Semua Bab Phoenix's Rebirth หงส์หวนรัก : Bab 21 - Bab 30

โรงเตี๊ยมแห่งนี้แม้จะเล็กไปหน่อย แต่ก็เป็นแหล่งรวบรวมข่าวสารชั้นดีเช่นกัน ไม่มีใครรู้ว่าแท้จริงแล้วลู่เฟยหลงนั้นอยู่เบื้องหลังการชำระล้างมลทินให้เฟิ่งหรั่น มีแต่คนกล่าวเพียงว่าอัครมหาเสนาบดีเฟิ่งผู้เป็นบิดาที่คอยหาหลักฐานมากมายร่วมสามปี จนได้หลักฐานว่าคนที่อยู่เบื้องหลังการใส่ร้ายอดีตพระชายาเก้าจนถึงแก่ความตาย ก็คือขันทีคนสนิทของลู่อ๋อง แม้จะไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด แต่ก็มีหลายคำถามมากมายที่ผู้คนต่างกล่าวขานกัน ว่าเป็นเพราะลู่อ๋องต้องหลงเสน่ห์ชายารององค์ใหม่เป็นแน่          เฟิ่งหรั่นยกยิ้มอย่างพึงใจ อย่างน้อยสามปีที่นางหายไปท่านพ่อท่านแม่ก็ยังคงทวงความยุติธรรมให้นางมาตลอด การกลับมาคราวนี้นางจะต้องกอบกู้ศักดิ์ศรีที่เคยถูกย่ำยีกลับคืนมา เปิดโปงความชั่วของพวกมันทั้งสองคนในชั่วพริบตานางย่อมทำได้ แต่หากทำเช่นนั้นศัตรูที่นางเคียดแค้นชิงชังจะตายง่ายไป นางต้องการแย่งชิงสิ่งที่พวกมันหมายปองให้มาอยู่แทบเท้านาง          ในเมื่อเคยเป็นคนดีแต่กลับถูกคนชั่วหลอกใช้ นางก็ขอกลายเ

ในค่ำคืนนั้น ลู่เฟยหลงเข้าสู่ห้วงนิทราด้วยหัวใจที่เปี่ยมสุข ทุกอย่างเป็นเหมือนกับความฝันที่เพิ่งเกิดขึ้น นอกจากเขาจะได้ย้อนเวลากลับมาอยู่ในร่างของตนเองแล้ว การวางแผนแต่งงานกับนางครั้งนี้ก็ประสบความสำเร็จ แม้ว่าการแต่งงานจะมีเงื่อนไขก็ตาม แต่เขามั่นใจว่าสักวันเขาจะแปรเปลี่ยนหัวใจที่เต็มไปด้วยความแค้นของนางให้กลับมาอบอุ่นดังเดิม เป็นดั่งเฟิ่งหรั่นคนก่อนของเขา ในเช้าวันต่อมา เขาตัดสินใจไปเข้าเฝ้าพระมารดาที่ตำหนักคังเฉวียนเพื่อทูลขอสมรสพระราชทานทันที ซึ่งเป็นเวลาพอดีกับที่เซียวฮองเฮามาเข้าเฝ้าดั่งเช่นทุกวัน เมื่อทั้งสองได้ฟังเรื่องน่ายินดีเช่นนี้ก็ปลาบปลื้มปรีดาอย่างยิ่ง “กระหม่อมอยากขอสมรสพระราชทานกับเฟิ่งหรั่นพะยะค่ะเสด็จแม่” ชายหนุ่มกล่าวด้วยความตั้งใจแน่วแน่ อย่างไรครานี้เขาจะต้องให้นางมาอยู่เคียงกายให้จงได้ หัวคิ้วของผู้เป็นมารดาขมวดมุ่น มิใช่เพราะอยากคัดค้านหรือสงสัยใดๆ แต่เพราะสตรีที่บุตรชายต้องการแต่งงานด้วยนี้เคยผ่านการแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง หากทำเช่นนี้จะเป็นผลดีต่อภาพลักษณ์หรือ? “เฟิ่งหรั่นแม่ไม่คัดค้าน แต่นางเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วครั้งหนึ่ง เจ้าคิดว่าหากพวกเหล่าขุนนางพวก

