All Chapters of พลาด: Chapter 111 - Chapter 120

ยินดีด้วยนะ ณีเวีย & คุณเซ็นพรุ่งนี้งานแต่งฉัน ฉันควรจะนอนพักผ่อน ดูตอนนี้สิ กี่โมงกี่ยาม ฉันยังยืนพะอืดพะอมอยู่หน้าห้องน้ำ ทั้งฉันและคุณชาย แพ้ท้องทั้งคู่ลูกจ๋า ฮือ... ทรมานทั้งปะป๊าหม่าม้าเลยนะ!“คุณ... ฉันจะอ้วก แหวะ” ฉันวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำ อ้วกออกมาหลายรอบ ทรมานชะมัด!ฉันเดินออกมา พร้อมสูดยาดมที่ถืออยู่รัว ๆ“จะได้นอนไหมวันนี้” ว่าที่สามีฉันถามนิ่ง ๆ เพราะทั้งวัน เขาก็อ้วก ลูกสองคนในท้องสลับกันทำพิษฉันเดินมึนมาที่เตียง คุณเซ็นเองก็ดมยาดมเหมือนกัน เดือนที่สามย่างเข้าเดือนที่สี่แล้ว เซ็นน้อยณีเวียน้อยฉันนอนลงข้าง ๆ เขา ก่อนที่มือหนาจะโอบกอดฉันไว้ ฉันพยายามนอนให้หลับ พรุ่งนี้แต่งงาน ต้องใช้พลังงานมหาศาลแต่... เวลา 03.54 ฉันหิว! ฉันหิว... หิวมาก คุณพระ!ฉันสะดุ้งตื่น กระสับกระส่ายนอนไม่หลับ ฉันหิวจริง ๆ ทั้งที่กินมากแล้ว เฮ้อ…ว่าที่สามียังหลับอยู่ไม่อยากปลุก คุณชายทำงานมาทั้งวัน แถมยังแพ้ท้องแทนฉันอีก ฉันสงสารเขา“คุณ... ตื่น!” แต่ฉันทำไม่ได้ ทั้งปลุก ทั้งไปเขย่าแขนเขารัว ๆ“หืม... กี่โมงแล้ว” ฉันลุกขึ้นนั่ง เปิดไฟหัวเตียง จ้องเขาไม่ละสายตา จะลุกหรือไม่ลุก!“กี่โมงไม่สนใจ ฉัน

สักพักใหญ่ เขาก็โทรตามฉันลงไป ฉันรีบขึ้นรถเขา ก่อนที่คุณหมอจะออกรถทันที สีหน้าเคร่งเครียดที่สุด“คุณหมอ เครียดเหรอคะ” ฉันเอื้อมไปบีบมือเขาเบา ๆ“เครียด ไม่ชอบเลย เกือบช่วยไม่ทัน เฮ้อ...” ฉันบีบมือเขาเบา ๆ อีกครั้ง คนจริงจังกับงาน“ไม่เป็นไรนะคะ แฟนหวานเก่ง ช่วยได้อยู่แล้วใช่ไหม” เขายิ้มเบา ๆ ก่อนจะหันมามองฉัน“รู้ไหมใคร” ฉันขมวดคิ้ว“ใครคะ”“แฟนของแฟนเก่าหวาน ดีที่ช่วยทัน สงสัยเครียดมาก ทั้งความดันทั้งระดับฮอร์โมน”ตายจริง เมย์เกือบแท้งเหรอเนี่ย สงสารเมย์ สงสารพี่ที พี่ทีคงจะเครียดน่าดู เฮ้อ!“แต่ก็ทันนิคะ เฮ้อ... ทันก็ดีแล้ว หวานบอกแล้วว่าแฟนหวานเก่ง” เขายกมือจับแก้มฉันเบา ๆ“ไม่ชอบเลย เคสตกเลือดแท้งลูก บางทีต้องผ่าเอาเด็กออกมาก่อน เห็นแล้วเครียด” เขาขับรถไปบ่นไป ว่าแต่จะไปไหน? ทำไมไม่บอกกัน“ไม่ต้องเครียดนะคะ รักหมอนะ” เขายิ้มออกมาทันที ก่อนจะจับมือฉันขึ้นไปจุมพิตเบา ๆ แทนเขาไม่บอกฉันเลยว่าไปไหน อยู่ ๆ ก็มาจอดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เขาพาฉันขึ้นลิฟต์มาชั้นบนสุด ซึ่งเป็นร้านอาหารเห็นวิวกรุงเทพมหานคร สวยจัง บรรยากาศดีโรแมนติกเหมือนเขาจองโต๊ะริมกระจกไว้แล้ว พนักงานเดินนำเรามานั่ง ร้านน

