Semua Bab Phoenix's Rebirth หงส์หวนรัก : Bab 41 - Bab 50

เฟิ่งหรั่นรู้สึกว่านางคุ้นเคยกับบทเพลงรักครั้งนี้ยิ่งนัก! นางสลบไสลไปไม่รู้นานเท่าใด แต่ทว่าสามีของนางก็ยังคงเคี่ยวกรำตักตวงความสุขจากร่างกายนางตลอด ภาพเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นเหมือนมิใช่เกิดขึ้นเพียงครั้งแรกหรือครั้งที่สอง แต่นางรู้สึกคุ้นเคยกับสัมผัสของลู่เฟยหลงมานานแสนนาน เหมือนนางกับเขาเคยอิงแอบแนบชิดกันเมื่อนานมาแล้ว อกอวบเปลือยเปล่าไร้ซึ่งอาภรณ์ห่อหุ้มกาย บัดนี้มีเพียงผ้าห่มผืนหนาห่อหุ้มเรือนกายเปลือยเปล่าเท่านั้น วงแขนแกร่งยังคงโอบกอดนางแนบชิดกับแผ่นอกหนา เฟิ่งหรั่นสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดรินบนพวงแก้มใส หญิงสาวเงยหน้าเบาๆ ขึ้นมองผู้เป็นสามีกำลังมองนางอยู่นานแล้ว... หญิงสาวก้มหน้างุดหลบสายตาด้วยความเขินอาย นางเอ่ยทักทายตะกุกตะกักว่า “หม่อมฉันทำพระองค์ตื่นแล้ว ขออภัยด้วยเพคะ” ลู่เฟยหลงอยากเย้าแหย่ภรรยาผู้งดงามยิ่งนัก ชายหนุ่มคลายวงแขนข้างหนึ่ง ฝ่ามือหนาเชยคางนางผู้เป็นที่รักให้สบตากับเขา “น้องหญิง เจ้าขอโทษพี่ด้วยเรื่องอันใด..” ชายหนุ่มเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหวานละมุนชวนฟังยิ่ง&nb

“หม่อมฉันคือคนที่สามารถทำให้พระองค์สมปรารถนาได้เพคะ...” เฟยเซียงกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มร้ายกาจบนใบหน้า แต่ทว่าแววตายามมองบุตรสาวกลับแฝงไปด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน เฟิ่งอี้คือบุตรสาวของนางที่เกิดจากเทียนตี้ผู้ชั่วช้าองค์นั้น! เฟิ่งอี้มองเฟยเซียงอย่างไม่เข้าใจ สายตาของนางเต็มไปด้วยคำถามมากมายที่อยากถามอีกฝ่าย แต่ทว่าเมื่อได้สบตากันแล้วนางกลับไม่สามารถเอ่ยคำถามออกมาได้ทั้งหมด เพราะอะไรกัน...สายตาคู่นี้ที่คุ้นเคยเหลือเกิน “เจ้า..!” นางกำลังจะเอ่ยถาม แต่ทว่าเสียงของนางกำนัลอีกคนที่อยู่หน้าห้องเอ่ยขึ้นมา “พระชายารอง พระชายารัชทายาทเสด็จมาเพคะ”  เฟิ่งอี้จำต้องเก็บความสงสัยและคำถามเอาไว้ในใจ นางปั้นรอยยิ้มขึ้นมาประดับบนใบหน้า พยายามสำรวมท่าทางอากัปกิริยาให้มากที่สุด “รีบเชิญเสด็จที่ตำหนักรับรอง” ก่อนที่เฟิ่งอี้จะก้าวเดินออกไป เฟยเซียงกระซิบนางว่า “พระชายาต้องมีหม่อมฉันคอยรับใช้เคียงข้างเพคะ มิฉะนั้นแล้วพระชายาอาจจะเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้เสียเอง” ขบวนเสด็จของเฟิ่งหรั่นมิได

 คำตวาดนั้นของลู่อวี้ทำให้เฟิ่งอี้ยืนนิ่งอยู่กับที่ด้วยความตกใจระคนอับอาย ยามนี้นางอับอายอย่างยิ่ง ทั้งๆ ที่นางคือพระชายาที่มาก่อน ตำแหน่งพระชายาเอกนั้นสมควรเป็นของนาง แต่ทว่าลู่อวี้กลับผิดคำสัตย์สาบานแล้วยกสตรีอื่นขึ้นมาแทนที่นาง นางคับแค้นใจเหลือเกิน! นางสะกดกลั้นม่านน้ำตาที่กำลังไหลลงมา แต่ทว่าลู่อวี้กลับสนใจพระชายาใหม่ของตนจนลืมนางสิ้น นางยืนนิ่งด้วยความรู้สึกที่ผิดหวังยามเห็นภาพเบื้องหน้าคนสองคนกำลังกอดปลอบใจกัน เย่ไหลเซียงใช้มารยาหญิงทำให้ลู่อวี้ทำเช่นนี้กับนาง เช่นนั้นแล้วเย่ไหลเซียงคือคนแรกที่จะต้องตายอย่างทรมานที่สุด! “ปิ่นนี้...” นางพยายามสะกดน้ำเสียงสะอื้นเอาไว้ในลำคอ นางกลั้นใจกล่าวออกมา “ปิ่นนี้ สหายของพระองค์ประสงค์มอบให้หม่อมฉันเป็นของกำนัลในวันแต่งงาน มันเป็นของหม่อมฉันตั้งแต่แรก” เย่ไหลเซียงได้ทีสบโอกาสจึงเอ่ยขึ้นมา “น่าแปลกนักเพคะ...” เย่ไหลเซียงเริ่มเอ่ยออกมา ดึงความสนใจจากลู่อวี้ได้เป็นอย่างดี “พระชายารองทรงไม่เคยมีบุรุษใดเป็นสหายมาก่อน อีกทั้งความสัมพันธ์ก็แทบไม่มี

