Lahat ng Kabanata ng The Missing Billionaire (TAGLISH): Kabanata 51 - Kabanata 60

Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa tuluyan na itong nawala sa paningin ko.Sino naman kaya 'yon? At bakit niya hinahanap si Madam Dolores?"Erina?"Kaagad akong napatingin sa direksyon ni Louie nang marinig ko ang boses niya. Halatang nagtataka ito nang makita ako ritong nakatayo sa labas ng apartment.Kagagaling niya sa jogging. Araw-araw niya 'yang ginagawa sa tuwing tapos na siyang magluto ng agahan naming dalawa. Maaga siyang nagigising para magawa niya pang mag-exercise. Sa tingin ko nga gawain niya na 'yan noon pa lang. Pero palagi ko siyang sinasabihan na mag-ingat sa tuwing umaalis siya ng apartment."Bakit ka nandito sa labas? Sino ang tinitingnan mo?" tanong niya nang makarating na siya sa harapan ko."Ah, 'yong lalaki na pumunta rito. Nagtanong kung nasaan ang bahay ni Madam Dolores," sagot ko, at muli ng pumasok sa loob. Naramdaman kong nakasunod siya sa likuran ko, at narinig ko ang pagkasarado ng pinto."Ano raw ang kailangan niya?" muling tanong ni Louie, halatang c

Parang binugbog ang katawan ko nang makalabas ako sa restaurant. Ang daming customers kanina kaya tambak ang mga gawain. Bukod doon pinag-overtime pa kami nang manager. At kahit hindi na parte ng trabaho ko ay ginagawa ko na para lang mapabilis matapos, kaya alas otso na 'ko nakalabas."Oh, ba't wala siya rito sa labas?"I was expecting na susunduin ako ni Louie sa trabaho, pero hindi ko siya makita rito sa labas. Bigla tuloy akong nakaramdam ng lungkot. I really thought he would be picking me up from work every day, but it turns out I was just expecting something that wasn't real.Uuwi na naman ako ng mag-isa, pero okay lang sanay naman na 'ko.Napabuga ako ng hangin habang naglalakad papunta sa paradahan ng jeep. Balak ko sana ang maglakad na lang, pero ramdam ko talaga ang matinding pagod ng katawan ko kaya napagdesisyunan ko ang mag-commute na lang. At baka kasi gabihin na talaga ako kapag naglakad pa 'ko pauwi ng apartment."What's with the long face?"Mabuti na lang hindi ako na

*ERINA ISABEL TUAZON'S POV"Mukhang masarap, makabili nga ako," sabi ko sa aking isipan nang mapatingin sa nagtitinda ng binatog.Nakatikim na 'ko niyan isang beses, kaso nakalimutan ko na kung ano ang lasa niyan. Bibili muna ako bago umuwi sa apartment. Bibilhan ko na rin si Louie para makatikim din siya nito.Hindi na 'ko nagpasundo sa kaniya kasi maaga pa naman. Alas syete pa lang ng gabi. Mabuti na nga lang pinauwi ako ng maaga nang manager ko sa restaurant sa kadahilanang nasama ako sa nag-overtime kahapon."Ate, pabili nga po ako niyan. Dalawa po, salamat," sabi ko sa babaeng tindira, bago inabot sa kaniya ang bayad ko.Natatakam na ako, med'yo gutom na rin kasi ako. Konti lang ang nakain ko kaninang tanghali dahil sa mga iniisip ko, isa na riyan ang pagpunta no'ng "kaibigan" ni Dad sa apartment ko. I was planning to tell my brother about it, but I suddenly changed my mind because he might lie to me again. Kaya huwag na lang—mag-iipon muna ako ng lakas ng loob para kausapin si D

Hindi ko pa rin maintindihan ang laman nitong sulat. Para sa akin ba talaga 'to? O baka namali lang ng ibinigay sa akin 'yong kartero kanina?Mali ako ng tinulungan?Eh, si Louie lang naman ang tinulungan ko—wala ng iba pa."Ugh, ano ba 'to?! Isang pagkakamali na ba ang pagtulong ngayon?" naiinis na sabi ko, sabay tapon ng sulat sa ibabaw ng kama.Gosh, nakakabaliw naman 'yan. I don’t know if that’s a threat or if they just want to scare me.Ipakita ko na lang kaya 'to kay Louie?Pero hanggang ngayon hindi niya pa rin ako pinapansin. At hindi talaga ako sigurado kung nang dahil ba sa mga sinabi ko o may iba pang dahilan."Inhale... exhale, kaya mo 'to, Erina," sabi ko sa sarili nang makalabas na ako ng kwarto. At agad ng naglakad papunta sa sala kung nasaan si Louie.Nag-ipon muna ako ng lakas ng loob bago ako lumabas ng kwarto. Nagbabalak akong kausapin siya tungkol dito sa sulat na natanggap ko, at gusto ko ring humingi ng tawad sa kaniya kung may nasabi man akong hindi niya nagustu

"He's still outside. He might get the wrong idea if he hears that you're in here with someone." I knew it. But why do I feel disappointed? Bakit kasi hindi niya na lang ako pinatahimik gamit ang kamay niya? Bakit ang labi pa niya? Now I’m the one thinking that there might be another reason why he kissed me. "I'm sorry kung hinalikan kita. That's the only thing that comes to my mind to—" Make me shut up. I know. "Ayos lang, naintindihan ko," putol ko sa kaniya, at agad ng lumabas ng banyo. Pero naramdaman kong sumunod siya sa likuran ko. "Good thing I was already inside the bathroom before he arrived. I saw him outside your room, so I decided not to come out," aniya, pero hindi ako sumagot. Ewan, bigla akong na badtrip dahil sa ginawa niya. "I heard your conversation—" "I know, I’m sorry for what you heard. Don’t worry, I already talked to him," I cut him off. Turns out, what happened earlier could actually get even more annoying. Naiinis ako sa sarili ko.I let myself do w