Twisted Fate with the Disguised Billionaire

“Deserve mo ng magkabilang sampal!” masayang sabi ni Ekang habang pumapalakpak pa.

Malaking ngiti lang ang binigay ko sa kanya. Sa sobrang saya, halos wala na akong masabi. Bago pa man magsimula ang trabaho kaninang umaga, pinatawag ako para sabihing isa ako sa mga nakapila para sa promotion. Sino ba naman ang hindi matutuwa? Nagbunga rin ang ilang taon kong paghihirap.

Patuloy lang si Ekang sa pag-iingay tungkol sa promotion. Break namin ngayon kaya malaya siyang mag-ingay.

“Ano ka ba? Kilala ka naman ng mga katrabaho natin, ah. Tsaka alam nila na mabait kang tao.”

“Kahit na! Tsaka baka mausog, noh! Biglang hindi ako mapili,” sagot ko. Napahinto naman siya sa pagnguya at nanlaki ang mga mata habang nakatitig sa akin. Oh, ‘di ba?

“Hindi na… Pero kahit mausog man o hindi, deserve mo ang promotion dahil sa effort, sipag, at dedikasyon mo. Lahat na! Aba, kapag hindi pa ‘yan nakita ng kompanya, iba-bash ko sila nang todo.”

Patuloy lang ang kwentuhan namin ni Ekang hanggang bigla siyang sumimangot at nagpaalam na aalis. Nagulat ako pero agad kong naintindihan nang makita kong umupo sa pwesto niya ang boyfriend kong si Benedict. Ngumiti siya sa akin nang matamis, kaya ngumiti rin ako.

“Sweetheart, may balita ako sa’yo,” masayang sabi niya na halatang kita sa mga mata niya.

“Talaga? Ako rin!” sagot ko, nae-excite.

“Really? But I’ll go first.” Ngiti niyang malaki na tinanguan ko na may kasamang ngiti.

“Nakapila ako para sa promotion,” masaya niyang sinabi, na ikinatuwa ko rin.

“Talaga? Oh my, ako rin!” masaya kong sagot, pero bigla kong napansin ang pagbabago ng ekspresyon niya. Parang hindi niya nagustuhan ang narinig. Saglit siyang natigilan pero bumawi agad ng ngiti.

“Wow, that’s good. Tayo pala ang magkaribal sa pwesto.”

Natigilan ako sa tono ng boses niya pero binalewala ko lang. Maybe he’s joking?

“Pero kung sino man ang mapili sa atin, tatanggapin ko nang buong buo. We both worked hard over the years, kaya support lang ako.”

Tumango naman siya, may simpleng ngiti sa labi.

“Anyways, may gagawin pa pala ako. See you later.”

Umiling ako, pilit iniwas ang pag-iisip ng negatibo. Pagod lang siya o maraming kailangang gawin. Tama, tama.

Pagsapit ng uwian, hinatid niya ako pero hindi na namin pinag-usapan ang tungkol sa promotion. Parang iniiwasan niya. Kaya hinayaan ko na lang at hindi ginawang big deal. Matagal na kami sa relasyon na ito. Ngayon pa ba ako kakabahan?

Nabanggit ko rin kay Ekang ang napapansin ko kay Benedict at wala siyang ginawa kundi sermunan ako, kesyo dapat ang lalake raw na patulan ko ang katulad ng apo ng boss namin.

Ilang araw akong hindi tinantanan ni Ekang tungkol sa “walking ulam” na sinasabi niya. Ilang beses na rin niyang sinubukang ipakita ang picture pero umaayaw ako. Napaka-red flag na kaibigan nito, alam nang may jowa ang tao.

Akala ko uuwi na naman akong malungkot, pero bigla niya akong pinapunta sa kotse niya sa parking lot. Madali akong pumunta. Pagsarado ko pa lang ng pinto, bigla niya akong niyakap. Naiyak ako habang niyayakap siya pabalik. Hinalikan niya ako saglit sa labi at ngumiti nang malaki.

“I’m sorry about my attitude. Let’s have a date tomorrow night?”

Pagsapit ng gabi, excited akong nag-ayos ng sarili. Nakasuot ako ng short strapless dress na may rhinestones at black high heels. Sinuklay ko ang buhok gamit ang aking mga daliri at hinayaan itong nakalugay.

Napakagat ako sa labi—halong kaba at excitement ang nararamdaman ko ngayong gabi. Napagtanto kong tama lang talaga na walang kakaibang nangyayari sa relasyon namin ni Benedict.

Cellphone at panyo lang ang dinala ko dahil sabi ni Benedict, siya na raw ang bahala ngayong gabi. Nang magtext siya na nasa baba na siya, agad akong bumaba at pumasok sa sasakyan niya. Pagkasara ko pa lang ng pinto, agad niya akong hinalikan. Sinagot ko naman iyon pabalik. Sobrang saya ko habang nasa biyahe kami papunta sa lugar na gusto niyang puntahan namin.

Katulad ng dati, madaldal si Benedict. Ngunit nang makarating kami sa lugar na iyon, ako naman ang napatahimik.

"Bar?" bulong ko habang inaalalayan niya akong pumasok. First time kong makapasok sa ganitong lugar dahil buong buhay ko ay ginugol ko sa pagtatrabaho.

"Ayaw mo?" malambing niyang tanong habang inaakay ako paupo sa couch katabi niya.

"Okay lang," sagot ko nang may bahagyang kaba. Tinawag niya ang waiter, at maya maya pa’y may dala na itong dalawang baso at isang inumin na hindi ko alam kung ano.

"Dali na, sweetheart. Minsan lang 'to," nakangisi niyang sabi habang itinatapat ang baso sa labi ko. Kahit labag sa kalooban ko, dahan dahan ko iyong ininom. Napaubo ako at pinunasan ang labi masyadong matapang ang lasa para sa akin na unang beses lang uminom.

Tiningnan ko siya, at nginitian niya lang ako nang malambing. Dahan-dahan niya akong hinalikan bago ulit ipinainom ang alak. Habang umiinom kami, panay ang panlalambing at haplos niya sa akin, hanggang sa hindi ko na namamalayan ang paligid.

Maya maya, inalalayan niya akong tumayo at dinala kung saan. Parang nahihilo ako at umiinit ang katawan ko. Napansin kong nakatigil kami sa harap ng isang pintuan.

"Be a good girl," bulong niya bago ako pumasok sa silid. Hiniga niya ako sa sofa.

Pumikit ako, at ilang minuto ang lumipas. Umupo ako at pinalibot ang tingin sa madilim na kwarto. May nakita akong nakaupo sa kabilang dulo ng silid. Napangiti ako at lumapit doon. Dahil siguro sa epekto ng alak, umupo ako sa kandungan ng taong iyon.

Napatigil ako nang maramdaman ang matigas niyang katawan. Parang mas malaki ang katawan ni Benedict kaysa dati? Ganito ba talaga kapag nakakainom?

Napahagikgik ako at mas idiniin pa ang sarili sa kanya. Nag-iinit na talaga ang pakiramdam ko, at parang hindi ko na ma-control ang sarili ko.

"Such a naughty girl," bulong niya.