Lahat ng Kabanata ng คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Kabanata 361 - Kabanata 370

หลินอู๋ยังนึกว่าต้องรออีกหลายวันถึงจะได้ข่าวคราวเสียอีกสรุปภายในเย็นวันนั้น เฟิงถิงเซินก็โทรศัพท์มาหาเธอแล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ประธานอวี้กับคุณนายอวี้จะไปเข้าร่วมงานประมูล พอถึงเวลาพวกเราลองไปดูกันไหม?”หลินอู๋ได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มแล้วพูด “โอเค”เย็นวันถัดมา เพิ่งมาถึงที่งานประมูลได้ไม่นาน เฟิงถิงเซินก็เดินนำหลินอู๋เข้าไปหาคุณพ่ออวี้กับคุณแม่อวี้ทันที พร้อมกับแนะนำหลินอู๋ให้พวกเขารู้จักคุณพ่ออวี้กับคุณแม่อวี้รู้ถึงความสัมพันธ์ของเฟิงถิงเซินกับหรงฉือแล้ว และทราบเรื่องราวความแค้นระหว่างหรงฉือกับหลินอู๋ด้วยเช่นกันเพียงแต่ในยามที่พวกเขาเผชิญหน้ากับเฟิงถิงเซิน กลับไม่ได้แสดงสีหน้าอารมณ์ใดเป็นพิเศษต่อเขาเพราะหรงฉือพวกเขายิ้มแย้มพลางจับมือกับเฟิงถิงเซินพร้อมกล่าวทักทาย แม้กระทั่งในขณะที่เฟิงถิงเซินแนะนำหลินอู๋ให้พวกเขารู้จัก คุณแม่อวี้ก็ยิ้มแฉ่งพลางจับมือกับหลินอู๋อย่างเกรงใจ “สวัสดีค่ะ”ในงานประมูลเป็นที่รวมตัวกันของบุคคลชั้นสูง พวกเขาทั้งสี่คนกล่าวทักทายกันพองามสักครู่หนึ่งแล้ว ระหว่างที่เฟิงถิงเซินริเริ่มพูดคุยถึงเรื่องธุรกิจกับคุณพ่ออวี้และคนอื่น ๆ หลินอู๋ก็สบโอกาส จึงได้เริ่มบทสนทน

เช้าวันต่อมา เฟิงถิงเซิน เฟิงจิ่งซินกับหลินอู๋มาถึงสนามกีฬาซึ่งเป็นสถานที่แข่งขันของเฟิงจิ่งซินแต่เช้าเลยพอพวกเขามาถึงได้สักพัก เฮ่อฉางปั่วกับตานตานก็มาถึงแล้วเช่นกันเฟิงจิ่งซินเห็นพวกเขา จึงกล่าวทักทาย “คุณอาเฮ่อ ตานตาน มากันแล้วเหรอคะ?”ตานตานเข้ามากุมมือเฟิงจิ่งซิน “เดี๋ยวก็จะลงสนามแล้ว ซินซิน เธอตื่นเต้นหรือเปล่า?”เฟิงจิ่งซินกลับดูสงบนิ่งมาก ส่ายหน้าพลางพูด “ไม่นะ”เฮ่อฉางปั่วยังมีธุระสำคัญต้องจัดการ เขาเพียงแค่แวะมาส่งตานตานเท่านั้นเฟิงถิงเซินทราบว่าเขาเร่งรีบจึงกล่าว “ฉันดูแลตานตานเอง ถ้านายรีบก็ไปทำธุระก่อนเถอะ”เฮ่อฉางปั่ว “โอเค งั้นฉันค่อยมากินมื้อกลางวันกับพวกนาย”“ได้”พวกเขาสองคนยังคงดูสนิทสนมกลมเกลียวกันดีขนาดนี้เพียงแต่ว่า...หลินอู๋ฟังที่พวกเขาคุยกัน สายตาตกอยู่บนใบหน้าของเฟิงถิงเซินสลับกับเฮ่อฉางปั่วถ้าเฟิงถิงเซินรู้ว่าเฮ่อฉางปั่วชอบหรงฉือเข้าให้แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา จะยังดีเหมือนกับตอนนี้หรือเปล่า?เฮ่อฉางปั่วรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ จึงหันมาพยักหน้าให้เธอ โดยไม่ได้กล่าวคำใดต่อเธอ ก็หมุนกายเดินจากไปทันทีเมื่อเห็นว่าตั้งแต่เฮ่อฉางปั่วมาถึงจน

