All Chapters of ENGINEER DEVIL | วิศวะร้ายซ่อนรัก: Chapter 61 - Chapter 70

ENGINEER 48| เมื่อไหร่ะจะใจอ่อน | ฉันรีบยกมือขึ้นสองข้างแล้วดันไปที่หน้าอกแกร่งก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ยอมรับตรงๆเลยว่าเขินเอามากๆกับการกระทำของเขาเมื่อครู่ จนฉันต้องเรียกสติกลับคืนมาให้กับตัวเองอีกครั้ง เมื่อกี้ฉันยังต่อว่าเขาอยู่เลย พอเขาแสดงอาการที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อนมันยิ่งทำให้ใจดวงน้อยๆของฉันมันสั่นไหวมากกว่าทุกครั้ง"ถอยออกไปค่ะ""ไม่ บอกพี่ก่อน อยากฟังอีกไหม""ไม่ค่ะ ไม่ฟัง""พี่ชอบแคร์""แคร์บอกว่าไม่ฟังไงคะ""แต่พี่อยากบอก""แคร์ไม่ฟังค่ะ""พี่ชอบแคร์ พี่ชอบแคร์" เขายังคงพูดให้ฉันฟังซ้ำๆทั้งที่ฉันบอกว่าไม่อยากฟัง เขามันเป็นพวกฟังไม่รู้ความหรือยังไงกัน แล้วตอนนี้ฉันก็ไม่กล้าหันหน้ากลับไปมองเขา ไม่รู้ว่าเขาทำสีหน้ายังไง แต่แค่ฟังจากน้ำเสียงฉันก็สัมผัสได้ว่าเขาต้องทำหน้าเจ้าเล่ห์อยู่แน่ๆ"ถอยออกไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น""ถ้ามีก็ไล่""คนนิสัยไม่ดี""หึ" เขาแค่นหัวเราะในลำคอแล้วค่อยๆถอยออกห่าง ฉันอึดอัดแทบแย่ "เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ห้องเรียน""ไม่ต้องค่ะ""พี่บอกกับเพื่อนแคร์ไปแล้วนะว่าจะไปส่ง""แคร์ไปเองได้ พี่จะไปไหนก็ไปเถอะค่ะ""ไล่?" เขาถามเสียงแข็ง สายตาคมจ้องตาฉันเขม็ง

ENGINEER 49| เปิดตัว |อีกด้านคาร์เตอร์ฟังสิ่งที่สาวน้อยหน้าหวานพูดออกมาจากความรู้สึกทั้งหมดก็รู้สึกใจปวดหนึบ สิ่งที่เขาทำกับสาวน้อยวัยสิบแปดมันมากเกินกว่าที่คนบอบบางอย่างเธอจะรับไหว ถ้าเขาย้อนอดีตกลับไปแก้ไขเรื่องราวของเขาและเธอได้เขาก็จะแก้ไขมันอย่างไม่ลังเลแต่สิ่งที่เขาคิดทำในตอนนี้คือต้องการเปิดตัวให้ทุกคนได้รู้ว่าเธอคือตัวจริง ไม่ใช่พวกผู้หญิงที่เขาเคยมีข่าวเวลาที่นักศึกษาคนอื่นๆเห็นว่าเขาไปไหนมาไหนด้วย เธอพวกนั้นไม่เคยมีค่าหรืออยู่ในสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย มีเพียงแค่เธอคนเดียวที่อยู่ตรงหน้าเขาในตอนนี้เท่านั้นที่มีค่าที่สุดสำหรับเขา"อืม ไปทานข้าวกัน แต่ไปตึกวิศวะนะ" พูดไปตั้งยาวเหยียดเขากลับเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วยังจะพาฉันไปทานข้าวที่คณะเขาอีก ที่ฉันพูดไปตั้งเยอะเมื่อกี้เขาไม่ได้ฟังเลยหรือยังไง"นี่พี่ไม่เข้าใจในสิ่งที่แคร์พูดหรอคะ""เข้าใจสิ""เข้าใจแล้วทำไมยัง...""ไปกัน" เขาไม่รอฟังคำท้วงของฉันก่อนที่ตัวเขาเองจะลุกขึ้นยืนแล้วเอื้อมมือมาจับมือฉันเพื่อให้ลุกขึ้นตามเขาก่อนจะเดินออกจากห้องเรียนไปพร้อมกัน"ทำไมพี่ต้องทำแบบนี้ด้วย" ฉันถามทันทีที่เดินออกจากห้องเรียน เขากำลังพาฉันเ

