All Chapters of เหมืองร้อนซ่อนสวาท: Chapter 11 - Chapter 20

“แบบนี้ไม่แฟร์เลยนะคะ” กลอยใจทักท้วงอย่างหัวเสีย “คุณภูไม่เคยกลับมาดูแลท่านเลย แม้แต่ตอนที่ท่านป่วยหนัก แต่กลับได้ทุกอย่างไปงั้นเหรอ!”ภูเมฆยิ้มกริ่ม แอบรู้สึกสะใจเล็ก ๆ ที่เห็นผู้หญิงแพศยาคนนี้ร้อนรนและไม่มีความสุข“คนไม่อยากได้ แต่กลับได้ ก็งงดีนะครับ เหมืองกระจอก ๆ นี่น่ารำคาญชะมัด” คำว่าน่ารำคาญเขาเจาะจงไปทางขวัญชีวามากกว่า หลังจากที่เขาเห็นว่าเธอยังสวมแหวนวงนั้นอยู่...“ฮึ่ม!” ทนายวิเชียรกระแอมในลำคอ “หยุดเถียงกันก่อนครับ ผมยังอ่านไม่จบ ท่านระบุไว้ด้วยว่า คุณภูเมฆจะได้ทุกอย่างตามพินัยกรรมก็ต่อเมื่อ คุณภูมาเป็นนายเหมืองของที่นี่ และดูแลคุณรุ่งอรุณเสมือนเลือดเนื้อเชื้อไขของตนเอง หากคุณภูทิ้งเหมืองหรือขายไป หรือไม่ดูแลคุณรุ่งอรุณ ทรัพย์สินทุกอย่างที่คุณภูได้รับจะตกเป็นของคุณรุ่งอรุณแต่เพียงผู้เดียวครับ”หลังสิ้นคำของทนายวิเชียร ภูเมฆที่กระดี๊กระด๊าสะใจกลับหน้างัน...ขณะคนหน้าบูดอย่างกลอยใจกลับหน้าชื่นขึ้นอย่างมีความหวัง อดขำเล็ก ๆ ไม่ได้“อะไรนะครับ? ผมต้องมาอยู่ที่นี่เหรอ” เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าบิดาจะวางกับดักเขาแบบนี้“คุณภูคงไม่อยากมาอยู่ที่นี่?” กลอยใจค่อนข้างมั่นใจว่าภูเมฆไม่คิ

“สองคนนั้น?” ภูเมฆมองผ่านมู่ลี่ของห้องทำงาน เห็นละอุ่นกับขวัญชีวายืนคุยกันกระหนุงกระหนิงแล้วรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา “เป็นไรกัน?”“ใครครับ?” ดินแดนเงยหน้าจากเอกสารในมือแล้วมองเจ้านายอย่างสงสัย เวลานี้เขาสถาปนาตัวเองเป็นผู้ช่วยมือขวาของภูเมฆเรียบร้อยแล้ว ขณะละอุ่นผู้เป็นพี่ได้ขึ้นเป็นหัวหน้าช่างฝ่ายเครื่องกล หลังจากฝึกงานมาหลายปีจนชำนาญ “พี่ชายนาย...กับ...เสมียน!”ดินแดนทำหน้าเซ็งก่อนจะพูดออกมา “เฮ่อ ความจริงเธอเป็นแฟนผมเองแหละครับ แต่เราไม่ได้บอกใคร เพราะเธอไม่อยากมีเรื่องกับพวกผู้หญิงในเมืองนี้ ย้ำนะครับ ไม่ใช่แค่ในเหมือง แต่ผู้หญิงทั้งเมืองครับ นายหัวก็เห็นใช่มั้ยครับ ว่าผมหล่อแค่ไหน”ภูเมฆอึ้งจนตัวชา เมื่อได้รู้ว่าเธอมีคนรักแล้ว...“ผมล้อเล่นน่ะครับ! ฮ่า ๆ” อยู่ ๆ ดินแดนก็โพล่งออกมาแล้วหัวเราะชอบใจ ทำเหมือนเขาเป็นเพื่อนเล่นของเจ้านายอย่างนั้นล่ะ “แต่ผมชอบขวัญมากเลยครับ พยายามจีบอยู่!”“เหรอ?” ภูเมฆอยากจะเขกกะบาลลูกน้องสักที โทษฐานที่ทำให้ใจเขาสั่น แต่กระนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล “นายอุ่นก็ด้วยสินะ”“คู่นี้เค้าสนิทกันมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ ผมว่าขวัญคิดกับพี่อุ่นแบบเพื่อนมา

