All Chapters of หลงกลรัก รุ่นพี่วิศวะข้างห้อง: Chapter 21 - Chapter 30

“ปรางก็รักพี่ตะวันค่ะ”ตะวันเหมือนกับได้ปลดแอกอะไรบางอย่าง เมื่อเธอพูดคำนี้ออกมา เขาถึงกับยิ้มได้ และหันมาจูบเธอแรง ๆ อีกครั้ง“เมื่อกี้ปรางบอกรักพี่เหรอ พูดใหม่อีกทีสิ”“ปรางรักพี่ค่ะ อ๊ะ…ซี๊ด…จะย้ำทำไมคะ”“พูดอีก เร็วเข้า”“รักค่ะ อ๊าา ปราง...รักพี่ตะวัน อ๊าา แรงอีกค่ะที่รัก อ๊าาา”“พูดอีกเร็วเข้าเมียจ๋า ผัวอยากฟังทั้งคืนเลย อาาา เสียวมาก ต้องแบบนี้สิ ดีมาก ตอดแรงมาก อาา... พี่รักปรางนะครับ”ทั้งคืนทั้งคู่ได้แต่บอกรักกัน สลับกับเปลี่ยนท่าทางไปหลายท่า สุดท้ายคืนนี้ ทั้งคู่ก็ต้องเปลี่ยนมานอนที่ห้องของตะวันแทน เพราะห้องของมะปรางนอนต่อไม่ได้แล้ว“อื้อ พอแล้ว จะทำห้องนี้เลอะอีกไม่ได้แล้วนะคะ อ๊าา พี่ตะวันพอก่อน นี่ดึกแล้ว”“พรุ่งนี้ค่อยไปช่วยกันทำความสะอาด แต่ตอนนี้พี่ยังรักปรางไม่พอเลย หันมาหน่อย ขอดูดปากอีกหน่อย”เสียงน้ำลายและลิ้นที่รัวกันพัลวันอีกครั้ง ดังขึ้นหลังจากที่ทั้งคู่เปลี่ยนเตียง เพราะตะวันที่เร่งกระตุ้นจนมะปรางเสร็จรุนแรง และทำที่นอนเปียก พวกเขาจึงย้ายมาที่ห้องของตะวันแทน และเริ่มขย่มเตียงกันอีกรอบ“อ๊าา อย่านอกใจปรางเชียว ไม่งั้นจะเอาให้ตาย”“กลัวแล้วจ้าเมียจ๋า เอาให้ตายเล

“ไม่ใช่สักหน่อย ไม่รู้นี่ว่าอันจะนัดกับพี่ภาวิชญ์เอาไว้ ตกลงสองคนนี้มันยังไงแน่คะ”ตะวันดึงหนังสือ และกระเป๋าของเธอมาถือรวมกับของเขา และจับมือเธอเดินออกมาจากหอสมุด“ไม่ต้องไปอยากรู้เรื่องของคนอื่นนักหรอก เพื่อนปรางไม่บอกเหรอ”“ก็บอกแหละ แต่อยากรู้ว่าเพื่อนพี่คิดจะทำอะไร จะหลอกยัยอันหรือเปล่า”“เพื่อนปรางเป็นเด็กเหรอ ถึงจะให้ใครหลอกได้น่ะ กลับบ้านได้แล้วพี่หิวข้าวมากเลย”“วันนี้อยากกินกุ้งเผา”“งั้นก็รีบไปเลยเร็วเข้า”“บ่นอย่างกับคนแก่”“เพี๊ยะ!”“พี่ตะวัน! ที่นี่มหาลัยนะคะ”“แค่ตบก้นเบา ๆ เองน่า มันเขี้ยวนี่นา รีบขึ้นรถเถอะ”“หมาแก่โรคจิต”“ว่ายังไงนะ”มะปรางเดินขึ้นรถไปแล้ว ตะวันปิดประตูให้ และเดินไปที่ฝั่งคนขับ เมื่อรถของเขาวิ่งออกไปจากหน้าหอสมุด บางคนที่นั่งดูอยู่ที่ชั้นสาม ก็ยืนมองและนิ่งไปสักพัก“ไอ้จักร กลับได้แล้ว”“เออ ๆ เดี๋ยวตามไป”สายตาของจักร ยังมองตามรถหรูที่วิ่งออกไป และยิ้มออกมา“ถ้ามะปรางรู้ว่า ก่อนหน้านี้มึงวางแผนอะไรเอาไว้ เธอจะยังคบกับมึงอยู่หรือเปล่า จตุรเทพวิศวะ หึ เทพส้นตีนอะไรกัน กูจะเอามะปรางคืนมาจากมึงให้ได้ ไอ้พวกวิศวะกะล่อน”สามวันถัดมาอันตราหยุดเรียนอีกครั

