All Chapters of Cluelessly Yours : Chapter 21 - Chapter 30

Elara’s P.O.V.Hindi ko alam kung anong mas nakakagulat—yung bigat ng mga matang sumusunod sa akin sa hallway, o 'yung mga pabulong na tawa na pilit tinatakpan ng paper folder.Inis kong naikuyom ang kamao ko. “Lagot sa’kin ‘yang Jerry na ‘yon. Kakalbuhin ko talaga siya—‘wag lang siyang magkamaling magpakita sa’kin.”“Teka lang, girl. Opis hours pa ‘to. ‘Wag ka munang rumampa ng war mode. Baka masisante tayo sa gagawin mo,” bulong ni Mix habang hinahawakan ang braso ko.Napahinga ako nang malalim, pilit pinapakalma ang umuusok kong sentido. “Yung tsismis na buntis ako? Fine. Totoo naman. Pero ‘yung si Theo raw ang ama?” Umiling ako, halos mapamura. “Tangina talaga. Gusto ko talagang upakan si Jerry.”“Excess me?”Parang may magic spell. Sabay kaming napalingon ni Mix. Nakatayo si Ms. Leah sa likod namin—crossed arms, raised brow, at ‘yung signature niyang deadpan expression. Hindi ko alam kung ilang segundo kaming napatitig sa kanya, pero pakiramdam ko isang buong quarter.Umangat ang

Elara’s P.O.V.“Bakla ka! Ano na na namang issue mo, teh?” sigaw ni Mix, nakapamewang at halos bumaon sa bungo ko ang matinis niyang boses. Napapikit na lang ako sa inis.“Sabi ko na, ‘wag kang gumawa ng gulo! Tapos may pa-elevator scene pa kayo ni Theo?” dagdag niya, sabay taas ng kilay. Huminga ako nang malalim bago sumagot.“Ehh, hindi naman namin sinadyang ma-stock sa elevator, diba?” Napairap ako habang pasimpleng lumingon-lingon.Breaktime na namin ngayon, pero sa halip na bumaba sa cafeteria, dito lang kami ni Mix nakatambay sa department. Sa dami ng nangyari kanina, wala na akong lakas pa para dumaan sa hallway at harapin sila. Sigurado ako, sa bawat bulungan at sulyap, ako na naman ang bida sa kwentuhan nila.“Teh, naman kasi!” ani Mix, sabay hampas sa braso ko ng clipboard na hawak niya. “Ano bang ginagawa niyo sa elevator, ha? Eh ang paalam mo lang sakin, mag-CCR ka?”Minsan talaga, mas matindi pa si Mix kesa kay Mama.“Gusto ko lang naman sanang mag-sorry sa kanya,” paliwa

Elara’s P.O.V."So, you are Elara?" tanong ng babaeng sa tansya ko ay nasa mid-40s. Nakasuot siya ng eleganteng formal dress—Dior, for sure. Yung cut, yung tela, yung fitting—luxury written all over it. Pero ang mas nakakasilaw sa lahat ay ang suot niyang Bvlgari Serpenti set—hindi lang necklace kundi buong koleksyon. Legit. Real. Hindi ito costume jewelry.Ibig sabihin, hindi ito kidnap. Hindi ito scam. Pero… anong kailangan niya sa ‘kin?Alangan akong napatingin kay Mix. Nagtama ang paningin namin. Tumango siya, parang sinasabing go ahead."O-opo," sagot ko, halos pa bulong. Mariin akong napalunok, saka palihim na kumapit sa braso ni Mix, seeking stability sa gitna ng kalituhan.Dinala kami ng tatlong lalaking kasama namin papunta sa isang bahay—well, mansion talaga. Hindi ko alam kung nasaan kami. Hindi pamilyar ang mga dinaanan naming daan. Pero isang bagay ang sigurado—nasa ibang mundo na kami.Ang mansion ay parang eksena sa movie. Napakalaki, napakaganda. Para kang nasa Europe,

Elara's P.O.V."Ano?" Napamaang kong tanong sa kanya. Pakiramdam ko nabingi na yata ako.Pretend to be his what...?"I know it's too much to ask but my mom won't stop bothering you if hindi ka papayag." Saglit akong natigilan nang hawakan niya ang kamay ko. Para akong napaso. Mabilis akong nag-iwas ng tingin pero hawak niya pa rin ang kamay ko.Hindi ako gumalaw. Nakatulala lang ako—feeling ko para akong robot na na-overheat."Hindi sa tinatakot kita but my mom... She's capable of something na kahit ako hindi kayang pigilan..." Nang makabawi ako, mabilis kong hinugot ang kamay ko sa pagkakahawak niya at mariing napakuyom—not because I was angry, but because ramdam ko na ang panginginig ng kamay ko."Just until the baby's born and undergo DNA test... just until then." Mariin akong napapikit. Feeling ko kapag nagsalita pa ako, manginginig na ang buong katawan ko. Hindi ako pwedeng mag-breakdown sa harap niya!Ano bang problema ko? Si Theo lang naman ang kausap ko. Ano bang nangyayari sa

Elara's P.O.V. Halos mag-t-twenty-five hours na rin simula noong pumayag ako sa gustong mangyari ni Ms. Yannie. At grabe... literal na bed rest lang ang ginagawa ko! Nakakabagot. Nandito lang ako sa loob ng guest room—na kwarto ko na rin ngayon. At guess what? Para akong donya na nakahilata lang buong araw. Pero this time, choice ko ’to. Wala lang, ganito siguro talaga kapag buntis? Nakakatamad bumangon, pero nabobored din ako kakahiga. Ano bang pwedeng gawin? Hmm? Alam ko na! Yung cellphone ko... "Yung cellphone ko? Nandito lang yun ah... Ay, oo nga pala." Napabuntong-hininga na lang ako nang maalalang kinumpiska pala ’yon ni Ms. Yannie dahil halos di na ako natulog kagabi kakapanood ng K-drama. Daig ko pa ang grounded na teenager sa sitwasyon kong to. Siyempre, sabi ni lola, bad daw para kay baby. Pero ang boring talaga! I need my phone now. Mabilis kong pinindot ang bell button. Sinadya nilang ikabit ’yon dito sa kama para sa emergency purposes daw—so ako, this is an emergenc