บททั้งหมดของ Unfriend สถานะเมีย: บทที่ 21 - บทที่ 30

กึก... ฉันตัดสินใจจะเดินผ่านเขาไป แต่มือยาว ๆ กลับยื่นมาขวางหน้าเอาไว้"หลีก!" เสียงฉันเรียบ แต่ออกแนวเย็นยะเยือก"จะไปประจานตัวเอง?" คิ้วหนาดกดำเลิกขึ้นถาม"..." ฉันขมวดคิ้วงงกับคำพูดนั้นของเขาก่อนจะนึกขึ้นได้"เรื่องของฉัน" กิเลนคงหมายถึงรอยแดงที่แก้มซ้ายของฉันที่เกิดจากแม่"ก็จริง เรื่องของเธอ งั้นก็ไปสิ ฉันจะรอเสพข่าวในโซเชียลแทน"หึย!! ไอ้บ้ากิเลน ไอ้เพื่อนนิสัยไม่ดี!ว่าแต่... เขารู้ได้ยังไงว่าฉันจะไปไหน?"นายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะไปไหน" รีบหันหน้าไปถามเขาทันที"ฉันมีสัมผัสพิเศษมั้ง""ไม่เล่น!" เสียงฉันฉุน"ก็หน้าเธอมันฟ้องขนาดนั้นว่าอยากไปฆ่าใครสักคน ฉันก็เดาเอาตามนิสัยของเธอ" โอเค อันนี้มีความเป็นไปได้เพราะเรารู้จักกันมาหลายปี กิเลนคงชินกับนิสัยขี้หาเรื่องของฉันเลยเดาออก"รู้แล้วก็หลีกไปสิ!" ฉันจ้องเขาเขม็ง คนยิ่งอารมณ์บูดอยากอาละวาดใครสักคนให้พังพินาศอยู่ ถ้าไม่อยากเป็นคนนั้นแทนยัยอิงค์ เขาควรถอยให้ไวภายในหนึ่งนาทีหมับ..."กลับห้องไป เรื่องนั้นค่อยเอาคืนทีหลัง" เฮียราชันย์เดินมาสมทบ มือหนาเอื้อมมาจับไหล่พร้อมบีบเบา ๆ เพื่อเรียกสติ"แต่แยม...""ไอ้กิเลน มึงขับไปส่งแยมโรล กูกลัวจ

KILEN’ S PART"ปล่อยไปง่าย ๆ แบบนั้นจะดีเหรอเฮีย" ผมที่อุตส่าห์แกล้งออกไปโทรหาไอ้ลัคกี้เพราะไม่อยากถูกแยมโรลคาดคั้นเดินเข้ามาประจำที่เดิมแล้วถามผู้อาวุโสสุดในแก๊ง"ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ"มันก็จริงของเฮียราชันย์ นิสัยแยมโรลขัดได้ซะที่ไหน อยากรู้อะไรเธอต้องได้ดั่งใจ ไม่งั้นคนที่เดือดร้อนจะกลายเป็นคนรอบข้างเธอในเวลานั้น"ไอ้ลัคว่าไง" แหม สองคนนี้ ห่างกันไม่ได้เลยนะ "จะว่าอะไรล่ะ เห่อเมียอยู่"ลัคกี้เพื่อนในกลุ่มพวกผมแม่งไวไฟ จู่ ๆ ก็มีเมียเด็กโผล่มา แถมแม่งยังติดเมียยิ่งกว่าอะไรดี ชวนออกมาสังสรรค์ทีเหมือนต้องจองคิวมันล่วงหน้าถึงจะออกมาเจอเพื่อนได้"ของมันธรรมดา ดีแค่ไหนที่มันทำตามใจตัวเองได้สักที"ผมได้แต่พยักหน้าเห็นด้วยกับเฮียราชันย์ ชีวิตคู่ที่มันมีอยู่ตอนนี้กว่าจะจบแฮปปี้ก็เจออะไรมาเยอะอยู่ เพลย์บอยร้อยเมียแบบมันเลิกเจ้าชู้ได้ก็ดีถมไปแล้ว"แล้วมึง?""หืม?" ผมเลิกคิ้วกลับไปมองเจ้าของคำถาม"เมื่อไหร่มึงจะสละโสดสักที" เจอคำถามนี้ผมถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว"ชีวิตคู่น่าจะดี เห็นไอ้ลัคกี้มันติดบ้าน รู้จักทำมาหากินมากขึ้นแล้วอยากให้มึงเป็นแบบนั้นบ้าง" ในกลุ่มผม คนที่มีเหตุและผลที่สุดก็เ

