คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว のすべてのチャプター: チャプター 421 - チャプター 430

เช้าวันถัดมา หลังจากที่หรงฉือส่งเฟิงจิ่งซินไปโรงเรียนแล้ว จึงขับรถกลับไปที่ฉางโม่ก่อนหน้านี้ เธอเคยพบไปกับผู้รับผิดชอบรถยนต์ไร้คนขับทั้งสองคนกับอวี้มั่วซวิน แต่หลังจากที่เจรจากันแล้ว เธอรู้สึกว่ายังไม่เหมาะสมเท่าไหร่นักเพื่อที่จะหาคู่ค้าที่เหมาะสมกว่า ตอนกลางคืน เธอและอวี้มั่วซวินจึงไปร่วมงานเลี้ยงค็อกเทลแห่งหนึ่งด้วยกันพวกเขามาถึงค่อนข้างเร็ว หลังจากที่พูดคุยกับผู้อื่นเล็กน้อย ก็เห็นเฟิงถิงเซินและหลินอู๋หรงฉือและอวี้มั่วซวินรีบหันหน้าไปทางอื่นอย่างรวดเร็วอาจจะเป็นเพราะพวกเขาออกอาการเด่นชัดเกินไป เฟิงถิงเซินและหลินอู๋ก็ไม่ได้เป็นฝ่ายเข้ามาทักทายพวกเขาก่อนหลังจากผ่านไปสักพัก เหรินจี่เฟิงและเหยาซินปั่วก็มาถึงเมื่อเห็นเฟิงถิงเซินและหลินอู๋ หรงฉือและอวี้มั่วซวิน เขาเดินไปหาทางหรงฉือและอวี้มั่วซวินเพื่อกล่าวทักทายก่อน“ประธานอวี้ คุณหรง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ”พวกเขาและเหรินจี่เฟิงไม่ได้เจอกันสักพักแล้วจริง ๆหรงฉือและอวี้มั่วซวินพยักหน้าด้วยสีหน้าไร้อารมณ์พวกเขายังคงไม่ค่อยชอบขี้หน้าเหรินจี่เฟิงเท่าไหร่นักเหรินจี่เฟิงไม่อยากทำให้ตัวเองขายขี้หน้า หลังจากที่ทักทายพวกเ

หลังจากที่เฟิงจิ่งซินอยู่บ้านตระกูลหรงได้สามวันแล้ว ตอนที่หรงฉือกำลังเช็ดผมอยู่ในห้อง โทรศัพท์ของเฟิงจิ่งซินก็ดังขึ้นเฟิงจิ่งซินเห็นแจ้งเตือนสายเรียกเข้า หันหน้าไปพูดกับเธออย่างดีใจว่า “แม่คะ เป็นสายจากพ่อค่ะ!”หลังจากที่หรงฉือขานรับ เฟิงจิ่งซินจึงรับสายและเปิดลำโพง “พ่อคะ!”เฟิงถิงเซิน “กินข้าวเย็นหรือยัง?”เฟิงจิ่งซิน “กินแล้วค่ะ!”หลังจากที่ทักทายกันเรียบร้อยแล้ว เฟิงถิงเซินจึงบอกจุดประสงค์ที่เขาโทรหาเฟิงจิ่งซินในคืนนี้ “พรุ่งนี้เป็นวันที่พวกเรากับน้าอู๋อู๋ของหนูนัดกันไว้ว่าจะไปเที่ยว เดี๋ยวอีกสักพักพ่อจะส่งคนไปรับหนูกลับมา”สองสามวันนี้ที่เฟิงจิ่งซินอยู่ที่บ้านตระกูลหรง แม้หรงฉือจะงานยุ่งตลอดเวลา โอกาสที่เธอจะได้มีปฏิสัมพันธ์กับหรงฉือไม่ถือว่ามากนัก แต่เวลาช่วงนี้เธอมีความสุขอย่างมากเธอยังทำใจกลับจากบ้านตระกูลหรงไม่ได้ ตอนที่รับสายเฟิงถิงเซิน เธอกล่าวออกไปโดยไม่รู้ตัว “พ่อคะ หนูคงไม่...”ยังไม่ทันพูดจบ ไม่รู้ว่าคิดอะไรได้ เธอเปลี่ยนใจอีกครั้ง กล่าวด้วยน้ำเสียงหดหู่เล็กน้อย “เข้าใจแล้วค่า งั้นอีกเดี๋ยวพ่อมารับหนูด้วยตัวเองนะคะ”เมื่อเจอกับความออดอ้อนของเฟิงจิ่งซิน เฟิงถิง

