บททั้งหมดของ Undisclosure : บทที่ 531 - บทที่ 540

ท้องฟ้าในนิวโฮปวันนี้มืดครึ้มคล้ายกับที่ไลบราเลีย แต่ฝนยังไม่ตก อากาศเริ่มเย็นขึ้น หรือจะเข้าฤดูหนาวในเร็ววัน ยามเท้าแตะพื้น อเล็กซิสรู้สึกปลอดภัย นี่คือบ้านเกิด นิวโฮป ไม่ใช่เมืองของคนพวกนั้น เธอเหนื่อยเหลือเกิน เหนื่อยจนอยากจะล้มลงนอนตรงนี้“ดีจริง” เทสซ่าวิ่งเข้ามาสวมกอดพร้อมรอยยิ้มกว้าง เธอหอมซ้ายหอมขวาแล้วหันไปทางไมเคิลกับเรมีเพื่อทำแบบเดียวกัน ปากก็ถามว่า “เป็นไงบ้าง เจรจาสำเร็จไหม”“เจรจาหรือ ไปขายขี้หน้ามากกว่า” เธอตอบเพื่อนไปอย่างนั้น หญิงสาวชะงัก แต่แล้วเมื่อสังเกตเห็นเจสซี่ก็เลิกคิ้วขึ้นมา “หมอนี่ใคร”“อ้อ...” ก่อนที่เธอจะตอบ หญิงสาวก็ดึงมือไป เปลี่ยนเรื่องทันทีเหมือนไม่ได้สนใจคนแปลกหน้าเลย เทสซ่าดูตื่นเต้นกับอะไรบางอย่าง ขัดกับอารมณ์ของอเล็กซิสมาก“ฉันมีข่าวดี พ่อของเธอยังไม่ตาย!”เพียงเท่านั้นเหมือนรอบตัวเงียบไปโดยพลัน คาเลบ? ดวงตาสีเทาของเทสซ่าเป็นประกาย แน่นอนว่าเธอไม่ได้ล้อเล่น และหญิงสาวไม่ใช่คนพูดพล่อยอยู่แล้ว จากที่อเล็กซิสรู้สึกเหนื่อยทั้งกายแ

คฤหาสน์โวลคอฟเต็มไปด้วยผู้คนมากมายจนเจ้าของบ้านตัวจริงกลับมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง ฟิโอดอร์ โวลคอฟหรือพ่อของอเล็กซ์บอกกับลูกชายคนกลางด้วยน้ำเสียงประชดว่า “ที่นี่กลายเป็นสถานรับเลี้ยงตั้งแต่เมื่อไร”เท่าที่เธอฟังเรื่องของเจสซี่และคาเลบ ตระกูลโวลคอฟให้ความช่วยเหลือพนักงานของตัวเองดีมาก แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ใช่มูลนิธิ เป็นวลาดิเมียร์ บุตรชายคนโตที่ค่อนข้างจะอำนวยความสะดวกให้กับครอบครัวเดวิสมากที่สุดจนเลยเถิดไปถึงคนอื่น พออเล็กซ์กลับมาก็มีคนไม่รู้แห่มาบ้าน ฟิโอดอร์จึงหุนหันออกไปจากคฤหาสน์ทั้งที่เพิ่งกลับมาถึงครึ่งชั่วโมง อ้างว่ามีธุระด่วน อย่างไรก็ตาม เธอเห็นว่าอเล็กซ์ดูพอใจที่ทำให้พ่อหัวเสียได้“การที่เขาปล่อยให้วลาดจัดการเป็นเรื่องดีแล้ว” อเล็กซ์ตอบเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบายใจของแฟนสาวทีแรกแฟนหนุ่มไม่ได้ตั้งใจจะให้คนในครอบครัวรู้เยอะขนาดนี้ มันช่วยไม่ได้ที่ว่าเขามีกำลังทรัพย์และพร้อมที่จะอำนวยความสะดวกคนอื่นมากที่สุด แต่เขาก็ยังไม่ชอบให้เรมีเรียกว่า ‘ป๋า’ อยู่ดี ยกเว้นถ้าอเล็กซิสจะเรียกเขาว่า ‘แดดดี้’ นับเป็นข้อยกเว้น