มะปรางเริ่มขมวดคิ้ว และหันมามองหน้าเขาอีกครั้ง “อะไรนะ! พี่หมายความว่า…”เขาลงทุนซื้อถุงยางกล่องใหญ่มาตั้งวางที่ห้อง จ้างผู้หญิงที่รู้จักมาที่ห้องไม่ซ้ำหน้าในแต่ละวัน เพื่อร้องครางที่ริมผนังห้อง เพื่อให้คนอีกฝั่งได้ยิน“พี่ทำแบบนั้นทำไมกัน มันทุเรศเกินไปแล้ว มีผู้หญิงคนไหนยอมทำบ้า ๆ แบบนั้นบ้าง”“ก็มีนะ เยอะเลยด้วย ไม่เห็นเหรอว่าไม่ซ้ำคนเลย ครั้งละสามพัน ห้าพันแล้วแต่จะเรียก”“พี่จะบ้าเหรอ”“เพราะพี่อยากให้ปรางหันมาสนใจ และอยากรู้ว่าคนข้างห้องเป็นใคร อย่างน้อยคนที่เคยอยู่กับแฟนมาก่อน ก็ต้องสนใจบ้าง ไม่คิดว่าจะใจแข็งกว่าที่คิด”“พี่ต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ”“ก็ไอ้ก้องบอกว่า ผู้หญิงชอบเอาชนะ ชอบคนที่มีประสบการณ์โชกโชน เก่งเรื่องบนเตียง ใครจะรู้ว่ามันโกหกละ”“แล้วไม่มีบ้างเหรอคะที่…เอาจริง ๆ”“ไม่มีหรอก พี่ไม่ได้เป็นคนสำส่อนขนาดนั้น ก่อนหน้านั้นอาจจะใช่แต่ไม่เคยมาทำที่นี่แน่ ที่นี่น่ะที่ทำจริงมีแค่ปรางคนเดียวเท่านั้นแหละ พี่ดีใจมากเลยนะ ที่สุดท้ายก็จีบติดเสียที เฝ้ามองมาเป็นปี กว่าจะได้จีบก็ต้องรอให้ปรางเลิกกับแฟนก่อน อุตส่าห์ไปดูท่าทีที่คณะ จนควงผู้หญิงที่นั่นตั้งหลายคน”“อย่าบอกว่าที่พี่ควง

