All Chapters of Ang Supladong Bilyonaryo at ang kanyang Maid: Chapter 251 - Chapter 259

Ang Binatang Mapagmahal at Ang Nawalang Dalaga Hershey Sinamahan ako ni Ralph sa opisina ko. Dito rin siya magtatrabaho online dahil gusto pa rin niyang ma-maintain ko raw ang tamang pag-inom ng gamot ko.Dahil half day lang muna ang pasok ko ay mamaya lang rin aalis na kaming dalawa. May dinner kami kasama ang grandparents ko. Nandito na kami sa opisina at sobrang ang dami kong nakain. Nabusog ako sa masasarap na pagkain kaya nagtimpla si Ralph ng tea para sa aming dalawa. "Do you think payagan nila akong titira na sa bahay mo?" wala sa sariling tanong ko. "What?" gulat na bulalas ni Ralph. Lumapit ako sa kanya at yumakap sa likuran niya . "I want to be with you every day. Parang wala na akong pakialam kapag magalit pa sila. Ang tanda ko na for God's sake!" "Sa tingin mo, hindi manggugulo ang Nanay mo kapag ibinahay na kita, babe?" "Wala na siyang dapat pakialam sa atin dahil nasa legal age na ako. She should let me have my own family. Hindi 'yung minamanipula niya ako. You k

Ang Binatang Mapagmahal at Ang Nawalang Dalaga Hershey Habang nagluluto kami sa harap ng mainit na ihawan, ramdam ko ang masayang hangin ng gabi. Tahimik na naglalaro sa paligid ang amoy ng inihaw na pusit, hipon, at tahong. Si Kuya ay abala sa pagbaligtad ng mga iniihaw habang si Ate Tiffany ay nag-aasikaso ng sawsawan. Ako naman nakaupo lang ayaw nilang gumalaw ako. Kaya pinagmamasdan ko na lang sila at sa unang pagkakataon, parang normal lang ang lahat. Parang nawala na ang galit, tampuhan o lamat sa pagitan naming magkapatid. "Kuya, baka masunog na ‘yang iniihaw mo,” natatawa kong sabi habang tinuturo ang pusit. Napatawa rin siya, "Ikaw talaga puro ka reklamo. Kababaliktad ko lang kaya. Pero kanina halos di ka makapagsalita sa hiya." Puna ng Kuya ko sa akin. "Gano'n talaga medyo awkward pa at hindi pa tayo close. Alam mo naman, nakakagulat ka. Akala ko nga naglalambing lang si Ate Tiffany sa’yo, ‘yun pala ako ang niyakap mo,” sagot ko, sabay tawa naman ni ate Tiffany. "

Ang Binatang Mapagmahal at Ang Nawalang Dalaga Hershey "Sis, dinner natin sa mansion ng parents natin tonight," paalala ni Kuya nang dumaan sila ni Ate Tiffany sa opisina. Sinusulit na nilang mag-bonding na dalawa dahil babalik na ulit sa abroad si Ate Tiffany. Maiiwan na naman dito si Kuya. Ayaw naman kasi iwan ni Ate ang pagmo-modelo. Ayaw rin ni Kuya umalis dahil sa dami ng trabaho at kaso na hinahawakan niya. Kaya no choice sila LDR na naman sila. Pero support pa rin naman si Kuya. Ewan ko lang kung kailan mag-propose ng kasal si Kuya. Nasabi lang niya sa akin pero hindi ko alam kung naka-propose na o hindi pa. Next week kasi ang balik ni Ate sa abroad. "Opo, hindi ko nakakalimutan, kasasabi mo lang kaninang umaga sa message eh. Kabisado ko na po," irap ko. "Baka kasi nagdadalawang-isip ka naman. Sumabay ka na kina grandparents dahil doon rin sila magdi -dinner mamaya. Sige na, bye!" Yumakap na muna si Ate Tiffany bago sila umalis sa opisina ko. Kaya tumawag na ako kay Ral

Ang Binatang Mapagmahal at Ang Nawalang Dalaga Hershey "Babe, I'm going to America next week. May problema sa business ng daddy ko roon. I need to be there it's urgent," pagbabalita ni Ralph sa akin.Nandito na naman siya sa office ko. Kada free time niya bumibisita siya sa akin dito sa opisina. Kaya super love ko ang asawa kong ito. Nagulat ako at bahagya na nalungkot. Ibig sabihin lang ay magtatagal siya roon. Hindi yata ako sanay na magkalayo kaming dalawa. Ngayon pa lang, nalulungkot na ako. "Ilang araw ka roon?" mahina kong tanong. "I don't know, babe. May somabotahe sa shipping order ng mga materyales para sa pinapatayong condo units doo." "So magtatagal ka roon. Ngayon pa lang nalulungkot na ako," sabi ko. Ayoko naman na pigilan siya dahil business iyon ng yumaong ama nito. Wala na itong katuwang sa buhay at siya na lang ang nagpapalakad sa mga business na iniwan ng parents niya.Malaking responsibilidad iyon para sa kanya. Kaya saludo ako sa kasipagan niya. Ayoko rin

Eksena sa Airport Hershey Mas bumalatay ang lungkot sa aking mukha ng ilang oras na lang aalis na ng bansa si Ralph. Kumikirot ang puso ko ng hindi ko alam ang dahilan. Nasasaktan ako na wala akong magawa para matulungan siya, samahan siya, o kaya ay pigilan siya sa pag-alis. Sobrang mamimiss ko siya hindi ako sanay na malayo siya sa piling ko. Naiiyak na ako pero pinipigilan ko lang dahil ayoko naman maging selfish sa kanya. Alam kong mahalaga ito sa kanya, kaya kahit masakit, kakayanin ko na lang. Hindi naman siguro siya magtatagal sa abroad. May cellphone naman para sa komunikasyon naming dalawa. Maaga kaming nagtungo sa terminal, pero puno na ng tao ang Terminal 3. May mga pamilya na nagbibiruan, may mga nagmamadali, at may mga umiiyak na naghahatid. Pero ako? Tahimik lang habang hawak ang braso ni Ralph, na para bang kapag binitiwan ko ay mawawala siya agad. 'Yung ganitong pakiramdam na takot na takot akong mawala siya sa paningin ko. Suot niya ang dark blue jacket at bac