และแล้วเวลาผ่านไปเร็วมาก เมื่อวานหมอนายมาส่งฉันที่บ้านเพราะเขาเข้าเวรดึก กลัวฉันนอนเหงาที่คอนโดคนเดียว ส่วนวันนี้หน่ะเหรอ เขาเข้าเวรบ่าย สงสัยคงจะหลับอยู่ที่คอนโดฉันตื่นเช้ามาตรวจครรภ์ จัดการทุกอย่างเสร็จก็เริ่มหยอดลงไปทีละอันทีละอันจนครบหัวใจเต้น ‘ตึก ตึก’ ฉันตื่นเต้นกระสับกระส่าย มือสองข้างบีบกันแน่น ได้แต่นั่งรอให้ที่ตรวจครรภ์ทำปฏิกิริยาสักพักอื้ม... ผลคงจะออกแล้ว ดูเลยแล้วกัน!ฉันยื่นมือสั่น ๆ ไปหยิบที่ตรวจครรภ์อันแรกขึ้นมาดูคุณพระ! ฉันท้อง อีกอัน ฉันท้อง! อีกอัน ฉันท้อง!“กรี๊ด...”ฉันกรี๊ดลั่นห้องน้ำ เผลอกระโดดดีใจออกมาLine[ฉัน: Send Picture (รูปที่ตรวจครรภ์สามอันเรียงกัน)][Nivea: กรี๊ด...][TangMo: Omg! ดีไปอีก...][ฉัน: อย่าบอกใครนะเว้ย เอาไว้เซอร์ไพรส์สามี][Nivea: ระวังเจอเซอร์ไพรส์กลับ กิกิ]ณีเวีย![ฉัน: แฟนกูคนดีย์จ้ะ ไม่ใช่เสือ อิอิ][Nivea: เออ!][TangMo: เออ!]ฉันยิ้มดีใจถือที่ตรวจครรภ์สามอันออกมาจากห้องน้ำ พอเปิดประตู“แม่!” แม่ฉันยืนรออยู่หน้าประตูห้องน้ำพอดิบพอดี“กรี๊ดอะไรลูก แม่นึกว่าเป็นอะไร แล้วนั่น!” แม่ดึงที่ตรวจครรภ์ไปจากมือฉัน ก่อนจะมองมันอึ้ง ๆโดน

ทุกวันนี้ฉันแทบไม่ได้ไปไหนแล้วค่ะผับปิดดึก ถึงฉันจะได้นอนก่อนก็ต้องตื่นมาคุยกับแฟนอยู่ดี ช่วงนี้ยิ่งตอนกลางวันหาเวลาเจอเพื่อนยากมาก สงสัยวันนี้คงเป็นวันดี ทุกคนอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน น้ำหวานท้องแล้วได้แฝดสามเลย! คุณหมอว่าที่สามีน้ำหวาน คือดีมาก!ส่วนพี่ทีแฟนเก่าน้ำหวานก็เดินหน้าง้อเมย์สุด ๆ เรื่องเป็นยังไงฉันก็ไม่รู้ พี่ทีเอาแต่นิ่งไม่ยอมบอกใคร แม้ตาเอสไปถามก็ไม่ยอมบอก ฉันไม่ได้สอดรู้สอดเห็นนะ ฉันแค่อยากรู้เฉย ๆพอฉันกลับมาจากโรงพยาบาลก็ตรงดิ่งไปที่บ้านทันที พรุ่งนี้ฉันแต่งงานแล้ว ตื่นเต้นมาก ๆ“หมวยชุดแต่งงานที่ไปลองไว้ คิดว่ายังใส่ได้อยู่ป่ะ” แฟนฉันน่ะเหรอ กวนประสาทเหมือนเดิม ถ้าวันไหนไม่ได้กวนฉันเขาจะนอนไม่หลับ“นี่! ฉันก็ไม่อ้วนขนาดนั้นสักหน่อย นายนั่นแหละทำให้ฉันอ้วน”ฉันเบะปากใส่เขา แล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง ถ้าหากมองหน้ากัน อาจจะตีกันก็เป็นได้“เปล่าซะหน่อยลูกต่างหาก ไม่ซิ เธอเองเป็นคนข่มขืนฉันที่ผับ แสดงว่าเธอทำตัวเอง” แล้วมันก็วนมาเรื่องที่ผับอีกแล้ว ไม่รู้ว่าเรื่องยาวันนั้นมันเป็นโชคดีหรือว่าโชคร้ายของฉันกันแน่ ที่เสียตัวและได้แฟนกวนประสาทคนนี้มา!“ย่ะ ๆ อะไรก็เรื่องที่ผับ

ฉันทนไม่ไหวแล้ว มันดังไม่หยุดเลย! ฉันตัดสินใจลุกขึ้น ก่อนจะเอาหูแนบฟังที่กำแพงชัด ๆ “หวานทำอะไร ฮ่า ๆ” หมอนายถึงกับหัวเราะลั่น ฉันไม่สนใจ อยากฟังให้รู้เว้ย ณีเวียเหรอ? เอ๊ะ... สายฝน? เมย์? เสียงแบบเมย์จะครางยังไง? “ไม่เคยได้ยินเสียงณีเวียคราง แต่น่าจะไม่ใช่เสียงมัน คุณเซ็นเมามากขนาดนั้น สายฝน ไม่ใช่อ่ะ เสียงสายฝนไม่น่าแหลมขนาดนี้ เมย์ เมย์ชัวร์!” สูตินารีแพทย์เอามือกุมขมับ และหัวเราะกับพฤติกรรมของฉัน “หวาน... จริงจังไปไหม” ฉันขมวดคิ้ว เรื่องแบบนี้ต้องจริงจัง มารบกวนเวลานอนคนอื่น! ไม่ยอม “ก็หวานไม่ได้นอนสักที” ‘อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!’ อีกแล้ว ฉันนั่งหลับตาปี๋! หมอนายพยายามดึงฉันลงไปนอนกอด “อยากทำบ้างเหรอ” ถามไม่พอ ยังเอาจมูกมาถูแก้มฉันด้วย “ฮือ อย่าแกล้งหวาน หวานต้องทนอีกกี่เดือนเนี่ย จะไม่ไหวแล้วนะ ฮือ” ฉันซุกหน้าลงแผงอกเขา “น่าจะคลอดเลย” ฉันเงยหน้าไปจ้องเขาตาโต ตาย ๆ ฉันทนไม่ได้ ให้ทนถึงตอนนั้นฉันอาจจะตายก่อน “ไหนณีเวียบอกได้ แต