Semua Bab Phoenix's Rebirth หงส์หวนรัก : Bab 61 - Bab 70

เฟิ่งอี้กำลังใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในวังอ๋องเก้า การที่ลู่อวี้บาดเจ็บล้มป่วยจนไม่สามารถขยับกายได้ และการตายของเย่ไหลเซียงที่มาจากนาง ทำให้เฟิ่งอี้รู้สึกเบิกบานใจยิ่งนักที่กำจัดขวากหนามที่กีดขวางตนเองมาเนิ่นนาน นางนั่งเล่นในตำหนักของตนเองโดยไม่รู้สึกผิดต่อสิ่งที่ได้กระทำเลยแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะนึกถึงมารดาที่ไม่เคยรักนางอย่างเฟยเซียงเลยด้วยซ้ำ แต่ว่า...เฟยเซียงโดนเทียนตี้จับไปเช่นนี้ นางจะเป็นเช่นไรกันนะ... “พระชายาเพคะ ท่านอัครมหาเสนาบดีกับฮูหยินมาขอเข้าเฝ้าเพคะ” นางกำนัลคนสนิทเข้ามากราบทูล เฟิ่งอี้ที่นอนเอกเขนกบนเก้าอี้ไม้ขนาดใหญ่ต้องลุกขึ้นจากภวังค์ นางมองผู้มาเยือนใหม่ด้วยรอยยิ้มละไม “ท่านแม่ ท่านพ่อ...ท่านมาเยี่ยมข้าหรือเจ้าคะ” เฟิ่งอี้กึ่งเดินกึ่งวิ่งหมายจะเข้าไปสวมกอดมารดาให้หายความคิดถึง แต่ทว่า... เพียะ! นางโดนฮูหยินเอกตบ! ใบหน้างดงามหันไปตามแรงตบหนึ่งที เฟิ่งอี้ใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งกุมใบหน้าข้างที่โดนตบพลางตวัดหางตามองอย่างไม่พอใจ “ท่านแม่ตบลูกด้วยเรื่องอันใดเจ้าคะ” นางถามน้ำเ

“เจ้าเคยมีความละอายใจต่อนางหรือไม่?”  เฟิ่งหรั่นถามเฟยเซียง คำถามนี้เป็นคำถามที่เสียดแทงความรู้สึกในจิตใจของหลินเอ๋อร์อย่างยิ่ง ต่อให้เฟยเซียงจะไม่เคยมอบความรักให้กับนาง เห็นนางเป็นเพียงเครื่องมือในการแก้แค้นทุกคน แต่ทว่านางก็อดผูกพันไม่ได้ ด้วยเพราะอีกฝ่ายก็เลี้ยงนางมาจนเติบใหญ่เช่นกัน ต่อให้เฟยเซียงคิดฆ่านางเมื่อคราวก่อน แต่ความรู้สึกส่วนลึกในใจที่อีกฝ่ายเป็นผู้มีพระคุณตนเองก็ไม่อาจเพิกเฉย เฟยเซียงสบตากับหลินเอ๋อร์ นางตอบว่า “ไม่เคยมี” หลินเอ๋อร์หลับตาลงอย่างปลงตก อย่างไรเฟยเซียงก็ยังเป็นตนเองอยู่วันยังค่ำ ต่อให้ตายอย่างไรก็ไม่มีวันยอมรับความจริงเบื้องหน้าที่เกิดขึ้นหรือต่อให้นำคชสารทั้งโขลงมาลากก็ไม่อาจฉุดอีกฝ่ายให้กลับมาเปลี่ยนใจแก้ไขความผิดนั้นได้ “เจ้าคือหลินเอ๋อร์สินะ ไป๋ลู่บอกความจริงกับข้าหมดแล้ว ว่าเจ้านั้นคือน้องสาวข้า น้องสาวที่ถูกสลับตัวกับเฟิ่งอี้” เดิมทีนางควรดีใจที่ได้เจอกับน้องสาวที่พลัดพรากจากกัน แต่ทว่าสถานการณ์อันน่าตึงเครียดเช่นนี้นางไม่อาจทำได้ เฟิ่งหรั่นต้องการสะสางปัญหาทุกอย่

ฮองเฮาเฟิ่งอี้เดินทางมายังคุกหลวงของวัง สายตาอ่อนหวานเหลือบมองบิดาที่เลี้ยงนางมาตั้งแต่ยังเด็กด้วยแววตาดูแคลน อัครมหาเสนาบดีเฟิ่งที่ผู้คนใต้หล้ากับอดีตฮ่องเต้กล่าวกันว่าคือผู้ผดุงความยุติธรรม แต่สำหรับเฟิ่งอี้แล้วนั้น ชายผู้นี้คือชายที่ไร้ความเมตตาอย่างสิ้นเชิง ไม่เคยให้ความรักต่อบุตรสาวอย่างเท่าเทียมกัน ต่อให้ใต้เท้าผู้นี้จะไม่ทราบว่านางมิใช่บุตรสาวแท้ๆ ก็ตาม อดีตอัครมหาเสนาบดีที่เคยมีอำนาจล้นฟ้า บัดนี้สภาพร่างกายโรยราเต็มที ดวงตาที่เลื่อนลอยมองบุตรสาวคนเล็กด้วยความผิดหวัง เขากล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันในโชคชะตาของตนเอง “ฮองเฮาเสด็จมาหาบิดาอย่างกระหม่อมถึงที่นี่ นับว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณยิ่งนัก” “ข้าแค่มาทำหน้าที่ส่งบิดาบุญธรรมอย่างท่านต่างหาก...หากจะคิดว่าใครมีบุญคุณกับข้า ก็คงเป็นข้าที่มีบุญคุณกับตัวเอง มิใช่ท่านที่เป็นแค่บิดาบุญธรรม” เฟิ่งอี้กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา ท่าทีเย็นชาและคำพูดที่ห่างเหินนั้นทำให้อัครมหาเสนาบดีเฒ่าเจ็บปวดใจอย่างยิ่ง “เจ้าจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ ได้อย่างไร เจ้าคลอดมาจากมารดาที่เป็นฮู หยินเอก เป็นพี่น้อง