อเล็กซิสมองเข้าไปในดวงตาสีฮาเซล พยายามจะค้นหาเพื่อนที่เธอคิดถึงเสมอ แม้จะสัมผัสตัวตนของเขาได้ไม่ต่างจากหลงอยู่ในไอหมอกจาง แต่มันก็แค่หมอกไม่ใช่หรือ“ใช่”“เธออยากให้ฉันจำได้หรือเปล่า”“หา?”เวดชี้นิ้วไปที่หัว “มันไม่ใช่เรื่องดีเลยกับการไม่รู้ตัวตนของตัวเอง ไม่รู้ว่าอันไหนจริงหรือปลอม แม้รู้ว่าตัวเองเป็นใครก็ยังแยกบางภาพไม่ออก”“ฉันจะทำให้นายจำได้” เธอให้คำมั่น “ฉันจะพยายามพาเวดกลับมาให้ได้ ไม่สิ ความทรงจำทั้งหมด แล้วฉันจะ...”“แล้วถ้าฉันไม่อยากล่ะ?” เขาสวนจนเธอรู้สึกเหมือนถูกตบหน้า“อะไรนะ”คนตรงหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ตอนออสโล่ตาย เวดเจ็บปวดมาก ฉันไม่อยากรับรู้มากไปกว่านี้...เธอไม่เข้าใจหรอกว่ามันทรมานขนาดไหน เหมือนหายใจไม่ออก จมน้ำ...ทั้งที่จำอะไรไม่ได้เลยแต่ใจกลับรับรู้ ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร ดังนั้นฉันไม่อยากได้ความทรงจำคืน”ดวงตาสีฮาเซลสะท้อนนัยน์ตาสีน้ำเงินของเธอ อเล็กซิสจ้องเข้าไปนิ่งเพื่อหาความจริงใจในสิ

“มันไม่เห็นแคร์เราเลย” เจสซี่สวนน้องสาวตัวเอง ทำให้เขาหันขวับมองทันที“เราแคร์” อเล็กซ์ตอบ สีหน้าไม่ค่อยสบายใจนักที่พี่ชายพูดเช่นนี้ “เจสซี่ เราจะไม่ทำแบบพวกมัน ต่อให้มันถล่มนิวโฮปโดยไม่สนอะไร แต่เราสน”คำตอบของน้องสาวทำให้เจสซี่ทำหน้าพิกล เหมือนเธอเพิ่งปล่อยหมัดใส่จนจุก“คือว่า...” เซนพยายามช่วยอเล็กซิส แม้จะเข้ากับเจสซี่ได้ดี อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เห็นพ้องกันทุกเรื่อง “เราจะไม่ระบายความแค้นกับผู้บริสุทธิ์ ต่อให้ศัตรูเป็นโมลต้าก็ตาม การตัดสินใจบุกโจมตีนิวโฮป หลัก ๆ ก็เพื่อจับตัวหรือจับตายพวกผู้นำ เราจะทำลายทุกอย่างไม่ได้”“เข้าใจแล้ว” เจสซี่ตอบเสียงมั่นคง ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองถูกตำหนิ “ฉันคิดอะไรได้ ซีเซอร์เป็นหลานของคาเรล ฮีบิส ผู้นำกลุ่ม แต่หมอนี่ก็มีเรื่องขัดใจกับอาตัวเองบ่อย ๆ เพราะความหัวรุนแรง เขาค่อนข้างทะเยอทะยาน บางทีการโจมตีที่ทรุนน่าห์ก็อาจจะมาจากความคิดของซีเซอร์ เราน่าจะสร้างความร้าวฉานในโมลต้าก็ได้นะ” “แต่ว่ากว่าจะส่งสายเข้าไป กว่าจะทำให้พวก

เขาจึงหมุนลูกบิดเปิดเข้าไป เห็นไมเคิลนอนคว่ำ ท่าทางเหมือนกำลังอ่านหรือดูอะไรอยู่ เสียงดนตรีที่มาจากอุปกรณ์เกมกดดังไปทั่วห้องเฉลยทุกสิ่ง หนุ่มผมสีเงินเอาหมอนรองใต้ท้องเพื่อให้นอนสบาย เป็นเพราะตัวของเขาสูงและยาวทำให้เตียงดูเล็กไปถนัดตา ผู้มาเยือนมองแล้วนึกขำในใจ ครั้งหนึ่งเจสซี่เคยถามว่าใครเป็นพี่ใครเป็นน้อง และอเล็กซิสก็บอกว่าพวกเขาตกลงกันแล้วว่าเธอโตกว่า ขณะที่ไมเคิลส่ายหัวไม่ยอมรับ ทำท่าเหมือนกับแฝดสาวคิดเอาเอง บางทีน้องสาวของเขาคงตัดสินจากบุคลิกก็เป็นได้ เพราะในสายตาของเจสซี่ ไมเคิลมีลักษณะแบบเด็กผู้ชาย ขณะที่อเล็กซิสค่อนข้างดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเมื่อเห็นน้องชายคนใหม่จดจ่ออยู่กับเกม เจสซี่นึกอยากแกล้งให้ตกใจแบบที่ชอบแกล้งชาร์ลีจึงย่องเข้าไป เพียงยื่นมือจะไปสะกิดเท่านั้น คนที่นอนบนเตียงพลิกตัวฉุดข้อมือของเขาอย่างแรง เจสซี่เหมือนถูกกระชากจนอกกระแทกกับเบาะ ดีที่มันนุ่มจึงไม่เจ็บแต่ก็จุก ทันใดนั้นเขาก็ถูกจับพลิกให้หันมาพร้อมกับปลายกระบอกปืนจ่ออยู่บนหน้าผากแค่เพียงกลืนน้ำลายก็ดูจะยากเย็น ดวงตาสีฟ้าเข้มจ้องลงมาอย่างไม่เป็นมิตร ไมเคิลนั่งทับร่างคร่อมตัวเขา มืออีกข้างบีบ