All Chapters of The Zillionaire's Abandoned Wife: Chapter 301 - Chapter 310

Malamig ang simoy ng hangin sa kalye ng Tsim Sha Tsui habang naglalakad si Trixie palabas ng hotel. Suot niya ang kanyang trench coat, isinara hanggang leeg at iniipit ng manipis na belt sa baywang. Nang makaalis si Trixie sa hotel nang gabing iyon, buo ang loob niyang bumili ng maliit na bagay, isang regalo. Originally, souvenir lang sana ang pakay niya. Gusto niya ng simpleng regalo, isang bagay na nagsasabing naalala kita. Pero agad niyang naisip, what for? Hindi souvenir ang bagay kay Helios. With his kind of money and power, kahit ang mga bansang kalapit nito ay parang palengke lang sa kaniya. So she searched for something exclusive, something not even his riches could casually grant. But who she is kidding? Sa panahon ngayon, ilang regalo lang na normal ang siguradong mabibili niya Sa halip, binuksan niya ang kaniyang cellphone at nag-search ng pinakamalapit na high-end boutique sa lugar. Mahigpit niyang hawak ang strap ng kaniyang Louis Vuitton bag, habang sa kabilang kamay

Pagpasok sa department store, agad siyang tumuloy sa men’s section. Hindi na siya lumingon kung kasama pa niya si Sebastian. Basta alam niyang nandoon ito, ramdam ni Trixie. It’s just she chose to ignore him.“Pasalubong lang ito. A token,” bulong ni Trixie sa sarili. “Nothing more.”Helios is one of a kind. Ang lalaki ito ay isa sa mga nagbigay sa kaniya ng ganoong klase ng respeto at tiwala ng walang kapalit. At ngayon, gusto lang niyang magbigay ng maliit na regalo bilang appreciation.Isa pa, gusto rin niya sanang magpasalamat kay Helios. Sa lahat ng pagkakataon, walang pag-aalinlangang ibinigay nito si Yanyan sa kanila. Isang bagay na hindi basta-basta, because they are talking about days here. That kind of trust deserves something more than words of appreciation in Trixie’s vocabulary. .Nang tuluyang makapasok, napansin ni Trixie na puno ng elegance ang loob ng shop. She didn’t regret coming in here, she thought. Mahinahong classical music ang tumutugotog sa background, perpe

Nang makalabas sila ng boutique, magaan ang hakbang ni Trixie. Sa wakas, tapos na ang pamimili. May dala na siyang pasalubong para sa lalaking tumulong sa kanya, sa lalaking nagbigay daan para sa bonding na ito nila ni Yanyan, sa lalaking naging sandigan niya sa mga panahong gusto niyang takasan ang realidad.Sa utak ng babae, iisa ang tumatakbo. I hope he likes it. It’s the least I can do for him.Hindi na niya pansin si Sebastian na nakasunod pa rin sa kaniya. Hindi niya rin napansin ang bilis ng motor mula sa kabilang kanto isang bagay na babago sana ng buong gabing iyon. At dahil doon, hindi na rin niya namalayan ang paparating na delikadong eksena, isang humahagibis na motor mula sa kanto ang ngayon ay sasalubong kay Trixie.Dahil sa panic na umakyat sa kaniyang katawan, tila wala siyang narinig. Wala siyang nakita dahil mariin na ipinikit ni Trixie ang kaniyang mga mata. Pero may naramdaman siya."Trixie!"Isang malakas na sigaw. Kasunod nito ay ang biglang hatak ng kung sino s

Tahimik ang kabuuan ng private plane habang binabaybay nito ang kalangitan pabalik ng Pilipinas. Ang tunog ng makina at banayad na indayog ng eroplano ang tanging musika sa ere. Sa gitna ng marangyang cabin type interior ng eroplano, nakaupo si Trixie sa isa sa mga recliner seats, katapat muli si Sebastian na kasalukuyang nakasandal, nakapikit, at tila ba malalim ang iniisip.Ngunit hindi man ito nagsasalita, ramdam ni Trixie ang bigat ng presensiya ng lalaki na tahimik na mula kagaya. Even a glimpse for her isn't allowing of Sebastian.Nakakunot ang noo ng lalaki kahit nakapikit, parang may dinadalang sama ng loob na ayaw nitong ibahagi kahit kanino. Hindi ito malaman ni Trixie kung dahil pa rin ba ito sa mga nangyari kagabi, ang muntikang aksidente, ang pananahimik niya pagkatapos, o ang pagpiling mas unahin si Helios kaysa sa kanya, kahit sa simpleng regalong mula sa Hong Kong.Napabuntong-hininga si Trixie."Mommy! Mommy! Look!" biglang sabay sigaw ng mga bata, si Xyza at si Yan

Tatlong lalaking armado. Nakasuot ng dark clothing at face mask. Ang isa pa sa kanila ay may dalang mahabang baril. Dalawa pa ang may baril na tingin niya ay may silencetr, diretso ang tutok kotse, sa kaniya.Napalunok ang driver, pilit na kinakalma ang sarili ngunit kita sa mga kamay nitong nanginginig na."Ma’am, wag po kayong kikilos," bulong nito.Pero hindi iyon ang nakapagtuligsa kay Trixie.Hindi ang mga baril. Hindi ang mga maskara.Kundi ang tingin ng isa sa mga lalaki. Nagtagpo ang kanilang mga mata, at may naramdaman siyang matalim na kirot sa loob niya. Isa iyong matagal na niyang hindi nakita… ngunit tila kilala siya.Ang oras ay tila bumagal. Parang sinisigaw ng isip niya na tumakbo, sumigaw, o humingi ng tulong. Ngunit nanigas ang katawan ni Trixie. Nanlamig. Wala siyang magawa kundi titigan lang ang mga matang puno ng galit, hinanakit… o baka kabaliwan.At bago pa niya makapa ang cellphone sa gilid ng bag, may narinig siyang isang malakas na pagsalpok!Isang malakas na