All Chapters of ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Chapter 101 - Chapter 110

#ตึกคณะแพทย์พอลงมาถึงชั้นล่าง ฉันหันมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นว่าเขายืนอยู่เลยเลี้ยวไปทางขวาเพื่อไปลานจอดรถทางด้านหลังเมื่อมาถึงลานจอดรถกลับเห็นแทนยืนเกาะอกพิงรถยนต์สปอร์ตสีแดงคันหรู แทนมีรถเหมือนกับของพี่เตอร์เลย"ขึ้นรถสิ" ฉันรีบหันมองหน้าโดนัทเพื่อขอความช่วยเหลือ เธอจึงตัดสินใจว่าจะขับตามฉันอยู่ห่างๆ เพราะเธอก็เป็นห่วงฉัน ฉันกับแทนเราไม่ได้สนิทกันถึงขั้นให้ไปส่งที่บ้านได้ ฉันมีเพื่อนสนิทแค่คนเดียวก็คือโดนัท เธอเสนอแบบนี้ฉันก็ค่อยสบายใจ เลยจำใจต้องยอมขึ้นรถของแทนแต่โดยดี เขาเล่นดักขนาดนี้ไม่ขึ้นก็คงไม่ได้#ภายในรถฉันขึ้นมานั่งบนรถก็รีบคาดเข็มขัดนิรภัยแล้วนั่งนิ่งๆ แอบชำเลืองมองเขาเล็กน้อย"บอกทางด้วยหล่ะ""อ่อ อืม"ฉันหยิบโทรศัพท์ไลน์หาโดนัทเพื่อถามว่าเธอขับตามฉันมาหรือยัง"กลัวเราขนาดนั้นเลย" เสียงของคนข้างๆเอ่ยถาม"ห๊ะๆ ปะ เปล่าๆ""หรอ" แทนมองไปยังกระจกหน้ารถ หรือว่าเขารู้ว่าโดนัทขับตามหลังมา แบบนี้มันทำให้ฉันระแวงเขามากขึ้นนะ"นั่งดีๆหล่ะ" เขาบอกเสียงเรียบก่อนที่สองเท้าหนักจะเหยียบคันเร่งจนมิดแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว"ทะ แทนขับช้าๆ""..." เขานิ่งไม่ตอบ รู้ไหมว่าเขากำลังทำฉันกลัวเขามา

#คืนวันศุกร์พรุ่งนี้พี่เตอร์จะมาทานข้าวที่บ้าน และเขาก็บอกอีกว่าจะพาคุณพ่อคุณแม่ของเขามาหาฉันที่บ้านด้วย ฉันจึงรีบไปบอกป้าบัวว่าให้ทำอาหารเพิ่มและก็ไปบอกคุณพ่อคุณไว้ก่อนว่าจะมีคุณพ่อคุณแม่ทางฝั่งเขามาหาเราที่บ้านฉันเองก็งงๆอยู่เหมือนกัน ก็ที่เขาบอกไว้คือแค่จะมาทานข้าวที่บ้านมาเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ฉัน แต่ไหงกลับพาผู้ใหญ่อีกสองคนมาด้วย"หนุ่มๆสมัยนี้ใจร้อนนะคะคุณ" ฉันนั่งฟังที่คุณแม่บอกกับคุณพ่อก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่ คุณแม่พูดเรื่องอะไร"ก็เหมือนผมตอนหนุ่มๆนั่นแหล่ะ ไม่ต่างกันนักหรอก""จริงค่ะ""คุณพ่อคุณแม่พูดเรื่องอะไรกันอยู่หรอคะ" ฉันเองที่นั่งฟังก็รู้สึกอยากรู้ความหมาย"เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้จ่ะ" ทำไมคุณแม่พูดเหมือนรู้อะไรแล้วไม่ยอมบอกฉัน ท่านสองคนมองหน้ากันยิ้มๆ มีแต่ฉันที่นั่งสงสัยอยู่คนเดียว#วันต่อมาเป็นเช้าวันหยุดที่สดชื่นที่สุดตั้งแต่ตื่นลืมตา ฉันเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกหาชุดสวยๆเพื่อสวมใส่เขาไลน์มาบอกฉันไว้ว่าจะถึงในช่วงสายประมาณสิบสิบเอ็ดโมง พี่เตอร์ต้องแวะเข้าบริษัทก่อนแล้วถึงจะมาพร้อมกับคุณพ่อคุณแม่ของเขาฉันเลยสบโอกาสถามว่าทำไมผู้ใหญ่ทั้งสองถึงมาด้วย เพราะเมื่อวานคุณแม่พูดให้เป็นปร

