All Chapters of ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Chapter 81 - Chapter 90

#ห้องสมุด (พักเที่ยง)วันนี้โดนัททำตัวแปลกตั้งแต่เช้าแล้ว พอฉันไปถึงห้องเรียนก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาเธอ และเธอก็โผล่เข้ามาในห้องหลังจากผ่านไปเกือบชั่วโมง ไม่รู้หายไปไหน พอฉันถามก็บอกแค่ว่าตีรถกลับไปบ้านเพราะลืมของ ฉันไม่ค่อยเชื่อเธอเท่าไหร่พอมาพักเที่ยงเธอก็เอาแต่จับโทรศัพท์จนฉันเองต้องเตือนเธอว่าให้ทำรายงาน ไม่รู้เธอเป็นอะไร"ทำไปถึงไหนแล้ว" พี่เตอร์โผล่มาจากด้านหลังฉันแล้วถามก่อนที่ปลายจมูกเขากดหอมลงไปที่เส้นผมฉัน"พี่เตอร์""แคร์ เป็นแฟนกับพี่เขาจริงๆหรอ" แพรกับมิ้ลค์เธอวางปากกาลงแล้วหันมาถามฉันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น แต่เป็นเสียงกระซิบกะระซาบเพราะที่นี่ห้องสมุดส่งเสียงดังมากไม่ได้"อืม""สวัสดีค่ะพี่เตอร์" เธอสองคนเอ่ยทักทายผู้ชายที่นั่งลงข้างๆฉันด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเอามากๆ เขาคงจะป็อบในหมู่นักศึกษาสาวๆมากเลยสินะใบหน้าหล่อมองเธอสองคนนิ่งไม่กล่าวทักทายอะไรเธอเลยสักนิดจนฉันต้องสะกิด"อืม" เขาแค่ขานรับแล้วหันมามองหน้าฉันยิ้มๆ ฉันควรดีใจไหมที่เขายิ้มให้ฉันแค่คนเดียว แต่กับคนอื่นกลับนิ่งเฉยใส่ จนแพรกับมิ้ลค์เธอหน้าเสียไปเลย ส่วนแทนก็ไม่รู้ไปหาหนังสืออยู่ตรงไหน ยังไม่กลับมาที่โต๊ะเลย และ

"เดี๋ยวแคร์เดินออกไปค่ะ แคร์นั่งอยู่ในตึก ข้างนอกมันร้อน"หลังจากวางสายคนข้างๆก็ถามฉันทันที "ถึงแล้วหรอ""ใช่ค่ะ" เขาจับมือฉันแล้วเดินไปที่รถพี่คริสที่จอดอยู่หน้าตึก"ปล่อยเถอะค่ะ" ฉันพยายามดึงมือออกให้สุภาพแต่เขากลับจับมือฉันไว้แน่นขึ้น"อยู่เฉยๆ" ฉันได้แต่ถอนหายใจ ตอนนี้เราสองคนกำลังเดินไปหาพี่คริส ฉันเห็นพี่คริสลงจากรถยืนกอดอกพิงประตูรถมองฉันกับเขาที่เดินจับมือกันด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง"สวัสดีครับ" เขาปล่อยมือฉันแล้วยกมือไหว้พี่คริส ฉันได้แต่ลุ้นว่าพี่ชายฉันจะรับไหว้เขาหรือเปล่า"อืม" พี่คริสขานรับ "ขึ้นรถ" พี่คริสหันมาบอกเสียงเข้มแล้วเปิดประตูให้ฉันเดินขึ้นไปนั่งบนรถฉันที่ขึ้นมานั่งบนรถจึงกดกระจกรถลงเพื่อบอกลาเขา "เจอกันวันจันทร์นะคะ""แคร์ ปิด" พี่คริสขึ้นเสียงสั่งฉันอย่างไม่พอใจนัก ฉันเองก็ตกใจจึงรีบกดกระจกรถปิดทันทีฉันได้แต่มองเขาผ่านหน้าต่างจากด้านในรถแล้วมองเขาที่ยืนมองฉันด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ราวกับว่าเขาไม่มีความรู้สึกใดๆผ่านออกมาให้ฉันรับรู้แต่ทว่าเหมือนพี่เตอร์จะบอกอะไรกับพี่คริส ซึ่งพี่ชายฉันก็ยืนหยุดฟัง ส่วนฉันที่นั่งรออยู่ในรถพยายามอ่านปากของเขาว่าพูดอะไร แต่ก็จับใจความไ

ENGINEER 65| รักพี่เขามากใช่ไหม | #เช้าวันต่อมา@บ้านทวีพัฒนาเมื่อคืนฉันนอนไม่ค่อยหลับเลย เพราะมัวแต่คิดว่าจะตั้งรับกับพี่ชายของฉันทั้งสองคนยังไง วันนี้พี่คริสกับพี่คัพก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่เตอร์จะมาหาฉันที่บ้านเพื่อมากราบคุณพ่อคุณแม่ฉัน จะว่าเปิดตัวเลยก็ว่าได้ลึกๆแอบหวั่นใจว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีอยู่เหมือนกัน แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีคุณพ่อคุณแม่ที่คอยช่วยเหลือฉัน ไม่รู้ว่าจะต้านคนเผด็จการอย่างพี่คัพได้แค่ไหน(เสียงโทรศัพท์)พี่เตอร์"โทรมาแต่เช้าเลยนะคะ"(อยากได้ยินเสียง)"เพิ่งตื่นหรอคะ เสียงยังงัวเงียอยู่เลย"(อยากกอดแคร์จัง)"เดี๋ยวนี้อ้อนหนักขึ้นนะคะ"(ไม่ดีหรอครับ)"ดีค่ะ แต่อย่าไปอ้อนผู้หญิงที่ไหนอีกนะคะ ไม่งั้นแคร์จะตีพี่ให้หลังลายเลย"(นี่ขู่แล้วหรอ)"ไม่คุยด้วยแล้ว พี่เตอร์ออกจากคอนโดแล้วบอกแคร์ด้วยนะคะ"(ครับ คิดถึงนะ)"แคร์ก็คิดถึงพี่ค่ะ"โทรมาปากหวานแต่เช้าเชียว ทั้งที่ตัวเองเพิ่งจะตื่นนอนแท้ๆ ดีจังเวลาที่เขาตื่นแล้วนึกถึงฉันเป็นคนแรก อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไปจังเมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันลงไปที่ห้องอาหารเพื่อทานข้าวเช้า นี่ฉันลงมาเป็นคนสุดท้ายหรอ เพราะทุกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารพ

