Semua Bab Savage Billionaire Series 7: Hendrick Montañez: Bab 51 - Bab 60

“Hindi ko pa rin maintindihan, Ate. Kahit tawag o kaya sulat na nagsasabing buhay siya ay hindi niya man lang nagawa? Sa loob ng seventeen years, hindi niya man lang ba naisip iyon?” sunod-sunod na mga tanong ni Luke. Bakas pa sa mukha nito hindi maitagong hinanakit para sa kanilang ama.Laica heaved out a sigh as she looked at her brother. Magkaharap silang nakaupo sa dining table ng mga ito. Ang Tita Beth naman nila ay inaayos sa ibabaw ng mesa ang mga pagkaing iniluto nito kanina. Maya’t maya pa nga ang palitan nila ng tingin ng kanilang tiyahin habang naglalabas ng sama ng loob si Luke, bagay na hinahayaan lang nilang gawin nito.It was already lunch time. Kanina pa siyang alas-nueve ng umaga sa bahay ng dalawa. Matapos ng nangyari kahapon ay hindi siya mapapanatag hangga’t hindi niya nakakausap si Luke. Kaya naman, bago pa umalis si Hendrick para pumasok sa trabaho nito ay nagpaabiso na siyang aalis para dalawin ang tiyahin niya’t kapatid. Nagpresinta pa sana ito na ihatid siya n

Ilang mahihinang katok na ang naririnig ni Laica mula sa labas ng silid na kinaroroonan niya pero hindi pa rin siya bumabangon mula sa higaan. Kanina pa siya gising pero hindi pa rin siya lumalabas sa kuwartong iyon, ang kuwarto ni Luke.It has been a week since she decided to stay there. Matapos ng naging huling pagtatalo nila ni Hendrick ay umalis siya sa condo unit nito at mas piniling makasama ang tiyahin niya at kapatid. Bagay iyon na hindi sinang-ayunan ng kanyang asawa. Sa hindi na niya mabilang na pagkakataon sa loob ng isang linggo ay makailang ulit nang pumaroon si Hendrick upang pakiusapan siyang umuwi na sa unit nito, bagay na hindi niya ginagawa.She was hurt. Pakiramdam niya pa ay mas ininda niya ang ginawa nito kaysa sa kaalamang buhay pala ang kanilang ama at hindi man lang sila binalikan. She must be so in love with him that the thought of him planning that really broke her heart.Ni hindi niya kayang isipin kung ano ba ang mga pinag-uusapan nito at ni Tracey. Ano pa

Tuwid na napatayo si Laica nang tuloy-tuloy na naglakad si Valentino papasok sa kanilang bakuran. Madali iyong nagawa ng matandang lalaki dahil sa nakabukas ang gate ng bahay. Naglakad nga ito palapit at huminto ilang hakbang na lamang ang layo mula sa kanya.Laica swallowed hard as she followed the old man with her gaze. Halata na rin ang katandaan dito at hindi rin maikakaila ang nakangingilag na awrang mayroon ito. Katunayan, ito ang uri ng tao na katatakutang lapitan ninoman dahil sa paraan nito ng pagkilos. He looked dangerous... o marahil, kaya ganoon na lamang ang impresyon niya rito ay dahil sa minsan na niya itong nahuling gumagawa ng kasamaan noon.“Magandang araw... Laica,” wika nito. Mababa ang tinig ng matandang lalaki pero bakas ang diin ng pagkakabigkas nito sa bawat salita, lalong-lalo na sa kanyang pangalan.“M-Mr. Amador,” nauutal niyang saad kasabay ng disimuladong pag-atras palapit kay Luke. Ngayon ay nasa may entrada na rin siya ng bahay, halos nakaharang sa kanya

Mariin ang naging pagpikit ni Laica nang tumindi na ang pananakit na nadarama niya sa kanyang puson. Kanina pa siya nakadarama ng pananakit ng kanyang katawan na gusto niyang isiping dahil sa ginawang sapilitang pagpapasakay sa kanya ni Ramon sa kotse ng mga ito.But now it felt different. Mas naging prominente na ang sakit na nararanasan niya. Hindi niya pa maiwasang lukuban ng pinaghalong takot at kaba. Ilang araw na rin siyang naghihinala sa totoong kalagayan niya, bagay na hindi niya lang lubusang napagtutuunan ng pansin dahil na rin sa sunod-sunod na problemang dumating sa buhay niya. Mas nangibabaw sa kanya ang sakit na sanhi ng ginawa ni Hendrick kaysa ang unahing alamin kung tama ba ang hinala niya sa kanyang sarili nitong mga nakalipas na araw.And she must be right after all. Dama niya na ang mga sintomas pero ipinagpalagay niya na ang pagsama ng pakiramdam na nararamdaman niya ay sanhi lang ng mga problemang kanyang kinakaharap. Ngayon niya lang din napagtanto na ilang ling

Isang tinig ng nagsasalita ang nagpagising sa diwa ni Laica. Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata saka iginala ang kanyang paningin sa kabuuan ng silid na kinaroroonan niya. Isang tingin pa lang ay alam na niyang nasa ospital siya at kasalukuyan siyang nasa loob ng isang private room niyon.Agad niyang pinakiramdaman ang kanyang sarili. Sa kabila ng mga nangyari ay bahagya nang guminhawa ang kanyang pakiramdam. Though, alam niya, kahit hindi pa siya nakahaharap sa salamin, na bakas pa rin ang mga pasa niya sa mukha at mga braso. Ganoon pa man ay ipinagpapasalamat niya na ligtas na siya ngayon at malayo na kay Valentino.Hindi niya pa nga maiwasang balikan sa kanyang isipan ang mga nangyari. Ang huli niyang natatandaan ay ang pakikipagpalitan ng putok ng baril ng mga awtoridad sa mga tauhan ni Valentino. Then, her husband had to fight with his uncle just to save her. Matapos niyon, hindi na naging malinaw sa kanya ang lahat.Marahan na niyang nilingon ang bahaging pinanggag