All Chapters of Undisclosure : Chapter 511 - Chapter 520

“ไปเถอะ” อาคุสะดึงแขน พวกเขาจึงวิ่งขึ้นบันได แต่ไม่นานก็ได้ยินเสียงกลุ่มคนขึ้นตามมา เพราะพวกมันปิดระบบลิฟต์ก็ต้องใช้บันไดเหมือนกันเมื่อมาถึงชั้นเจ็ด ทั้งหมดรีบเดินไปยังห้อง 702 แต่กลายเป็นว่าคนพวกนั้นก็ตามมา ผู้ร้ายก็อยู่ชั้นเจ็ดหรือ สายตาหลายคู่จ่ออยู่ข้างหลัง ทั้งสามเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดีจึงเอาแต่ชำเลืองมองกันว่าจะเอาอย่างไรดี“ทำไมพวกมันจ้องพวกเราขนาดนี้ อาชญากรอยู่ชั้นนี้เหรอวะ หรือมันต้องการตัวพวกเรา” เฟร็ดพึมพำไม่รู้เพราะอะไร อเล็กซ์เลือกเดินผ่านห้อง 702 ไปก่อนเพื่อที่ว่าคนด้านในจะไม่เป็นอันตรายหากพวกมันต้องการพวกเขาอ้าว แต่ห้องอื่นก็อาจซวยนี่หว่า“อเล็กซ์ เลยไปเจ็ดศูนย์สี่ ด้านในไม่มีคน”อาคุสะคงอ่านท่าทีเขาออก โชคดีที่เพื่อนตาเรียวจับสัญญาณชีพได้จึงรู้ว่าแต่ละห้องมีคนหรือไม่ ทั้งสามจึงเดินไปยังห้องเจ็ดศูนย์สี่ที่อยู่สุดทาง โดยที่อเล็กซ์กับอาคุสะยืนคู่กันเพื่อบังสายตา ให้เฟร็ดทะลุเข้าไปแล้วเปิดห้องออกมารับคนที่เหลือเดินเข้าไปแล้วปิดประตู อเล็กซ์รีบส่องตาแมว ส่วนเฟร็ดเอาใบหน้าพิงประต

ไมเคิลนึกไปถึงการประชุมเมื่อวาน จริงอยู่ว่าโรซ่าไม่ค่อยถูกคอกับใครเลย ด้วยนิสัยหยิ่ง ๆ เชิด ๆ แต่วันนั้นเขาไม่ได้สนใจเธอมากนักเพราะว่ามัวแต่จะเอาชนะอเล็กซิส จำได้ว่าสาวบลอนด์ไม่ค่อยเห็นด้วยที่ทั้งกลุ่มให้พี่สาวของเขาตัดสินใจ หรือเป็นตัวหลักในการตัดสินใจ หากจะทำอะไรต้องถามอเล็กซิสก่อน ขณะที่เมื่อก่อนค่อนข้างไปทางโหวตยกมือมากกว่า แล้วตัวตั้งตัวตีก็คือนาฮีมานากับพวกเซนทำอย่างไรได้ วันที่อเล็กซิสบุกเข้าห้องทำงานของเมเคอร์ก็หลังจากที่รู้ว่าตัวเองไม่มีบ้านอีกแล้ว ความหวังทุกอย่างพังทลาย เหลือเพียงแสงอันริบหรี่ที่ตอนนี้ก็ดูเหมือนจะมอดลงเรื่อย ๆ เขายอมรับว่าแม้ปกติอเล็กซิสค่อนข้างจะใช้สมองมากกว่าอารมณ์ แต่วันนั้นเธอใช้อารมณ์มากกว่า ไม่สิ ความแค้นต่างหากแต่เพราะโรซ่าก็คือโรซ่า เธอดูไม่ชอบทั้งอเล็กซิส เทสซ่า ลู แล้วก็ผู้หญิงคนอื่น นอกจากเพื่อนตัวเอง“ก็นั่นโรซ่านี่” เขาตอบไปตามตรง “ยัยนั่นค้านทุกคนเสมอ ยกเว้นนาฮีมานา วันนั้นที่มาก็เพราะอยากจะแก้แค้น บ้านเธอพังทลายเหมือนกัน แต่ตอนนี้ทั้งท้อง ทั้งประสาทกินกับความสัมพันธ์ที่จบไปแล้ว ทั้งยังนิสัยอีก ฉันไม่

