Lahat ng Kabanata ng The Billionaire's Game: His Brother, My Lover: Kabanata 21 - Kabanata 30

Agreement between Sunshin Caparal and Benedict Laurenz SanmiegoAnuman ang nakasulat sa loob ng kasunduan, ay wala na akong pakialam. Ang mahalaga sa akin ay ang pera na kapalit nito. Anuman ang relasyong meron kami, wala ng mawawala sa akin dahil naibigay ko naman na ang sarili ko. Agad kong pinirmahan ang kasunduang inabot ni Benedict.Nang matapos kong pirmahan ang kontrata, hindi ko akalaing ganoon kabilis ang kilos ni Benedict. Isang iglap lang, inutusan na niya ang kanyang assistant na ilipat ang pera sa aking account.Nang matanggap ko ang notification sa cellphone ko, napahinto ako.Isa… dalawa.. tatlo… apat.. lima.. ... Napakaraming sero!Isang milyon. Isang buong milyon!Parang nanigas ang mga daliri ko habang nakatitig sa screen ng aking cellphone. Hindi ko maiwasang mapabulong, "Hindi ko naman kayang gastusin ang ganito kalaki."Narinig ko ang malamig na boses ni Benedict, "Hindi ito pabor sa’yo. Ito ang sahod mo. Ikaw ang bahala kung paano mo ito gagamitin."Napalunok ako

Pagdating ng gabi, mabilis na isinakay si Tim sa operating table. Habang sinusundan ko siya ng tingin, ramdam ko ang bigat sa aking dibdib. Hindi ko napansin na paulit-ulit kong hinahawakan at binibitawan ang aking mga kamay. Hindi ko na rin pinunasan ang pawis sa noo ko. Ang buong atensyon ko, nakatutok sa nakasarang pinto ng operating room.Nakakapagod maghintay. Nakakapanlamig. Para bang may nakabiting espada sa ibabaw ng ulo ko, anumang oras ay maaaring bumagsak.Biglang may umupo sa tabi ko.Paglingon ko, nakita ko ang lalaking nakausap ko kanina. Mukha siyang pagod. Para siyang taong biglang nawalan ng lahat. Napalunok ako at hindi ko magawang tingnan siya nang diretso sa mata. Alam kong sa isang banda, ako ang dahilan kung bakit narito siya ngayon—kung bakit ganito ang itsura niya.Pero hindi siya nagsalita.Nanatili lang siyang tahimik sa tabi ko, nakamasid sa operating room na para bang kaya niyang tingnan ito hanggang sa bumukas ang pinto.Matagal kaming hindi nag-usap. Hangg

“Dapat mong suriin ang sarili mong pag-uugali sa halip na siraan ako rito!” Sigaw ni Cheska. Matalim ang tingin ko habang sinasalubong ang galit ni Cheska. Ramdam ko ang panghuhusga sa paligid, pero hindi ako natinag. Ayaw kong magpatalo.Hindi pa ako natatapos magsalita nang biglang lumabas mula sa likuran ng entablado si Sherwin. Matingkad ang poot sa kanyang mukha, at sa kanyang mga mata, nakita ko ang isang bagay na mas malalim kaysa sa galit—isang uri ng paniniwala na ako ang may sala.Hindi ko alam kung anong mas masakit—ang masaktan o ang makita siyang hindi man lang nag-alinlangan bago ako hatulan.Mabilis siyang lumapit, walang babala, at mahigpit na hinawakan ang aking braso. Napangiwi ako sa sakit, pero hindi ako nagpumiglas. Hinila niya ako palapit sa kanya, at sa pagitan ng nagngangalit niyang ngipin, bumulong siya, "Sunshine, ikaw ba ang may kagagawan nito?"Napakapit ako sa pulang tela ng aking damit, pilit na itinatago ang sakit sa braso ko. Pero higit sa lahat, pilit

Mabilis na lumapit si Daddy kay Cheska saka ito niyakap. “Cheska.. Huminahon ka, magdahan dahan ka muna. Huwag ka munang magalit. Makakahanap tayo ng Solusyon tungkol dito.” Ilang sandali lang ay lumapit din ang nanay ni Cheska sa kaniya na sobra ang pag-aalala. “Cheska, huwag mong saktan ang sarili mo. Hindi ito katapusan ng mundo. Nandito pa rin kami, ang iyong mga magulang.”Pinalibutan nila si Cheska na parang mga bituin sa paligid ng buwan, marahang binibigyang-lakas ang kanyang loob. Wari bang wala nang ibang mahalaga—walang sirang kwarto, walang nagkalat na gamit—tanging si Cheska lang ang kayamanan sa kanilang mga puso.Agad akong umuwi matapos ang mahabang araw ng engagement party. Tinapos ko ang mga kailangan doon. Habang papalapit ako sa pintuan ng aking silid, natigilan ako sa aking nakita. Isang kalat na kalat at wasak na kwarto—parang isang timba ng malamig na tubig ang ibinuhos sa akin. Nanlaki ang aking mga mata, hindi makapaniwala sa gulo sa loob.Mga basag na gami

Pagkapasok ko sa banyo, agad kong binuksan ang gripo. Kailangan kong mag-relax kahit sandali. Pero bago ko pa man matanggal ang damit ko, biglang bumukas ang pinto mula sa labas!Napakurap ako sa gulat at agad na tinakpan ang dibdib kAt doon, pumasok si Benedict na may bahagyang ngiti sa kanyang mukha. Para bang wala siyang nakikitang mali sa ginagawa niya. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa bago mapanuksong nagsalita, "Ano ang iniisip mo? Para bang ngayon mo lang ako nakita."Tila ba pag-aari niya ang lugar, dumiretso siya sa bathtub at humiga roon na parang isang hari, ipinatong ang mga kamay sa gilid, saka tumingin sa akin. "Bilisan mo at tulungan mo akong maligo."Napanganga ako sa gulat. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko."Seryoso ka ba? Hindi ka talaga tao!" Napalakas ang boses ko, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko.Mabilis na naningkit ang mga mata niya, at may bahagyang panganib sa kanyang titig. "Ganyan ka ba makipag-usap sa tagapagligtas mo? Sa taong sumusup