All Chapters of เกิดใหม่ทั้งทีได้ลูกมาสองแถมสามีอีกหนึ่งคน: Chapter 171 - Chapter 180

นางเก็บแก่นอสูรที่แยกมาได้เข้าถุงเฉียนคุน จัดแจงที่นอนให้ตัวเองใหม่ ครั้งนี้นางกางข่ายมนตร์ให้แน่นหนากว่าเดิม คืนนั้นนอนหลับไปด้วยความสงบเงียบดังที่ตั้งใจหวัง ไม่มีใครมารบกวนนางอีกจนสามารถตื่นมารับรุ่งอรุณใหม่ได้อย่างสดใสเด็กหญิงเหยียดกายหลังโดดลงจากเปล นางยืดเส้นยืดสายแล้วคืนสภาพให้พลังธาตุไม้ที่นางหยิบยืมมาใช้เมื่อคืน เนื้อเมื่อวานที่ล่ามายังเหลืออยู่นางจึงย่างมันจากกองไฟที่ทำทิ้งไว้เมื่อวาน หลังจากอิ่มท้องแล้วก็เดินทางต่อ ไม่รู้ทางฝั่งผู้ชมเห็นอะไรไปแล้วบ้าง นางไม่แน่ใจว่าการถ่ายทอดมุมมองภาพจากฝั่งนี้มีปัจจัยอะไรหนุนนำหรือใช้สิ่งใดเป็นสื่อกลาง ก็หวังว่าจะไม่ถ่ายภาพน่าอายของนางออกไปให้ใครเห็น เช้าวันนี้ก็ยังต้อนรับนางด้วยเสียงคำรามของสัตว์อสูรตัวใหญ่ เสียงระเบิดดินจากที่ไกล ๆ เสียงฝูงนกแตกรัง เป็นสนามไล่ล่าที่สมกับการล่าสัตว์อสูรโดยแท้หลังจากกินจนอิ่มท้องนางก็สำรวจเส้นทางอื่นต่อทั้งยังเก็บวัตถุดิบสมุนไพรที่หาเจอระหว่างทางไปด้วย นางเก็บสมุนไพรมาได้หลายกำ ก้ม ๆ เงย ๆ จนได้พืชเต็มถุง ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงสะท้อนของสัตว์คำรามดังกังวานมา ฉินหลิวซีหันกลับทันที เพียงพริบตาเดียวเจ้าของ

เข้าสู่วันที่สามของการแข่งขันล่าสัตว์อสูร บนต้นไม้ที่นางสร้างเปลจากพลังธาตุเอาไว้ เด็กหญิงเทแก่นอสูรออกมานับ แก่นอสูรมีสีเฉพาะของมัน ยิ่งบริสุทธิ์มากสีสันของมันก็ยิ่งสดใสและมีความบริสุทธิ์สูง โอกาสที่จะนำไปหลอมแล้วล้มเหลวนั้นเป็นไปได้น้อย หากได้แก่นสัตว์อสูรที่มีสีอื่นปะปนมากเกินไปโอกาสที่จะล้มเหลวมีสูงกว่าฉินหลิวซีนอนจนกระทั่งเป็นเวลาสาย จึงค่อยคิดขยับตัวหลายวันมานี้นางแทบไม่ได้นอนเลย ซึ่งสำหรับเด็กแปดขวบ ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก เวลาที่การแข่งขันสิ้นสุดลงเป็นเวลาเดียวกับที่ประตูเปิดเมื่อวันสามก่อนนางยังมีเวลาอยู่ที่นี่อีกประมาณหนึ่ง การแข่งขันนี้จัดขึ้นห้าปีครั้ง กว่าจะได้กลับมาเก็บสมุนไพรระดับปานกลางและระดับสูงพวกนี้อีกก็ต้องรอถึงขนาดนั้น ตอนนี้มีโอกาสที่เก็บเกี่ยวนางต้องกอบโกยให้เต็มที่ฉินหลิวซีล่าสัตว์อสูรเพิ่มได้อีกสองตัว และเก็บสมุนไพรไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงเวลา นางมารอใกล้บริเวณทางเข้าป่า ตรงนั้นมีผู้เข้าแข่งขันอีกหลายคนซ่อนตัวอยู่ บ้างก็จับกลุ่มกันอย่างเปิดเผย บ้างก็อยู่กับศิษย์สำนักของตนเองจากที่นางกะด้วยสายตาคนเริ่มทยอยมารวมกันได้ห้าสิบคนแล้ว ไม่รู้ว่าเหลือร

“ท่านพี่! ท่านฟื้นแล้ว!” เขาโผเข้ากอดพี่สาวแน่นจนนางร้องโอดโอยขึ้นมาถึงได้ยอมปล่อย“ขะ ข้าขอโทษ ๆ ท่านเจ็บแผลหรือ” พอเห็นพี่สาวร้องเขาก็ทำอะไรไม่ถูกยิ่งกว่าเดิม“ไม่เป็นไรไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย เจ้าก็ระวังหน่อยแล้วกันช่วงนี้ จนกว่าแผลข้าจะหาย” เสียงของนางแหบแห้งจนน่าเป็นห่วง หน้าของนางยังซีดอยู่ ฉินซือหยวนจึงเข้าไปช่วยพยุงนางให้เดินง่ายขึ้นอีกฝั่งหนึ่งของบริเวณนี้มีเวทีไม้ซึ่งถูกยกสูงนำมาตั้งเอาไว้ การประกาศผลกำลังจะเริ่มแล้วทุกคนต่างตื่นเต้นกับผลการแข่งขัน ยกเว้นก็แต่เด็กหญิงผู้บาดเจ็บ นางไม่สนใจผลคะแนนสักเท่าไร เพราะของที่ได้มาระหว่างเก็บเกี่ยวก็มากพออยู่แล้ว ไม่มีอะไรทำให้นางรู้สึกตื่นเต้นได้ในตอนนี้ อีกทั้งอาการบาดเจ็บยังเด่นชัดกว่าอะไรทั้งหมด นางไม่มีแก่ใจจะฟังด้วยซ้ำว่าคนมอบรางวัลเป็นใคร หรือพูดอะไรอยู่กลับกันน้องชายของนางดูตื่นเต้นมาก สายตาเขาจดจ่ออยู่บนเวทีนั่นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เขาจะได้ช่วยฟังให้ข้าด้วยอาการบาดเจ็บภายในนางใช้พลังปราณค่อย ๆ ฟื้นฟูมันได้ ส่วนอาการบาดเจ็บภายนอกแม้จะหายเร็วกว่าคนทั่วไป แต่ก็ใช้เวลามากกว่าการรักษาอวัยวะภายในเล็กน้อย หากได้รับพลังปราณบริสุทธิ์