หลังจากยืนยันแน่นอนแล้วว่าจะยกเลิกสัญญา หลินอู๋โทรศัพท์บอกเรื่องนี้กับเฟิงถิงเซิน“ที่งานประมูลวันนั้น ฉันพลั้งปากพูดผิดไประหว่างคุยกับคุณนายอวี้ จนคุณนายอวี้จับจุดอ่อนได้ และอวี้มั่วซวินแสดงท่าทีชัดเจนมากว่าไม่อยากร่วมมือกับซวิ่นตู้แล้ว ต่อให้สู้คดีแล้วสุดท้ายฉันเป็นฝ่ายชนะ ก็ยากที่จะรับประกันได้ว่าในอนาคตพวกอวี้มั่วซวินจะไม่หาโอกาสก่อเรื่องขึ้นมาอีก ในเมื่อพวกเขาไม่ปรารถนาที่จะร่วมงานกับซวิ่นตู้ ฉันว่ารีบยกเลิกสัญญาซะดีกว่า แล้วหาพาร์ตเนอร์ใหม่ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไร”เฟิงถิงเซินไม่ได้ถามเธอว่าไปพูดอะไรมาถึงทำให้คุณนายอวี้จับจุดอ่อนได้พอได้ยินแบบนั้น เขากล่าว “ในเมื่อตัดสินใจแล้ว งั้นก็ยกเลิกสัญญาเถอะ ในส่วนของค่าใช้จ่ายสำหรับการยกเลิกสัญญา อยากจะให้ผมช่วยไหม?”บอกตามตรง หลินอู๋ได้ยินเฟิงถิงเซินพูดอย่างนี้ ความจริงเธอก็หวั่นไหวอยู่เหมือนกันเพียงแต่ว่านับจากที่ครอบครัวเธอย้ายมายังเมืองตูเฉิง เฟิงถิงเซินทุ่มเทเพื่อเธอกับคนในครอบครัวเธอมามากเกินไปแล้วยิ่งไปกว่านั้น ถ้าทางฝั่งของเธอเองไม่ว่าอะไรก็เอาแต่รอให้เขาออกเงินช่วยเหลือเพื่อจัดการแก้ไขให้ทุกเรื่องละก็ ถึงแม้เธอจะดีเลิศเ

“ไม่ทราบว่าที่ฉางโม่ยกเลิกสัญญากับซวิ่นตู้ คุณทราบเรื่องหรือยังครับ?”“อวี้มั่วซวินลูกศิษย์ของคุณถือดีว่าตัวเองเป็นคนมีความสามารถ หลงใหลในกาม จนยิ่งอยู่ยิ่งไม่รู้จักแยกแยะถูกผิด คุณก็ทราบเรื่องนี้แล้วด้วยหรือเปล่าครับ?”คำพูดเหล่านี้ เหรินจี่เฟิงกำลังคิดจะเอ่ยออกไป แต่หางตาเขาเหลือบไปเห็นเฟิงถิงเซิน คำพูดที่ติดอยู่ตรงปากก็ถึงกับกล่าวออกมาไม่ได้ในทันทีความจริงแล้วเรื่องพวกนี้ล้วนเป็นเรื่องของหลินอู๋ตอนนี้หลินอู๋กับเฟิงถิงเซินล้วนอยู่ตรงนี้ด้วย เขาจึงไม่รู้จะพูดมันออกไปในฐานะอะไรถ้าเขาเอาธุระกงการของคนอื่นมาเป็นกิจของตนเองแล้วพูดมันออกมาต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ ก็เท่ากับประกาศให้ทุกคนได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่เขามีต่อหลินอู๋แบบนี้มันจะ...เป็นการสร้างความรำคาญใจให้กับหลินอู๋พอนึกมาถึงตรงนี้ เขาสังเกตเห็นประธานเจี่ยที่อยู่ด้านข้างประธานเจี่ยเป็นใคร เขาก็รู้อยู่เหมือนกันรู้ว่าซวิ่นตู้กับฉางโม่เซ็นยกเลิกสัญญากันแล้ว ตอนนี้หลินอู๋กับเฟิงถิงเซินเพิ่งกินข้าวกับประธานเจี่ยมา...เขาจึงเข้าใจได้ในทันทีว่านี่หมายความว่าอย่างไรนอกจากฉางโม่ อิงเกอก็เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของซวิ่นตู้จร

เฟิงถิงเซินติดงานเลยไม่มีเวลาอยู่กับเธอ แต่กลับมีเวลาอยู่กับหลินอู๋เนี่ยนะ?แต่เธอยังไม่พูดอะไร เฟิงจิ่งซินก็กล่าวกับเธอต่ออีกว่า “แม่คะ ถ้าแม่โทรมาเร็วกว่านี้ก็คงจะดี ถ้าโทรมาเร็วกว่านี้หน่อย หนูก็จะได้เปิดกล้องให้แม่ดูจากบนเฮลิคอปเตอร์นี้ด้วยกัน”หรงฉือดูออกว่าเฟิงจิ่งซินพึงพอใจต่อทริปนี้ที่เฟิงถิงเซินจัดให้เป็นอย่างมากหรงฉือถึงกับพูดไม่ออกไปชั่วขณะทว่าในใจกลับรู้สึกหนักอึ้งมีแต่ความหงุดหงิดอยู่เต็มอกในขณะที่เฟิงจิ่งซินยังคงพูดเรื่องโปรแกรมกิจกรรมในวันพรุ่งนี้กับเธอต่อไป จากนั้นก็บอกอีกว่าเธอจะกลับจีนเย็นพรุ่งนี้แล้วหรงฉือได้ยินแล้ว แต่ยังไม่พูดอะไร จู่ ๆ เฟิงจิ่งซินก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงคาดหวัง “คุณแม่ พรุ่งนี้มีเวลาไหมคะ? พรุ่งนี้หนูยังอยากจะโทรหาแม่อีก”หรงฉือดึงสติกลับมาได้ ผ่านไปสองวินาที แล้วถึงค่อยพูดตอบ “พรุ่งนี้แม่ว่างจ้ะ”“ดีจังเลย!”ครั้นได้รู้ว่าเธออยู่ระหว่างทางกลับโรงแรม หรงฉือก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมากแล้ว คุยกับเธอต่ออีกสักพักหนึ่ง แล้วค่อยวางสายวิดีโอคอลตอนนี้ ก็ใกล้ได้เวลาที่นัดไว้กับพวกหรงสวินว่าจะลงไปล่องเรือยางกันแล้ว หรงฉือจึงเก็บโทรศัพท์ได้ออกมาท่อ