ลู่อ๋องที่นั่งอยู่อดเอ่ยแทรกขึ้นมาไม่ได้ด้วยความหึงหวง “สตรีที่กำลังจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์ ล้วนต้องผ่านการตรวจสอบประวัติให้ขาวสะอาด ในอดีตนางเคยมีข่าวลือไม่ดีมากมาย องค์รัชทายาทจะรับได้หรือพะยะค่ะ” ลู่อ๋องเอ่ยอย่างไม่เกรงใจใคร ตรงกันข้ามเขากลับเหยียดยิ้มอย่างผู้ชนะเมื่อเห็นสีหน้าขาวซีดของเฟิ่งหรั่น นางจิกเล็บลงกับอาภรณ์ อยากจะฉีกกระชากใบหน้านั้นให้ย่อยยับยิ่ง! ลู่เฟยหลงเหลือบมองลู่อวี้ด้วยสายตาดูหมิ่นดูแคลน “รับได้หรือไม่ หาใช่ธุระกงการของเจ้าอ๋องเก้า ในเมื่อข้าเลือกนางเป็นชายา ย่อมไม่มีสิ่งใดที่ข้ารับไม่ได้” “ที่กระหม่อมถามพระองค์เช่นนี้ เพราะคำนึงถึงพระเกียรติ แม้ว่านางจะได้รับการชำระมลทินจากฝ่าบาท แต่ทุกคนก็ยังคงมีความเคลือบแคลงสงสัยในตัวนางอยู่ดี ประชาชนจะยอมรับได้หรือพะยะค่ะ” ลู่อวี้ยังคงไล่ต้อนไม่หยุดด้วยอารมณ์หึงหวงที่พุ่งพล่าน ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นต่างหน้าถอดสีไปตามๆ กัน “รับได้หรือไม่ ท่านอ๋องทรงรับรู้ได้อย่างไรเพคะ คนบางจำพวกแขวนหัวแพะแต่ขายเนื้อสุนัข ก็ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคมได้ สตรีแบบหม่อมฉันจะอยู่ได้อีกคนก็ไม่แปลก” ลู่เฟยหลงกับซ่งหลานยกยิ้มให้กับวา

องค์หญิงเฟิ่งหรั่นออกมาเดินชมมวลบุปผาเพียงผู้เดียวในเขตอุทยานวังหลัง ยามนี้เป็นยามสนธยาแสงอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า แสงสีส้มทองอำไพกำลังถูกความมืดมิดเข้ามากลืนแทนที่ นางมองแสงสว่างเหล่านั้นที่ค่อยๆ ลาลับขอบฟ้าหายไป อีกไม่นานเท่าใดแสงแห่งจันทราและมวลหมู่ดารากำลังจะเคลื่อนเข้ามาแทนที่ มวลผกาทั้งหลายๆ ค่อยหุบกลีบของมันไปตามกาลเวลา ก่อนที่พวกมันจะผลิบานอีกครั้งในวันรุ่งขึ้นต้อนรับอรุณรุ่งแห่งวันใหม่ องค์หญิงเฟิ่งหรั่นมองทัศนียภาพยามค่ำคืนรอบๆ พลางสูดไอเย็นจากหมอกที่ปกคลุมท้องนภาอย่างชื่นใจ แม้นที่นี่จะเป็นแดนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า แต่ก็ยังมีสภาวะเป็นทิพย์และสภาวะกลางวันและกลางคืนเฉกเช่นเดียวกับโลกมนุษย์ ในยามราตรีนี้หมู่ดาราสว่างไสวกว่าคืนใด กลิ่นหอมเย็นจากดอกไห่ถังทำให้นางผ่อนคลายอย่างยิ่ง หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวันจากงานเลี้ยงของพระมารดา “องค์หญิง” แม่ทัพไป๋หู่ที่เผอิญเดินตรวจตรารอบๆ วังในคืนนี้ก้มศีรษะคำนับอีกฝ่ายด้วยความเคารพ ใบหน้าที่เคยเย็นชาสุขุมไม่มีอีกแล้ว มีแต่ใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่นอ่อนโยนของชายหนุ่มที่มอบใ

ลู่อวี้เปิดห่อของขวัญนั้นก็พบว่าเป็นของที่ถูกใจเขาอย่างยิ่ง เขาต้องการให้ของสิ่งนี้ปรากฏต่อสายตาของเฟิ่งหรั่นและสาธารณชนอย่างเร็วที่สุด ต้องการตอกย้ำนางต่อหน้าทุกคนว่าในอดีตนางเป็นเช่นไร และที่สำคัญคือสร้างความเคลือบแคลงใจให้เหล่าขุนนางเริ่มเอาใจออกห่างจากองค์รัชทายาทและย้ายข้างมาที่เขาแทน “เจ้าเตรียมของสิ่งนี้ได้ตรงใจข้านัก ถึงเวลาของพวกเราสองคนแล้วจริงๆ” ลู่อวี้เอ่ยกับชายาของตนด้วยน้ำเสียงมากเล่ห์ เฟิ่งอี้ยิ้ม นางเองก็คาดคิดเอาไว้แล้วว่าจะเตรียมสิ่งใดไปมอบให้พี่สาวและพี่เขยในวันเช่นนี้ ของสิ่งนี้นับว่าเหมาะสมกับอีกฝ่ายเป็นอย่างยิ่ง และอาจเป็นจริงดั่งที่ลู่อ๋องเอ่ย ของสิ่งนี้จะช่วยสร้างความเคลือบแคลงใจให้กับพวกขุนนางและบัณฑิตที่เข้ารับราชการใหม่เกิดความเคลือบแคลงต่อลู่เฟยหลงและชายาของอีกฝ่าย เฟิ่งอี้ลอบยิ้มออกมาอย่างพึงใจ สามีของนางมักมีความเห็นตรงกับนางทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องของขวัญที่นางจัดเตรียมมอบให้เฟิ่งหรั่น นางรับรองได้ว่าจะเป็นของขวัญที่อีกฝ่ายจะไม่มีวันลืมเลย ตั้งแต่เช้าของวันนี้ เฟิ่งหรั่นและลู่เฟยหลงได้ทำ