All Chapters of รักเร่าร้อนของฮูหยินทั้งห้า: Chapter 41 - Chapter 50

“ท่านอ๋อง” อี้เหนียงเรียกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงสั่นระริก ร่างเปล่าเปลือยที่มิว่าบุรุษใดได้ยลก็พึงปรารถนา เวลานี้กลับไม่หลงเหลือแล้วในสายตาของชายสูงศักดิ์ผู้นี้ “ข้ามิใช่คนดีอันใด แต่ข้าจะมิวันทำให้ภรรยาเสื่อมเกียรติเป็นอันขาด” ร่างงามถูกดันให้ออกห่างจากตัวเขา ก่อนที่ชายหนุ่มจะลุกขึ้นยืนจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย อี้เหนียงทรุดนั่งลงกับพื้นพร้อมน้ำตานองหน้า ทว่ากลับไม่เป็นที่สนใจของชายหนุ่มที่ก้าวจากไป “ข้ามิได้ เจ้าก็อย่าหวังจะได้เขาเช่นกัน” นางรู้อยู่แล้วว่าชายหนุ่ม จะต้องไปจากนางในสักวัน เมื่อเขาพบเจอสตรีอันเป็นที่รัก แต่นางไม่คิดเลยว่าสตรีคนนั้นจะเป็นพระชายาเอกนอกสายตาของเขาเอง นับตั้งแต่ทั้งคู่แต่งงานกัน ชายหนุ่มหาได้ใส่ใจกับภรรยาเช่นจื่อลู่ถิงไม่ แล้วเหตุใดวันนี้ เขาจึงเอ่ยถึงเกียรติของภรรยาออกมาเช่นนี้ด้วยเล่า มิต้องเดาให้เสียเวลาว่าสตรีใด ที่อยู่ในใจของชายหนุ่ม เมื่อร้องขอแล้วมิได้นางก้ต้องแย่งชิงมาเท่านั้น“นายหญิง” เสียงแหบพร่าดังอยู่ด้านหลังของอี้เหนียง ใบหน้างามที่ยังมีคราบน้ำตา หันกลับไปมองสบเข้า

แต่แล้วสิ่งที่คิดก็กำลังจะเกิดขึ้น หนทางเดียวที่นางจะยุติทุกอย่างลงได้ คือเรือนร่างที่จะมัดใจสามีให้อยู่หมัด ตามด้วยหัวใจที่ขาดหายไปของสามี ที่นางกำลังคว้ามันเอามาไว้ในมือ อาวุธที่ร้ายการของนาง คือใจของอ่องเฟยเทียนเองอย่างไรเล่า“ดูท่าข้าคงไม่อาจออมมือได้แล้ว”ชายชุดดำเอ่ยขึ้น พร้อมกับพุ่งเข้าหาหญิงสาวด้วยความดุดัน ทว่ามันกลัไม่ง่ายอย่างที่เขาคิด หญิงสาวตรงหน้าได้คิดที่จะหยอกเย้าเขาเล่นเช่นในคราแรก แต่นางกลับตอบกลับด้วยความโหดเหี้ยม เสมือนชีวิตนางหาได้มีหัวใจของความเป็นมนุษย์เลยแม้แต่น้อยชายชุดดำกระเด็นตกไปไกล เมื่อต้องปะทะกับพลังที่ปะทุออกจากร่างงาม ในสายตาของเขาตอนนี้ หญิงสาวไม่ใช่เพียงมีฝีมือ แต่เก่งกาจเกินไปเลยด้วยซ้ำ มิเว้นแม้แต่สาวใช้ข้างกายของหญิงสาว เพียงหางตาที่เขาเหลือบเห็นสาวใช้ผู้นั้นมีฝีมือทัดเทียมพวกเขาเลยทีเดียว ยิ่งเป็นเรื่องที่น่าแปลก สกุลจื่อแม้จะสูงศักดิ์เป็นถึงพระญาติ แต่ทว่าเหตุใดบุตรสาวคนโต จึงมีสาวใช้ที่ฝึกวิชายุทธด้วยเล่าอึก! สิ่งที่ชายชุดดำคาดไม่ถึงก็ได้เกิดขึ้นอีก เมื่อดาวโค้งของหญิงสาว ตวัดโดนตัวเขา ทั้งที่หญิงสาวยังยืนห่างออกไปอยู่มาก โซ่ในมือเป็นการยืนย

