All Chapters of Undisclosure : Chapter 551 - Chapter 560

เมเคอร์กระทืบเท้าเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอบอก กลายเป็นว่าเขายิ่งเร่งความเร็วของยานมากขึ้น “กี่คน?”“เราเจอคนเดียว...ไม่รู้ว่าเป็นใคร ช่วยส่งหน้าคนสำคัญของโมลต้าให้พวกเราทุกคนได้ไหมถึงจะบอกคุณได้” เขาถอนหายใจเมื่อได้ยินคำขอของเธอ สรุปเมเคอร์คือหัวหน้าฝ่ายความมั่นคงจริงหรือ กระนั้นเขาก็ได้ส่งข้อมูลใบหน้าบุคคลสำคัญไปให้ เขาใช้เวลาหลบโดรนติดอาวุธอยู่ไม่ถึงนาที ฝ่ายเดวิสติดต่อกลับมาอีก“เบียทริซ แวงเกรอร์ นี่คือกลุ่มเสี่ยงที่ฉันเจอ” คู่รักของซีเซอร์ ฮีบิส หลานชายของคาเรล เช่นนั้นซีเซอร์ก็ต้องรู้ “รับทราบ กระจายเรื่องนี้ให้ทุกหน่วย บอกให้ระวังตัว”ฉันต้องเจอคาเรลให้ไวที่สุด เขาสังหรณ์ประหลาดว่าการที่โมลต้าได้ข้างพันธมิตรมากกว่ายูเอเอเอ็มน่าจะมาจากอาวุธลับที่ซ่อนอยู่ ซึ่งก็คือกลุ่มเสี่ยงนี่เอง ทว่าโอซิดิอุสที่เป็นมือขวากลับไม่รู้เรื่องนี้เลย มันไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว“เฮซเข้ามาแล้วหรือยัง” เขาติดต่อไปยังยานแม่“เข้ามาแล้วขอรับ”

เมเคอร์ไม่เคยหัวเสียและเจ็บปวดเท่านี้มาก่อน เขาโกรธอเล็กซิส เดวิสที่สังหารคนของเขาที่อยู่ภายใต้การดูแลของแสตนเนอร์ โกรธที่เด็กพวกนั้นกำจัดทีมพิเศษที่นำโดย อาซีฟ จารีล เพราะถ้าหมอนั่นยังอยู่ พลังของคาเรลจะใช้ไม่ได้ผล อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยโกรธตัวเองขนาดนี้ กลุ่มเสี่ยงไม่ได้มีแต่ในนิวโฮปและไลบราเลียไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้มาก่อนเลยจริง ๆ สมัยค้นพบความพิเศษของพวกอาซีฟ อาจเป็นเพราะพวกเขาเติบโตในไลบราเลียและซื่อสัตย์ต่อเอไลโต แทนที่จะกำจัดเหมือนกลุ่มเสี่ยงจากนิวโฮป กลับดึงให้มาเป็นกองกำลังลับ บางครั้งเขาใช้ความพิเศษนี้เพื่อล่ากลุ่มเสี่ยงในนิวโฮปอีก ทุกสิ่งที่เขาคิดและวางแผนล้วนไม่เคยบกพร่อง จนกระทั่งเด็กพวกนั้นทำลายทอยซิตี้ แผนชีวิตของเขารวนหมด และในวันนี้ ก็ถูกต้อนจนได้เห็นลูกน้องตัวเองตายไปต่อหน้า ทั้งยังตายอย่างไร้ทางสู้ทั้งที่ทุกคนล้วนมีฝีมือระดับสูงกันทั้งนั้น ขณะที่ตัวเองปกป้องอะไรไม่ได้เลย จนเมื่อคนสุดท้ายถูกสังหาร เมเคอร์คำรามออกมาดังลั่นเพื่อระบายความแค้นในใจคาเรลต้องการสังหารเขาและปลอมเป็นหัวหน้าฝ่ายความมั่นคงกลับไปยังเอไลโต และคงใช้วิธีนี้เพื่อเป็นผู้นำสูงสุด มันเ

“คุณยังไม่ได้จับพวกเขานี่” อเล็กซิสเล่นขี้โกงพยักพเยิดไปทางอเล็กซ์และไมเคิล พวกเขาช่วยกันลากคนทั้งสองออกไป “อย่าห่วงเลย” เธอดักหน้านายทหารที่จะตามไป “เราไม่ฆ่าหรอก มันง่ายเกินไป เดี๋ยวเราจะส่งตัวคืนให้ ถือเสียว่านี่คือคำขอบคุณของคุณดีไหม”ในที่สุดเธอก็ทำให้เขาเจ็บใจได้ ชายหนุ่มขบกรามแน่น เพราะเขายังไม่ได้ขอบคุณที่เธอช่วยชีวิตไว้“คุณมีหน้าที่จบสงคราม” เธอชี้ให้เห็น “แล้วหลังจากนั้นเราจะคืนพวกมันให้ แล้วก็...ยังมีเรื่องระหว่างนิวโฮปกับเอไลโตที่เราต้องการให้คุณรู้”เขาไม่ได้สนใจประโยคหลัง ชายผมเงินเพียงชี้นิ้วสั่งกำชับ “ห้ามทำให้พวกมันตาย สองคนนั้นต้องได้รับโทษตามกระบวนการ”อเล็กซิสยักไหล่แล้วยิ้มข้างเดียวด้วยความสะใจ เธอเพียงหันหลังตามเพื่อนไป พร้อมทั้งติดต่ออาคุสะที่รอเวลานี้มานาน**********ทุกคนปลอดภัย พวกเขาไม่สูญเสียเพื่อนสักคนในการต่อสู้ครั้งนี้ มีไม่กี่คนที่ได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่หนักหนาสาหัส และเป็นครั้งแรกที่พวกเขาจับคนมาทรมาน ส่วนใหญ่อเล็กซิสดูอาคุสะใช้พลัง เธอไม่เ

