Semua Bab พลาด: Bab 101 - Bab 110

ฉันยื่นถ้วยหูฉลามให้เขา หน้าร้อนผ่าวไปหมด น้ำหวานผู้แรดลืม ตอนนี้หายไปไหน ทำไมฉันทำตัวไม่ถูกแบบนี้!“ขอบคุณนะ ว่าที่แฟนหมอสูติ” ฉันแทบอยากจะวิ่งขึ้นห้อง ปิดประตูแล้วกรี๊ดดัง ๆ แต่แม่ฉันเดินมาสะกิดฉันเสียก่อน!“อร่อยไหมคะคุณหมอ” แม่เดินยิ้มมาถาม ฉันได้แต่นั่งลงมองเขากิน จมูกโด่งจังสะบัดหน้า! ไม่เอาหวาน เธออย่า บุ่มบ่าม ทน!“มากครับ ขอบคุณนะครับ” แม่ฉันยิ้มดีใจก่อนจะเดินไปตักใส่ปิ่นโตมาวางไว้ให้คุณหมออีก“ฝากเอาไปให้พ่อแม่คุณหมอชิมด้วยนะ” แม่!ฉันหันควับมองหน้าแม่ทันที โอ้ยแม่ฉัน เกินหน้าเกินตาไปแล้ว!“ขอบคุณมากครับ” คุณหมอยกมือไหว้ขอบคุณแม่ พ่อแม่ฉันดูแฮปปี้มาก ก่อนที่แม่ฉันจะขอหมอนายเป็นแฟนซะเอง ฉันจึงรีบเดินมาส่งเขาขึ้นรถ ให้กลับทำงานก่อน“ฝันดีนะตัวแสบ”“ค่ะ ตั้งใจทำงานนะ สู้ ๆ ค่ะ” เขาลูบผมฉันอีกครั้ง ก่อนจะเอามือนุ่ม ๆ ดันหัวฉันเข้าไปหอม ‘ฟอด’“ได้กำลังใจแล้ว” ฉันยืนนิ่ง หน้าร้อนไปถึงหู ทำไมฉันรู้สึกเหมือนตัวเองน่าถนุถนอมยังไงอย่างงั้นเขาขับรถออกไปแล้ว เมื่อรถเขาออกจากบ้านฉันจึงรีบขึ้นห้องมาทำโปรเจคต่อทันที อีกสองวันฉันก็จะเรียนจบแล้ว! เย้ ๆ ฉันจะไปแรดให้เต็มที่ อิอิ‘ตึ้ง’ กลั

ฉันอายไม่รู้จะทำยังไง พี่ทีดูโอเคขึ้นมาก ถึงจะมีน้ำตาอยู่ ฉันดีใจที่พี่ทีเข้าใจ ต่อไปคงเป็นเวลาที่จะรักษาเราทุกอย่างฉันตัดสินใจเดินออกมาคุยกับพี่ทีข้างนอกสองคน มีหลายอย่างที่ฉันอยากคุยกับเขา และอยากฟังจากเขาเองด้วย“หวาน หวานเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ หวานมีสติ หวานดูไม่อารมณ์ร้อนเหมือนแต่ก่อน หวานมีเหตุผล หวานทำได้ไง” พี่ทีชมฉันและยิ้มให้ฉันเบา ๆ“ก็หวานเคยพลาดเพราะทำอะไรไม่มีสติไงคะ แต่ก่อนหวานดื้อไม่ฟังใคร คิดว่าตัวเองเก่ง พอเจอบทเรียน มันก็กลัวที่จะเป็นแบบนั้นอีก ซึ่งหวานก็ไม่ได้เปลี่ยนทั้งหมดได้ในวันเดียวหรอก หวานพยายามควบคุมทีละนิด ถ้าเป็นแต่ก่อนหวานคงตบเมย์ไปแล้ว เราเข้มแข็งบางทีก็ไม่จำเป็นต้องแสดงออกแบบก้าวร้าวก็ได้นิ หวานพยายามอยู่ พี่ทีลองมาพยายามด้วยกันสิ หวานว่าโอเคนะสบายใจดีอะ”พี่ทีขมวดคิ้วใส่ฉัน“พี่ไม่เคยเจอแบบนี้ พี่ไปไม่ถูก เอาจริง ๆ พี่หวังแต่ได้ พอเสียหวานไปเหมือนตัวเองเสียหลัก เครียดจนบางทีไม่มีสติ ฟุ้งซ่านไปหมด เพราะความเจ้าชู้แท้ ๆ”ก็ใช่ ถ้าพี่ทีไม่เจ้าชู้จะดีมาก“พี่ทีน่ารักจะตาย แค่เจ้าชู้เอง ซึ่งหวานรับไม่ได้ ฮ่า ๆ แต่หวานรู้นะ ว่าพี่ทีเลิกแล้ว ใช่มั้ย” เขาหัวเร

ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี ฉันขอบคุณอาจารย์ทุกคน ก่อนจะเดินลงมานั่งกับเพื่อน มือฉัน ยังจับสร้อยข้อมือกำลังใจนี้ตลอดเวลาฉันนึกถึงเขาขอบคุณนะคะ แต่รอหวานหน่อยนะเราสามคนแทบจะกระโดดฉีกเสื้อผ้าตัวเอง เพราะเรียนจบแล้ว! เรียนจบแล้วค่า!กรี๊ด... ใครจะมีหลัว ก็มีได้แล้วน๊า!ณีเวียกับแตงโม ต่างคนต่างรอแฟนมารับ ฉันเองก็รอเขามารับเหมือนกัน คุณหมอผู้งานยุ่งคนนั้น“นี่ถ้าเป็นแต่ก่อน เราไปหลังมอกินเหล้าแล้วฮ่า ๆ” ณีเวียเขย่าแขนพวกเราทุกคน ใช่สิ แต่ก่อนสอบเสร็จเที่ยวเฮฮา ไม่สนใจอะไร ตอนนี้ทำไม่ได้แล้ว มีลูกกันแล้ว ส่วนฉันก็ปลง สงสัยแก่“เราไปฉลองกันมั้ย ๆ” ณีเวียดี๊ด๊า ไม่ดูพุงตัวเองเลยนะชะนี“เดี๋ยวสวามีก็มารับแล้วนิ จะไปไหนได้ ดูท้องด้วยจ่ะสาว ๆ” พวกมันทำหน้ามุ่ย“เห็นมั้ยพอท้องก็หมดเวลาสนุก รู้งี้ป้องกันดีกว่า พร้อมเมื่อไหร่ค่อยมีเนอะ” ณีเวียหันไปบ่นพึมพำกับแตงโม“พวกแกไม่ตั้งใจเรียนเพศศึกษาเหมือนฉัน ฮ่า ๆ ท้อปฟอร์ม เรื่องเกรดบอกเลย”“นั่นสิ ได้หมอสูติมาเป็นแฟนคงท็อปฟอร์มไปอีก ฮ่า ๆ”ณีเวียล้อฉันจนฉันเบะปากใส่ เบื่อทะเลาะกับมัน เรื่องเถียงกับณีเวียเป็นเรื่องปกติจริง ๆ เถียงไปมาแต่เราไม่เคยทะเลาะ