ลู่อวี้กำลังใช้ความคิดอย่างหนักภายในตำหนักของตนเอง จริงอยู่ที่ว่าการได้อภิเษกสมรสกับพระขนิษฐาบุญธรรมของหนานจิงอ๋อง จะช่วยเสริมฐานอำนาจของเขาได้มากอยู่ แต่ทว่าเท่านั้นก็ยังไม่เพียงพอสำหรับการวางแผนบางอย่างของอ๋องหนุ่ม แผนการที่หมายจะช่วงชิงราชบัลลังก์! อ๋องหนุ่มหยิบแผนที่ขึ้นออกมากางดู องครักษ์คนสนิทของตนเองกำลังยืนเฝ้าอยู่ข้างกาย แม้ยามนี้จะราตรีมาเยือน แต่ทว่าคนสนิทของเขากลับมิเคยทอดทิ้งเขาให้คลาดสายตาเพียงยามเดียว! “ท่านอ๋องทรงคิดอ่านเช่นไรพะยะค่ะ ตอนนี้ทรงได้เสกสมรสกับพระชายาเย่ไหลเซียงแล้ว หากทรงรวบรวมกำลังของหนานจิงมาก็คงไม่ใช่เรื่องยาก” ความคิดขององครักษ์ตนเองนั้น ลู่อวี้อยากทำแบบนั้นเช่นกัน แต่หากทำได้ง่ายก็คงทำไปนานแล้ว แม้ว่าตอนนี้เย่ไหลเซียงจะกลายเป็นพระชายาของเขาอย่างเต็มตัว แต่เขาก็ไม่อาจไว้ใจนางได้ง่ายๆ อันว่าสตรีนั้นมีร้อยเล่ห์กลมารยา เขาจำเป็นต้องหาทางป้องกันเอาไว้ก่อน “อย่างไรหนานจิงอ๋องก็เป็นสหายของลู่เฟยหลง ต่อให้เรามีเย่ไหลเซียงอยู่ในกำมือ ก็ไม่อาจควบรวมกองทัพหนานจิงทั้งหมดมาอยู่ในมือได้” ลู่อวี้ก

จดหมายตอบกลับจากทัวปาอวี้ถูกส่งมาถึงมือลู่อวี้ในวันถัดมา แผนการสร้างความโกลาหลภายในแคว้น นั่นคือการติดต่อกับทัวปาอวี้และประมุขแห่งเผ่าซยงหนู เพื่อวางกับดักในแผนการลอบสังหารครั้งนี้ โดยการยืมมือของประมุขเผ่าซยงหนูนั้นสังหารลู่เฟยหลง โดยได้รับความร่วมมือจากทัวปาอวี้ในการวางแผนลอบสังหารครั้งนี้ และอีกทั้งเขายังได้ยื่นข้อเสนอต่อประมุขแห่งเผ่าซยงหนูอย่างลับๆ ในการลอบกำจัดทัวปาอวี้หลังจากลอบสังหารลู่เฟยสำเร็จ ซึ่งทัวปาอวี้อาจกลายเป็นเสี้ยนหนามในอนาคตได้ จึงต้องกำจัดหลังยืมมือทำตามแผนสำเร็จเท่านั้น โดยมีข้อเสนอล่อตาล่อใจที่สำคัญอย่างยิ่ง แผนการสร้างความโกลาหลครั้งนี้ก็เพื่อล่อลู่เฟยหลงกับชายาให้ออกมานอกเมือง เมืองทัวปานั้นเป็นเมืองที่อยู่นอกชายแดนแคว้นเหลียว มีอาณาเขตที่ยากต่อการหลบหนีข้าศึกหากมีดักลอบสังหาร จะมีเพียงแต่แม่น้ำเชี่ยวกรากเท่านั้น ซึ่งว่ากันว่ายามที่กระแสน้ำใหญ่ไหลเชี่ยวกรากนี้มีผู้คนตกลงไป ก็ไม่อาจรอดชีวิตกลับมาได้ นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาต้องใช้เมืองทัวปาเป็นสถานที่ลอบสังหารลู่เฟยหลง ก่อนที่แผนการชิงราชบัลลังก์ของตนจะถูกเปิดเผย และในยามนี้เป็นฤดูแล้ง จึง