All Chapters of บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน: Chapter 141 - Chapter 150

หมายเหตุ: นิยายเรื่อง บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน เป็นปฐมบทของนิยายเรื่อง สุริยันเคียงจันทราคำโปรยเมื่อหญิงเดียวในดวงใจไม่เห็นค่า ขยี้ความรู้สึกของเขาอย่างมิให้ราคา สะบั้นรักไม่ไยดี รักแท้จึงเปลี่ยนเป็นชิงชัง แล้วนางก็กลับมาอีกครั้ง พร้อมความทรงจำที่เลือนหาย เขาควรขยี้นางให้แหลกคามือหรือประคองไว้ในอุ้งมือดีเล่า?ปฐมบทหลิวไท่หยางนายน้อยทายาทผู้สืบทอดแห่งจวนหลิวคหบดีใหญ่หนึ่งในตระกูลเปี่ยมอำนาจและทรงอิทธิพลที่สุดของแคว้นเหยี่ยน เขาผู้ซึ่งมีรักปักใจกับนางมารแห่งค่ายโจรจันทราแดงถึงขั้นสร้างตัวตนอีกคนเพื่อแฝงอยู่ในยุทธภพ กระทั่งสร้างฐานะเป็นถึงประมุขแห่งสำนักตะวันเดือด หมายพิชิตใจนางทว่าหญิงในดวงใจผู้นั้นกลับไม่เห็นค่า ขยี้ความรู้สึกของเขาอย่างมิให้ราคา สะบั้นรักไม่ไยดี รักแท้จึงเปลี่ยนเป็นความชิงชังเขาแค้นนางแทบคลั่ง กระทั่งถอนตัวจากยุทธภพหันหลังให้อดีตอันขื่นขมโดยการยุบสำนักตะวันเดือด พาสมุนกลับเข้าเมือง ลืมทุกเรื่องที่เกี่ยวกับนางเสมือนไม่เคยเกิดขึ้นแต่แล้วคล้ายสวรรค์มีตาเปี่ยมปรานี เมื่อไท่หยาง หันกลับมาสนใจเพียงตำแหน่งทายาทผู้สืบทอด มีตำแหน่งเป็นนายน้อยหลิวแห่งจวนคหบดีใหญ่ นางผู้นี้กล

คฤหาสน์หลิวซิงตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขาราบสูงเหนือหมู่บ้าน มีเรือนเล็กเรือนน้อยในอาณาเขตมากมาย ล้อมรอบด้วยแปลงผัก คันนา ไร่ชาแบบขั้นบันไดทิศบูรพาเหนือขึ้นไปทางริมระเบียงสูงบนชั้นสามของเรือนใหญ่ บุรุษหนุ่มร่างสูงสง่าในชุดแพรหรูหราสีขาวยืนโดดเด่นอยู่ตรงนั้น สาวใช้หน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราสองคนคุกเข่าปรนนิบัติอยู่ด้านข้าง คนหนึ่งคอยโบกพัด อีกคนคอยดูแลปรนนิบัติชงชาหอมชั้นดีประคองส่งอย่างนอบน้อมบุรุษผู้นี้คือหลิวไท่หยางนายน้อยหลิวแห่งคฤหาสน์หลิวซิง เจ้าของรูปลักษณ์โดดเด่น ความสามารถล้ำเลิศเกินหยั่ง รูปหน้าดั่งรูปปั้นสลักที่ดูเย็นชาไร้ความรู้สึก หากแต่งดงามแฝงด้วยพลังอำนาจดวงตาคู่คมทรงเสน่ห์ล้ำลึกแผ่ซ่านบารมีกดดันผู้คนกำลังกวาดมองทุกสิ่งอย่างเย็นชา ท่าทีสงบนิ่งเงียบงันนั้นกำจายกลิ่นอายเคร่งขรึมอันน่าเกรงขามออกมาท่วมท้น แม้ตัวคนจะมีใบหน้าหล่อเหลางดงามกว่าสตรีทั่วไปก็ตามริมระเบียงตรงนี้นับเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ดีที่สุดประจำคฤหาสน์หลิวซิงของเขา ไม่ว่าจะเป็นลานกว้าง โรงครัว โรงบ่มเหล้า ลานตากพืชพรรณ สวนพฤกษา โรงชา ล้วนไม่อาจหลุดรอดสายตาเนตรคมกล้าบนใบหน้าหล่อเหลาเปี่ยมเสน่ห์เย้ายวนจึงบังเอิญเห

ซิงเยว่มิคาดฝันว่าจะได้ใช้ชื่อที่ตนบังเอิญคิดขึ้นเพราะชมชอบอย่างไร้เหตุผล ทั้งยังได้ย้ายตัวออกจากเรือนทาสเก่าคร่ำ ได้เลื่อนขั้นเป็นสาวใช้ข้างกายนายน้อยโชคดีกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว...สาวใช้นางหนึ่งชักสีหน้าปั้นปึ่งแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวกล่าววาจาที่บรรจุโทสะไว้เต็มท้อง นางมีนามว่าจิ่นอิ่ง“นอกจากไม่ถูกลงโทษข้อหาที่ทำร้ายม่านเหนียง ยังได้ขยับฐานะรวดเร็ว ช่างน่าริษยาเสียจริง”จิ่นอิ่งทำทีคุยกับสาวใช้อีกนางนามว่าจิ่นอ้าน หาได้คุยกับบุคคลที่สามไม่ สายตาของนางมิได้สนใจซิงเยว่สักนิด ทว่าวาจาแข็งกร้าวที่กระทบกระเทียบเช่นนั้นกลับชัดเจนโดยมิต้องคาดเดา ว่านางกล่าววาจาเกรี้ยวกราดกับผู้ใดจิ่นอิ่งกับจิ่นอ้านนั่งอยู่ด้วยกันบนเตียงในห้องรวมฝั่งตะวันตกของเรือนหลัก ซึ่งเป็นเรือนพำนักของเจ้านายหนุ่ม“เจ้าจะอิจฉาไปไย จะอย่างไรก็เป็นแค่สาวใช้เช่นกัน รอให้นางย้ายจากห้องรวมฝั่งตะวันตกไปนอนร่วมเตียงกับนายน้อยฝั่งตะวันออกก่อนปะไร ค่อยริษยา หึ!”จิ่นอ้านแค่นเสียงหยันต่อคำกับจิ่นอิ่งอย่างไร้การปกปิดความเกลียดชังที่มีต่อสตรีผู้เป็นหัวข้อสนทนา นางปรายตาเหยียดไปทางซิงเยว่ปราดหนึ่งก่อนกล่าวอีกว่า“นายน้อยหลิวของพวกเรามี