เขายิ้มให้ฉัน ก่อนที่จะก้มลงมาบดจูบอีกรอบ ลิ้นอุ่น ๆ เราเริ่มคลอเคลียกัน ตวัดชิมรสหวานระมุนอบอุ่นอยู่ข้างในมือนุ่มของหมอสูติกำลังนวดคลึงเนินอกอวบฉันช้า ๆ ก่อนที่จะเลื่อนหน้าลงมาชิมรสชาติของเม็ดทับทิมสีสดบนยอดมันลิ้นนุ่มบดขยี้ฉันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เหมือนเขาอยากดูดกินทั้งทรวงอกสองข้างให้หมดไปอย่างไงอย่างงั้นหมอสูตินารีคนนี้ เขารู้ว่าจุดไหนไวต่อสัมผัส ซึ่งมันดีเหลือเกินเขาเลื่อนนิ้วยาวไล่ลงไปหว่างขา ก่อนสัมผัสนุ่มนวลเร่าร้อนเริ่มคืบคลานเข้ามา เมื่อหมอสูตินารีตรงหน้าเขาสำรวจทุกส่วนในร่างกายเขาค่อย ๆ ปลดกระโปรงพีชสีสดของฉันออก ก่อนจะใช้มือนุ่ม ๆ ลูบไล้ไปตาม จุดไวสัมผัสทั้งหลาย อื้ม... มันดีจัง“หมอคะ ทำไมดีแบบนี้ อื้ม...” แค่มือนุ่มสัมผัสเบา ๆ ฉันก็แทบจะครางกระเส่าออกมาเขายิ้มให้ฉัน ก่อนจะเริ่มดึงกางเกงในฉันลงช้า ๆ เขากำลังจะตรวจภายในเหรอเนี่ยฉันหอบหายใจเหนื่อย เหมือนใจจะขาดตั้งแต่ยังไม่เริ่ม อื้ม... มีแฟนเป็นหมอสูติมันดีแบบนี้นี่เอง จะตรวจแล้วใช่ไหม“อ๊ะ~ หมอคะ” แค่โดนนิ้วนุ่มแตะเบา ๆ กลับเหมือนฉันใจจะขาดเสียตรงนี้“ว่าไงครับ คนไข้” ฉันกำผ้าปูที่นอนสีเทาแน่นจนเขาเริ่มจับขาสองข้างฉัน

ตกเย็นหมอนายก็ขับรถมาส่งฉันที่บ้าน รถฉันจอดเน่าที่โรงพยาบาลเหมือนเดิม เขาจะทิ้งรถตัวเองไว้กับฉัน และค่อยขับรถฉันมาให้ทีหลัง ดีไหมล่ะ แฟนฉันเอง แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดกำลังจะเกิดขึ้น“สวัสดีครับ คุณพ่อคุณแม่” เมื่อเดินเข้ามาบ้าน พ่อกับแม่ฉันก็นั่งคุยกันอยู่พอดี น่าจะรู้ว่า... เมื่อคืน ฉันไม่ได้กลับบ้าน“อ้าว สวัสดีหมอ นั่ง ๆ” พ่อฉันเอง ส่วนแม่ฉันลุกจากโซฟามาควงแขนหมอนายแล้ว“กินอะไรกันมายังลูก” แม่ฉันถามหมอนาย ลูกอยู่นี่นะแม่ และเขาก็กินลูกแม่มาเมื่อคืน คงอิ่มแล้วล่ะ อุ๊บ!“ครับ เรียบร้อยแล้ว คุณพ่อคุณแม่ล่ะครับ” ความสุภาพอ่อนโยนเขา เอาชนะใจพ่อแม่ฉันเต็ม ๆ“เรียบร้อยแล้วลูก”“ครับ เอ่อ... ผมมีเรื่องจะขอโทษคุณพ่อกับคุณแม่ครับ” ขอโทษ? อะไร? พ่อกับแม่ฉันหยุดทำทุกอย่าง หันมามองหน้าหมอนายพร้อมกัน“ขอโทษอะไร” พ่อฉันถามสงสัย‘ตึก ตึก ตึก’ อะไรของเขา ใจฉันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะแล้ว“เมื่อคืน... ผมล่วงเกินน้องไปครับ ผมกราบขอโทษคุณพ่อ คุณแม่ด้วยนะครับ” หมอนายยกมือไหว้ขอโทษพ่อกับแม่ฉัน พ่อฉันนั่งเงียบ ตกใจ แม่ฉันก็ดูอึ้ง ๆ หันมามองหน้าฉัน“หวาน...” ฉันเม้มปากแน่น รอฟังคำตัดสินประหารชีวิต“ค่ะแม่ เอ่อ