All Chapters of Unfriend สถานะเมีย: Chapter 41 - Chapter 50

"คืนนี้แยมจะกลับคอนโดไหน" ยูโรถามขึ้นตอนที่พวกเรามาถึงรถเขาแล้ว"India น่ะ พอดีพรุ่งนี้มีงานนอกเมือง พักที่นั่นจะได้ไม่ต้องขับจากกลางเมืองให้เสียเวลา" ฉันตอบอย่างไร้พิรุธว่าต่อไปจะทำอะไร"โอเค งั้นก็คงต้องไปส่งลูกหว้าก่อน เพราะเราต้องไปชลบุรีต่อเลย""เฮ้ย! ขับไหวเหรอ ทำไมนายไม่บอกว่าพรุ่งนี้ต้องเดินทาง"ฉันรีบซักไซ้อย่างรู้สึกผิดที่ชวนเขามา"สบายมาก เราแทบไม่ได้แตะแอลกอฮอล์เลย" ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่เขาควรจะได้พักผ่อนมากกว่ามานั่งเสียเวลาที่คลับแบบนี้"อย่าทำหน้าเหมือนรู้สึกผิดสิ เราทำอะไรเรารู้ลิมิตตัวเอง""อื้อ อย่าแกล้งสิ" เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยเล่นหัวฉันนะเพื่อนคนนี้หมับ!!"ว้าย! ทำบ้าอะไรของนายกิล!?"จู่ ๆ ก็ถูกดึงบริเวณข้อศอกจนร่างลอยหวือออกมาจากยูโรหลายก้าว"เพื่อนยืนอยู่ทั้งคน ต้องเล่นถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนี้เพื่อ?"คิ้วฉันขมวดเมื่อไม่เข้าใจความหมายของเขา "ผมว่าเฮียกิเลนคงเข้าใจอะไรผิด""มานี่""อ๊ะ กิล ฉันเจ็บ!""ปล่อยเพื่อนผม""ฉันก็เพื่อนยัยนี่ ไม่พาไปฆ่าหรอก ถ้าไม่ขัดใจ"ท้ายประโยคเขากระซิบให้ได้ยินกันสองคน"นายไปส่งหว้าเถอะ สงสัยเฮียราชย์ให้กิเลนมาตาม ถึงห้องแล้วอย่าลืม

"หอมจัง~"หลังจากลากยูโรกลับเข้ามาในรีสอร์ตเรียบร้อยแล้ว จมูกโด่งรั้นก็ได้กลิ่นหอม ๆ ของอาหารลอยมาเตะจมูก"อ้าว ทำไมกลับมากันเร็ว" ลูกหว้าที่ง่วนอยู่กับการทำไข่ดาวฉบับ breakfast หันมาถาม"พอได้ยินยูบอกว่าเพื่อนรักกำลังทำกับข้าวให้กินน้ำย่อยก็ทำงานเลย" ฉันตอบแบบยิ้ม ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปดมอาหารเช้าที่มีไส้กรอกอบเกลือ แฮมอบชีส ผักโขมอบชีสโรยหน้าด้วยเม็ดมะม่วงหิมพานต์ และขนมปังปิ้งที่กลิ่นลอยมาจากเครื่องปิ้ง"อย่ามาปากหวาน แยมตะกละมากกว่า""นี่กล้าว่าแยมเหรอ"ฟอดดดด"อ๊ะ! เดี๋ยวหกเลอะเทอะหรอก" ปากจิ้มลิ้มบ่นเล็กน้อยที่ถูกฉันแอบขโมยหอมแก้มโทษฐานที่หลอกด่าเมื่อกี้"มานี่เลยเรา เดี๋ยวโดนกระทะร้อน ๆ นาบ"ยูโรอิจฉาละเซ่ ถึงได้เดินมาดึงฉันให้ออกห่างจากลูกหว้า"ยูพาแยมไปนั่งรอที่โต๊ะเลยนะ เดี๋ยวหว้าตกแต่งหน้าจานอีกนิดเดียวก็เสร็จแล้ว" ฉันบุ้ยปากเล็กน้อยที่ถูกกีดกันอาหารตรงหน้า"เรานะเรา เดี๋ยวได้เจ็บตัว" ออกมานั่งรอที่โต๊ะแล้วก็ไม่วายโดนบ่นอีก"เจ็บตัวอะไร เราแค่แกล้งหว้าเอง" ฉันเถียง"ก็แกล้งไง แต่แกล้งตอนที่หว้าทำของร้อน ๆ อยู่มันอันตราย ถ้าขืนหว้าตกใจฟาดกระทะเข้าหน้าจะทำยังไง"โห.. นี่ก็จินตนาก