คอนโด“นี่อะไรน่ะปราง ไปถอดออกเลย กระโปรงสั้นขนาดนี้ใส่เข้าไปได้ยังไง นั่งก็เห็นไปถึงไหนแล้ว”“แต่มันไม่มีตัวอื่นแล้วนี่คะ ถ้าไม่ใส่ไปก็ไม่มีแล้ว”“พี่บอกแล้วไงว่าไปซื้อใหม่ ทำไมตัวนี้ยังโผล่มาอีก”“ก็มันใส่สบาย น่า…พี่ก็อย่าโมโหไปเลย แค่วันเดียวเอง อีกอย่างมีเรียนแค่ที่คณะ นะคะ”“ไม่เอา มันสั้นเกินไป”“พี่ตะวัน แต่มันไม่มีตัวอื่นแล้ว…น๊า…”เธอพยายามใช้หน้าอกเบียดให้เขายอมฟัง เธอชอบกระโปรงตัวนี้มากเพราะมันใส่สบาย อีกอย่างเวลาใส่ก็ทำให้มั่นใจ แต่เพราะมันแหวกข้าง เวลาตะวันเห็นก็ไม่ค่อยพอใจ เพราะเขาไม่ชอบให้เธอใส่สั้นเกินไป และไม่ชอบให้คนอื่นมอง“ไปเปลี่ยน”“อื้อ…ไม่เอาน่าอย่างอนสิคะ เดี๋ยวไม่หล่อนะ”“หยุดเลยไม่ต้องมาอ้อน…อือ…”มะปรางเริ่มใช้ไม้ตายจัดการเขา เธอยอมจูบและรุกก่อน ตะวันเริ่มคล้อยตาม และถูกเธอผลักไปที่โซฟา“จะทำอะไร ยังไงพี่ก็ไม่เปลี่ยนใจหรอกนะ ไปเปลี่ยนเลย ปราง…จะทำอะไร ไม่ต้องมาใช้ไม้นี้เลยนะ”มะปรางปลดกระดุมชุดนักศึกษาออก เผยให้เห็นหน้าอกอวบตรงหน้า แฟนหนุ่มของเธอแพ้หน้าอกเธอที่สุด ไม่นานก็ถอดเสื้อนักศึกษาทิ้ง ตะวันรู้แผนการของเธอดี เขาจึงสนองทันที นี่ยังไม่ถึงเวลาออกไปเรีย

กว่าทั้งคู่จะได้เดินออกมา ร้านก็เกือบจะปิดแล้ว หลังจากนั้นตะวันก็พาเธอไปกินข้าวก่อนจะพากลับ พร้อมกับชุดใหม่ที่เขายอมให้เธอซื้อ พอใส่ถึงปีหน้า ถ้ารูปร่างเธอไม่เปลี่ยนคอนโดเมื่อเดินเข้าห้องมาได้ ตะวันก็เอาชุดใหม่ที่พึ่งซื้อมาวันนี้ใส่ตะกร้า ส่วนมะปรางกำลังเลือกกระโปรง เอาไปส่งซักพร้อมกับเขา เมื่อเรียกคนมารับผ้าไปซักแล้ว เขาจึงเดินมาหาเธอ“ได้เวลาทำตามสัญญาแล้วครับ ไปเลย”“วันนี้เลยเหรอคะ”“วันนี้สิ จะเบี้ยวเหรอ”“ไม่ใช่สักหน่อย ก็แค่อยากอาบน้ำก่อนไม่ได้เหรอ”“ถ่วงเวลา”“ก็นี่มันยังไม่ดึกเลย อีกอย่างถ้าเสียงดังไปจะทำยังไงละ”“รอบห้องของเราไม่มีห้องอื่นอยู่สักหน่อย ที่จริงทั้งชั้นนี้เป็นของพี่ทั้งหมด พ่อพี่เป็นหุ้นส่วนเจ้าของโครงการ ทั้งตึกนี้มีแต่พนักงานของพ่อพี่อยู่ ส่วนคนอื่นก็เป็นคนเช่าเหมือนปรางก่อนหน้านี้”“ทำไมพี่ไม่เคยบอกปรางเลย”“ก็นึกว่ารู้แล้ว ไม่งั้นปรางจะมาอยู่ข้างห้องพี่ได้ยังไง”“ก็พี่บอกว่าเป็นห้องของพี่ชาย”“ก็ไม่ผิดนี่ แต่ไม่ได้บอกว่ามีแค่ห้องเดียวสักหน่อย”“สรุปก็คือ…”“ทั้งชั้นนี้ ฝั่งนี้ตอนนี้นอกจากเราแล้ว ไม่มีใครอยู่ ส่วนฝั่งตรงข้ามก็ไม่ต้องไปยุ่งกับเขาหรอกมั้ง ตอ