ทว่าทั้งๆ ที่เป็นเช่นนั้น หากแต่เพราะจำตัวตนมิได้ จึงไม่ใช่ซ่อนตัวหรือต้องเก็บงำอันใด ซิงเยว่จึงไม่จำเป็นต้องปกปิดนิสัยใจคอนางยังคงผ่าเผย เป็นตัวของตัวเองอย่างที่สุดดุจวัวแรกเกิดไม่กลัวเสือนั่นล่ะ!หลิวไท่หยางยิ่งรู้ดี หากพยัคฆ์ไม่ถูกกระตุกหนวดอวดอ้างบารมีล้ำอาณาเขตส่วนตัวอย่างอุกอาจท้าทาย ไหนเลยจะทำร้ายใครก่อนชายหนุ่มค่อยๆ ยกมุมปากเป็นรอยยิ้มบาง รอยยิ้มนี้ยิ่งมองยิ่งลึกลับ ยากคาดเดา มีเพียงเขาเข้าใจอยู่คนเดียวขอแค่ทดสอบบางสิ่งอีกประการ คำตอบย่อมชัดเจนจังหวะนั้นจิ่นอิ่งรีบเอ่ยเสียงสั่นเครือเจือสะอื้นไห้ “นายน้อย บ่าวสองคนอยู่ดีๆ ซิงเยว่ก็เข้ามาทำร้ายเจ้าค่ะ”จิ่นอ้านจึงฟ้องร้องเสริมสหายเพื่อขอความเป็นธรรม“ใช่เจ้าค่ะ พวกบ่าวแค่ถามซิงเยว่ดีๆ ว่ามีเรื่องอะไรกับม่านเหนียง ถามว่าปัญหาคืออันใดเท่านั้น ซิงเยว่ก็โกรธจนหัวฟัดหัวเหวี่ยง ทำร้ายตบตีพวกบ่าวเจ้าค่ะ”สีหน้าของนางทั้งสองแลดูงดงามเย้ายวนชวนสงสาร ท่าทางอ้อนแอ้นอ่อนแอบอบบางชวนถนอมอย่างที่สุดไม่ว่าบุรุษคนใดได้ยลเป็นต้องเห็นใจทั้งนั้น!“นายน้อย ซิงเยว่ผู้นี้ร้ายกาจยิ่งนัก” จิ่นอ้านร่ำไห้น้ำตาดุจไข่มุกร่วงหล่นจิ่นอิ่งซับน้ำตาส่งเสี

หลายวันแล้ว ซิงเยว่ยังคงสลบไสลมิได้สติเนื่องจากนางถูกโบยไปหลายทีจนแผ่นหลังบอบบางได้แผลมีเลือดซึม ทั้งเพิ่งฟื้นคืนจากสภาพร่างกายที่เจ็บป่วยในช่วงก่อนหน้าแค่ไม่นานนางถูกพาตัวมารักษาในเรือนหลักทางฝั่งตะวันออกของห้องปีกข้างในเรือนพำนัก ซึ่งเป็นที่พักอาศัยแบบส่วนตัวของนายน้อยหลิวท่านหมอถูกเชิญตัวมาอย่างเร่งด่วน เพื่อทำการรักษาซิงเยว่ให้ทันท่วงที เรื่องนี้สร้างความตกตะลึงพรึงเพริดให้แก่เหล่าบ่าวไพร่ทั่วทั้งคฤหาสน์สาวใช้คนงามทั้งหลายที่รอขยับขยายฐานะขึ้นเป็นสาวใช้ห้องข้าง เพื่อได้รับสิทธิ์ติดตามนายน้อยเป็นอนุภรรยาท้ายจวนคหบดีหลิวอันยิ่งใหญ่ในเมืองหลวงถึงขั้นเม้มปาก พวกนางตัวสั่นกัดฟันน้ำตาไหลพรากด้วยความริษยานางทาสผู้นั้นมีดีอันใด? นิสัยหรือก็หยาบกระด้าง ผิวพรรณหรือก็หยาบกร้าน ใบหน้าก็มิได้งดงามเท่าใด สายตายิ่งชั่วร้ายปานนั้น มองไม่เห็นมิตรไมตรีสักกะผีก! ไยนายน้อยถึงต้องตาต้องใจขนาดรั้งไว้ข้างกาย?หรือนางมีดีเรื่องบนเตียง?ทุกวาจาล้วนเป็นคำถามอันไร้ซึ่งคำตอบโดยสิ้นเชิง...และหลิวไท่หยางไม่ใส่ใจใครหน้าไหนทั้งนั้น ทุกวัน ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลาสง่างามเป็นเอกของเขา มีแต่คำถามซ้ำไปซ้ำมา ถามย้ำ