“สรุปที่คุณว่าหมายถึงอะไรหรือ หมายความว่าพวกคุณอยากเป็นผู้นำ แต่ไม่ได้สนใจอุดมการณ์โลกเดียวแบบที่บรรพบุรุษของคุณต้องการใช่ไหม”“ซีโนฮอฟ...ระวังคำพูด” เสียงของเซอร์เรอร่าขรึมลง“ผมขออภัย เรามาค่อย ๆ ดูรายละเอียดข้อตกลงทีละข้อดีหรือไม่”และตรงนี้เองที่อเล็กซิสถูกปิดประตูใส่หน้า ไม่อาจเปิดเข้าไปได้อีก เธอโดนกันออกมาโดยสมบูรณ์แล้ว ตัวแทนของนิวโฮปหรือ? ตลกสิ้นดี ฝ่ายเธอไม่สามารถถกเถียงกับพวกเขาได้เลยเพราะไม่รู้กฎเกณฑ์เหล่านี้ ทั้งยิ่งทำให้คำว่าตัวแทนดูด้อยค่าลงไป นี่สินะ ความรู้สึกเวลาหาคำตอบขณะแข่งขันตอบปัญหาไม่ได้ เธอไม่ต่างจากผู้เข้าแข่งขันที่ได้อ่านหนังสือเตรียมมา ไม่ต่างจากอีฟที่กินแอปเปิลไปได้คำเดียวแล้วคิดเอาเองว่าเข้าใจทุกเรื่องราว พวกทูตสวรรค์กับปีศาจทำข้อตกลง ส่วนมนุษย์ก็ถูกขับไล่วินาทีแห่งความอับอาย เธอถอยกลับไปอยู่กับเพื่อนดังเดิมโดยอัตโนมัติ ลูเซียนตั้งใจสั่งสอนเธอ“นี่ ไม่เป็นไรน่า” บลูเขย่าแขนเบา ๆ “ทั้งหมดที่มาด้วยกันก็ไม่เข้าใจที่พวกมันพูดหรอก”จอห์นพยักหน้า&ldq

ทั้งหมดถอยพร้อมกันจนไม่ได้ดูว่าเป็นทางชันลงไป สุดท้ายหล่นกลิ้งลงไปราวกับลูกบอลพร้อมกับเสียงระเบิดที่ดังไม่ไกล แต่เพราะระเบิดลูกนั้นทำให้เกิดเสียงดังวูบอีกทีอเล็กซิสปวดตัวไปหมด เธอค่อย ๆ ลุกขึ้น ทั้งสี่คนตกลงมาข้างล่างแล้ว แต่ก็ไม่อยากหากจะปีนกลับขึ้นไป“เรมี เม บลู!”“ฉันโอเค”ที่แท้บลูอยู่ข้างอเล็กซิส สภาพคลุกดินแถมมีรอยถลอกน่าจะสะท้อนสภาพตัวเธอได้เหมือนกัน“เมอยู่ข้างฉัน” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงอิดโรย แต่เมื่อได้ยินเสียงสาวผมเกรียนครวญครางเบา ๆ ค่อยวางใจ“เม”“ขาพลิก” หญิงสาวตอบ“เรมี?” อเล็กซิสมองหา เห็นหุ่นเหล็กนอนคว่ำแผ่ห่างออกไป เพราะเขาเป็นคนคอยกันอาวุธให้ กระสุนจริงจึงไม่ทำอันตรายมาก แต่ระเบิดนั้นจะทำให้อวัยวะภายในบอบช้ำหรือเปล่า เธอรีบวิ่งไปดู“เรมี ๆ อย่าเป็นอะไรนะ” หญิงสาวพลิกตัวเขาขึ้นทั้งน้ำตาคลอเบ้า ในใจภาวนาให้เพื่อนปลอดภัย เมื่อพลิกตัวกลับมา สภาพหุ่นเหล็กยังดูปกติ มีรอยไหม้นิดหน่อย “ฉาน ยาง โ..อ...เค...

หลังจากการต่อสู้หยุดชะงักเพราะคลื่นปริศนาหยุดระบบเครื่องยนต์ ระบบไฟฟ้า ระบบพลังงานต่าง ๆ ทั้งตามมาด้วยแรงผลักระรัวจนแค่ยืนขึ้นก็ดูยาก ลูเซียนฉวยโอกาสนี้สะกดจิตหมู่พวกโมลต้าให้มารวมกัน เมื่อได้จังหวะ ทหารของเอไลโตก็รวบตัวพวกมันได้ทั้งหมด แม้สีหน้าจะงุนงงว่าเพราะเหตุใดศัตรูถึงดาหน้ายอมแพ้ได้ง่ายถึงเพียงนี้ก็ตามพวกเซอร์เรอร่ายังปลอดภัยดี แต่ละฝ่ายสูญเสียคนของตัวเองไปพอสมควร หากไม่ใช่เพราะพลังของทั้งไมเคิลและจอห์น โมลต้าคงเป็นฝ่ายรวบตัวพวกเขามากกว่าทุกอย่างเหมือนจะสงบ แต่เปล่าเลย ไม่มีสิ่งใดทำให้ไมเคิลหัวร้อนได้เท่ากับแฝดของเขาหายตัวไปอีกแล้ว ทุกครั้งที่แยกกันต้องมีเรื่องทุกที ใจของเขากระวนกระวายยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด ไฟโมหะของไมเคิลกำลังแผดเผาตัวเองให้ร้อนจนต้องระบายด้วยการกระทืบสมาชิกโมลต้าคนสองคน จนจอห์นต้องลากตัวออกไปก่อนที่เขาจะทำพวกมันพิการ“พวกเขาน่าจะอยู่ด้วยกัน ซากยานที่ตกไม่มีชิ้นส่วนมนุษย์ และฉันก็แน่ใจว่าหนีได้ทัน” หนุ่มตาสีเขียวพยายามปลอบและเตือนสติ ปกติแล้วเขาจะมีปฏิกิริยากับสัมผัสหรือแม้แต่สายตาของจอห์น มันทำให้ใจสั่นระรัว แต่อารมณ์รุนแรงที