ติ๊ด.... เหนื่อยนะ เสียใจด้วย แถมยังรู้สึกผิดหวังที่แม่เห็นบริษัทสำคัญกว่าสิ่งที่ลูกสาวท่านรักแบบนี้"ทำหน้าเหมือนแม่ไม่รัก""อ๊ะ! นาย?" รีบยกมือปาดน้ำตาออกลวก ๆ เมื่อขวามือตัวเองมีใครคนหนึ่งยืนพิงต้นมะพร้าวอยู่ไม่ไกล "พอดีไม่มีผ้าเช็ดหน้า มีแต่เสื้อผ้า เข้ามาซับน้ำตาได้นะ"ไม่ต้องมาทำปากดี คนอะไรเสียมารยาทมาแอบยืนฟังคนเขาคุยโทรศัพท์แบบนี้"เสียมารยาท" ฉันว่าให้เขาก่อนจะเบี่ยงตัวเตรียมกลับเข้าไปด้านในรีสอร์ตหมับ.."เดี๋ยวดิ""ปล่อยนะกิล" คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่"หน้ายักษ์แบบนั้น ขืนเข้าไปด้านในโดนเพื่อนเธอซักไซ้แน่"จริงด้วย สองคนนั้นยิ่งชอบเป็นห่วงอะไรเกินเหตุอยู่ด้วย หมับ!!"อ๊ะ จะพาฉันไปไหนน่ะ" จู่ ๆ ข้อมือก็ถูกคว้าให้เดินตามไปตามริมหาดทรายสีขาวบริสุทธิ์ "เงียบ ๆ แล้วตามมา ฉันไม่พาเธอไปทำเรื่องอย่างว่าเหมือนคืนนั้นหรอก"อะ.. ไอ้!! ฉันควรด่าหมอนี่ต่อยังไงดีแต่ไม่เอาดีกว่า เงียบปากไว้น่าจะปลอดภัยที่สุดสำหรับฉันในเวลาแบบนี้ว้าววว สวยจังเลยฉันอุทานในใจกับภาพทิวทัศน์ตรงหน้า สายลมเย็น ๆ โชยปะทะร่างกายทำให้ผมยาวสลวยของฉันพลิ้วไหวตามแรงลม สองแขนน้อย ๆ กางออกตั้งฉากกับพื้นดิน เงยหน้าขึ้นเ