"คุณแม่ครับ ป่านนั้นก้มีคนอื่นเข้ามาจีบแคร์เต็มไปหมด เธอที่แสนดีแบบนั้นจะโดนหมาตัวอื่นคาบไปซะก่อน ผมไม่ยอม" คนเป็นพ่อเป็นแม่หันมองหน้ากัน นี่ใช่ลูกชายท่านทั้งสองคนหรือเปล่า ทำไมถึงได้งอแงแบบนี้ ปกติลูกชายไม่ได้มีนิสัยขี้งอแง แต่จะออกไปทางนิ่งมากกว่า คุยอะไรด้วยก็เงียบไม่ค่อยพูดค่อยจา แต่พอจะให้ไปสู่ขอสาวละพูดมากขึ้นมาเชียว"หึ เป็นเอามากไอลูกชาย""ตกลงว่ายังไงครับ ถ้าไม่ไปสู่ขอให้ถูกต้องผมจะฉุดเธอจริงด้วย""เอ้าไอนี่ หาเรื่องให้พ่อกับแม่" คนเป็นพ่อแม่ส่ายหัวอย่างเอือมระอากับลูกชายตัวดี"คุยอะไรกันอยู่หรอคะทุกโคนนนนนนน~" พี่สาวคาร์เตอร์ที่เพิ่งกลับจากทำงานก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี"น้องชายเราอยากจะสู่ขอสาวหน่ะสิ""นี่ก่อนที่แกจะไปขอน้องอ่ะ แกตรวจโรคยังฉันถามก่อน""ไอพี่ปากเสีย""ก็ฉันพูดเรื่องจริง ไปปตรวจที่โรงพยาบาลฉันก่อนไหม เผื่อแกเป็นเอดส์ขึ้นมาจะได้รีบรักษา""นั่นปากหรอที่พูดออกมา""ฉันเป็นห่วงน้องชายสุดที่รักแล้วมันผิดตรงไหนยะ""หุบปากไปเลย""พอๆทั้งสองคน เถียงกันเป็นเด็กไปได้ ตีน่าเราก็พูดกับน้องแรงเกินไป น้องยิ่งเครียดๆอยู่""มันเครียดเป็นด้วยหรอคะคุณแม่""ตีน่า" คนเป็นพ่อส

ENGINEER 83| ปากแข็ง | ข้อแม้แต่ละข้อของพี่ชายฉันมันช่างลำบากสำหรับเขาเหลือเกิน ฉันรู้ดี แต่เขาเองกลับยอมรับข้อตกลงที่พี่ชายฉันเป็นคนเสนอในเมื่อพี่ชายฉันเปิดทางถึงแม้จะมีข้อจำกัดเยอะจนทำให้รู้สึกอึดอัด แต่ก็ยังดีกว่าที่พี่ชายจะบอกให้ฉันเลิกกับเขา ถ้าเป็นแบบนั้นฉันคงไม่ยอมแน่ๆ และเขาก็เองก็คงไม่ยอมเช่นกัน"ผมไปหยิบของหมั้นก่อนนะครับ" เขาบอกแล้วลุกเดินออกไปทันที"มะ หมั้นวันนี้เลยหรอคะ""ใช่จ่ะ" คุณแม่เขาตอบในระหว่างที่รอของหมั้น ฉันแอบชำเลืองมองพี่ชายสองคนที่มองหน้ากันตัวนี่แทบจะนั่งไม่ติดเก้าอี้ เพราะในทันทีที่พี่ชายอนุญาตพี่เตอร์ก็รีบลุกไปหยิบของหมั้นทันที คงเพราะแสดงความมั่นใจว่าเขาทำได้ตามที่พี่ชายฉันบอก ก็ในเมื่อพี่ชายทั้งสองไม่ขัดขวาง ความดีใจของว่าที่สามีในอนาคตก็แสดงอาการดีใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง"ฉันถือโอกาสนี้ สู่ขอลูกสาวคุณให้กับลูกชายของฉันเลยแล้วกันนะคะ" คุณแม่เขาบอกกับคุณพ่อคุณแม่ฉันพี่เตอร์ยื่นของหมั้นที่เขาเตรียมมาวางไว้ตรงหน้า ประกอบด้วยพานพุ่ม และทองคำแท่งสีทองเหลืองอร่าม รวมไปถึงแหวนที่เขาเพิ่งหยิบออกจากกระเป๋ามาวางไว้บนโต๊ะ"แหวนวงนี้เป็นแหวนประจำตระกูลของครอบครั

ENGINEER 85| NC18 ห้องไม่เก็บเสียง |ฉันรีบเด้งตัวลุกขึ้นนั่งแล้วดึงแขนเขาให้มานั่งลงข้างๆฉัน ใบหน้าหล่อตอนนี้หดเหลือแค่หนึ่งมิล เพราะความงอแงที่อยากจะทำเรื่องอย่างว่ารู้ว่าเขาห่างเรื่องบนเตียงมาหลายเดือน แต่ฉันเองก็ไม่ได้พร้อม ไม่ได้รู้สึกว่าอยากทำ เพราะทุกวันนี้วลาเจอกันเขาก็จะชอบสัมผัสตรงนั้นจับตรงนี้ แต่วันนี้พอได้มีโอกาสเขาก็เลยรู้สึกอยากขึ้นมา"ไม่ได้นะคะ คุณแม่อุตส่าห์ตั้งใจทำอาหารแล้วยังสอนแคร์ให้ทำของโปรดของพี่ด้วย พี่เตอร์อยากเห็นคุณแม่เสียใจหรอคะ""ก็แคร์ขัดพี่""สถานที่แบบนี้มันไม่ควรค่ะ""ก็ถึงบอกให้ไปคอนโดไง พี่ชายแคร์อนุญาตให้พี่พาออกนอกบ้านทั้งที่ พี่ทำไม่นานหรอก" เหมือนเขาไม่ยอมฟังอะไรแล้ว อยากจะเอาฉันให้ได้ แล้วแบบนี้ฉันควรจะทำยังไงดี ในเมื่อเขายังงอแงอยู่แบบนี้คนข้างๆฉันถอนหายใจเสียงดัง ราวกับว่าเขากลับไปเป็นเด็กที่เอาแต่ใจอยากได้ของเล่นแต่พ่อแม่ไม่อนุญาต"หะ ห้องพี่เก็บเสียงไหมคะ" ฉันถามเสียงเบา ไม่กล้าสบตา ใบหน้าฉันมันต้องหน้าแดงมากแน่ๆที่ถามเขาออกไปแบบนั้น ทั้งที่ใจคิดว่ายังไงก็ไม่ยอมเด็ดขาด แต่พอเห็นเขางอแง แล้วเขาเองก็อดทนยอมทำเพื่อฉันตั้งหลายอย่าง แค่แปปเดี