All Chapters of ทะลุมิติมาอยู่ในร่างสาวน้อยพร้อมระบบเส็งเคร็งยุค 70: Chapter 141 - Chapter 150

นั่งสนทนากันสักพักทุกคนจึงช่วยกันนำของเข้าไปเก็บในบ้าน ผ้าถุงที่นำมาด้วยมีจำนวนหนึ่งพันผืน เฉินเฟิ่นอี้นำไปเก็บไว้ในห้องว่างระหว่างรอย้ายของเข้าไปในร้านที่จะย้ายไปพรุ่งนี้หรือก่อนวันที่ร้านเปิด และอีกสามวันจะเป็นวันเปิดร้าน"ฉันเขียนชื่อทุกคนติดที่ประตูเอาไว้และเตรียมทุกอย่างให้ครบแล้วในห้องค่ะ" เฉินเฟิ่นอี้เอ่ยขึ้นระหว่างที่ทุกคนช่วยกันขนของเข้าห้อง และแน่นอนว่ามีเพียงผู้ชายที่ขน ส่วนผู้หญิงพากันไปยกอาหารออกมาข้างนอก"ที่จริงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ ย่าอยู่ห้องไหนก็ได้" ย่าเฉินยิ้มให้หลานสาว หลายปีมานี่นางกับสามีต่างลำบากไม่คิดว่าจะมีวันที่ได้กลับเข้ามาปักกิ่งอีกครั้ง"ปู่กับย่านอนห้องตรงกลางค่ะ ฉันคิดว่ามันสะดวกและปลอดภัยมากกว่า"สำหรับคนที่ไม่ได้ทำงานหนัก อายุช่วงวัยเลขหกอาจไม่แก่มาก แต่ว่าปู่เฉินย่าเฉินทั้งคู่ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงลูกชายทั้งสี่คนทำให้ชราลงไปมาก เฉินเฟิ่นอี้ไม่ได้ใช้คำว่าอายุเยอะให้พวกท่านคิดมากแต่เพราะมันสะดวกตามที่เธอบอกเนื่องจากทางห้องของเด็กบ้านเฉินล้วนเรียนมหาวิทยาลัย การอ่านหนังสือตอนกลางคืนจึงเป็นเรื่องปกติ และจำเป็นต้องใช้ไฟฟ้าเพื่อให้มองเห็นตอนกลางคืน หากเปิดไ

ในที่สุดก็ถึงวันที่สมาชิกบ้านเฉินต่างรอคอย เมื่อวานทุกคนช่วยกันนำของมาจัดที่ร้านและช่วยตรวจสอบด้านความปลอดภัย วันนี้เฉินเฟิ่นอี้ต้องทำพิธีกราบไหว้บรรพบุรุษเพื่อขอให้ค้าขายดีจึงหัวหมุนตั้งแต่เช้าตรู่ ยังดีที่มีหลายคนคอยช่วยหลังรับประทานอาหารเช้าที่บ้าน เฉินเฟิ่นอี้กับผู้หญิงที่เหลือพากันไปที่ร้านเพื่อแต่งชุดผ้าถุงตามที่เคยแต่ง วันนี้เป็นวันที่ร้านเปิด พนักงานผู้หญิงและเจ้าของร้านแต่งตัวแบบนี้ย่อมเป็นที่จับตาของผู้คน ไม่พอเฉินเฟิ่นอี้ยังจ้างช่างถ่ายรูปมาถ่ายให้ที่ร้านด้วย"พี่เหยาเหยา พี่จ้าวเฟิ่นหลิน และพี่หลิวเอินตามฉันมาหลังร้านด้วยค่ะ" ทันทีที่มาถึงร้านเฉินเฟิ่นอี้ก็เรียกพนักงานในร้านที่เป็นผู้หญิงไปแต่งตัวทันทีพนักงานในร้านมีทั้งผู้ชายและผู้หญิง เป็นคนที่ไม่เคยมีประวัติเสียทำให้เฉินเฟิ่นอี้มีพนักงานผู้ชายด้วย พนักงานคนแรกชื่อซ่งป๋าย เขาอายุใกล้จะสามสิบแล้วยังไม่แต่งงาน คนที่สองพี่เหยาเหยาแต่งงานมาหลายปีและลูกของนางปีนี้ยังเข้าโรงเรียนแล้วอีกด้วยคนที่สามพี่จ้าวเฟิ่นหลินปีนี้หล่อนอายุยี่สิบสามปี ถึงจะอายุยังน้อยแต่ผ่านงานมาหลายงานแล้ว คนที่สี่พี่หลิวเอินอายุยี่สิบสี่ปีเป็นคนที่เคย

