Semua Bab ห้ามรัก(เซตวิศวะ): Bab 31 - Bab 40

EP. 31“อยากโดนตบไหมล่ะ !”“ไม่อยาก...” พี่คิวหัวเราะคิกคักเบา ๆ แล้วซุกหน้าลงมาจนแก้มของเขาแนบกับศีรษะของฉัน สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่พ่นลงมาเป็นจังหวะสม่ำเสมอกลิ่นกายหอม ๆ ที่คุ้นเคยของเขาทำให้ฉันรู้สึกว่าตนเองก็คงรู้สึกดีกับเขาเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน ยอมรับว่าฉันชอบการถูกเขาสวมกอดแบบนี้อย่างปฏิเสธไม่ได้เลย“ฝันดีนะ ง่วง... จะนอนแล้ว” เขาพูดด้วยเสียงงัวเงียหลังจากที่เงียบไปอยู่นาน ก่อนจะเงียบลงไปอีกครั้งซึ่งอาจจะเป็นเพราะเขาหลับไปแล้วจริง ๆ “...” ฉันเฝ้าฟังเสียงลมหายใจของเขาอยู่พักหนึ่งแล้วสุดท้ายก็เป็นฝ่ายผล็อยหลับไปอีกคนในอ้อมแขนของคนตัวใหญ่วันต่อมา“จะไปไหน” พี่คิวลุกขึ้นมานั่งบนเตียงด้วยสีหน้าเหมือนคนไม่อยากตื่น ยกหลังมือขึ้นขยี้ตาพร้อมกับหาวหวอด ๆ มองฉันที่กำลังเก็บของใส่กระเป๋าของตนเองอยู่แน่ละ เพราะฉันไม่ได้บอกว่าจะกลับบ้าน เพิ่งคิดได้เมื่อคืนนี้เอง“กลับบ้าน” เพราะตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอม ฉันคงต้องกลับไปให้ยายได้เห็นหน้าบ้าง อันที่จริงบ้านฉันหลังนี้ก็ไม่ได้ไกลเท่าไร เพียงแต่ที่บ้านไม่มีใครอยู่เพราะพ่อกับแม่ทำงานต่างจังหวัดและย้ายไปที่นั่นแบบถาวรเมื่อสองปีก่อน บ้านที่นี

EP. 33“หมายความว่าไงเตย !” น้ำเสียงทุ้มเข้มและดุดันดังขึ้น สายตาของพี่คิวเต็มไปด้วยคำถามและความไม่พอใจจนฉันไม่กล้าตอบ “ตอบ !”“กลับเถอะ ว่าจะมาแป๊บเดียว” ว่าแล้วฉันก็หยัดตัวลุกขึ้น หันไปบอกเพื่อน ๆ ที่พากันสังสรรค์อยู่โดยไม่ให้เหตุผลว่าทำไม แต่ดูจากหน้าเหวอของฉัน พวกมันคงพอจะดูออกพี่คิวขมวดคิ้วแน่น ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แต่ฉันดูออกว่าเขาไม่ได้ปกติ พอเขาเดินออกจากงานฉันจึงรีบวิ่งตามไปปึง !“เห็นคิวเป็นไอ้หน้าโง่เหรอเตย” เขาทุบหมัดลงกับกระจกรถตนเองเหมือนระบายอารมณ์แล้วหันมามองฉันด้วยใบหน้าโกรธจัดพอ ๆ กับตอนที่โมโหยัยคะ‍นิ้งวันนั้นเลย“ก็ไม่เห็นเป็นอะไร แค่ไปยินดีกับคนรู้จัก เขาส่งการ์ดเชิญก็ต้องไป” พยายามจะไม่ทำให้เขารู้ว่าฉันกลัว ทว่าหัวใจกลับเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุทะลวงออกมานอกอกที่มีชุดเดรสสีฟ้าสายเดี่ยวปิดบังอยู่“กับผัวเก่าเนี่ยนะ !” พี่คิวหรี่ตามองฉันเหมือนไม่อยากจะเชื่อกับคำตอบ ฝ่ามือที่กำหมัดไว้แน่นตอนนี้มันขึ้นสีแดงจัด บ่งบอกว่าเขาโกรธมากแค่ไหน เผลอ ๆ ตอนนี้คงอยากจับฉันฟาดลงพื้นแล้ว“พูดให้มันดี ๆ พี่คิว !” ฉันตวัดสายตาไปมองพี่คิวเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม

EP. 35หลังจากพาเด็ก ๆ กลับมาที่บ้านพี่คิวก็อาสาเป็นคนล้างแผลให้ ส่วนฉันเข้ามาช่วยยายทำกับข้าวในครัวซึ่งมีน้าแตนเป็นลูกมืออยู่แล้วหนึ่งคน“มีไรให้เตยช่วยไหมยาย”“กลับมาแล้วเหรอ ทำไมมาเร็วล่ะเตย” น้าแตนถามด้วยความสงสัยเพราะเราเพิ่งออกจากบ้านไปได้ไม่ถึงชั่วโมงเลยด้วยซ้ำ“บอลจักรยานล้มอะ พี่คิวทำแผลให้อยู่”“เอ้า แล้วเป็นอะไรมากไหมน่ะ”“นิดเดียวแต่ร้องลั่นสวนพฤกษ์เลย” ฉันพูดกลั้วหัวเราะเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่ถูกใครหลายคนมอง“ประจำละไอ้ตัวนี้นะ กลัวตายเป็นที่หนึ่ง” ยายเสริมทับแล้วยื่นผักที่เพิ่งล้างมาให้ตรงหน้า “เอาไปลวกให้ยายหน่อย จะเอาจิ้มน้ำพริก”“ค่ะ”“คิวเขาอยากกินอะไรไหม ยายจะได้ทำให้” “อะไรก็กินได้หมดแหละ” ปกติเวลาไปกินข้าวฉันก็เห็นเขากินได้ทุกอย่างจริง ๆ นะ ถ้าอยู่คอนโดมิเนียม บางวันฉันอยากทำกับข้าวแบบง่าย ๆ เขาก็กินได้หมดไม่อิดออดหลังจากกินข้าวด้วยกันอย่างพร้อมหน้าเราก็แบ่งคิวกันอาบน้ำเนื่องจากตอนนี้มีสมาชิกถึงหกคนแต่ห้องน้ำมีเพียงสองห้อง ยายกับน้าและเด็กอาบชั้นล่าง ส่วนฉันขึ้นไปอาบชั้นบนก่อนและพี่คิวอาบทีหลัง“เตย !” อยู่ ๆ เสียงของพี่คิวที่เหมือนกำลังตกใจกับอะไรบาง

EP. 37“เคยมีคนบอกว่าจะไม่ให้ทำอะไรจนกว่าจะรู้สึกว่ารัก”ประโยคของคนตัวโตที่พูดอยู่เหนือศีรษะทำให้ฉันเบิกตาก‍ว้าง สมองกลั่นกรองเอาความทรงจำที่เคยพูดประโยคนั้นออกมา “ใครพูด” “หึ...” สิ้นเสียงหัวเราะของเขาความนุ่มชื้นก็แนบลงมาบนริมฝีปากของฉันโดยไม่ให้ได้ตั้งตัว ใบหน้าร้อนวูบ หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะทันที“อื้อ” สัมผัสอ่อนนุ่มขยับขมเม้มริมฝีปากของฉันอย่างหยอกเย้าแต่ก็รู้สึกเจ็บไม่หยอกจนต้องเผยอปากออกมา กลับกลายเป็นว่าเปิดโอกาสให้เรียวลิ้นแทรกเข้าฉกชิมความหวานภายในโพรงปากจนได้ กลิ่นมินต์เดียวกันถูกพ่นผ่านลมหายใจของเราทั้งคู่ไปมา รสจูบนุ่มนวลทว่าเร่าร้อนในคราเดียวกันส่งผลให้ร่างกายฉันอ่อนยวบและเผลอไผลจูบตอบเขาไปอย่างไม่รู้ตัว“แฮ่ก” ฉันรีบสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดเมื่อเขาเปิดโอกาส ใบหน้าคมเลื่อนออกห่างแล้วยกยิ้มมุมปากแบบที่ชอบทำบ่อย ๆ ดวงตาคมเข้มที่ตอนนี้แพรวพราวเสียเหลือเกินกำลังจ้องลึกเข้ามายังนัยน์ตาของฉัน“วันนี้ไม่ใส่ชุดนอน” ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายก่อนสอดเข้ามาในเสื้อยืดตัวบาง ผ่านหน้าท้องแบนราบขึ้นมาจนถึงเนินเนื้อนุ่มที่ล้นบรา“อากาศแบบนี้ได้โดนยายด่าพอดี” น้ำเสียงที่ออกจากปากฉ

EP. 40หลายเดือนต่อมาเราใช้เวลาเตรียมงานแต่งงานไม่ถึงเดือนหลังจากที่ได้ฤกษ์เมื่อหลายเดือนก่อน เพราะฉันตั้งใจจะจัดแบบเรียบง่าย ชวนแค่เพื่อนและคนสนิทของเราทั้งสองฝ่ายราว ๆ ห้าสิบคนเท่านั้น เหตุผลหนึ่งคือไม่ต้องเหนื่อยอะไรมากมาย ทำบุญ ทำกับข้าวและสังสรรค์กันในหมู่เพื่อนและครอบครัว อีกอย่างคือไม่ต้องสิ้นเปลืองเพราะตั้งใจจะเก็บเงินไว้สร้างอนาคตต่อเมื่อเข้าพิธีแต่งงานแบบเรียบง่ายกันเสร็จเราก็มานั่งดื่มและกินของอร่อยฝีมือยายกันต่อ เพราะเพื่อนหลายคนอยู่ที่นี่กันจึงใช้บ้านหลังนี้จัดงานอีกอย่างพวกเพื่อน ๆ ก็ถือโอกาสมาเที่ยวกันด้วยเพราะช่วงนี้อากาศกำลังดีเลยทีเดียว“คิวต่อไปให้ไอ้เต้” พี่คิวพูดแล้วดันแก้วไปให้เพื่อนตนเอง“พูดอะไรของมึง จะให้มันจัดอีกรอบเหรอ” พี่ทศกัณฐ์เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาแล้วหัวเราะออกมาเบา ๆ “เออ มึงจะให้กูหัวแตกเหรอถ้าต้องแต่งงานอีกรอบ” พี่ฮ่องเต้หัวเราะชอบใจก่อนจะหันไปมองใบชาที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการตักของกินอยู่อีกมุม “ก็งานแต่งมึงพวกกูไม่ได้ไป” พี่คิวพูดแล้วหัวเราะในลำคอ“ปล่อยผ่านกูไปแล้วกัน กดข้ามไปตอนกูมีลูกเลย” พี่ฮ่องเต้พูดแล้วยิ้มออกมา แววตาบ่งบอกถึงความสุข “มึงอ