เฟิ่งเจาหรงออกมาสูดอากาศข้างนอก ตอนนี้นางไม่ได้ทำงานในเหลาสุรานั้นอีกต่อไป เพราะพระเมตตาของรัชทายาทลู่เฟยหลงทรงอนุญาตให้นางพักที่เรือนของเจ้าเมืองไป๋ซูเหวินสักระยะหนึ่ง หากทำศึกชนะเฟิ่งอี้ได้เมื่อใดนางก็จะมีอิสระ ได้ออกมาใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังกับมารดาของตนเอง ส่วนทางด้านลู่เฟยหลงนั้น ตอนนี้เขากับเฟิ่งหรั่นมีคำสั่งลับกับซ่งหลานและจางซินเฉิง โดยออกอุบายให้ซ่งหลานนำกองทัพทหารหนานจิงจำนวนหนึ่งเดินทางไปยังเมืองทัวปาเพื่อจับทัวปาอวี้มาสำเร็จโทษ ซึ่งการทำตามแผนเป็นไปด้วยดี เพราะหลังจากที่ทัวปาอวี้แน่ใจว่าลู่เฟยหลงตายแล้ว และเฟิ่งอี้ขึ้นเป็นฮองเฮาผู้สำเร็จราชการแทนสวามีของนาง เจ้าเมืองทัวปาก็เริ่มมีท่าทีกระด้างกระเดื่องหมายจะตั้งตนเองเป็นอิสระจากการปกครองของต้าเหลียว ซึ่งจุดนี้เองที่ทำให้ซ่งหลานวางแผนการคาดการณ์กำลังของศัตรูได้ที่วางกำลังทหารประจำประตูแต่ละทิศได้แม่นยำ ในเมื่อทัวปาอวี้สนใจแต่การก่อกบฏตั้งตนเองเป็นอิสระ ซ่งหลานจึงนำทหารจำนวนหนึ่งไปลอบสังหารคนของทัวปาอวี้ ส่วนอีกจำนวนหนึ่งลอบเข้าไปในตำหนักใหญ่ของเมืองทัวปาเพื่อจับทัวปาอวี้มาแบบเป็นๆ แผนการ

อัครมหาเสนาบดีเกาหยางกับเครือญาติถูกซ่งหลานจับตัวมาหมดทั้งจวน เกาหยางก่นด่าโวยวายตลอดทางที่ถูกจับกุมมา ท่ามกลางความปรีดาของชาวเมืองที่ตื่นขึ้นมาดูเหตุการณ์นี้ด้วยความแตกตื่น เพลานี้เกิดจลาจลภายในเมืองหลวงขึ้นมา แต่ประชาชนอย่างพวกตนได้รับผลกระทบไม่มากนัก นับเป็นเรื่องที่น่ายินดีอย่างยิ่ง อีกทั้งเกาหยางกับคนสกุลเกาก็ถูกจับไปแล้ว เดาว่าอีกไม่นานคงมีพระบรมราชโองการจากโอรสสวรรค์พระองค์ใหม่ให้ประหารเจ็ดชั่วโคตรเป็นแน่ ชาวบ้านที่เคยถูกเกาหยางกดขี่ บัดนี้ต่างพร้อมใจกันขว้างปาก้อนกรวดรายทางใส่ตลอด จนทั้งร่างของอัครมหาเสนาบดีเฒ่าเปื้อนไปด้วยโลหิตที่ไหลลงมาจากศีรษะที่แตก เกาหยางจนปัญญาที่จะขัดขืน เสนาบดีเฒ่าคาดการณ์ว่าตอนนี้ในวังหลวงคงเกิดจลาจลขึ้นแน่ แต่จะเป็นใครกันที่สั่งการ? ลู่เฟยหลงนั่งรออย่างใจเย็นที่ตำหนักบูรพาของเขา บัดนี้ลู่อวี้ ซู่ไท่เฟย เกากุ้ยเฟยต่างถูกพามาที่นี่กันหมด จากนั้นไม่นานทหารกลุ่มหนึ่งจึงพาร่างของเฟิ่งอี้ที่อิดโรยมาแล้วโยนร่างนางให้ทรุดลงกับพื้นต่อหน้าธารกำนัล ศัตรูคู่อาฆาตที่ทำร้ายเฟิ่งหรั่น! “ซ่งหลาน ไปเชิญพระชายาเรามาที่นี่&rdquo