Semua Bab Rekindled Romance After Divorce: Bab 131 - Bab 140

LUMAKAD NG PAPALAYO si Everly sa kanilang lamesa nang hindi lumilingon. Batid niyang nakatingin sa likod niya si Lizzy na lihim na nagdiriwang sa pag-aakalang nainis na naman siya nito. Tama naman ito, nakaka-depress na makasama ang babae. Hindi siya dumiretso sa banyo gaya ng paalam niya. Sa cashier siya nagpunta upang magbayad na para mamaya ay hindi na iyon maging hustle sa kanya. Ayaw niyang makita si Roscoe na patungo din doon. Magdadahilan na lang siya kung bakit siya biglang nawala o baka bumalik pa din siya sa loob. “Miss bills nga ng table na iyon.”Namilog na ang mga mata ni Everly nang makita kung sino ang nagsalita. Dapat ay linya niya iyon ngunit naunahan siya ni Roscoe na walang kahit na anong emosyon ang mukha niya. Lumingon ito sa banda niya kung kaya naman nagtama ang kanilang mga mata. Naputol langn iyon nang i-abot na ng cashier ang amount na kailangang bayaran kung magkano ito. Pinasadahan lang iyon ng tingin ni Roscoe at ini-abot na ang hawak niyang card sa cashi

HINDI MAGAWANG MAKASAGOT na ni Roscoe na agad ng binawi ang paningin kay Everly. Tahimik niyang pinaandar ang sasakyan. Gumalaw pa ang adams apple niya kahit nakatingin ang mga mata sa kalsada. Ibinaling naman ni Everly ang mata sa labas ng bintana ng sasakyan. Sa gilid ng kalsadang kasalukuyang binabagtas nila ng mga sandaling iyon. Hindi niya magawang makapagtanong kung saan sila pupunta dahil napakalinaw na hindi pauwi ng mansion ang kalsadang tinutumbok ng sasakyan. Hinintay niyang tumigil na lang iyon sa isang private na restaurant. Unang bumaba si Roscoe ng sasakyan. Tahimik na binuksan ang pintuan sa gilid ni Everly.“Anong ginagawa natin dito?”“Baba na.”Labag man sa loob ni Everly ay napilitan siyang bumaba. Hindi siya nito tatantanan hangga’t di ginagawa ang gusto nito. Kakaunti lang ang mga shops sa lugar na iyon. Tahimik siyang sinundan ni Everly. Tinulak na nito ang pintuan ng isang restaurant, isang lalaki ang lumabas dito na mukhang nasa thirties na. Ngumiti lang ito n

KINUHA NA NI Everly ang kanyang cellphone at nagtuloy siya sa kanilang conversation. Tandang-tanda niya pa noon ang pagiging makulit niya na e-add siya nito sa kanyang social media account kahit na labag iyon sa loob ni Roscoe. Ilang beses siya nitong ni-reject na syempre masakit sa kalooban niya. Mukha bang hindi worth it na makipag-friend sa kanya? Marami siyang messages dito na mostly ay seen lang ng asawa. May mga reply man doon ngunit bilang lang sa daliri niya. Pagkaraan ng ilang sandali ay nagtipa si Everly ng kanyang message para sa kanyang asawa. Everly:Maraming salamat sa dinner, Roscoe. Pasensya na kung umalis ako agad. Pinag-isipan kong mabuti ang gagawin ko. Kung hindi related sa divorce ang pag-uusapan natin, marapat lang na magkaroon tayo ng distansya sa isa’t-isa. No need to reply.Pagka-send niya noon at nakita niyang na-seen na ni Roscoe, mabilis niyang pinindot ang blocked. Kailangan na niyang putulin ang communication nila. Doon niya sisimulan iyon. Naisip niya n

SA PUNTONG IYON ay hindi na mapalagay ang loob ni Lizzy. Pumunta doon si Roscoe at hinahanap nito si Everly? Bakit? Ano ang kailangan nilang pag-usapan? Bakit kailangan pa nitong sadyain ang babaeng iyon sa kanyang trabaho ngayon?“Got it, lalabas na ako.” ani Everly na yumukod lang kay Dorothy bago tuluyang pamarsta ng lumabas. Humabol ang mga mata ni Lizzy sa likod na Everly kung kaya naman lalo pang hindi siya mapalagay sa loob ng kanilang office. Ano ba talaga ang kailangan ni Roscoe kay Everly? Hindi kaya nalaman na niya ang katotohanan na hindi naman siya ang nagligtas sa kanya kung hindi si Everly? Imposible naman iyon. May source siya. Nakarating sana agad sa kanya.“Ayos ka lang, Lizzy?” pasimpleng bulong sa kanya ni Nadia nang makita ang pagkabalisa niya. “Hmm, huwag mo na lang akong pansinin.” Sa lounge ng hospital ay walang emosyong binuksan ni Everly ang pintuan. Agad niyang nakita si Roscoe na prenteng nakaupo sa sofa. He was wearing a black suit, looking down at a ma

MARAHAS NA HINABLOT na ni Roscoe ang isang kamay ni Everly na muling humawak sa pintuan ng kanyang kotse at tangka na namang pumasok na doon. Hinila ni Everly ang kanyang braso ngunit ayaw naman iyong bitawan ni Roscoe. “Hindi ka pwedeng magmaneho sa ganyang kondisyon. Baka maaksidente ka pa. Delikado. Ihahatid na kita sa hospital.” “Hindi na kailangan, kaya ko naman. Tumabi ka diyan.” “Everly makinig ka naman sa akin, sinabi ko na ngang delikado hindi ba?!” sigaw na ni Roscoe upang mahimasmasan ito, “Wala akong ibang gagawin sa’yo. Ipagda-drive kita papuntang hospital. Nagmamadali ka di ba? Ihahatid kita!” Pagkatapos niyang sabihin iyon ay sapilitan niyang hinawakan sa isang braso si Everly ay pwersahang hinila patungo ng kanyang sasakyan. Wala na siyang pakialam kung magalit man ito sa kanya basta hindi niya ito papayagang magmaneho. Kahit na alam niya sa kanyang sarili na kaya naman ni Everly na gawin iyon, hindi pa rin siya makakapayag na gawin ito.Paano kung may masamang man