All Chapters of AT FIRST GLANCE: Chapter 21 - Chapter 29

Araw ng kasal ni Voltaire. It was a beautiful sunny day. Mistulang umayon ang panahon sa dalawang pusong nagmamahalan. Lois was a beautiful bride. Si Voltaire naman, ang gwapo nito sa suot na tuxedo. Voltaire and Lois’ wedding was a union witnessed by relatives and friends. Kahit ang mga dating kabarkada ni Voltaire ay naroroon din. Wala nga lang sina Jeff at Mia.Dahil wala naman siyang papel sa processional, naupo siya sa unahang bahagi ng unang pew at panay ang pagkuha ng larawan sa cellphone. Hanggang sa dumating sa pinaka-importanteng bahagi ng seremonya."Voltaire, do you take Lois as your lawfully wedded wife?" tanong ng nagkasal sa dalawa."Of course, I do."Nagkatawanan ang lahat sa kakengkoyan ng pinsan. Sino ba ang mag-aakala na magkakaroon din ng direksyon sa buhay at makapagpatayo ng sariling construction business."Kahit kailan, ulol talaga ang isang ‘to,” dinig niyang komento ng isang kamag-anak na nasa likuran.Ulol ngang matatawag, ‘di seryoso pero heto at nakahanap n

"Be home as soon as you can."Nasa airport sila ni Agatha at kasalukuyang nagpapaalam sa isa’t-isa. Ngayon ang flight nito pabalik ng America. Hindi ito pwedeng lumiban sa university na pinapasukan bilang associate professor."I will."“See you in a bit.”Sinuyod niya ng tingin ang kasintahan. Mas maaliwalas na ngayon ang mukha nito. Bumalik na ‘yong matamis nitong ngiti. Ang anumang hindi nila pagkakaintindihan ay tuluyang na-patch up. All it took was honesty for Agatha to trust him one more time.“In a bit, babe.”Kinintalan niya ng halik sa labi ang fiancée bago kumalas sa pagkakayakap sa maliit nitong beywang. Tuluyan nang sumakay ng eroplano ang fiancée.Naglakad siya pabalik sa kinapaparadahan ng sasakyan. May importante pa siyang lalakarin. May mga bagay na dapat aasikasuhin dito sa Pilipinas. Mga taong kakausapin para mailagay sa tama ang anumang naiwan dito oras na permanente na siyang manirahan sa America.He will be saying goodbye for good.Kasalukuyan siyang naiipit sa git

"Good Morning!"Nakangiting mukha nina Tiyo Romy, Tiya Letty at LynLyn ang bumungad sa kanya kinabukasan paggising niya. Nakatayo sa labas ng silid at halatang inantabayanan siya. Kaagad na lumapit ang mag-asawa at kabilaan siyang inakbayan at inakay patungo sa mesa.Lahat ng paborito niya ay nakahain."Sanay kaming ikaw ang nag-aasikaso ng agahan noon. Ngayon, kami naman," si Tiyo Romy na inusog pa ang silya para upuan niya."Kaya, insan, kain na."Nagsimula nang lagyan nina Tiya Letty at Lyn-Lyn ng pagkain ang plato niya. Alam niyang pinapagaan lang ng mga ito ang pakiramdam niya at pinaparamdam sa kanya kung gaano siya kamahal ng mga ito.“Sige na, anak.”Tinanggap niya ang kutsara at tinidor na inabot ni Tiya Letty. Nagsimula siyang sumubo. Nakaisang subo pa lang siya nang mapaiyak siya."O, bakit?"Yakap-yakap na siya ngayon ng tiyahin. Tumabi ito sa kanya at tinuyo ang mga luha niya. "Mainit lang ho itong tocino, Tiyang."Pinipilit niyang pintahan ng ngiti ang kanyang labi. N

Plantsado na ang lahat ng papeles para sa pagbibinta ng beach house. Sa katunayan, hawak ni Luke ngayon ang kontrata. Pirma na lang ang kulang at mapapasakamay na ng iba ang naturang property."Can I, at least, have one last look at the beach property before I finally sign the papers, Mr. Delgado?" One last favor. "Memories and sentimentality, huh?"Ngiti lang ang itinugon niya.“Okay, then.”Noon, pinag-awayan pa nila ng Daddy niya ang beachhouse, sa huli, ipinamana rin sa kanya at ngayon, kusang bibitawan. Nag-migrate na sa London ang ama kasama ng second family nito. Ang nanay niya naman ay kasama na ng tita niya sa ibang bansa, hiwalay na kay Rob. Sila ni Agatha, sa US na rin balak manirahan. It would be practical to sell the house. May panghihinayang man sa puso ayaw niyang isipin. Kung ano man ang mapagbibilhan ng property ay ibinigay niya sa ina ang malaking parte.But one last look wouldn’t do any harm. He headed for Anilao with the pact that this would be goodbye. Pwede ni

Isa-isa nang nagsibabaan ang mga turistang lulan ng cruise ship na pinagtatrabahuan ni Hasmine. Kahit ang ilan sa mga crew ay bumaba rin. Opportunity na nga naman ito na makapagt-our sa scenic na lugar ng Mykonos."Ayaw mo ba talaga?" tanong ng kapwa Pilipinong crew."Oo. Kaayo na lang muna."Nakapasyal na rin naman siya sa naturang lugar, kaya ‘di masyadong nakapanghihinayang. Mas gugustuhin na lang niya ang magpahinga. Kahit naman din nasa barko siya ay tanaw niya and buong isla.Sumandal siya sa railings at tinunghayan ang tubig sa ibaba. Nang magsawa ay ang kumpol ng mga ibon sa itaas naman ang pinagbalingan. Kahit paano'y nalibang siya."Maganda ang Mykonos sunset. Sayang naman kung magmumukmok ka lang dito."Sino ba 'tong pakialamerong bigla na lang nagsalita? Tumabi pa sa kanya ng walang pahintulot. Umusog siya, umusog din ito. Naiirita na siya. Ayaw na ayaw niyang basta nakikipag-usap sa isang estranghero. Kahit pa Pilipino rin. Kahit gaano pa kabango ang isang ito.Teka… Pamil