เมื่อมีแผนจะลงไปที่เมืองพร้อมกับอาจารย์ใน เช้าวันรุ่งขึ้น ฉินซือหยวนก็ถูกพี่สาวซ้อมมือให้อย่างหนักหน่วงชนิดที่ว่าเห็นสมุนไพรก็ทำหน้าขยาด“ข้าจำเป็นต้องจำด้วยหรือ อย่างไรท่านพี่ก็จะบอกข้าอยู่ดี”“ฝึกไว้ก็ไม่เสียหายสักหน่อย จะเป็นผู้ช่วยข้า หากถึงคราวที่ข้าละมือไม่ได้ แต่มีคนรอตรวจอีกมากมายก็จะไม่ช่วยทุ่นแรงกันหน่อยหรือ”“แต่มันเยอะมากเลยนะ...” เขามองสมุนไพรต่างชนิดกันที่วางเรียงรายอยู่แล้วก็รู้สึกมวนท้องขึ้นมา“ค่อย ๆ จำไปเดี๋ยวก็จำได้เอง ข้าไม่ถึงกับจะบีบคั้นให้เจ้าจำได้วันนี้พรุ่งนี้เสียเมื่อไหร่”ก่อนหน้านี้เขาจำได้แต่สมุนไพรพื้นฐานที่พวกจอมยุทธ์ใช้รักษาแผลกันอย่างฉุกเฉิน เป็นพืชที่หาได้ทั่วไปตามป่าเขา ตอนนี้ต้องจำเพิ่มแล้ว รู้สึกเหมือนมีกองตำราอย่างหนาราวสิบเล่มมากองตรงหน้าก็ไม่ปานระหว่างน้องชายกำลังจดบันทึกสมุนไพรแต่ละชนิดลงสมุดพกส่วนตัว ฉินหลิวซีก็มาเร่งการเจริญเติบโตของสมุนไพรให้โตทันใช้ และนำไปขายได้ในสัปดาห์ที่จะถึงนี้บางส่วนนำไปปลูกในมิติลับของนางที่ในตอนนี้เต็มไปด้วยสมุนไพรวิญญาณ ส่วนที่เคยโล่งของนางตอนนี้เต็มไปด้วยสมุนไพรแทบทุกระดับทั้งต่ำ กลาง สูง และพวกที่มีอายุหลายร้

“เพราะเขาจะมองเราเป็นเด็กน่ะสิ เสียงข้าแม้จะเล็กเหมือนกัน แต่ก็พอจะดัดให้ดูโตขึ้นกว่าอายุได้ ถึงแม้เจ้าจะตัวเล็กกว่าข้า แต่สวมผ้าคลุมไว้เช่นนี้และไม่พูดอะไรเลยก็จะเป็นบุคคลปริศนา พวกเขาเดาไม่ออกหรอกว่าอาจเป็นเผ่าพันธุ์ที่อายุยืนนานหรือเปล่า”ถึงแม้ไม่ค่อยเข้าใจ แต่เขาก็ทำตามที่พี่สาวต้องการ ที่โลกนี้เองก็มีเผ่าพันธุ์อื่น เพียงแต่หาได้น้อยจนแทบไม่มีบันทึกปรากฏว่าพบเจอในช่วงร้อยปีมานี้เลย หากเป็นเช่นนี้การที่นางนำท้อมรกตมาฝากประมูลก็จะดูสมเหตุสมผลขึ้นมา“ติดต่อเรื่องใดเจ้าคะ” สตรีนางหนึ่งประจำการอยู่ที่ด้านหลังอาคาร ซึ่งเป็นพื้นที่เฉพาะของคนที่จะมาติดต่อฝากบางอย่างร่วมประมูล หรือแม้แต่รับสินค้าที่ประมูลไปแล้ว“ข้าต้องการฝากสิ่งหนึ่งร่วมประมูล กำหนดการเร็วที่สุดที่จะถึงคือวันไหน”“เราจะมีการประมูลในตอนเย็นของวันพรุ่งนี้พอดี หากไม่แล้วท่านก็สามารถนำของสิ่งนั้นร่วมประมูลได้ในอีกห้าวันหลังจากนี้”“เข้าใจแล้ว ข้าขอร่วมลงประมูลเย็นพรุ่งนี้”“สิ่งของที่ท่านนำมา หากพิจารณาแล้วว่าสามารถนำมาร่วมได้จะมีการหักส่วนแบ่งให้กับทางเราครึ่งหนึ่ง เงื่อนไขนี้ยินยอมหรือไม่เจ้าคะ”“ยินยอม”เงื่อนไขนี้ไม่ว่าอ