All Chapters of Rekindled Romance After Divorce: Chapter 141 - Chapter 150

LUMALIM ANG TINGIN kay Everly ng ama habang makailang beses iniiling na ang ulo. Hindi makapaniwala na pumapabor pa rin ang anak sa asawa sa kabila ng mga ginawa nitong pasakit noon sa kanya. Nakikita niya na mahal pa rin ni Everly ang kumag na lalaki na kung hindi lang sa anak ay kanina pa naupakan niya. “Ano pa ang hindi ko pwedeng sabihin sa kanya? Palagi na lang ikinakasama iyon ng loob mo kahit na deserve niya ang mapagsalitaan ng masakit. Anak, hindi naman pwede lagi kang magiging maunawain!”Hindi na sinagot ni Everly ang ama. Sa halip ay tiningnan na ang asawa at pinilit na itong nginitian.“Halika na, Roscoe. Ihahatid na kita sa labas.”Sinulyapan na ni Roscoe ang biyenan na halata pa rin ang galit sa kanya. Naiintindihan naman niya ito kung saan nagmumula. Ang hindi niya lang maintindihan ay ang mga pinagsasabi nito sa kanya dahil sa malabo. “Bumalik ka rin agad Everly at papunta dito si Harvey upang bisitahin ang Lolo mo! Estimahin mo siya dahil ikaw din ang sadya niya.”

DIRE-DIRETSO ANG LAKAD ni Everly patungo sa sofa habang nakasimangot na sa ama. Ilang beses niya rin itong inirapan. Alam niya kung sino ang tinutukoy ng ama. Hindi na niya kailangan pang tanungin dahil alam naman niyang si Roscoe pa rin ang paksa na kanilang nais na pag-usapan at ayaw niya na doon. “Still glaring at me? Sa kabila ng mga ginawa niya sa’yo, mahal mo pa rin? Aba, gumising ka na nga!” patuloy ng amang hindi nagpaawat kahit na alam niyang hindi na maganda ang timpla ng anak.“Dad, hindi naman iyon ganun kadali—” “Pilitin mo! Akala ko ba tanggap mo na? Huwag ka ng magpapaloko sa kanya. Kapag iyan minahal mo pa rin sa kabila ng mga ginawa niya sa'yo, katangahan na ang tawag diyan at hindi pagmamahal na tunay.” “Pinipilit ko naman, Daddy, pero huwag mo akong madaliin na kalimutan siya sa dami ng pinagsamahan namin. Ilang taon din iyon, hindi ba? Saka, huwag niyo na akong pakialaman. I can managed myself!”“Ilang taon na ikaw lang ang nagmamahal.” pagtatama ng ama na ikina

PINAGTAASAN NA SIYA ni Roscoe ng isang kilay. Naglalaro na ang pagiging sarkastiko nito sa kanyang mga mata sa naging katanungan ni Everly. Mukha ba siyang naglalaro? Mukha ba siyang hindi seryoso? “Ano sa tingin mo? Bibilhin ko ba iyon kung hindi? Tingin mo sa akin ay mag-aaksaya lang ng pera?”Tumikhim na si Jose upang kunin ang kanilang atensyon na mag-asawa. Iba na ang nararamdaman niya sa daloy ng kanilang usapan. Hindi naman nakaligtas iyon sa pandinig nina Everly at Roscoe sa harapan nila.“Pasensya na, Mr. Ross. Hindi lang kami nagkakaintindihan nitong asawa ko. Hindi niya rin kasi alam na bibilhin ko ang lupa kaya marahil ay nasabi niya ang bagay na iyon sa inyo. Si Harvey lang ang alam niya.”“Ah, ganun ba? Understandable naman pala. Hindi niya alam kaya marahil ay nasabi niya nga iyon.”Kinuha ni Roscoe ang pagkakataong iyon upang kunin ang loob ng matanda at hilingin na sa kanya ipagkatiwala ang lupa kahit na wala naman siyang plano pang paggagamitan ng bibilhin niyang iy

BAHAGYANG UMATRAS NA si Roscoe na sinamantala ni Everly upang makatakas sa hawak nito, ngunit bago pa siya makalayo nahuli na naman nito ang isa niyang braso. Binuksan ni Roscoe ang pintuan ng likod na bahagi ng sasakyan at ipinasok ang bulto ng asawa doon. Bago pa makawala si Everly ay pumasok na rin si Roscoe at dinaganan ang kanyang katawan na napahiga na sa backseat. Sa bigat at lakas nito, hindi na niya nagawang makapalag o kahit man lang ang mabuksan ang kabilang pintuan. The lights in the car were dim, and Everly eyes were stubborn and ruthless sa kabila ng ginawa ng asawa. Roscoe, who had long been accustomed to the love in Everly's eyes, felt uncomfortable every time he saw such emotions. Parang ibang babae ang kanyang kaharap at hindi ang asawang minsang sobrang minahal siya ng bongga.“Hindi ba at ito naman ang gusto mo? Bakit nagpapanggap ka pang inosente at puro sa harap ko? I won't laugh at you even if you scream, Everly…” ngisi pa ni Roscoe, tila ba dapat pang magpasala

PARANG KUNG SINONG haring naupo na si Roscoe sa harap ng pagkain. Lumapit sa kanya si Everly. Inabutan na siya ng utensils at nilapagan na ng baso ng tubig na inilagay lang ni Roscoe sa gilid ng plato niya. Ito ang unang pagkakataon na umupo silang dalawa sa hapag-kainan nang magkaharap. Hindi makapaniwala si Everly na ang taong pinakamamahal niya noon ay kumakain ng noodles na niluto niya ngayon na habang unti-unti na siyang bumibitaw papalayo sa kanya.'Noong mahal ko pa siya nang lubos, gusto ko na palagi lang na magluto ng pagkain para sa kanya pero ayaw niya namang kainin. Nag-iinarte pa nga siya! Pero ngayon, sa hindi inaasahang pagkakataon makakatikim siya ng luto ko?’ “Kumain ka ng mainit kada sasakit ang tiyan mo, tiyak na mawawala ang kirot niyan.” Everly lowered her head and said softly, hindi niya alam kung papakinggan ba siya nito o hindi. “Alam mo na wala kang magandang appetite, kaya dapat maging mas regular sa iyo ang tatlong beses na pagkain sa loob ng isang araw. Hu