หมอที่หรงฉือถามยังไม่ได้พูดอะไร พยาบาลสาวที่อยู่ด้านข้างก็พูดแทรกขึ้นมา “ผู้ป่วยห้อง03เป็นคุณยายท่านหนึ่ง เมื่อวานความดันเลือดสูงเป็นลมหมดสติไป หลังจากที่ทำการตรวจแล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก ที่จริงก็สามารถกลับไปได้ภายในวันนั้นเลย แต่คนในครอบครัวเธอยังไม่วางใจ ยืนกรานที่จะให้นอนโรงพยาบาลดูอาการสองวัน”“คุณยายคนนั้นเป็นคนจู้จี้ ห้องผู้ป่วยธรรมดาก็ไม่ยอมอยู่ ดันทุรังจะอยู่ห้องผู้ป่วยวีไอพีให้ได้ ท่าทีครอบครัวเธอก็ขึงขังอย่างมาก สองสามวันที่ผ่านมานี้ห้องผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลเราถูกจองล่วงหน้าไว้จนเต็มแล้ว แต่พวกเขาเป็นครอบครัวของผู้ทรงอิทธิพล หลังจากที่ผู้ทรงอิทธิพลท่านนั้นเปิดทางให้ พวกเขาก็แย่งห้องผู้ป่วยที่คนอื่นจองไว้แล้วไปอย่างหน้าตาเฉย...”พยาบาลสาวพูดเป็นน้ำไหลไฟดับ หมอที่อยู่ด้านข้างกังวลว่าจะมีใครได้ยินเข้า จึงกระแอมเล็กน้อย พยาบาลสาวจึงไม่ได้พูดอะไรต่อหรือก็คือ พรุ่งนี้พวกเขาก็ออกจากโรงพยาบาลแล้วงั้นเหรอ?ถ้าเป็นแบบนี้ หรงฉือก็ไม่กังวลว่าหรงอิ้งเซิ่งจะบังเอิญเจอคนตระกูลหลินและตระกูลซุนขนาดนั้นแล้วเพียงแต่...กลัวว่าจะมีบางคนที่ประสงค์ร้ายจงใจกระตุ้นอารมณ์แม่ของเธอ

เหรินจี่เฟิงก็มาเช่นกันที่นั่งของเขาอยู่แถวที่สอง อยู่ด้านหลังหรงฉือและเฟิงถิงเซินเขามาค่อนข้างสายตอนที่กำลังจะนั่ง ก็เห็นเฟิงถิงเซินโน้มตัวไปพูดกับหรงฉือก่อนตอนที่หรงฉือเมินเขา รอยยิ้มบนใบหน้าของเฟิงถิงเซินนั้น...เหรินจี่เฟิงสีหน้าเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อยไม่รู้ทำไม เขามักจะรู้สึกเสมอว่าเฟิงถิงเซินสนใจหรงฉือเป็นพิเศษสองสามเดือนที่ผ่านมานี้ ก็ไม่เห็นเฟิงถิงเซินและหรงฉือมีการกระทำอะไรที่ผิดปกติ เขาหลงคิดไปว่าเฟิงถิงเซินไม่ได้สนใจในตัวหรงฉือแล้วตอนนี้ดูท่าแล้ว...สายตาสอดส่องของเหรินจี่เฟิงเด่นชัดเกินไป ยากที่เฟิงถิงเซินจะไม่สังเกตเห็นเขาหันหน้ากลับไปดู “ประธานเหรินก็มาเหมือนกันเหรอครับ?”เหรินจี่เฟิงเก็บซ่อนความรู้สึกในแววตาไว้ กล่าวตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ครับ”การประชุมเชิงพัฒนาครั้งนี้ บุคคลสำคัญทางการเมืองยังคงเป็นจี้หวนอิงหลังจากที่กล่าวปราศรัยเสร็จ จี้หวนอิงและนักการเมืองคนสำคัญท่านอื่นต่างเริ่มพากันประกาศชื่อองค์กรยอดเยี่ยมอย่างต่อเนื่องแน่นอนว่าในรายชื่อนี้ต้องมีฉางโม่อยู่แล้วหรงฉือ เฟิงถิงเซิน เฮ่อฉางปั่วและตัวแทนองค์กรคนอื่นขึ้นเวทีไปรับรางวัลต

เฮ่อฉางปั่วไล่ตามไป แต่เขาช้าไปก้าวหนึ่ง ตอนที่เขาเดินมาถึงทางเข้าลิฟต์ หรงฉือก็ลงลิฟต์ไปชั้นล่างแล้วอีกด้านหนึ่งระหว่างที่เขากำลังพูดคุยกับคนอื่นอยู่ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นเขาเหลือบมองหน้าจอเล็กน้อยจึงรับสายหลังจากที่ผ่านไปสักพัก หลินอู๋เดินมาหาเขา “ใครโทรมาเหรอ คุยกันสนุกเชียว?”“เพื่อนร่วมชั้นสมัยมหาลัยคนหนึ่งครับ ช่วงนี้เขามาทำงานนอกสถานที่ที่เมืองตูเฉิงพอดี พวกเราไม่ได้เจอกันนานแล้ว เขาอยากนัดผมกินข้าวด้วยกัน อีกเดี๋ยวมีเวลาว่างพอดี ผมจึงตอบตกลงไป” กล่าวจบเฟิงถิงเซินจึงถามว่า “ไปด้วยกันไหม?”ตอนที่เธอรู้จักกับเฟิงถิงเซิน ตอนนั้นเขาจบการศึกษาแล้วแม้ในชีวิตประจำวันเธอจะเคยเห็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยมหาลัยของเขามาบ้าง แต่เพื่อนร่วมชั้นดูเหมือนจะเป็นความสัมพันธ์แบบผิวเผินแต่เพื่อนร่วมชั้นที่ติดต่อกับเขาตอนนี้ดูเหมือนสนิทสนมมากกว่ากลุ่มก่อนหน้านี้เธอพยักหน้าพลางกล่าว “ได้สิ”เฟิงถิงเซินยังคุยกับคนอื่นต่ออีกสักพัก ตอนที่ใกล้จะถึงเวลาแล้วก็มุ่งหน้าไปร้านอาหารที่นัดเพื่อนไว้แล้วเพื่อนร่วมชั้นของเฟิงถิงเซินคนนี้ เป็นคนสัญชาติฟอนดูตาเชื้อสายจีน ชื่อว่าหลี่เช่อ หน้าตาดีเขามา