Semua Bab Phoenix's Rebirth หงส์หวนรัก : Bab 51 - Bab 60

ความตั้งใจของเสวียนอู่คือการยึดครองแดนสวรรค์และล้างความอับอายให้กับตนเอง เฟิ่งหรั่นดูถูกความสามารถของเขาอย่างชัดเจนว่าไม่คู่ควรกับนาง ถ้าเช่นนั้นเขาจะเป็นผู้ลงทัณฑ์นางให้ทรมานสาสมกับความอัปยศที่เขาได้รับครั้งนี้ อดีตแม่ทัพหนุ่มคิดอย่างหมายมั่นในชัยชนะ ตอนนี้ไป๋หู่ถูกสั่งขังคุกอสนีบาต คนที่พอจะกุมกองทัพได้ตอนนี้มีเพียงชิงหลงกับจูเชว่เท่านั้น หากเทียบความสามารถกับตนเองแล้ว เสวียนอู่กล้าเอ่ยได้เลยว่าทั้งสองนั้นไม่สามารถเทียบตนเองได้เลย ในกองทัพสวรรค์เขายอมรับว่าตนเองเป็นรองเพียงไป๋หู่ผู้เดียว แต่ก็มิใช่จะยอมเป็นรองเสียทุกเรื่อง แพ้ศึกรบแต่จะแพ้ศึกรักไม่ได้ เฟิ่งหรั่นคือบันไดแห่งอำนาจที่ยิ่งใหญ่ในสวรรค์ หากผู้ใดได้อภิเษกกับนางก็เท่ากับว่ามีสิทธิ์อย่างมากในราชบัลลังก์สวรรค์หากเทียนตี้สละพระองค์เป็นไท่ซ่างเหล่าจวิน ซึ่งเขาจะยอมให้ไป๋หู่ขึ้นมาเหนือตนเองอีกไม่ได้เด็ดขาด! เสวียนอู่ลอบติดต่อกับคนสนิทของตนเองในกองทัพสวรรค์ ซึ่งแน่นอนแล้วว่าตอนนี้เริ่มจะลำบากยิ่งขึ้นกว่าเดิม เพราะกองทัพทั้งหมดในตอนนี้ล้วนตกอยู่ในมือของประมุขสวรรค์ พระองค์มีอำนาจบัญชาการอย่างเด็ดขาดเพียงผู้

นับวันปราณมารที่ถูกซ่อนอยู่ภายในหุบเขาเตี่ยนถังจะยิ่งกำเริบหนักขึ้นทุกที ลำพังเฟิ่งหรั่นในตอนนี้นางถูกกัดกินลมปราณจนร่างกายอ่อนแอ แต่ทว่าด้วยตบะเซียนที่นางสั่งสมมายาวนานทำให้นางสามารถต่อสู้กับปราณมารที่กัดกินจิตวิญญาณและพลังเซียนได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น ‘ผู้ที่ลอบทำร้ายข้าจะต้องมีจุดประสงค์ที่ไม่ดีอย่างแน่นอน’  นางคิดในใจ ยามนี้ร่างกายเหนื่อยล้าอย่างยิ่ง แต่ไม่อาจนอนพักผ่อนได้ หากนางล้มนอนพักผ่อนเมื่อใด ลมปราณในกายอาจแตกซ่านได้ทุกเมื่อ นางจำเป็นต้องรักษาลมปราณและกายนี้เอาไว้มิให้แตกดับ หากไม่แล้วแดนสวรรค์จะเกิดเรื่องอันใดขึ้นก็ยากจะหยั่งรู้ อึก! นางสะอึกอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะอาเจียนออกมาเป็นโลหิตสีแดงฉาน บ่งบอกว่าตอนนี้สภาพร่างกายของนางย่ำแย่เพียงใด หากสภาพร่างกายนางย่ำแย่อยู่แบบนี้ อีกไม่นานกองทัพมารคงฉวยโอกาสนี้บุกแดนสวรรค์ หลังจากที่ไป๋หู่และนางต้องราชทัณฑ์ กองทัพสวรรค์ในยามนี้จึงมีเพียงจูเชว่และชิงหลงที่ยังเป็นกำลังสำคัญในการต่อต้านกองทัพมาร แต่ทว่านางทราบมาจากเหล่าทหารที่เฝ้านางอยู่หน้าถ้ำว่ากองทัพสวรรค์นั้นพ่ายแพ้จนเกือ

