Semua Bab 3P อาหมวยโดนอาเฮียใหญ่ทั้งสองจับทำเมีย: Bab 51 - Bab 60

四十七นางมารไม่สนใจความสิ้นหวังของมัน เธอกลับยิ้มหวาน (แต่ดูโรคจิต) แล้วทำท่าจะอ้าปากขย้ำขนฟูนุ่ม “งั่ม!”“แง๊วววววววว~!!!”เป่าเปาร้องเสียงหลงจนแทบขาดใจ ดิ้นสุดชีวิตจนในที่สุดก็หลุดจากเงื้อมมือของเธอได้ มันพุ่งทะยานออกไปหลบหลังโซฟาทันที ขนฟูพองเป็นลูกบอล หางตั้งชี้ฟ้าเหมือนเสาอากาศจับสัญญาณอันตราย ถังหูลู่หัวเราะคิกคัก พลางเช็ดมุมปากเหมือนเพิ่งรับประทานอาหารชั้นเลิศ “เฮียหลงไม่อยู่ งั้นแม่ก็ต้องหาของเล่นชิ้นใหม่สิ~”เป่าเปาหันขวับมามองเธอด้วยสายตาสั่นระริก‘แกไม่ใช่แม่ฉัน...ยัยปีศาจ...ออกไปให้พ้น ๆ เลยน้า~!!’เป่าเปานอนตัวสั่นอยู่บนเบาะของมัน ดวงตากลมโตฉายแววหวาดระแวง ขนฟูนุ่มยังคงตั้งชันราวกับรับรู้ถึงพลังอำนาจของปีศาจสาวที่เรียกตัวเองว่า ‘แม่’ถังหูลู่ซึ่งเพิ่งอาบน้ำเสร็จ...อีกครั้ง เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผิวกายสะอาดสะอ้านและมีกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของสบู่ เธอมองไปรอบ ๆ ห้องที่ยังคงมีร่องรอยของความร้อนแรงที่เพิ่งผ่านพ้นไป ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ“เฮียหลงนะเฮียหลง...” เธอบ่นพึมพำขณะเก็บกวาดถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วของอีกฝ่าย พร้อมกับเช็ดคราบต่าง ๆ ที่ทิ้งร่องรอยไว้บนผ้าปูที่นอนและพื้นราวกั

四十九 ‘ให้ตายสิ... นี่มันเรื่องบ้าบออะไรอีกล่ะเนี่ย?’ สุดท้าย หลังจากที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาและปวดขมับอยู่นานหลายนาที ถังหูลู่ก็ได้ข้อสรุป ‘เมินแม่มเลยก็แล้วกัน...ง่ายดี...’ การตัดสินใจนั้นแน่วแน่ เธอปิดแอปแชท ละสายตาจากข้อความล่อลวงของพี่ชายฝาแฝดของเธอ แล้วเปิดแพลตฟอร์มนิยายแทน หัวใจอาจจะเต้นแรง แต่ปลายนิ้วต้องมุ่งมั่นต่อไป ‘ถึงจะรู้สึกผิดแต่ก็ดีกว่าปล่อยให้อีกคนเหงา... เพราะงั้นก็เหงาแม่งให้หมดกันทั้งสามคนนี่แหละ...ให้มันจบ ๆ ไป!’ นักเขียนสาวขยับตัวให้เข้าที่ เอนหลังพิงหัวเตียงอย่างสบายใจ พลางจิ้มพิมพ์งานเขียนของเธอต่อไป ทว่าความง่วงก็แทรกซึมเข้ามาอย่างเงียบงัน ราวกับนักลอบสังหารที่รอจังหวะจู่โจม ไม่ทันไร เปลือกตาก็หนักอึ้ง โทรศัพท์ที่ยังคงเปิดหน้าจอแชทของฝาแฝดไว้อยู่เลื่อนหล่นจากมือของเธอเบา ๆ และในที่สุด ถังหูลู่ก็หลับไปโดยสมบูรณ์... เวลา 23:00 น. ในขณะที่เจ้าหญิงกำลังหลับสนิท เจ้าชายทั้งสองคนกลับยังไม่ได้หลับอย่างเธอ... หยวนยิงและหยวนหลงที่ส่งข้อความไปหาเธอหลายต่อหลายครั้ง เมื่อไม่ได้รับการตอบกลับจากเธอ ทั้งคู่ก็เปิดประตูออกจากห้องของตัวเองเกือบจะพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เ

หยวนยิงหมุนแก้ววิสกี้ในมือพลางทอดสายตามองน้ำแข็งที่ค่อย ๆ ละลาย “ตั้งแต่เด็ก ๆ เราต่างก็อยากเป็นแฟนกับน้องถัง...แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าพูดความในใจ แล้วตอนนี้มันก็สายไปแล้ว เพราะจู่ ๆ ก็กลายมาเป็นครอบครัวเดียวกันซะอย่างนั้น...”หยวนหลงระบายยิ้มขำขันกับคำพูดนั้น ก่อนจะเอนตัวพิงพนักเก้าอี้ “ผมไม่อยากจะมีปัญหากับเฮีย ไม่ว่าเฮียจะได้เป็นแฟนกับอาหมวย หรือผมเป็นแฟนกับอาหมวย ในท้ายที่สุดเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันอยู่ดี”“ตอนนี้ก็เป็นอยู่นี่” หยวนยิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดประชดหยวนหลงหัวเราะเบา ๆ “ใช่...ฮะฮ่า...และบางทีก็อยากจะคงความสัมพันธ์แบบนี้ไปนาน ๆ ” เขาหยิบถั่วพิสตาชิโอ้คลุกซอสเผ็ดขึ้นมาเคี้ยวเล่นหยวนยิงถอนหายใจ เขาเอื้อมมือไปหยิบถั่วเม็ดหนึ่ง แกะเปลือกออกช้า ๆ ก่อนจะโยนเข้าปาก เคี้ยวช้า ๆ ราวกับกำลังครุ่นคิด “เว้นแต่น้องถังจะไม่เลือกใครเลย...นั่นจะทำให้เรานกกันทั้งคู่” เขาพูดขึ้นมาพลางยิ้มบาง ๆหยวนหลงหัวเราะพลางแกะถั่วเข้าปาก “แต่ผมไม่เชื่อว่าอย่างนั้นนะ...เว้นแต่ว่าน้องถังจะเลือกพวกเราสองคนพร้อมกัน...”คำพูดติดตลกของเขาทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปเล็กน้อย มันเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะเป็นจริงได้