เมเคอร์พยักหน้า แววตาจริงจังขึ้น“ผมรู้ว่าคุณมองพวกเราอาจเป็นภัย แต่ใช่ ที่คุณบอกมาก็ถูก เราแค่อยากกลับไปใช้ชีวิตปกติ แต่ต้องพร้อมกับสิทธิเท่าเทียมกับชาวไลบราเลียนและแอวาลอนด้วย” เซนเสริม“ซีโนฮอฟเสนอว่าทั้งชาวแอวาลอนและนิวโฮปสามารถเป็นเอไลโตได้ด้วย” ลูกล่าวขึ้น “คุณอาจคิดว่าพวกเราช่างทะเยอทะยานเสียจริง แต่ถ้าสิ่งที่เอไลโตอยากสร้างมาตลอดคือความเป็นหนึ่งเดียวของโลก ฉันไม่คิดว่ามันเกินจริง”“อีกอย่าง” อเล็กซิสเพิ่มข้อสนับสนุนสิ่งที่เรียกร้อง “ปัจจัยหนึ่งที่กลุ่มต่อต้านเกิดขึ้นเพราะพวกคุณปิดตาชาวนิวโฮปไม่ใช่หรือ ในสายตาของพวกคุณ นิวโฮปคือแรงงาน ไม่ใช่คนเท่าเทียมกัน”เมเคอร์ฟังแล้วหัวเราะในลำคอ อีกครั้งที่เธอไม่รู้สึกว่าเขาตลกกับคำขอ แต่อย่างอื่น...“เอไลโตเถียงกันเป็นสองฝั่งอยู่ในตอนนี้” เขาชูนิ้วชี้ทั้งสองมือ “แม้แต่จักรพรรดิและจักรพรรดินีก็ยังคิดไม่เหมือนกัน ฝ่ายหนึ่งเห็นด้วย แต่อีกฝ่ายมองว่าจะเป็นการเปิดโอกาสให้นิวโฮปกลายเป็นกลุ่มต่อต้านในอนาคต ถ้ารู้ความจริงแล้วจะเ

“ดูเครียดจังนะ”เขาลืมตาทันที คนที่ยืนตรงหน้ากลับไม่ใช่แสตนเนอร์ที่กลับมา แต่เป็นคู่ปรับที่มักกวนประสาทกันอยู่เสมอ ซีโนฮอฟ เอไลโต ชายหนุ่มผู้มีผิวและผมขาวราวกับหิมะ มีนัยน์ตาสีแดงผิดแผกจากคนทั่วไป เขาสวมเสื้อโคตสีดำตัวหนากับถุงมือสีเทาตุ่น แต่งตัวเหมือนกำลังจะเดินทางออกจากไลบราเลีย“นี่คุณจะไปไหน” ที่เมเคอร์ถามเช่นนี้เพราะพรุ่งนี้จะมีประชุมใหญ่ เขาไม่คิดว่าซีโนฮอฟจะแจ้นไปที่อื่นคนตรงหน้ายักไหล่ “ทรุนน่าห์ พาทีมวิจัยไปปรับสภาพแวดล้อมที่ถูกทำลาย อีฟยังโกรธอยู่ ผมต้องเป็นคนคุมงานทั้งหมดเอง และเขาไม่ต้องการคำว่า ชักช้า”พอได้ฟังเหตุผลแล้วถึงกับหัวเราะในลำคอ ต้องใช้เวลานานกว่าทรุนน่าห์จะกลับไปเป็นปกติ “เจ้าหุ่นตัวนั้นกลายเป็นมนุษย์มากขึ้นทุกที ทั้งยังเป็นคนแก่ขี้โมโหเสียด้วย”“อาจจะมากกว่าพวกเราด้วยซ้ำ” ซีโนฮอฟตอบแล้วดึงเก้าอี้ด้านหน้าก่อนจะหย่อนก้นนั่งลงโดยที่เจ้าของห้องไม่ได้ชักชวน “ไม่ได้หมายถึงอายุนะ แต่ความเป็นมนุษย์น่ะ”เมเคอร์ไม่ถามว่ามาหาเรื่องอะไร เพราะเขาร