างกว่าเยอะ แต่นาทีนี้ให้นอนที่ไหนก็ได้ ขอแค่มีเธอนอนอยู่ใกล้ๆกันพลอยชมพูในชุดนอนกระโปรงสีหวานยืนนิ่งอยู่ข้างเตียง หลังจากที่เธอขอตัวเข้าไปอาบน้ำซึ่งใช้เวลาไม่นาน แต่พอกลับออกมา เธอก็พบว่าคนตัวโตนอนหลับไปแล้ว หญิงสาวปิดสวิตช์ไฟทุกดวง แล้วเอนกายลงนอนเคียงข้างเขา เสียงลมหายใจจังหวะแผ่วเบาสม่ำเสมอ ทำให้เธอระบายยิ้มกว้าง พลอยชมพูขยับตัวเองเขาไปแนบชิดร่างกำยำ ไออุ่นจากเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นทั้งตัวและหัวใจพบรักลืมตาในความมืด เขานอนนิ่ง รอจนกระทั่งคิดว่าเธอ

“ขอบคุณนะคะพี่หนูพรรณ ติ๊บเลยทำให้พี่ต้องเดือดร้อนด้วย ท้องโตขนาดนี้ก็ยังต้องมาหา ติ๊บเป็นน้องที่แย่จริงๆ ทำให้ทุกคนวุ่นวายเดือดร้อนกันไปหมด”พรรณดาราลูบแผ่นหลังน้องเบาๆอย่างปลอบโยน“ไม่มีใครเดือดร้อนอะไรเลย ทุกคนเต็มใจช่วยติ๊บทั้งนั้น ไม่ว่าติ๊บจะตัดสินใจเรื่องนี้อย่างไร ทุกคนพร้อมจะยอมรับในการตัดสินใจของติ๊บ รออยู่ที่นี่ด้วยความสบายใจเถอะ เชื่อพี่นะ”“ค่ะพี่หนูพรรณ” แม้ว่าสิ่งที่พรรณดาราพูดนั้น เธอจะไม่แน่ใจเท่าไหร่นัก แต่มันก็ทำให้พลอยชมพูรู้สึกใจชื้นขึ้นมาได้หลังจากปล่อยให้สาวๆได้พูดคุยกันนานพอสมควร สามหนุ่มที่เลี่ยงออกไปคุยด้านนอกก็เดินเข้ามาพร้อมกันเพลิงตะวันมีสีหน้าเคร่งเครียดกว่าคนอื่น พอเดินเข้ามาถึงในบ้าน เขาก็ตรงเข้าไปคว้ามือภรรยา“กลับกันเถอะน้ำฝน”หยาดพิรุณไม่ทันตั้งตัวว่าสามีจะชวนกลับเร็วขนาดนี้ เพราะเธอกะว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนพี่สาว คิดว่าจะได้อยู่คุยกันนานๆรวมทั้งอยู่รับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน“ทำไมกลับเร็วจังล่ะคะพี่เพลิง น้ำฝนขออยู่คุยกับพี่ติ๊บต่อไม่ได้เหรอคะ”“พี่มีงานต้องทำอีกเยอะ กลับกันเถอะ”