บททั้งหมดของ The Zillionaire's Abandoned Wife: บทที่ 281 - บทที่ 290

Naalimpungatan si Trixie nang maramdaman niya ang sunod-sunod na basang halik sa kaniyang pisngi, sa ilong, sa noo. Basa, mainit, at paulit-ulit.Agad siyang kinabahan.What the hell. Nagising siya dahil doon. Gising na siya. Gising na gising. Ngunit hindi pa rin niya magawang dumilat. Natatakot siyang harapin ang reyalidad. Baka kasi… baka kasi si Sebastian ang nagbibigay ng mga halik na iyon.‘Oh, no…’ sigaw ng isip niya. ‘Huwag muna ngayon. I can’t face him yet.’No. No, please no. Hindi pa ako handa.Napakapit siya sa kumot. Her heart was starting to race. Dahil kung ang iniisip niya ang tama, si Sebastian ang gumigising sa kaniya ngayon gamit ang mapupusok nitong halik.Nanatiling nakapikit si Trixie, pilit na iniiwas ang sarili sa kung sinumang gumigising sa kaniya. Ngunit biglang naramdaman niya ang maliliit na kamay na yumugyog sa kaniyang balikat, sa kaniyang tagiliran, kasabay ng munting boses na paulit-ulit siyang tinatawag.“Mommyyy! Wake upppp!”Napakunot ang noo ni Tr

“Baby… saan galing ‘to?”Nakasilip ang maliit na mukha ng bata sa gilid ng mga bulaklak, masigla ang mga mata, at nangingislap sa kilig.“It’s from Daddy po. Isn't it sweet early this morning, Mom?!” proud na proud na sagot ng bata. “Sabi niya po, 'Give this to mommy and tell her she’s beautiful today.’ Kinikilig ako, mommy! Oh my gosh! You’re like… boyfriend-girlfriend po ulit like what I’ve seen on Tita Racey na winawatch!”Napasinghap ng kaunti si Trixie pero hindi niya hinayaang marinig iyon ng anak. Gusto sana niyang magtanong, “Bakit kailangan pa ng ganito? Ano bang pinaplano niya?” Pero hindi siya makapagsalita.“Ayieee, Mommy, you’re blushing! I saw it!” asar ng bata habang nagpipigil ng tili.Ngunit hindi niya iyon napansin at wala siyang ibang nasabi kundi, “Salamat, baby.”Hindi niya kayang i-dispute ang kilig ng anak. Hindi nito alam ang buong katotohanan. At hindi pa ngayon ang tamang oras para sabihin iyon. Alam niyang mabubuo ang tanong sa isip ng bata kung sakaling mal

Halos hindi na makahinga si Trixie sa lapit ng kanilang mga katawan. Ang bigat ng mga mata ni Sebastian ay nakatuon sa kaniya, tila ba hinuhuli ang kaniyang reaksyon, ang kahit na anong pahiwatig na may natitira pa, kahit kaunting damdamin. Ngunit bago pa man siya makasagot, o makapagdesisyong kumawala, isang matinis at masiglang sigaw ang pumunit sa katahimikan.“Daddy! Mommy!” Sigaw ni Xyza habang patakbong palapit, bitbit ang kaniyang iPad. “Let’s go to Disneyland! I want to go to Disneyland right now!”Parang kidlat na nagliwanag sa dilim ng kanyang damdamin ang presensiya ng pagdating ni Xyza ng mga oras na iyon. Agad na inihiwalay ni Trixie ang sarili, umatras sa pagitan nilang dalawa, at sinalubong ang anak nang may pilit na ngiti sa mga labi. Hindi man siya makatingin nang diretso kay Sebastian, alam niyang nanatili pa rin ang titig ng lalaki sa kanya.Matagumpay na nakalapit si Trixie kay Xyza, kasabay ng pagpikit ng mga mata niya sa tensyon na unti-unting sumisingaw sa paligi

"Anak, please... not like this," pakiusap niya, pero lalong lumakas ang iyak ng bata.“Bakit po?! You don’t love me anymore po ba?!”Doon na hindi nakatiis si Trixie. Agad siyang lumapit at niyakap ang anak.“Sige na, okay na... payag na si mommy…” she continued, huminga nang malalim. “Mommy will call. I’ll call Tito Helios.”At kahit alam niyang pagkakamali iyon, hindi niya na nagawang bawiin pa. Sa sobrang sakit ng pagiyak ng anak niya, mas pinili niyang bumigay. Just for now.Sebastian remained seated. Walang salitang lumabas sa bibig niya pero halatang napipilitan ang loob. Hindi niya gusto ang ideya na makikipag-ugnayan si Trixie kay Helios, lalong-lalo na ngayon na unti-unti na niyang binubuo ang nasirang pamilya. Pero… this is Xyza that they were talking about.Tanging siya ang hindi niya kayang tanggihan.Pigil ang paghinga ni Sebastian. He swallowed his pride, pinanood ang mag-ina habang nag-uusap. “She’s your happiness,” bulong niya sa sarili. “And you’re mine. Kaya mapipigi

Nasa loob ng kitchen si Trixie, abala sa pag-aasikaso ng snacks para kay Xyza at Yanyan. Sinisigurado niyang may sapat na baon ang dalawang bata para sa magiging biyahe nila mamaya. Dalawang bag ng assorted chips, isang Tupperware ng fruit slices, isang maliit na container ng cookies, at bottled juices ang inihahanda niya. Malapit nang matapos ang mga ito nang biglang nang biglang isang matinis at masiglang sigaw ng dalawang bata ang pumunit sa katahimikan ng paligid.“Xyzaaa!”Sumunod pa ang isa pa, mas excited, at mas matinis pang tili ni Xyza. “Bestieee! My bestie!”Napalingon si Trixie. Isang ngiti agad ang gumuhit sa kanyang mga labi sa pagkakakilala sa mga boses na iyon. Walang iba kundi si Yanyan at Xyza. Saglit siyang sumilip mula sa pinto ng kusina. At sa sandaling iyon, tila bumagal ang lahat sa paningin niya.Agad siyang lumapit sa may hamba ng dining hall at sumilip sa nakabukas na pintuan. At doon niya nasaksihan ang isang eksenang nagpahinto saglit sa tibok ng kanyang