“รู้สึกยังไงเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงเยาะหยาม ใบหน้าเย้ยหยัน ทั้งที่หัวใจมันเจ็บปวดอยู่ลึก ๆขวัญชีวารู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ เขาก็แค่อยากรู้ว่าเธอเสียใจมากมั้ยที่ต้องเป็นนางบำเรอสวาทให้เขา ภายใต้เงื่อนไขที่ทำให้เธอไร้ค่าเหมือนไม่ใช่คน และไม่ได้รับความรักจากเขาเหมือนสมัยเด็กอีกแล้ว หากคำตอบเป็นไปตามที่เขาคาด มันก็จะทำให้เขาสะใจไม่น้อยเลย“อย่ารุนแรงนักนะคะ”เขาหัวเราะออกมา สายตาดูถูกมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมขยับฝีเท้าเข้าหาเธอ “จะเคลมว่าเป็นครั้งแรกสินะ จะให้เชื่อใช่มั้ยว่าสิบปีที่ผ่านมา ไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหนเลย ไม่เคยให้ใครแตะต้องเลย ฮึ?”เธอเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่ายิ่งโตขึ้น เขาก็ยิ่งเก่ง เรื่องการพูดให้คนอื่นเสียใจ เขาคงอยากให้เธอเกลียดเขาเหมือนกันสินะ แต่ขอโทษเถอะ เธอรู้ว่าเขากำลังแสร้งทำ เขาแค่อยากเอาชนะเธอ เขาแค่อยากให้เธอเจ็บ“ถ้าคุณคิดว่าฉันสกปรก ก็ใส่ถุงยางสิคะ”เขาชะงักนิดหน่อย...ไม่น่าปากดีเลย...โดนเธอขัดขวางความสุขจนได้ เพราะลึก ๆ แล้วก็รู้อยู่หรอกว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงแบบนั้น หากเธอเห็นเรื่องเซ็กส์เป็นแค่กิจกรรมสนุกระหว่างหญิงชาย ตอนที่คบกันตอนอายุสิบห้า เขาก็คงได้เธอไปแล้ว

ขวัญชีวาหอบความเจ็บปวดกลับมาที่บ้านพักอันเงียบเหงาของตัวเอง เดินผ่านต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นที่เคยนัดเจอกันบ่อย ๆ แล้วก็ให้รู้สึกใจหายและเสียดายอย่างบอกไม่ถูก... เธออดคิดไม่ได้ว่า...หากไม่เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นในคืนวันนั้นเมื่อสิบปีก่อน หากผู้หญิงในรถของนายเหมืองไม่ใช่พี่สาวของเธอ...วันนี้เธอกับเขาจะเป็นยังไง ไม่แน่ว่าอาจจะแต่งงานกันแล้วก็ได้“มันคงเป็นโชคชะตาที่กำหนดไว้ เราสองคนถึงต้องมาเจ็บปวดแบบนี้”น้ำตาของเธอไหล หัวใจของเธอร้องไห้ แต่ริมฝีปากกลับคลี่ยิ้มออกมา...“ที่ฉันทำไป...เพราะฉันรักคุณ” เพราะเธอรักเขา เธอจึงยอมให้เขาย่ำยี เธอไม่ได้ทำเพื่อใครเลย แต่เธอทำเพื่อตัวเองต่างหาก เธอตัดสินใจแล้ว ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของเขา ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะต่ำต้อยที่สุด หรือไม่อยู่ในสายตาของเขาเลย แต่เธอก็พร้อมจะทำ“ฉันสัญญาว่าฉันจะรักคุณไปจนวันตาย แม้คุณจะไม่ได้รู้สึกเหมือนเดิมแล้ว”เธอจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งนั้น เธอจะเจียมตัว เจียมใจ ไม่หือไม่อือ ยอมเป็นเบี้ยล่างของเขา และยอมเป็นทาสรักของเขาจนกว่าจะหมดลมหายใจ !วันนี้ท้องฟ้าสดใสทีเดียว...ภูเมฆรู้สึกอารมณ์ดีขณะดื่มกาแฟเอสเพลสโซ่ร้อนกรุ่นอยู่ที่ริมระเบียงของ

“อืม...” เธอหลับตานิ่ง ปล่อยให้เขาจูบตามความพอใจ มอบกายให้เขาบำเรอความสุขของตัวเองอย่างเต็มที่ เท่าที่เขาต้องการ“อ่าห์” ริมฝีปากร้อนครางแผ่วเบา ยามระบายไปทั่วลำคอ แล้วไล่ลงไปบดจูบเนินอกอวบ“โอววว...” ฝ่ามือใหญ่ขยำบีบเต้าอวบโตนุ่มหยุ่นอย่างแรง พร้อมปลายนิ้วไล้ป่ายปัดหัวนมสีสวยถี่ยิบจนมันแข็งคัด ก่อนจะใช้ปากรวบดูดแล้วเลียไล้อย่างสาสมใจในรสชาติ ลิ้นร้อนตวันวนสร้างความเสียวซ่านจนเธอสะท้านสยิวไปทั้งกายใบหน้าคร้ามก่ำแดงไปด้วยไฟราคะ เมื่อเลื่อนขึ้นมาบดขยี้ริมฝีปากเธออย่างเมามันส์ แลกลิ้นโรมรันพันตูเหมือนจะสูบวิญญาณเธอให้หมดสิ้น“อูวววว...อืมมม...” แม้เป็นจูบที่รุนแรง แต่เธอก็สุขสมใจที่ได้จูบกับเขา จึงสวมกอดกายแกร่งเอาไว้ไม่ยอมปล่อย ลูบไล้กล้ามเนื้อบนแผ่นหลังอย่างหลงใหล โหยหา และกระหายในรสสวาท“อะ...” อยู่ ๆ เขาก็รวบใต้แก้มก้นของเธอขึ้นแล้วอุ้มพาเธอไปวางลงบนลานหินใต้โพรงถ้ำ อย่างทะนุถนอม จากนั้นเขาก็ขึ้นไปนอนคร่อมร่างเธอไว้ จ้องมองเธอด้วยสายตาร้อนแรงเธอคิดว่าเขาจะสอดใส่เธอจนหนำใจในวินาทีนี้ แต่เธอคิดผิด เขากลับเลื่อนตัวลงไปตรงช่วงกลางลำตัวของเธอ ก้มเข้าหาเนินสวาทอวบอูมแล้วชำแรกร่องฉ่ำด้วย