ครั้งหนึ่งเธอเคยแอบไปมีสัมพันธ์เร่าร้อนเกินคาดกับหยวนยิงในห้องลองเสื้อผ้าของห้างหรู โดยที่หยวนหลงไม่ล่วงรู้อีกครั้งเธอแอบปล่อยตัวปล่อยใจไปกับหยวนหลงในห้องนอนของตัวเอง โดยที่หยวนยิงไม่เคยเฉลียวใจสถานการณ์ที่เคยแยกจากกันอย่างแนบเนียนกลับมาประสานกันในค่ำคืนนี้ เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก เหงื่อซึมออกมาตามไรผมขณะที่ความกระวนกระวายและสับสนตีตื้นขึ้นมาพร้อมกับความร้อนรุ่มที่ซ่อนอยู่ลึกภายใน‘เพราะแบบนี้เองงั้นสิ...พวกเขาถึงทักมาหาเราพร้อมกัน คงรู้แล้วว่าเราทำอะไรกับอีกคนตอนที่อีกคนไม่รู้...นั่นก็หมายความว่า—’ เธอไม่กล้าคิดต่อ แต่หัวใจกลับเต้นระรัวเหมือนจะทะลุออกจากอกเป่าเปาที่ยังคงนั่งอยู่ในบ้านหลังเล็กของมันเอียงคอมองอย่างสนอกสนใจ มันค่อย ๆ เคี้ยวอาหารเม็ดที่เหลืออยู่ในชามอย่างสบายใจ ราวกับกำลังเพลิดเพลินกับป๊อปคอร์นในโรงภาพยนตร์ชั้นดี ดวงตาสีฟ้าสุกสกาวของมันฉายแววพึงพอใจต่อเหตุการณ์เบื้องหน้า เสมือนกำลังเฝ้าดูละครที่สุดจะเข้มข้นเร้าใจ“มีอะไรจะสารภาพไหม...เรื่องในห้าง...และในห้องลองเสื้อ...” หยวนหลงเอ่ยถามเสียงเนิบนุ่ม แต่นัยน์ตาวาววับอย่างเจ้าเล่ห์ ท่าทางของเขาดูสนุกสนานมากกว่าจะโก

五十二หยวนยิงหัวเราะในลำคอ นิ้วเรียวกระดกแว่นตาเบา ๆ รอยยิ้มของเขาดูร้ายกาจเกินกว่าจะเป็นคนดี “ของเล็ก ๆ พวกนี้แหละที่จะทำให้หนูครวญครางจนเสียงแหบแห้ง...” ว่าจบ เขาก็นอนเอนกายแผ่อ้าซ่า กวักมือเรียกเธอ “ขึ้นมานี่สิ...ขึ้นมาทำให้เฮียพอใจหน่อย...มาเร็ว...”“ถ้าหนูไม่ขึ้น เฮียจะไม่พอใจงั้นเหรอคะ?” ถังหูลู่ยกยิ้มยั่ว ขณะที่ทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่านอนสอนง่าย ก่อนที่จะใช้ปลายนิ้วลากไล้ไปตามแผงอกแกร่งของหยวนยิงอย่างหยอกล้อ เวลาเดียวกันนั้นเอง เธอก็ยังใช้ร่องก้นของเธอเบียดดันท่อนเนื้อใหญ่ยาวนั้นให้เคลื่อนคล้อยไปยังจุดศูนย์กลาง...เป็นการแนบชิดกันที่ทั้งน่าหวาดเสียวและตื่นเต้น“ถ้าอาหมวยไม่ขึ้นแต่โดยดี...” น้ำเสียงทุ้มต่ำของหยวนหลงดังขึ้นจากด้านหลัง ราวกับปีศาจที่รอจังหวะขย้ำเหยื่อ “อาหมวยจะได้ขึ้นทั้งน้ำตานะรู้ไหม?”ถังหูลู่ชะงัก ก่อนจะเหลือบมองหยวนหลงที่ขยับตัวเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ขณะเดียวกัน เธอก็ยืดตัวขึ้นปล่อยให้ท่อนเนื้อของหยวนยิงไหลลู่ไปยังรูร่องเยิ้ม ๆ ของเธอ กระทั่งส่วนปลายจ่อไปยังปากทางเข้าที่ฉ่ำน้ำเมือก ๆ สุดรัญจวนดวงตาคู่สวยฉายแววท้าทายขึ้นมาอีกครั้ง “ไหนล่ะคะ...น้ำตา...”แต่ยังไ