All Chapters of คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว: Chapter 441 - Chapter 450

ช่วงบ่าย หลังหลินอู๋ทำธุระเสร็จ คิดอยากจะนัดเฟิงถิงเซินให้ไปกินมื้อเย็นด้วยกัน เลยโทรศัพท์ไปหาหลายสายทว่ากลับติดต่อไม่ได้เลย สุดท้ายเธอจึงโทรศัพท์ไปหาเฉิงหยวนผู้เป็นเลขาของเขาแทนหลังเฉิงหยวนรับสาย เธอก็เอ่ยถามทันที “ฉันโทรศัพท์ติดต่อเฟิงถิงเซินไม่ได้เลย เขากำลังยุ่งอยู่เหรอ?”เฉิงหยวนได้ยินแบบนั้นก็ตกใจไม่น้อย เขาว่า “ตอนบ่ายบอสต้องบินไปดูงานที่ต่างประเทศ คุณยังไม่ทราบเหรอครับ?”หลินอู๋ชะงักงันเธอไม่รู้เรื่องเลยเฟิงถิงเซินไม่ได้บอกเธอ“ที่เขาไปดูงานนี่เป็นการตัดสินใจในวันนี้เลยเหรอ?”“ครับ”ต่อให้เป็นการตัดสินใจเฉพาะหน้าในวันนี้เลย อย่างน้อยก็ต้องมีเวลาโทรศัพท์หรือส่งข้อความมาให้เธอแต่นี่เขากลับไม่ได้บอกอะไรเธอเลย...เมื่อนึกถึงตรงนี้ เธอจึงเงียบลงไปเล็กน้อยหลังเงียบไปสักพัก เธอจึงคว้ากระเป๋าขึ้นแล้วเดินออกจากห้องทำงานไปพลาง โทรศัพท์หาเฟิงจิ่งซินไปพลางเฟิงจิ่งซินกำลังนอนต่อจิ๊กซอว์อยู่ในห้องรับแขก ครั้นเห็นว่าเธอโทรเข้ามาจึงรีบกดรับสายอย่างรวดเร็ว “น้าอู๋อู๋?”“จ้ะ” หลินอู๋พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ซินซินถึงบ้านหรือยังเอ่ย?”เฟิงจิ่งซินว่า “ถึงแล้วค่ะ”หลินอู๋ยิ้มพลา

ไม่ใช่แค่คุณยายซุนกับหลินอู๋เท่านั้น แต่คนอื่น ๆ เองก็คิดถึงจุดนี้เช่นกันซุนลี่เหยาถึงกับพูดเยาะเย้ยออกมาตรง ๆ ว่า “เมื่อก่อนหนูก็เคยพูดไปแล้วไง ว่าเธอไม่ได้มีความสามารถอะไรขนาดนั้น พวกคุณยายก็เอาแต่ไม่เชื่อ”เซี่ยงหรูฟางยิ้มพลางว่า “ก็คิดไม่ถึงว่าหล่อจะกล้าได้ถึงขนาดนั้น ถึงกับกล้าสร้างเรื่องหลอกลวงต่อหน้าคนมากมายขนาดนั้นไม่ใช่หรือไง? ใช่ไหม เสี่ยวอู๋?”หลินอู๋ไม่ได้พูดอะไร ทว่าเธอกลับค่อย ๆ ยกยิ้มมุมปากตอนนี้เองที่ซุนลี่เหยาพูดขึ้นด้วยความดีใจอีกว่า “พอพูดแบบนี้ ไว้นังคนชั้นต่ำนั่นหย่าขาดเรียบร้อยแล้ว คิดจะแต่งงานเข้าตระกูลอวี้ก็คงจะไม่ใช่เรื่องง่ายแล้วละ”ความสามารถของหรงฉือนั้นเกินจริงอยู่บ้าง โอกาสที่วันข้างหน้าจะได้แต่งงานเข้าไปอยู่ในตระกูลเศรษฐีก็ยากจะคาดเดา หมายความว่า ไม่ว่าจะเป็นหรงฉือหรือตระกูลหรงก็ดี หากในวันข้างหน้าคิดอยากจะผงาดเฉิดฉายขึ้นมา เกรงว่าโอกาสนั้นน่าจะรางเลือนยิ่งกว่าเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พวกคุณยายซุนกับซุนลี่เหยาก็อารมณ์ดีขึ้นไม่น้อยหลังขึ้นรถ คุณยายซุนจึงยิ้มแย้มพลางว่า “วันพุธหน้าก็เป็นวันสุดท้ายของช่วงทบทวนตัวเองแล้ว ไว้ถิงเซินกลับมาจากต่างประเทศ พ

