All Chapters of Divorce Me Now, Mr. Peters!: Chapter 321 - Chapter 330

Agresibo, pati na rin ang pagtatanong. Ayaw niya ng ganoon.Direktang binlock ni Celestine ang number ng taong iyon at hindi na ito pinansin.Kakagaling lang ni Celestine mula sa emergency department nang makita niyang nakatayo si Louie sa labas.Akala ni Celestine ay may aasikasuhin lang ito, pero nakita niyang binuksan ni Louie ang pinto ng kotse at mahinahong nagsabi, “Miss Yllana, mag-usap tayo. May kailangan lang ako sa iyo.”“Hindi ko isinumbong ang kapatid mo. Maniwala ka sa akin, hindi ako iyon. Wala naman tayong dapat pag-usapan pa.” Ayaw na ni Celestine makipag-ugnayan pa sa pamilya Valdez dahil para sa kanya ay sakit lang sila sa ulo.“Miss Yllana, wala akong masamang intensyon sa iyo,” paliwanag ni Louie.Tatlong segundo siyang nanahimik at lumapit sa harapan ng kotse. “Kung may kailangan kang sabihin sa akin, dito na lang tayo mag-usap.”Nag-isip pa si Louie ng ilang segundo pero pumayag na rin sa gusto ni Celestine.“Celestine, alam kong hindi ka kapos sa pera. Pero ito,

Ang punto ay ang taong ito, siya pala iyon! Ang may kasalanan ng lahat!"I-save mo ang video para sa akin, at ipadala mo sa akin ang high-definition na larawan ng mukha niya,” sabi ni Celestine.Ilang minuto pa ay biglang nagbago ang isip niya."Huwag na pala, huwag mo na lang ipadala. I-print mo na lang diretso para sa akin! Mag-print ka pa ng ilang kopya. Damihan mo, ha.”Halos kitang-kita ang nakakagigil na mga ngipin ni Celestine nang sabihin niya ang mga salitang iyon.Lumingon si Vernard sa kanyang boss nang may pag-aalinlangan at pakiramdam niya ay parang may dinaramdam ang boss niya at gusto nitong maghiganti.At higit pa roon, mukhang hindi lang iisang tao ang gusto niyang paghigantihan.Agad na kumilos si Vernard.Kinuha ni Celestine ang mga printed copies at nagmadaling pumunta sa ospital. Patuloy na nagte-text si Vernard kay Celestine sa kanyang cellphone.Sabi ni Vernard, “Boss, mag-ingat ka sa lahat ng bagay, huwag kang padalos-dalos.”“Boss, siguraduhin mo na ang sarili

Nanginig ang mga balikat ni Diana at siya'y nagulat."Benjamin, huwag mong ipasa sa akin ang lahat ng sisi in the future, ha. Hindi ako isang kasuklam-suklam na tao. Alam mo dapat iyan dahil naging asawa mo ako." Pagkasabi nito, itinulak din ni Celestine ang brown na paper bag sa mga braso ni Benjamin.Kumaway si Celestine sa dalawang taong unti-unting nangitim ang mukha. “Sana maging masaya kayo sa kasak niyong dalawa. Dyan na kayo."Pagkasabi nito, umalis si Celestine nang hindi lumilingon. Wala na siyang pakialam kung hindi pa rin maniwala sa kanya si Diana noong mga oras na iyon.Paglabas ng kwarto, nakaramdam si Celestine ng gaan ng pakiramdam. Nailabas na niya kung ano talaga ang nasa puso’t isip niya.Ngunit alam din niya na simula pa lamang ito.Hindi agad pumunta si Celestine kay Mr. Macabuhay dahil alam niyang paninindigan ni Benjamin si Diana at uutusan niya si Mr. Macabuhay na tugisin agad si Caroline.Hindi pa kailanman naghangad ng koneksyon si Celestine kay Louie noon,

Hindi inakala ni Celestine na maririnig ni Mrs. Caroline Dimagiba ang usapan na iyon."So, nakikinig ka sa amin ng palihim that time?" Talagang nagulat si Celestine.Kahit pa sabihin nating aksidente ito, hindi pa rin tama ang ginawa niya. Hindi ba't may problema siya sa ugali kung ganoon?Napakaseryoso ni Mr. Macabuhay sa isang tabi, seryosong-seryoso na kinikilabutan ang mga tao.“Mr. Macabuhay, ano bang maling ginawa ko? Mali bang magsumbong ako sa inyo?” tanong ni Caroline kay Mr. Macabuhay. “Hindi ba’t dapat palayasin ang isang ganunf klaseng tao tulad ni Diana sa ospital natin?"“At siya rin!” Itinuro ni Caroline si Celestine, “Bakit ba’t ang mga katulad nila na nakapasok lang dahil sa koneksyon ay karapat-dapat na makatrabaho ko?”Kumunot ang noo ni Celestine. Alam niyang hindi talaga sila gusto ni Caroline, pero hindi niya inakalang ganito na pala ito kalala na gagawa pa siya ng malaking issue."Ikaw talaga..." itinuro ni Mr. Macabuhay si Caroline, "Palagi mong iniisip na mas

Nag-aral siya ng medisina nang maraming taon at nagtrabaho nang napakahirap para lang makatungtong sa kung nasaan man siya ngayon. Kailangan niyang umasa sa sarili niyang kakayahan para makapasok sa ospital na ito. Pero sila, sapat nang kausapin lang ng mga kamag-anak nila ang mga nakakataas sa ospital para magkaposisyon lang sila.Kahit ano ang sabihin ng kanilang mga pamilya, kahit hindi totoo, ayos na iyon.Nang unang pumasok si Diana sa ospital, siya ay alagad ni Caroline. Hindi pinayagan si Caroline na pagalitan ito o pagsabihan man lang at araw-araw ay tinatrato siya nito na parang walang kwenta. Basura nga, sabi nila.Lumipas na ang kalahating taon at wala pa ring natutunan si Diana sa medisina dahil puro yabang lang ang alam niya. Nang magsagawa ng inspeksyon ang mga nakakataas, siya Caroline agad ang pinuna. Ano pa ba ang magagawa niya? Wala. Inis na inis siya noon pero wala siyang laban.Umiling si Caroline nang maalala ang lahat ng iyon. Ang mundo nga ay tila hindi na kara