All Chapters of Twisted Fate with the Disguised Billionaire: Chapter 21 - Chapter 27

Pagsapit ng gabi, bigla akong na-stress kung saan matutulog si Kvein. Kahit na magaan na ang loob sa kanya ng mga kapatid ko, nahihiya pa rin ako na sa isang kwarto kami matutulog. Ewan ko ba, feeling virgin ang momentum ko pero hindi ako mapakali.Pinagmamasdan ko silang tatlo na nagkukwentuhan. Parang close na close na sila. Tinignan ko naman ng matagal si Kvein, hindi plastic ang pakikitungo niya sa mga kapatid ko. Parang matagal na niyang kilala.Ang sarap pala talaga sa pakiramdam kapag ganito. Yung magkakasundo yung mga mahal mo sa buhay. Hindi napipilitan para lang magpalakas sa akin. Kasi kay Benedict, ni minsan, never ko pa silang nakitang tatlo ganito. Parang bihira pa ngang magkaroon sila ng salitan na usapan. Kadalasan, mga di pa nga tatagal ng limang segundo yung usapan nila.Kasi noon pa man, pinapakita na sa akin ng mga kapatid ko na ayaw nila kay Benedict. Masama raw ang kutob nila at minsan, inaattitude-dan sila. Masakit dahil mga mahal ko hindi magkasundo. Kaya hindi

Halos isang linggo na kami dito sa bahay at sa araw-araw na dumadating, sinisigurado ko na sulit na sulit ito. Pero kahit naman gusto kong magkasama kami buong araw, alam ko na hindi pwede, kasi may mga pasok pa sila. Kaya habang wala pa sila, ang ginagawa ko naman ay kalikutin ang buong bahay, naghahanap kung ano ang pwedeng ipaayos o pwedeng linisin.Pero siyempre, hindi ko iyon magagawa kasi halos lahat ng dapat kong gawin ay si Kvein ang gumagawa. Hindi ko maiwasan na hindi mapaluha habang pinagmamasdan ko ang bahay na ito. Sa bawat sahod ko, simula sa pinakaunang trabaho ko, paunti-unti akong nag-iipon para sa bahay na ito. Nakatira kami sa isang subdivision na hindi naman mahal.Maliit pa ang bahay na ito noon. Kasi once na bayad ka na sa bahay, pwede mo na siyang palakihin o ipagawa ng gusto mo. Kaya ang inuna ko muna ay pag-ipunan ang monthly na bayad sa bahay. Hanggang sa napunta ako sa dating kumpanya na pinapasukan ko. Nakaipon at nabayaran na.Paunti-unti, pinapaayos ko an

“Good morning, preggy.” Napairap ako nang maramdaman ang pagyakap ni Kvein mula sa likuran ko. Wala kasing pasok yung dalawa kaya late na late na kami nakatulog. Kasi kung saan-saan kami pumunta kahapon. Pero syempre, as promised kay Sir Kez, pumupunta kami ni Kvein dun pag may pasok yung dalawa para maglinis-linis kahit papaano. Ayy… si Kvein lang pala ang naglilinis-linis. Palagi niyang inaagaw ang trabaho ko, kaya more on sa dilig lang ng mga halaman ang ginagawa ko.Nagluluto ako ng almusal kahit magtatanghalian na naman. At akala ko mahimbing din ang tulog ni Kvein, pero eto, bumangon na rin ang lalaki. At kung makalambing, akala mo mag-asawa na nasa kusina. “Grabe sa yakap ah.” Bigla naman siyang natawa at di ko mapigilan ang mapalunok sa pagka-gwapo ng tawa niya. Pati pala talaga, pagtawa ang gwapo na rin? Mas lalo niyang hinigpitan ang yakap sa bewang ko mula sa likuran at siniksik ang mukha sa leeg ko.“We already kissed, and…”“Tumigil.” Naramdaman ko ang pagnginig ng katawa

“Oo nga pala. Napansin ko parang wala yung mga bodyguard na kilala mo. Ngayon ko lang na-realize,” sabi ko pagkalabas namin ng simbahan. Nakatayo kami sa gilid ng kotse habang inaantay ang dalawa. Pinabili ko kasi ng sampaguita para ilagay mamaya sa altar namin.“Oh, I let them have a day off first... s-since we're here naman.” Tumango-tango ako at hinaplos-haplos ang tiyan ko.“Hungry? Where do you wanna eat?” Ngumuso ako at naghanap ng makakainan na malapit lang. May natanaw akong karinderya na malapit dito sa simbahan. Kaso... kakain ba tong lalake na ‘to? I mean, sosyalin ang aura niya tapos englishero pa.Pero alam ko noon sa kumpanya, mga janitor sa amin kumakain sa mga karinderya, kasi minsan nakakasabay namin ni Ekang kumain. Baka for sure, nakakain din ‘to?“Sa karinderya. Pero okay lang kung ayaw mo.” Kasi kaming tatlo magkakapatid, sanay naman na.Umiling naman siya at hinapit ang bewang ko papalapit.“No, I’ll eat,” sagot niya at hinalikan ang gilid ng ulo ko.Ano ba naman