ENGINEER 51| เริ่มต้านต่อไปไม่ไหว |อีกด้าน คาร์เตอร์ดักรอสาวน้อยหน้าหวานอยู่ชั้นล่างของตึกคณะแพทย์ วันนี้เขามีเรียนแค่ช่วงบ่าย แต่เคาร์เตอร์กลับออกจากห้องเรียนก่อนเวลาเลิกเรียน ที่เขาต้องรีบมาดักรอก่อนเวลาเลิกเรียนก็เพราะกลัวว่าอาจารย์ที่สอนจะปล่อยช้าแล้วจะมาหาเธอไม่ทัน ช่วงนี้เขาต้องเร่งทำคะแนนเพื่อพิชิตใจสาวน้อยหน้าหวาน เขายังมั่นใจว่าสักวันเธอจะมีใจให้เขาได้เกินร้อยเปอร์เซนต์แน่นอน เพราะเขาสังเกตุอาการของสาวน้อยที่ดูจะเสียอาการไปบ้างเป็นบางครั้งบางคราวเวลาที่เขาส่งสายตาหวานๆ พูดจาหวานๆไม่แข็งกระด้างเหมือนแต่ก่อน เขาพยายามฝึกพูดคนเดียวอยู่เป็นวันๆว่าจะต้องพูดโทนเสียงแบบไหนให้เธอประทับใจและไม่รู้สึกว่าต้องกลัวเขาอีกต่อไป เขาอยากจะมีมุมอ่อนโยนให้เธอได้เห็นแค่เพียงคนเดียว ไม่ใช่คาร์เตอร์คนเก่าที่มีแต่ความเย็นชา ความดุร้าย พูดจาแข็งๆ นั่นยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัวเขา(เสียงโทรศัพท์คาร์เตอร์)มือหนาล้วงโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกงแล้วหยิบขึ้นมาดูมารีคาร์เตอร์กดตัดสายทิ้งไป เขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องรับสายเธออีก เพราะมารีสาวดาวคณะนิติฯ เธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วๆไปที่เคยร่วมหลับนอนด้วย มีข้อ

ENGINEER 53| ไปหาที่ห้องได้ไหม |ฉันนั่งอ่านข้อความของเขาแค่ไม่กี่ประโยควนซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น สมองของฉันมันกำลังคิดทบทวนเรื่องราวต่างๆระหว่างฉันและเขา แต่ตอนนี้มันกลับมีเรื่องราวดีๆเข้ามามากกว่าเรื่องแย่ๆ อย่างเช่นวันนี้เขาเริ่มทำให้ฉันประทับใจในตัวเขามากขึ้น ถึงจะดูฝืนๆความเป็นตัวเองไปบ้างแต่ฉันก็เห็นความพยายามของเขาอยู่ไม่น้อย'พี่อยากเริ่มต้นใหม่กับแคร์' คำนี้มันก้องอยู่ในหัว ใจดวงน้อยๆของฉันมันเต้นแรง ความรู้สึกต่างๆมันก่อตัวจนเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นLineพี่เตอร์ : ตอบมาบ้างสิ อะไรก็ได้ อย่าเงียบแบบนี้แคร์ : ส่งสติ๊กเกอร์ Okพี่เตอร์ : ส่งติ๊กเกอร์ หมีคอตก"ก็บอกให้ตอบอะไรก็ได้ไง" จะว่ามือลั่นก็ได้ แต่ตอนนั้นมันคิดอะไรไม่ออก ก็เขาบอกให้ตอบอะไรก็ได้ ฉันก็เลยส่งสติ๊กเกอร์ไปก็แค่นั้นถ้าจะให้ตอบตามความจริง ลึกๆเองฉันก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว แต่ขอดูพฤติกรรมของเขาอีกสักหน่อย อยากเห็นความพยายามของเขาให้มากขึ้นกว่าเดิม ถ้าเขาอยากเริ่มต้นใหม่กับฉันในสถานะที่เป็นมากกว่ารุ่นพี่รุ่นน้อง ก็ต้องอดทนรอฉันได้อีกด้านคาร์เตอร์นั่งอยู่บนโซฟาภายในห้องคอนโด เขาเอาแต่จ้องหน้าแชทที่ได้พิมพ์หา

"ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ""แต่เรามี ขอแค่ห้านาที" คาร์เตอน์ยืนมองเธอนิ่งๆไม่แสดงอาการสีหน้าใดๆออกมา"อืม พูดมา"มารีมองไปยังเพื่อนๆของคาร์เตอร์ "ไปคุยที่อื่นได้ไหม""เรื่องมาก" เขาตอบด้วยน้ำเสียงที่เริ่มหงุดหงิด แล้วเดินแยกออกไปโดยที่เธอเองก็เดินตามหลังคาร์เตอร์ไปติดๆ"ว่ามา" เขาถามขึ้นทันที ที่เดินมาในที่ที่คนไม่พลุกพล่านนัก"เตอร์ชอบน้อง...คนนั้นจริงๆหรอ""มาเพื่อถามเรื่องนี้?""เตอร์ไม่ไปหาเราที่ห้องเลย โทรไปก็ไม่รับ ทำไมห่างเหินกับเราแบบนี้ เป็นเพราะน้องคนนั้นใช่ไหม""เธอเป็นอะไรของเธอ" คาร์เตอร์ถามกลับเพราะเธอเริ่มโวยวาย แต่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าที่เธอเป็นแบบนี้เพราะอะไร เขากับเธอไม่เคยเป็นอะไรกันนอกจากคู่นอน แต่นั่นมันเป็นอดีตไปแล้ว ยังไงซะทุกอย่างก็ต้องจบลง และเธอก็ไม่มีสิทธิ์จะมายืนโวยวายต่อหน้าเขาอยู่แบบนี้มารีจับมือคาร์เตอร์ขึ้นมา "เราคิดถึงเตอร์ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ""เธอเพี้ยนหรือเปล่า ให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมคือเอาเสร็จแล้วก็ต่างคนต่างอยู่แบบนี้หน่ะหรอที่เธอต้องการ""ฉันว่าเหมือนเดิมของเธอกับฉันมันน่าจะคนละความหมายกันนะ" เขาพูดจบก็สะบัดแขนเธอออกอย่างไม่ใยดี คาร์เตอร์ไม