ยามบ่ายมีรถม้าคันใหญ่จอดหน้าโรงเตี๊ยม ร่างระหงของสตรีนางหนึ่งก้าวลงมาด้วยท่วงท่าดุจนางหงส์ สายตาคู่งามเงยมองขึ้นไปยังชั้นสองของโรงเตี๊ยม สายตาของสตรีสองนางสบกันพอดี หนึ่งสูงส่งโดยชาติกำเนิด หนึ่งวาดหวังจะยืนยังแทนที่ จื่อลู่ถิงหาได้หลบเลี่ยงสายตานั้นแม้แต่น้อย รอยยิ้มหยันปรากฏขึ้นบนใบหน้างาม นางมีหรือจะไม่เข้าใจในสายตาของผู้มาใหม่ แค่ยังไม่ถึงเวลาที่นางจะลงมือก็เท่านั้น “สามีของข้า มันผู้ใดก็อย่าได้หวังช่วงชิง” “เหม่ยเหม่ยจะให้คนของเรา เฝ้าจับตานางให้ดีเจ้าค่ะ” “ไม่จำเป็น คนที่ข้าต้องห่วงคือลูกในท้อง เรื่องของนางกับท่านอ๋องก็ให้พวกเขาจัดการกันเอง เราแค่รอเก็บกวาดก็พอ” จื่อลู่ถิงเองใช่จะไม่มีความรู้สึกเป็นกังวล การกระทำของนางก็มิต่างอันใดกับหญิงสาวทั่วไป ที่หวงแหนของรัก มันอาจดูมิสูงค่าในสายของสตรีจากอีกโลก แต่อย่างไรเสียนางก็คือสตรีผู้หนึ่ง มิใช่โพธิ์สัตว์ที่ละได้จากกิเลส เมื่อต้องใช้ชีวิตในโลกของการแย่งชิง นางเองก็จำต้องกลมกลืนเพื่อความอยู่รอดมิใช่หรืออย่างไรกัน หากฝืนจนเกินไปชีวิตที่ว่ายากลำบากอยู่แล

ชายหาดหน้าโรงแรมหรูริมทะเล ณ เกาะฮ่องกง ปิงปิง เดินเหม่อลอยไปตามชายหาด ภาพในหัวของเธอตอนนี้ คือเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสิบห้านาทีที่แล้ว เธอจำมันได้ดีว่าตั้งใจจะไปหาเพื่อนรัก ที่มาเที่ยวด้วยกันในทริปนี้ “อ่า! หยาง คุณทำฉันร้อนไปทั้งตัวแล้วนะคะ” มือบางที่ตั้งใจจะเคาะห้องนอนจำต้องชะงักค้าง ก่อนที่เธอจะค่อย ๆ เปิดประตูเข้าไปเบา ๆ แม้จะรู้ว่ามันคือการเสียมารยาท แต่ชื่อที่ออกจากปากของเพื่อนรัก มันสะกดให้เธอทำ พร้อมอาการสั่นเทาไปทั้งตัว ด้วยกลัวว่าสิ่งที่คิดจะเป็นเรื่องจริง หยางค่อย ๆ ลากปลายลิ้นไปทั่วตัวของหญิงสาว ที่นอนเหยียดยาวบนพื้นพรมหน้าเตาผิง หลี่เหว่ยบิดเร้าด้วยความเสียวซ่าน จากการถูกชายหนุ่มเล้าโลมด้วยปลายลิ้น และมืออันอุ่นร้อนของเขา ชายหนุ่มไม่ได้โต้ตอบหญิงสาว แต่กลับซุกใบหน้ากับเนินสวาทที่เกลี้ยงเกลาไร้ปุยขนบดบัง ทำให้มองเห็นสีแดงระเรื่อของปลายเม็ดสวาทโผล่พ้นกลีบอ่อนนุ่ม ชายหนุ่มใช้ปลายลิ้นแทรกตามร่องกลีบบอบบาง เพื่อเปิดเส้นทางอย่างเชื่องช้า เสมือนการกลั่นแกล้งร่างงามที่กำลังบิดเร้าอยู่บนพรมหนานุ่ม หยางตวัดปลายขึ้นลงตามร่องสวาท

สองเดือนถัดมา พิธีแต่งงานถูกจัดขึ้นอย่างสมเกียรติ ในคืนเข้าหอนั้นคู่บ่าวสาวหาได้รู้สึกตื่นเต้นอันใดไม่ ต่างคนต่างจัดการกับตนเองแล้วก้าวขึ้นเตียงหลับใหลทว่ากลับเป็นครอบครัวของทั้งสองฝ่าย ที่คอยลุ้นจนเทียนในห้องดับลงไปกว่าครึ่งชั่วยาม ความเงียบจากคนภายในห้องหอ ทำให้ใบหน้าของคนที่แอบเฝ้ามอง ผิดหวังไปตาม ๆ กันเลยทีเดียว เสียงลมหายใจสม่ำเสมอของหญิงสาว ทำให้แม่ทัพหนุ่มรู้สึกไม่สบอารมณ์อย่างไรชอบกล เขาไม่เคยที่จะถูกเมินเช่นนี้มาก่อนเลยในชีวิต ต่อให้เขาดูเหมือนไร้ความรู้สึก แต่สตรีมากมายต่างก็พยายามช่วงชิงกันเข้าจวนเข้าอยู่มิขาดสาย ‘สตรีหน้ามิอาย หลับเหมือนหมู’ ชายหนุ่มก่นด่าภรรยาหมาด ๆ อยู่ภายในใจ ก่อนจะหันหลังให้แก่คนข้าง ๆ พร้อมทั้งหลับตาลงอีกครั้ง หลังงานแต่งได้เพียงเจ็ดวัน ชายหนุ่มได้พาภรรยากลับไปอำลาพ่อแม่ของนางยังจวนอ๋อง ก่อนจะพาออกเดินทางสู่ชายแดนในเช้าวันถัดมา โดยไม่มีผู้ใดหาญกล้าจะทัดทาน เมื่อได้ยินคำว่าอาจเกิดเรื่องเลวร้าย หากชายแดนขาดแม่ทัพนานเกินไป “ฮูหยิน เหนื่อยหรือไม่เจ้าคะ เอนหลังสักหน่อยดีหรือไม่เจ้าคะ