คนที่นับวันรอคอยหรงฉือหย่านั้นไม่ได้มีเพียงแค่อวี้มั่วซวินกับจี้ชิงเยว่เท่านั้น แต่ยังมีเฮ่อฉางปั่วด้วยอีกคนดังนั้น นอกจากอวี้มั่วซวินแล้ว เฮ่อฉางปั่วก็เป็นอีกคนที่รู้ว่าวันพฤหัสบดีเป็นวันที่หรงฉือกับเฟิงถิงเซินไปรับทะเบียนหย่าช่วงนี้เขามักจะออกไปดูงานที่นอกเมืองเขาเลยตั้งใจกลับมาในเช้ามืดวันพฤหัสบดีหลังกลับมาถึงบ้านและได้พักสองสามชั่วโมง ก็เป็นเวลาสิบโมงกว่า ๆ แล้ว พอจัดการธุระของตัวเองได้สักพัก ในที่สุดเขาจึงโทรไปหาฉีอวี้หมิงด้วยอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป“ช่วงนี้ฉันยุ่งตลอด ไม่ได้กินข้าวกับนายแล้วก็ถิงเซินมานานแล้ว เที่ยง ๆ เรียกถิงเซินมากินข้าวด้วยกันสิ?”ฉีอวี้หมิงว่า “ฉันน่ะไม่มีปัญหาหรอก แต่ตอนนี้ถิงเซินมันไม่ว่าง มันไปดูงานที่ต่างประเทศตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนแล้ว จนตอนนี้ยังไม่กลับมาเลย”หัวใจของเฮ่อฉางปั่วบีบรัดทันที “ถิงเซิน... ไปดูงาน?”อย่างนั้นก็แสดงว่า วันนี้พวกเขาสองคนยังไม่ได้ไปรับทะเบียนหย่า?ช่วงนี้เขาไม่ค่อยได้ติดต่อกับพวกเฟิงถิงเซินแล้วก็หลินอู๋เลย ที่เขาโทรศัพท์มาหาฉีอวี้หมิง จริง ๆ แล้วก็อยากจะสืบเรื่องการหย่าของเฟิงถิงเซินกับหรงฉือจากฉีอวี้หมิงถ้าพวกเขา

สองสามวันต่อมา หรงฉือยังคงยุ่งกับงานเหมือนเช่นเคยหลายวันมานี้ เป็นเพราะเธอต้องออกเช้ากลับดึกทุกวัน ส่วนเฟิงจิ่งซินนั้น แม้ว่าจะมาอยู่ที่บ้านตระกูลหรงแล้ว ทว่าระยะเวลาที่พวกเธอสองแม่ลูกได้ใช้ร่วมกันนั้นมีไม่มากส่วนเฟิงถิงเซินที่แม้ว่าจะงานยุ่ง แต่ก็ได้ยินมาว่ามักจะโทรมาคุยกับเฟิงจิ่งซินทุกวันแต่ว่าตอนที่พวกเขาสองคนพ่อลูกคุยโทรศัพท์กันนั้นเธอล้วนไม่ได้อยู่ด้วย เธอเลยไม่รู้ว่าตอนที่พวกเขาสองคนพ่อลูกคุยโทรศัพท์กันนั้นคุยอะไรกันบ้างวันเกิดของเฟิงจิ่งซินตรงกับวันศุกร์อาจจะเป็นเพราะปกติแล้วเฟิงถิงเซินมอบความรักความห่วงใยให้เธอเต็มที่ พอใกล้จะถึงวันเกิดของเฟิงจิ่งซินแล้ว ต้องรู้ว่าเฟิงถิงเซินแน่ใจแล้วว่ากลับมาไม่ทันฉลองวันเกิดเธอ เฟิงจิ่งซินกลับไม่ได้ผิดหวังอะไรมากนัก แต่กอดแขนของหรงฉือไว้พลางพูดว่า “ไม่เป็นไร มีแม่ฉลองวันเกิดกับหนูก็พอแล้ว”ครั้นรู้ว่าหรงฉืองานยุ่ง วันเกิดของเฟิงจิ่งซินเลยมีเวลาฉลองกับเธอไม่มากเท่าไรนัก อาจจะทำได้เพียงต้มบะหมี่อายุยืนกับให้ของขวัญเธอเท่านั้น เฟิงจิ่งซินก็ออกจะผิดหวังไม่น้อยเธอไม่ได้กินเค้กที่หรงฉือทำมานานแล้วเลยคิดถึงไม่น้อยเธอคิดว่าอย่างน้อย

เมื่อขึ้นไปชั้นบน เฟิงจิ่งซินแกะของขวัญที่เฟิงถิงเซินมอบให้ไปพลาง พูดคุยกับหรงฉือไปพลางหรงฉือนั่งฟังอยู่ข้าง ๆ เป็นตอนนี้เองที่โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเฟิงถิงเซินส่งข้อความมาหาเธอ[บ่ายพรุ่งนี้ผมยังต้องกลับไปจัดการธุระที่ประเทศเอนาวา เรื่องหย่าน่าจะต้องเลื่อนเวลาออกไปอีกหนึ่งอาทิตย์]หรงฉืออ่านแล้วก็ขมวดคิ้ว เธอเริ่มพิมพ์ตอบกลับข้อความของเฟิงถิงเซิน[เช้าวันจันทร์ค่อยกลับไปประเทศเอนาวาไม่ได้เหรอ?]เฟิงถิงเซินตอบกลับมาอย่างรวดเร็ว[ผมลองแล้ว แต่ไม่ได้ผล ขอโทษนะ]หรงฉือเม้มปาก ไม่ได้ส่งข้อความกลับไปอีกอาจจะเพราะรู้ว่าเธอโกรธแล้ว เฟิงถิงเซินถึงได้ส่งข้อความเข้ามาอีกฉบับ เพื่อรับปากกับเธอ [ต่อให้วันศุกร์หน้าผมกลับมาไม่ทัน แต่ผมจะกลับมาให้ทันก่อนวันจันทร์ของอีกสองอาทิตย์หน้าแน่นอน เรื่องนี้คุณสบายใจได้]ในเมื่อเฟิงถิงเซินบอกเวลากลับที่แน่ชัดมาแล้ว หรงฉือก็พอจะเข้าใจเธอวางโทรศัพท์ลงโดยไม่ได้ตอบอะไรซึ่งเฟิงถิงเซินก็อาจจะรู้ว่าที่จริงแล้วเธอเห็นข้อความแล้ว แต่เธอไม่ได้ตอบเขา เขาจึงไม่ได้ส่งข้อความไปหาเธออีกหลังเฟิงจิ่งซินคุยกับหรงฉือไปได้สักพักก็รู้สึกง่วง ไม่นานนักก็หลับไปอย่า