ENGINEER 67| ยังไงวันนี้ก็ต้องได้ |รู้หรอกว่าเขาพูดเล่น แต่ทะลึ่งไม่ดูที่ดูทางเลย นี่มันบ้านของฉันยังจะมาทำลุ่มล่ามอีก"พี่เตอร์คะ คุณพ่อคุณแม่ของพี่รู้ไหมคะว่าแคร์กำลังจะไปหาท่านที่บ้าน""รู้สิ พี่บอกไปแล้ว""งั้นแคร์ขอแวะซื้ออะไรติดไม้ติดมือไปฝากท่านหน่อยได้ไหมคะ""ไม่ต้องหรอก""ทำไมหล่ะคะ""แค่คุณพ่อคุณแม่รู้ว่ากำลังจะมีลูกสะใภ้มาหา ท่านก็ตื่นเต้นกันยกใหญ่""สะใภ้หรอคะ" เขาคิดไปถึงขั้นนั้นแล้วหรอเนี่ย ทำไม่ชอบทำให้ใจดวงน้อยๆฉันเต้นแรงอยู่เรื่อย"ทำตัวสบายๆคุณพ่อคุณแม่ท่านใจดี เหมือนกับคุณพ่อคุณแม่ของแคร์""หรอคะ""อืม พี่เชื่อว่าท่านจะต้องชอบแคร์มากแน่ๆ""บอกคุณพ่อคุณแม่ด้วยหรือเปล่าว่าแคร์สวย" ฉันเอียงคอถามเล็กน้อยอย่างขี้เล่น แต่กลับเห็นคนข้างๆเสียอาการจนหน้าแดงหูแดงน่ารักจัง"นั่งดีๆสิครับ พี่มองไม่เห็นกระจกข้างนะ""แล้วตกลงแคร์สวยไหม""สวยมาก""แล้วรักแคร์ไหมคะ""รักมาก""แล้วแคร์รักพี่หรือเปล่า" เขาถามกลับ"รักสิคะ" ฉันตอบเสียงหวาน อยากเห็นสารถีสุดหล่อเสียอาการ ดูแล้วมันน่ารัก ยิ่งได้เห็นรอยยิ้มแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกหวงเขามากขึ้น ไม่อยากให้ไปยิ้มแบบนี้กับสาวๆที่ไหนเลย ฉันขอเก็บ

ENGINEER 69| โดนแกล้ง |#หลายวันต่อมาตั้งแต่วันที่เขาไปบ้านฉันพี่คริสกับพี่คัพจะผลัดกันมารับ-ส่งฉันทุกวัน ตั้งแต่ช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันก็ไม่ได้กลับไปอยู่ที่คอนโดอีกเลย ยิ่งพี่คัพรู้ว่าฉันอยู่คอนโดเดียวกันกับเขาก็ออกอาการฟึดฟัดไม่พอใจ คุณพ่อคุณแม่จึงช่วยพูดให้ พี่คัพเลยยอมอ่อนลงแต่มีข้อแม้ว่าฉันต้องย้ายกลับไปอยู่ที่บ้านและพี่คัพยังขู่อีกว่าถ้าไม่ย้ายกลับมาเตรียมตัวบอกเลิกเขาได้เลย ซึ่งฉันที่ได้ฟังแบบนี้ก็ยิ่งไม่พอใจเข้าไปใหญ่ ทำไมพี่คัพต้องเป็นคนมากำหนดชีวิตของฉันขนาดนี้ ถึงจะยอมให้คบกันก็จริง แต่การที่ให้ฉันกับเขามีข้อจำกัดในการเจอกันมันก็ไม่ต่างกันการบีบบังคับให้เลิกกันทางอ้อมคุณพ่อคุณแม่ที่เห็นท่าไม่ดีที่ฉันและพี่คัพจะเริ่มมีปากเสียงกันอีกครั้งก็รีบเอ่ยห้ามและบอกให้ฉันยอมทำตามพี่คัพไปก่อน ส่วนอนาคตค่อยว่ากันCall video"เราจะนอนคุยกันผ่านหน้าจอไปอีกนานแค่ไหน""แคร์ตอบไม่ได้เลยค่ะ อดทนหน่อยนะคะ แคร์เชื่อว่ายังไงพี่คัพกับพี่คริสจะต้องยอมรับในตัวของพี่สักวันนะคะ" ที่ฉันพูดออกไปเพื่อต้องการจะปลอบใจเขา เพราะเอาเข้าจริงๆฉันเองก็ไม่รู้หรอกว่าพี่ชายของฉันทั้งสองคนจะยอมรับในตัว