หมับ.."ปล่อย!!"แม้แรงจะน้อยนิดแต่ฉันก็กัดฟันสู้ กำหมัดแน่นเพื่อจะต่อยคนที่เข้ามารวบตัวฉันเข้าไปกอดอย่างแนบสนิท"ชู่!!! ไม่เสียงดังสิ เราจะร่วมรักกันเบา ๆ เดี๋ยวญาติเธอจะได้ยิน""ไอ้...! อื้อ" กำลังจะอ้าปากด่ากราดแต่ถูกมือหนาปิดปากไว้จนเหลือแค่ครึ่งหน้า แรงอันน้อยนิดพยายามดิ้นหนีแต่สู้แรงผู้ชายอย่างเขาไม่ได้ตาฉันเริ่มฝ้าฟางเพราะทั้งฤทธิ์ยา ฤทธิ์แอลกอฮอล์ บวกกับหยาดน้ำที่คลอด้วยความหวาดกลัวตุ้บ!!"อึก!"จุก... เมื่อร่างฉันถูกโยนลงบนที่นอนที่แข็ง ๆ"กรี๊ดดดด ชะ... ช่วย... อื้อ..." เป็นอีกครั้งที่มือหนาปิดปากฉันไว้ เขากดแรงลงมาจนรู้สึกชาไปทั้งใบหน้า "อย่าส่งเสียงดัง เดี๋ยวเธอจะไม่จบที่ฉันคนเดียว""อื้อ ๆ" ไม่นะ ชีวิตแยมโรลจะมาจบแค่ตรงนี้เหรอ ฉันไม่ยอมให้เกิดเรื่องบัดสีแบบนั้นแน่นอนหมับ!!ตุ้บ ผลัวะ"ไอ้เชี่ย มึงเป็นใครวะ!?" ตอนที่ฉันกำลังหวาดกลัวถึงขีดสุด ร่างใหญ่ที่ทับฉันอยู่ก็ลอยหวือออกไปจากฉัน เกิดการปะทะกันจนได้ยินเสียงหมัดเสียงเตะต่อยดังขึ้นเพียงไม่นานร่างฉันก็ถูกใครอีกคนช้อนขึ้นอุ้มอย่างทะนุถนอม"เมื่อกี้มึงถามว่ากูเป็นใคร?"เสียงนี้มัน..."พ่อมึงไง แวะมาสั่งสอนไอ้หน้าเหี้ยสัน

