All Chapters of Divorce Me Now, Mr. Peters!: Chapter 301 - Chapter 310

Ang lalaki ay tumingala at nakita sila."Si Sean Vallejo." Tinaas ni Celestine ang kanyang kilay.Kumaway si Sean sa kanilang dalawa at ngumiti, "Hi."Bahagyang tumango si Shiela kay Sean, na itinuturin na niyang isang pagbati.Tinitigan ni Sean si Shiela, hindi napigilang tingnan siya nang maigi, bago tahimik na iniwas ang tingin."Si Mr. Vallejo din ba ay pumupunta sa ganitong klaseng dinner party? Hindi ka naman kasi isang artista, Mr. Vallejo kaya nagtataka akong nandito ka," may pagtatakang tanong ni Celestine habang nakatingin sa isang gilid."Hindi naman ako kadalasang pumupunta sa mga ganitong gatherings. Nandito lang talaga ako ngayon dahil may kailangan akong gawin," ani Sean na may masiglang ngiti.Hindi na nagtangkang itanong ni Celestine kung ano ang kailangan niyang gawin doon. Pero sinabi niya, "Nandito ako para sa isang artista, may kailangan akong sabihin sa kanya.""Ah, ganun ba." Tumango si Celestine at ngumiti. "Ewan ko lang kung sinong artista ang napakaswerteng i

Ngumiti si Celestine at itinaas ang hawak niyang pakwan bilang pagbati kay Benjamin.Napabuntong-hininga si Benjamin sa kanyang isipan at nagpatuloy sa pakikipag-usap nang magalang sa iba.Ibinaba ni Celestine ang balat ng pakwan at pinupunasan ang kanyang mga daliri nang may lumapit sa kanya.Tumingala si Celestine at napagtanto na si Louie pala iyon, ang kapatid ni Diana.Bagama’t sinasabing ito ay isang dinner party para sa mga taga entertainment industry, pero para kay Celestine ay naging dinner party na ito para sa mga negosyante sa buong Nueva Ecija.Tumingin si Louie kay Celestine, kinuha ang tasa sa isang tabi at uminom ng tsaa.Nag-aalangan si Celestine kung dapat ba niyang batiin si Louie o hindi. Pagkatapos ng lahat, sa pagitan nila ni Louie ay mukhang okay naman sila.Habang nag-aatubili si Celestine, si Louie na ang unang nagsalita, "Narinig kong nag-divorce na raw kayo ni Benjamin?"Hindi napigilang tingnan ni Celestine si Louie. Ngumiti ang lalaki, at sa suot niyang iti

Ilan pa lang ang napag-uusapan nina Celestine at Shiela nang dumating si Sean sa tabi nila.“Miss Celestine and Miss Shiela, masyadong malungkot kung dalawa lang kayong nag-uusap. Pwede bang sumali ako? May gusto lang din akong sabihin.” Nakangiting may halong kapilyuhan si Sean nang sabihin niya iyon.Nakaakbay si Celestine at itinaas ang baba kay Mae Delgado. “Mukhang masaya kayong mag-usap ni Mae Delgado. So, bakit mo pa kami kakausapin?”“Mae…Mae Delgado?”Sumulyap si Sean kay Mae sa likod niya at napabuntong-hininga. “Ay, siya ba? Oo, sinabihan ko nga na hindi ko siya kilala.”“Huh? Hindi mo siya kilala? E, kilalang artista iyan, ah,” sabi ni Shiela.Nagulat si Shiela noon sa kanyang narinig, na noon ay abala sa pagkain niya.“Oo nga, hindi ko nga siya kilala. Teka, ano bang nakakagulat doon?” nagtatakang tanong ni Sean.“Nakakapagtaka lang na hindi mo siya kilala, e magaling na artista iyan kaya kilala sa circle namin,” paliwanag ni Shiela.Lumapit si Sean kay Shiela..“Ikaw lan

Sandaling natigilan si Diana at parang likas na tinangkang hawakan ang braso ni Benjamin, pero nabigo siya. Tahimik na pinanood ni Celestine ang kilos ni Benjamin. Pinagpag nito ang kanyang damit at sinulyapan si Celestine nang walang emosyon."Louie." Biglang tinawag ni Benjamin si Louie na paparating. Tumango si Louie kay Benjamin at pagkatapos ay lumapit kay Diana."May sakit pa rin si Diana, ibalik mo siya sa ospital. Maraming tao rito, baka may mangyaring hindi masama sa kanya," malamig ang tinig ni Benjamin noon pero malinaw ang kanyang utos.Napatingin si Diana kay Benjamin at hindi napigilang lingunin si Celestine na kausap si Shiela noong mga oras na iyon. Napakagat siya sa labi. Itinuro niya si Celestine at nainis na tinanong si Benjamin, "Pinapalayas mo ba ako rito ako dahil nandiyan siya?""Hindi iyon sa ganoon," malamig ang sagot ni Benjamin.Ngumiti si Diana. Namumula ang kanyang mga mata habang tinanong si Benjamin, "Benj, totoo ba ang sinasabi mo? Hindi talaga dahil s

Paglabas niya mula sa mataas na building na iyon, bumagsak ang ambon sa kanyang mga pisngi. Ipinaglawak ni Celestine ang kanyang mga kamay upang saluhin ang ulan. Wala na siyang pakialam kung magkasakit siya.Sa totoo lang, gusto pa rin ni Celestine ang mga maulan na araw na walang kulog.Tulad ngayon.Walang nagmamadali, at ang ilan ay tila nasisiyahan pa sa ganitong mabagal at kaaya-ayang sandali. Para silang nasa movie kung titingnan.Lumabas si Celestine mula sa gate at agad na bumagsak ang mga patak ng ulan sa kanyang mga balikat. Malamig ito at may hindi maipaliwanag na pakiramdam.Itinaas ni Celestine ang kanyang mukha at hinayaan ang pinong mga patak ng ulan na bumagsak sa kanyang mukha, balikat, at leeg.May isang lubak sa may pintuan kung saan may naipong tubig doon. Hinubad ni Celestine ang kanyang mga takong at tumawid, paslit na tumapak sa tubig.Mahilig na siya sa tubig simula pagkabata at nagsimulang matutong lumangoy sa edad na apat o lima pa lang.Ngunit sa hindi inaa