All Chapters of RUN AWAY FROM MY EVIL HUSBAND: Chapter 11 - Chapter 20

I had just finished taking a bath at nang makalabas sa bathroom ay nadatnan kong nakahiga na si Damian. Mukhang nakatulog na rin o nag tutulog tulugan lang dahil ayaw akong makausap. Umupo ako at humarap sa vanity mirror. Pasimple ko pang tinignan ang repleksyon nito sa salamin, nakapikit parin, baka nga talagang nakatulog na Sinimulan ko nang i blower ang basa kong buhok. Mas sanay akong si Damian ang gumagawa nito sa'kin Napailing na lamang ako dahil sa mga pinag iisip Ano ba naman! Kaya ko namang gawin 'to sa buhok ko. “ give it to me. ” napaigtad ako nang bigla ko na lamang narinig ang malamig na boses nito. Hindi ko namalayang nakatayo na pala ito sa gilid ko Akala ko ba natutulog na 'to “ kaya kona 'to, hindi mona ako kailangan pang tulungan sa ganitong ka simpleng bagay. ” ayan, nag inarte pa talaga “ i won't help you. Kukunin ko lang kasi ibabalik kona 'yan kay Percy. Pagmamay-ari niya 'yan. ” turo nito sa blower na hawak. Napalunok na lamang ako ng ilang beses

“ Avril. ” napalingon ako sa boses ng isang lalaki. Takha ko naman itong tinignan. Ito ang unang beses na may narinig akong mismong pangalan ko ang tinawag, lahat sila rito ay señorita ang tawag saakin dahil sa takot kay Damian. “ this is your chance. ” aniya na mas lalong ipinagtakha ko “ chance? ” magkasalubong ang kilay na sabi ko “ chance to escape from him. ” natigilan ako dahil doon. Escape from him? “ wala paring malay si Damian hanggang ngayon, mahina si Damian ngayon, hindi mo ba naisip na pagkakataon mona 'to para tumakas? ” Bigla namang sumagi sa isip ko si Damian. Ang walang malay at nanghihinang Damian ngayon Tama ngang nahihina si damian ngayon, tama na pagkakataon ko na ito para tumakas pero... Mula nang makita kong duguan si Damian at walang malay, naisip ko na mas kailangan niya ako sa tabi niya Escaped wasn't even on my mind. Tumingin ako sa mga mata ng lalaking kaharap ko ngayon, “ sino ka? ” “ hindi na mahalaga pa 'yan Avril, nandito ako para

“ would you like to go with me? ” tanong nito habang pumipili ng relo na gagamitin niya “ saan? ” takhang tanong ko. Mag-iisang buwan na akong nakakulong lamang dito, ngayon ko lang narinig sakanya na isasama niya ako sa paglabas Ibig sabihin ba nito... Hahayaan niya na akong lumabas? “ No more question, just answer it. ” masungit na sabi nito at nang makapili ng relo ay sinuot niya na 'yon Napa nguso na lamang ako sa kasungitan nito, “ maliligo lang ako. ” saad ko at tumayo “ i'll be waiting downstairs. ” aniya. Tumango na lamang ako “ saan kaya ako dadalhin non. ” saad ko sa kawalan at pumasok sa bathroom. Pagkahubad ko sa lahat ng suot ko ay napatingin ako sa damit ni Damian na nakasabit Pingamasdan ko lamang 'yon, “ kahit nagamit na amoy na amoy ko parin 'yung bango, maamoy nga ” saad ko at kinuha 'yon saka inamoy Napapikit pa ako nang maamoy ko ang bango ng damit nito “ like the smell of me? ” agad akong napamulat at tila nanigas ang katawan nang marinig ang

Isang buwan na mula nang huli kong makitang ngumiti si mama at papa, napa ngiti ako nang makita kung paano nila ngitian ang customer na bumibili. Nagtitinda na pala sila ng barbeque-han sa labas ng bahay. “ are we going to stare at them? ” tanong ni Damian Huminga naman ako ng malalim, “ namiss ko sila. ” bulong ko habang pinagmamasdan si mama at papa. Dahan-dahan kong binuksan ang pinto ng kotse at lumabas habang hindi inaalis ang tingin ko kay mama at papa Nagsimula na akong maglakad papalapit sakanila nang biglang may masayang dalaga na lumapit sakanilang dalawa at niyakap ito Parang may kung anong tumusok sa dibdib ko nang makita ko sila kung gaano kasaya. Siya 'yung dalagang nakita ko sa litratong pinakita ni Damian Ang saya nila... I bit my lower lip upang pigilan ang pag buhos ng luha ko. Umatras ang mga paa ko at tatalikod na sana nang biglang hawakan ni Damian ang kamay ko “ let's go. ” aniya at naglakad na hanggang sa tumigil kame sa harap nila. Hindi pa nila kam

“ good morning. ” I greeted him with a smile when he woke up “ ang aga mo naman. ” aniya nang nakahiga parin at pinagmamasdan ako “ huh? Maaga ba masyado? ” napatingin naman ako sa wall clock. Oo nga dahil 5:30 am palang at tapos nakong maligo at mag bihis samantalang 7:30 pa naman ang klase namin Ngumiti naman ako, “ hayaan mona, mag breakfast na tayo? ” “ you seem very happy today. ” bumangon na ito “ excited na akong bumalik ulit Damian. ” naka ngiting sabi ko “ i see. ” nag lakad na ito patungo sa pinto. Hindi ko naman maiwasan na mapa ngiti habang pinag mamasdan ito. Wala, i just feel extremely happy today because of him “ hindi ba tayo mag b-breakfast? ” tanong nito nang mapansin akong nakatayo parin, Mabilis akong naglakad at sumunod na sakanya. “ did you cook this? ” tanong nito nang maka upo. Naka handa na lahat ng breakfast sa table at sobrang ayos pa ng mga pagkain kung tignan. But i actually didn't do it, lahat ng ito ay gawa ni Daryl “ hindi, si D