หมับ..พลั่ก!!ผมจะช่วยประคองร่างที่โอนเอน แต่แยมโรลกลับผลักผมให้ออกห่างขาเรียวยาวภายใต้ส้นสูงสี่นิ้วเดินเหมือนปูไต่ ไร้ซึ่งการทรงตัวที่สมดุลผมได้แต่ยืนมองคนอวดฉลาดว่าจะพลาดท่าล้มเมื่อไหร่ และก็...หมับ..พรึ่บ..."ทีหลังอย่าอวดเก่ง!"ผมดุคนในอ้อมกอด ก่อนจะเดินไปกดลิฟต์เพื่อพาไปส่งห้องภายในลิฟต์แยมโรลก็ยังพยศผมครั้งแล้วครั้งเล่าแต่เธอสู้ผมไม่ได้หรอก...ก็แรงเท่าหยิบมดเอง"ฝีมือไอ้เหี้ยนั่น?" ผมถามเสียงเรียบแม้คำตอบจะรู้อยู่แก่ใจคนในอ้อมกอดไม่ยอมตอบ ใบหน้าเธอซุกเข้าที่อกผมคล้ายกำลังหลบสายตาแยมโรลเป็นผู้หญิงที่รักศักดิ์ศรี แถมทุกอย่างเธอต้องเพอร์เฟกต์ การพลาดท่าให้กับไอ้หน้าตัวเมียที่ผมกระทืบมันในครั้งนี้ถือว่าเป็นการถูกลูบคมอย่างแรง"รู้งี้น่าจะล่อให้จมตีน!"เพื่อนใคร ใครก็รักปะวะ?ยิ่งเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ผมยิ่งต้องแคร์เข้าไปใหญ่ อืม... ไม่อยากคิดเลยถ้าเฮียราชันย์รู้เข้าไอ้เวรนั่นจะจบแบบไหนที่แน่ ๆ ...จบไม่สวยล้านเปอร์เซ็นต์ติ๊ง!!เสียงลิฟต์เปิดออกที่ชั้นสิบห้า ผมรีบพาร่างบางที่มองด้วยตาเปล่าก็รู้แล้วว่ายานั่นออกฤทธิ์หนักหน่วงแค่ไหน"กุญแจ" นี่มันห้องเ

ขวับ..."อืม"ทุกอย่างร่างกายมันเป็นไปอัตโนมัติ กิเลนที่พุ่งมาจับมือฉันเพื่อขืนแรงไม่ให้ถอดเสื้อแต่เป็นฝ่ายถูกฉันประกบริมฝีปากทาบทับริมฝีปากหนาหยักลึกแทนมือบางยกขึ้นกอบกุมใบหน้าคมเข้มเอาไว้เพราะกลัวเขาจะถอนใบหน้าหนีจูบสะเปะสะปะที่ไม่เคยปฏิบัติกับใครค่อย ๆ เรียนรู้ตามสัญชาตญาณฟันคมสวยขบกัดริมฝีปากเขาก่อนจะค่อย ๆ สอดลิ้นเข้าไปควานหาบางสิ่งบางอย่างที่คิดว่ามันล้ำค่า"อืม" เสียงครางกระเส่าดังขึ้นจากฉันครั้งแล้วครั้งเล่าจากระดับงก ๆ เงิ่น ๆ ไม่ประสีประสากลายเป็นถูกนำพาจากร่างสูงใหญ่กิเลนค่อย ๆ ดูดดุนลิ้นฉันเล่น เกี่ยวกระหวัดหยอกเอินไปมาในโพรง ปากจนลิ้นเราแทบพันกัน"อื้อ" ร่างกายที่ร้อนผ่าวในคราวแรกแปรเปลี่ยนเป็นร้อนเร่าหนักยิ่งกว่าเดิมมือบางปล่อยใบหน้าคมคายนั้นทิ้งก่อนจะลากมือมั่วซั่วไต่ไปตามร่างกายกำยำหมับ...เหมือนจะควานเจอหัวเข็มขัดแต่กลับถูกหยุดไว้ด้วยมือหนาเสียก่อน"รู้ไหมตรงนั้นมันอันตราย" ฉันได้ยินเสียงแหบพร่าของคนตรงหน้าถามขึ้นแต่ตอนนี้ในหัวมันอื้ออึงไปหมด มีเพียงแค่ความรู้สึกบางอย่างที่มันกำลังควบคุมร่างกายพลั่ก!ฉันสะบัดมือเขาทิ้งก่อนจะค่อย ๆ เลิกชายเสื้อยืดเขาขึ้นไปด้าน