 รัตติกาลมาเยือนแสงจันทร์นวลลออสาดส่องไปทั่วท้องนภา หมู่ดวงดาราทั้งหลายจับกลุ่มกันทอประกายเป็นกลุ่มดาว ท่ามกลางแสงจันทร์ที่สาดส่อง ผิวน้ำในสระบัวกระเพื่อมไหวเล็กน้อยตามแรงลมที่พัดโชยเอื่อยมา ลมหนาวเย็นที่พัดปกคลุมไปทั่วอาณาบริเวณทำให้เฟิ่งหรั่นกับลู่เฟยหลงรู้สึกถึงความหนาวเย็นและความอบอุ่นไปพร้อมกัน แม้ว่าที่นี่จะเป็นเมืองทัวปา เป็นเมืองที่มีขนาดเล็กเพียงแค่หนึ่งในสี่ของแคว้นเหลียว แต่ทว่าหากศึกษาสภาพภูมิศาสตร์ดีๆ นั้น สถานที่แห่งนี้เหมาะแก่การลอบสังหารอย่างยิ่งหากลู่อวี้วางกับดักสังหารนางกับลู่เฟยหลงที่นี่ เฟิ่งหรั่นใช้นิ้วของตนเองชี้ไปที่ดวงดาราทีละดวงและนับมันอย่างเพลิดเพลิน โดยมีพระสวามีอย่างลู่เฟยหลงนอนหนุนตักนางอย่างสบายใจ หลังจากกลับมาจากประชุมศึกกับทัวปาอวี้ เขาแทบไม่ได้ความคืบหน้าอันใด เพราะแม่ทัพนายกองของเมืองทัวปาล้วนแต่ไม่มีข้อมูลเรื่องข้าศึกที่โจมตีทำให้ยากต่อการวางกลยุทธ์ แต่ทว่าดูเหมือนทัวปาอวี้คงได้ตระเตรียมการกับลู่อวี้มาอย่างดี เรื่องที่คาดไม่ถึงว่าเขาอาจจะรู้ทันแผนการลอบสังหารครั้งนี้ก็ย่อมได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเลิกประชุมนายกองและกลับ

หลินเอ๋อร์เดินเข้ามาที่ตรอกเล็กๆ ตรอกหนึ่ง นางหันด้านหลังมาดูว่าบ่าวหญิงผู้นั้นสะกดรอยตามนางมาหรือไม่ แต่สุดท้ายกลับไม่พบแม้แต่เงา นางจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แอบหยิบเงินจำนวนหนึ่งที่พ่อบ้านได้มอบเอาไว้ให้ เพราะตั้งใจจะไปหาพี่สาวกับครอบครัวที่แคว้นเหลียวตั้งแต่แรก นางจึงได้แอบเก็บเงินจำนวนหนึ่งเอาไว้เพื่อเตรียมเดินทาง อย่างน้อยนางก็พอรู้มาว่าพวกมนุษย์ส่วนใหญ่มักเดินทางด้วยรถม้าหรือไม่ก็หาซื้อม้าสักตัว แต่ทว่าการเดินทางไปต้าเหลียวนั้นเห็นทีว่าเดินทางทางเรือจะเหมาะสมที่สุด เด็กสาวพยายามหาทางเดินออกจากตรอกนั้นเพื่อมุ่งไปท่าเรือของหนานจิง ก่อนหน้านี้นางทราบมาว่ามีท่าเรือแห่งหนึ่งเป็นเรือขนสินค้ามุ่งสู่ต้าเหลียว หากนางว่าจ้างสักหน่อยก็คงเดินทางไปถึงต้าเหลียวได้และไป๋ซูเหวินก็คงตามหานางไม่พบ ไม่ต้องมาก่อกวนนางอีก ทว่า... “ท่านแม่ ไม่ใช่สิ! นายหญิง...” หลินเอ๋อร์ชะงักฝีเท้า ใบหน้าของนางตื่นกลัวตกใจเมื่อเห็นเฟยเซียงมาปรากฏตรงหน้าแบบไม่คาดคิด “ตกใจมากหรือยังไงที่เห็นข้า แทนที่จะเป็นคนจากจวนเจ้าเมือง” เฟยเซียงกรีดยิ้มร้าย นางมองหลินเอ๋

“พระองค์มาคราวนี้ก็ดี หม่อมฉันจะได้จบปัญหาความแค้นของหม่อมฉันสักที!” นางกัดฟันกล่าว แต่ทว่าพระพักตร์ที่สงบของเทียนตี้ทำให้นางรู้สึกร้อนรุ่มในอกด้วยไฟโทสะ เทียนตี้จึงกล่าวว่า “เรื่องทั้งหมดนั้นข้าจะพาเจ้าขึ้นไปตัดสินความผิดบนแดนสวรรค์ ให้เหล่าเทพเซียนทั้งหลายเป็นพยานในความผิดครั้งนี้...เฟยเซียง หากเจ้าแค้นข้ากับเทียนโฮ่ว ก็ควรลงมือกับคนที่ทำร้ายเจ้า แต่หรั่นเอ๋อร์นางดีกับเจ้ามาตลอด นางเคารพเจ้ามาตลอด นึกไม่ถึงว่าวันหนึ่งเจ้าจะทำร้ายนางได้ขนาดนี้” คำพูดของเทียนตี้ทำให้เฟิ่งหรั่นพอมีสตินึกขึ้นมาบ้าง ในแดนสวรรค์นางดีกับเฟยเซียง ไม่เคยทำให้อีกฝ่ายต้องรู้สึกตกต่ำแค่เพราะเป็นนางกำนัลที่รับใช้มารดา แต่บัดนี้ความแค้นทั้งหมดล้วนไม่เกี่ยวข้องกับนางเลยทั้งสิ้น เฟยเซียงต้องการสิ่งใดกันแน่ถึงทำเช่นนี้ “ฮ่าๆ” เฟยเซียงหัวเราะขึ้นมาอย่างบ้าคลั่งนางกล่าวขึ้นมาว่า “สิ่งที่ทำให้ทรงเจ็บปวดที่สุด ยิ่งกว่าตกนรกทั้งเป็นคือการเห็นคนที่พระองค์รักมากที่สุด ต้องทุกข์ทรมาน และหม่อมฉันต้องการให้เป็นเช่นนั้น” “ท่านแม่...&