เปิดร้านมาได้หลายเดือนแล้ว ในที่สุดก็ถึงวันที่ปิดภาคเรียนเทอมแรก กลุ่มเฉินเฟิ่นอี้ไม่มีใครกลับบ้าน พวกเขาต่างสมัครเข้าทำงานในร้านผ้าถุงของเฉินเฟิ่นอี้ และโรงงานตัดเย็บของโอวหยางจิง ทำให้ทุกเช้าทุกคนจะวุ่นวายเฉินเฟิ่นอี้กำลังแต่งหน้า วันนี้ปู่เฉินต้องการไปโรงรับฝากเงินที่ตอนนี้เป็นธนาคารเพื่อถอนเงินออกมา ไม่รู้ว่าตระกูลเฉินส่งคนไปตามตัวที่หมู่บ้านหรือเปล่า แต่พี่ใหญ่เฉินได้รับข้อมูลว่าปู่เฉินและครอบครัวต่างถูกระบุว่าเป็นบุคคลสูญหายปู่เฉิน ลุงใหญ่ ลุงสาม พี่ใหญ่เฉิน และเฉินเฟิ่นอี้จะเป็นคนเข้าไปธนาคารเพื่อตรวจสอบว่ายังสามารถถอนเงินได้อีกหรือไม่ คนที่เหลือจะรออยู่ในบ้านห้ามออกมาข้างนอกจนกว่าทุกคนจะกลับไป พร้อมกับมีลูกน้องของพี่ใหญ่เฉินและทหารบางส่วนมารักษาความปลอดภัย"ทำไมต้องให้หลานสาวไปด้วยล่ะ ให้หล่อนรอที่บ้านจะดีกว่านะตาเฒ่า" ย่าเฉินไม่ต้องการให้หลานสาวตามปู่ไปด้วยหลายเดือนที่ผ่านมาบ้านเฉินไม่ได้ออกไปไหนและไม่ได้ใช้เอกสาร ทางตระกูลเฉินจึงไม่รับรู้ความเคลื่อนไหว เดือนก่อนเจียวซีได้รับสายจากทางบ้านถามหาบ้านเฉินที่ย้ายเข้าปักกิ่งทุกคนจึงเอะใจ และสามวันที่แล้วพี่ใหญ่เฉินต้องทำเรื่องพว

มหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยบุคคลสำคัญที่เข้ามาฟังบรรยายภายในรวมถึงครอบครัวของนักศึกษาที่มีรายชื่อติดอันดับต้น ๆ ของแต่ละสาขา เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมาก่อนปิดภาคเรียนเฉินเฟิ่นอี้และบรรดาน้องชายน้องสาวล้วนทำกิจกรรมตามเงื่อนไขที่ได้รับทุนการศึกษา วันนี้จึงไม่ต้องออกไปรับบทผู้บรรยายสมาชิกบ้านเฉินทุกคน กลุ่มเพื่อนของเฉินเฟิ่นอี้ ไม่เว้นแม้กระทั่งที่เรียนมหาวิทยาลัยที่อยู่ไม่ไกลกันมากนักต่างเข้าร่วมด้วยเช่นเดียวกัน พี่ใหญ่เฉินเห็นว่ามีคนจำนวนมากจึงเช่ารถยนต์มาคันละยี่สิบหยวนทั้งวันเพื่อมาร่วมงานเฉินเฟิ่นอี้ เด็กบ้านเฉิน และคนที่เรียนในมหาวิทยาลัยแยกตัวออกจากกลุ่มไปยังจุดนั่งของตนเอง ส่วนคนอื่นแยกตัวไปนั่งบริเวณที่ทางมหาวิทยาลัยได้จัดเตรียมเอาไว้ ถึงแม้จะปิดภาคเรียนแต่ว่าคนยังเยอะอยู่ดี“นักศึกษาเฉินตามอาจารย์มาหน่อยจ้ะ” อาจารย์หญิงจ้าวเดินเข้ามาหานักเรียนทุนของมหาวิทยาลัยพร้อมเรียกพบ“จะตามไปครับ”“ทำไมถึงเรียกพบได้ล่ะ พวกเราทำกิจกรรมแล้วไม่ใช่เหรอคะ” เฉินเหม่ยเย่ถามด้วยความสงสัย แบบนี้ทางมหาวิทยาลัยทำเกินข้อตกลงหรือไม่“วันนี้มีคนตำแหน่งใหญ่โตเข้าร่วมกิจกรรมหลายคนอาจต้องเรียกพวกเราเข้าไปช่วยงาน”

เป็นไปไม่ได้ที่จะปิดร้านนานหลายวัน เฉินเฟิ่นอี้กลับมาเปิดร้านอีกครั้งและจ้างคนมาเฝ้าหน้าร้านถึงสามคนเพื่อไม่ให้เกิดความวุ่นวาย หนังสือพิมพ์ลงข่าวทายาทของเจ้าของกิจการที่ยกให้น้องชายก่อนที่เขาจะหายตัวไปพร้อมครอบครัว ทำให้ร้านผ้าถุงมีลูกค้าเข้ามาซื้อของมากขึ้น และมีหลายร้านที่มาจ้างให้เฉินเหม่ยเย่ไปถ่ายงาน นอกจากนี้กลุ่มเพื่อนผู้หญิงก็ยังมีงานตามมาอีกไม่ต่างกันเฉินเฟิ่นอี้นั่งลงบนเก้าอี้เพื่อตรวจสอบบัญชีของเมื่อวานที่ยังไม่ได้จัดการ ข้าง ๆ กันมีโอวหยางจิงที่ตามมาด้วย เห็นบอกว่างานในโรงงานไม่ได้มีอะไรให้ทำและไม่ได้รับลูกค้าเพิ่ม เพียงตัดเย็บให้ร้านของเธอกับตัดเย็บเสื้อผ้าให้ร้านเยว่ซินก็ทำแทบไม่ทันแล้ว"เมื่อวานโจวซิงฉือบอกว่าที่บ้านติดต่อมา มีคนเข้าไปหาพวกเขาสอบถามถึงเรื่องของเธอ แต่ครอบครัวของเขาบอกไปว่าไม่รู้จักเธอ" โอวหยางจิงเอ่ยขึ้นระหว่างที่นั่งมองคนรักทำงานทุกคนติดต่อไปยังครอบครัวเพื่อให้บอกว่าไม่รู้จักบ้านเฉินหรือหากพวกเขามีพยานให้ตอบว่าเป็นเพื่อนของลูกเท่านั้นไม่ได้รู้จักสนิทสนม และเป็นคำสั่งของเฉินเฟิ่นอี้เองเพื่อความปลอดภัยของทุกคน และไม่มีใครถามเนื่องจากเชื่อในตัวของเพื่อน