KILEN'S PARTฉิบหาย!!ผมแค่จะแกล้งคนปากเก่งเล่น ๆ แต่ไม่คิดว่าตรงจุดที่แยมโรลยืนอยู่ก้อนหินมันจะหล่นลงไป ทำให้ร่างบางไร้ซึ่งการทรงตัว หงายหลังหล่นไปในทะเลสีครามในวันท้องฟ้าสดใสตู้มมมมผมไม่รีรอรีบกระโดดตามลงไปช่วยชีวิตเพื่อนสนิทติด ๆ ร่างของแยมโรยค่อย ๆ ดำดิ่งลงสู่ใต้ท้องทะเลจนผมใจคอไม่ดี แยมโรลว่ายน้ำเป็น แต่เธออาจจะตกใจจนสติไม่อยู่กับร่องกับรอยแล้วลนลานเลยทำให้ลืมทุกอย่างที่เกี่ยวกับการเอาตัวรอดในน้ำหมับ...โชคดีที่ผมโคตรอึดและทนเรื่องดำน้ำจึงว่ายลงไปคว้าร่างบางไว้ได้ทัน ผม ตะเกียกตะกายพาแยมโรยว่ายขึ้นมาเหนือผิวน้ำ แต่ดูท่าแล้วก่อนจะว่ายขึ้นพ้นผิวน้ำผมต้องเติมออกซิเจนให้เธอหน่อยแล้วล่ะหมับ...มือหนาประคองใบหน้าสวยเฉี่ยวไว้ ก่อนจะประกบริมฝีปากเพื่อถ่ายอากาศเข้าปอดให้กับเธอ ผมทำแบบนั้นราว ๆ หนึ่งนาที แยมโรลดูมีสติขึ้นมาเล็กน้อยได้โอกาส ผมเลยรีบว่ายพาเราสองคนขึ้นมาเหนือผิวน้ำ ก่อนจะค่อย ๆ ว่ายเข้าสู่ฝั่งตุ้บ.. ผมวางร่างเล็กที่อุ้มขึ้นมาจากน้ำลงบนผืนทราย พยายามตบใบหน้าเธอเบา ๆ เพื่อเรียกสติ แยมโรลยังนอนนิ่งจนผมใจคอไม่ดีรีบกดตรงหน้าอกเธอสลับกับเมาท์ทูเมาท์ เพื่อช่วยชีวิตน้อย ๆ ตรงหน

[สวัสดีค่ะ]เสียงฉันหยุดชะงักเมื่อปลายสายที่รับดันเป็นผู้หญิง พลางคิดในใจหรือว่าฉันจะกดเบอร์ผิด แต่พอยกโทรศัพท์มาไล่เบอร์อีกรอบก็ถูกทุกตัวเลข"นั่น เบอร์กิเลนหรือเปล่าคะ" สุดท้ายเลยตัดสินใจถามคนที่อยู่ในสายออกไป[อ้อ ค่ะ เฮียกิลอาบน้ำอยู่]อาบน้ำ? หมอนั่นอาบน้ำอยู่แล้วมีผู้หญิงมารับสายโทรศัพท์ส่วนตัวเขาแทน แถมยังเรียกชื่ออีกชื่อที่น้อยคนนักจะรู้จักนั่นอีก[ไม่ทราบใครโทรมาคะ] ปลายสายคงเห็นว่าฉันเงียบไปเลยถามกลับมา[ใครโทรมาน่ะ] ฉันได้ยินเสียงกิเลนเล็ดลอดเข้ามาในสายพวกเขาสองคนอยู่ในห้องเดียวกัน?[เอ่อ ไม่ทราบใครโทรมาคะ] ผู้หญิงคนเดิมถามกลับมา ฉันไม่รู้ว่าเอาเสียงตัวเองไปทิ้งไว้ที่ไหน อารมณ์จากตอนแรกจะโทรมาวีนมาเหวี่ยงให้หายโมโหกลับกลายเป็นอารมณ์ที่ไร้ความรู้สึก[ไหนเอามาให้เฮียดูสิ]หูฉันได้ยินฝั่งนั้นพูดทุกคำชัดเจน แต่ปากกลับไม่มีน้ำหนักให้ขยับพูดโต้ตอบ[นั่นใครครับ...]ติ๊ด..ตู้ด ๆ ตู้ด ๆสุดท้ายก็ตัดสินใจกดวางสายนั้นทันทีRrr..โทรศัพท์ในมือแผดร้องขึ้นมาหลังจากฉันกดวางสายไปไม่นาน มองดูเบอร์รู้เลยว่าใครฉันเลยเลือกกดปิดเครื่อง"แยม ยูมาแล้ว" ลูกหว้าเดินมาตาม เธอคงเห็นว่าฉันวางสายไปแล้ว