三十七หยวนหลงยิ้มมุมปาก “พอดีเฮียดื่มไวน์กับแขกของป๊ามาน่ะ...” เสียงของเขาแฝงความขี้เล่น ก่อนที่เขาจะขบเม้มริมฝีปากล่างของเธอเบา ๆ ดึงรั้งมันอย่างยั่วเย้าทั้งคู่จมดิ่งลงสู่ห้วงแห่งสัมผัสอันเร่าร้อน เสียงหอบหายใจสลับกับเสียงจูบที่ดูดดื่มสะท้อนก้องในความเงียบสงบของห้อง รสสัมผัสของกันและกันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว และในวินาทีนั้น ไม่มีสิ่งใดสำคัญไปกว่าการที่พวกเขากำลังเป็นของกันและกัน...ถอนริมฝีปากออกมา...น้ำลายหยาดเยิ้มเป็นเส้นสาย บางเบาและสะท้อนแสง รอยยิ้มที่ทั้งคู่ส่งให้กันในเวลานี้ เต็มไปด้วยความหมายที่ไม่ต้องเอื้อนเอ่ยหยวนหลงอุ้มร่างเล็กของถังหูลู่ขึ้นจากเก้าอี้อย่างง่ายดาย ราวกับเธอเป็นเพียงขนนกแสนเบา ปลายแขนแข็งแกร่งรองรับร่างเธอไว้อย่างมั่นคง ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงกว้าง ผ้าปูเตียงสีขาวตัดกับผิวเนียนละเอียดของเธอราวกับภาพวาดที่สมบูรณ์แบบเขาโน้มตัวเข้าไปใกล้ ดวงตาคมกริบจับจ้องร่างอ้อนแอ้นที่ซุกตัวอยู่บนเตียง สายตาคู่นั้นทั้งหลงใหลและเร่าร้อนในคราเดียวกัน จากนั้นมือหนาก็ค่อย ๆ เลื่อนลงมาจับขอบผ้าขนหนูที่เธอพันรอบกายไว้แล้วในเสี้ยววินาทีเดียว ผ้านุ่มก็ถูกกระชากออก เผยให้เห็นร่างเปลือ
Terakhir Diperbarui : 2025-02-28 Baca selengkapnya